The world is a book. One who doesn't travel, only reads 1 page.
25-01-2010
Khajuraho + Orccha
Na een weekje Varanasi, een van de zotste steden ter wereld, kalmte en geen getoeterin Khajuraho. Khajuraho is bekend om zijn tempels die de Kamasutra afbeelden. Het plan was om een paar dagen in Khajuraho door te brengen om vervolgens nog dieper het zuiden in te trekken, maar we zijn hier drie weken blijven plakken en hebben Kerst en Oudejaar gevierd met de familie Gautam. Zij hebben hier een `hotelletje` (of 3) maar wonen 8 maand per jaar in Belgie. Ons verblijf hier was super, zo kwamen we in contact met heeeeel veel Indiers, iedere dag rooftop feestjes/diners bij het haardvuur enoverdag met de fietsde streek verkennen. De fiets is hier het ideale vervoermiddel, tenminste als je de paadjes volgt. Op een dag waren we in een avontuurlijke bui en zijn we met de fiets op de schouder een paar rotsen overgeklommen en vanaf dan zijn we 4 uur lang door moeilijk berijdbare rijsvelden gesukkeld, maar het was prachtig. De streek was heel mooi, `fluo` groene rijstvelden, kleine mannekes op blote voeten die nog weten hoe het leven is zondercomputerspellekes, hardwerkende vrouwen op het veld die met schelle stemmekaar op 1 km afstand toeschreeuwen.En daartussen wij, toeristen stuntelig op de fiets! Na een korte lunchpauze en een beetje spelen met de kids wilden we weer een paadje zoeken dat ons naar de bewoonde wereld zou sturen maar Joost zijn blitse fiets had een lekke band. Gelukkig passeerde op dat moment Krishna Swammi, soort guru die ons naar zijn ashram heeft gebracht en daar was de band na enkele uren gestopt. Het was ons opgevallen dat zijn ashram enkel uit vrouwen bestond. Achteraf bleek dat hij een volgeling was van Osho, de sex guru .. De dagen erna lieten we de fiets op stal staan en trokken we naar het park. Bleek dat er een `nature trail` (natuurpad) was die je kon volgen en hupse met ons tweetjes trippel trippel langs een mini Grand Canyon, tussen de apen, spechten en wilde koeien. We hielden even halt voor de zonsondergang en plots zagen we iets verder enkele okapi`s grazen. Het werd stilaan donker, en dan is zo`n park nogal angstaanjagend (toch als je te voet en zonder gids op wandel bent). We stapten stevig door, zagen nog enkele okapi`s onze weg kruisen en hoorden plots onze tuk tuk chauffeur die ons kwam zoeken. We vonden dit niet echt nodig, maar toen bleek dat hij ongerust was omdat bij zonsondergang de cobra`s hun schuilplaats verlaten sprongen we rap in de tuk tuk en baanden ons een weg terug doorheen de lokale dorpjes naar Khajuraho.
Enkele dagen voor Nieuwjaar besloten we even richting Orchha te gaan. Dit was ooit de hoofdstad van het Budelkhand koninkrijk, nu is het een slaperig stadje dat enkele prachtige kastelen en bouwwerken heeft . Gelegen aan de Betwa-rivier en in een groene omgeving bezit dit dorpje een rustige sfeer en ontsnap je even aan het altijd drukke Indie. We bleven hier 3 dagen rondhangen, maar moesten dan terug richting Khajuraho om samen met de Gautambroers Nieuwjaar te vieren.
Terug in onze 2de thuis vulden we de laatste dagen van 2009 vooral met flyeren (voor het Nieuwjaarsfeest). De gebroeders Gautam besloten dat ze een spetterend feest wilden organiseren voor oudejaar. In India is feesten = decibellen door de luidsprekers blazen en met armen en benen zwieren op hindu muziek. Voor de gelegenheid hadden ze dansereskes uit Bombay uitgenodigd waardoorde Indiers na een paar glazen rum volledig uit de bol gingen. `t Was ne keer wat anders, maar fun fun fun!
Ondertussen zijn we bijna 3 weken in Khajuraho geweest en voelden we dat we onze reis moesten verderzetten. We trokken `langzaam` (een 60 uur durende trein- en busrit) richting Zuid Indie waar strohutten op een zonovergoten strand op ons stonden te wachten. We verlieten onze nieuwe familie en `t is altijd pijnlijk om afscheid te nemen. Maar we komen terug.
Southern temples
Close-up van het beeldhouwwerk.
Kamasutra?? Vraag mij af wat Michel Vanden Bossche (Gaia) hier van vindt!
Western group of temples en de enige in privebezit.
`Surya`- of zonnetempel.
Overzicht van gedeelte Western group of temples
Shiva-lingam. Dit kom je regelmatig tegen in tempels en het stelt een fallussymbool voor.
Shivatempel.
Jullie lieftallige correspondenten.
Sunset
Aureooltje Joost
Lokale kids die allerlei kunstjes wilden tonen.
Poeder (om stippen op het voorhoofd te maken) op de markt in orchha. Ieder kleur heeft zijn eigen betekenis, maar da`s ook `t enige da`k begreep uit de Indier zijn uitleg.
Paleizen van Budelkhand koninkrijk
Lokale sadhu die assortie was met de verkeerspaaltjes.
Dezelfde paleizen, andere hoek..
Nog dezelfde uit nog andere hoek...
...en ja, weer dezelfde uit weer een andere hoek.
huidige bewoners van de paleizen. Was efkes schrikken toen ie van achter het hoekske kwam gevlogen tussen de (veel kleinere) papegaaien.
Gautam family: boven vlnr: Sonu (broer 1), ikke, moeder Gautam, nobele onbekende, Marlies, baas Ramadahotel (*****). Onder vlnr: nobele onbekende 2, Ranu (broer 2), nonkel Gautam (die nooit zijn muts wou afdoen omdat ie een beetje kletse was), vader Gautam, manusje van alles die altijd begon te lachen als hij ons zag. En niet te vergeten, op de voorgrond: de 14jarige hond van de Gautams, Raider (die iedere zaterdag een wasbeurt kreeg + gewillig de tandjes liet poetsen)
De keukencrew van oudejaarsavond. In`t wit (met het glas rum) de master chief die we willen meenemen naar Belgie.
Sonu, ofte Randheer, ofte Gautambroer 1 (eigenlijk 2), ofte ne vree goeie pee gelijk dawe zeggen
25-01-2010 om 00:00
geschreven door joostenmarlies
05-01-2010
Varanasi shakedown
Varanasi is op zijn zachtst uitgedrukt een buitengewone plaats. De stadis gebouwd langs de Ganges en wordt beschouwd als een van de oudste steden ter wereld. De eerste dag in Varanasi besloten we na een citar concert nog een wandeling te maken langs de Ganges (de heilige rivier waar ze dagelijks zo`n 400 lichamen verbranden en waar zowat iedere Hindu zich wast, tandjes poetst en `spi`rituelen uitvoert). Het was volle maan en de rivier met zijn eindeloze trappen was prachtig verlicht. In de verte zagen we een vuurtje branden en toen we naderden zagen we een bijna opgebrand lichaam. Heel vreemd om dit te aanschouwen. Plots viel het hand van het lichaam naast het vuur en zonder problemen raapten de haristian ghats of doms (zij die 24 uur lang over het vuur waken) het hand op en wierpen het terug in het vuur. Niet voor tere zielen en zeker niet voor net na het avondmaal! Achteraf gezien is het minder shockerend dan ik dacht, uiteindelijk verbranden wij soms ook onze lijken, alleen verbergen we het, zoals zoveel dingen die we verbergen die Indiers en public doen. Zowel de rivier als de stad worden door de Hindus als zeer heilig beschouwd en daarom heeft iedere Hindu als doel minstens een keer in zijn leven Varanasi te bezoeken. Wat Varanasi zo apart maakt zijn de ghats (de hoge, brede trappen die naar de rivier leiden) waar de pelgrims dagelijks verzamelen om er te baden, offers te brengen aan de goden of hun kleren schoon te schrobben. Het meest bijzondere is de publiekelijke verbranding van lichamen. Iedere Hindu wil in Varanasi verbrand worden omdat je dan bevrijd wordt uit de cirkel van geboorte en wedergeboorte (bereiken van moksha).Er zijn 7 soorten mensen die niet verbrand mogen worden en bijgevolg in hun geheelmet een tegengewicht in de rivier worden gedumpt: kinderen (tot 10-12 jaar afhankelijk van de storyteller), zwangere vrouwen, mensen die door slangen gebeten zijn en eraan gestorven zijn (de cobrais het symbool van Shiva), priesters, zij die gestorven zijn aan een besmettelijke ziekte, bedelaars, ben de zevende vergeten. Nu gebeurt het soms dat het tegengewicht los komt en dat je dus vanop je bootje een lijk ziet voorbij drijven en dat terwijl je op de oevers mensen hun tanden ziet poetsen in hetzelfde water, hmmm kan nie gezond zijn denk ik dan. Indien je je as wil laten uitstrooien op de Ganga is het ook beter om een spaarpot aan te leggen. Hoe beter de kwaliteit van het hout, hoe duurder je ceremonie.Voor het welriekende sandelhout (meestal enkel betaalbaar voor rijke mensen) betaal je dus een stuk meer dat voor bv beukenhout en afhankelijk van het gewicht van de persoon is er tussen de 150 en 500kg nodig om een lichaam volledig te verbranden. Het is een `kunst` om net genoeg hout te gebruiken om het lichaam te verbranden en een gemiddelde crematie duurt +- 3 uur.
Na de Varanasi shakedown trokken we richting Khajuraho om daar de UNESCO World Heritage Monumenten te bezoeken.
De Ghats bij ondergaande zon
goe doucheke nemen in het zuivere Ganga water
bootje varen en filmke checken (?)
alle hotellakens worden in de Ganges gewassen en op de trappen gedroogd
Het oude Maharajapaleis
de immerlachende sadhu en zijn leerling
citar player
05-01-2010 om 13:20
geschreven door joostenmarlies
