Gisteren enorm blij dat ik 3 euro betaald heb om het bisschoppelijk paleis van Gaudi binnen te gaan. Bijna alleen in het gebouw (wat anders dan aanschuiven voor de Sagrada Familia). Prachtig museum van romeinse vondsten en kerkelijke kunst in een prachtig decor:een impressionant gebouw met verschillende verrassende 'kamers', gespreid en geïntegreerd over 4 verdiepingen.
Vandaag lichte wandeling, 't is hier ook zondag hé.
Een leuke anecdote onderweg: ik was in het spoor aan het lopen van de jonge Ier, die ik een week al niet gezien had. Hij was er zich niet bewust van dat ik volgde, want hij probeerde twee Amerikaanse meiden te versieren met mooie verhalen en ik luisterde mee (foei). Hij vertelde dat er in België elk jaar een gevangene vrijgelaten wordt, die de voettocht naar Santiago tot een goed einde brengt. Hij vertelde er ook bij dat hij tot nu toe slechts één Belg ontmoet had: een oudere man met zwarte pet en groene T-shirt. Ik probeerde op dat moment voorbij te lopen en hij herkende me. Ik heb ze dan ook wijsgemaakt dat ik die gelukkige Belg voor 2015 was. Echt gebeurd.
Opmerkelijk is ook dat er hier meer vrouwen dan mannen de camino bewandelen. Althans volgens mijn dagelijkse tellingen onderweg zijn dat 2 vrouwen tegen 1 man. Zouden die dan toch in meer zonde geleefd hebben dan wij mannen ? Waarmee een stappende man zoal niet bezig is overdag....
Nu in Astorga, romeinse, maar ook chocoladestad. Ook een bisschoppelijk paleis, ontworpen door een Catalaanse architect Gaudi. Jammer dat ze hier nog altijd de siësta respecteren (sluitingstijd tussen 15 en 18 uur).
Twee derden van de weg afgelegd, blijft nog 263 km, nu en de volgende dagen in een najaarszonnetje.
Iedere stad of dorp, dat zich respecteert, heeft ergens een kunstwerk staan, dat naar de camino verwijst. Of was dat kunstwerk voorwaarde voor Europese subsidie ? In ieder geval Europa heeft de camino nieuw leven ingeblazen. Dorpjes herleven,weliswaar op beperkte schaal: een bar, een albergue, een tienda,... Het is wel niet zo dat de bars naar de camino komen, je moet een omwegje maken naar een bestaande plaatselijke bar, wil je iets drinken of eten. Al is een gratis standje met fruit en andere lekkere dingen, zoals vanmorgen mooi meegenomen.
In bepaalde dorpen is er meer dan één bar, en dan zie je bij het naderen van het dorp plots een bevallige dame staan, die met een strooifolder probeert te bewijzen dat de tweede bar toch wel beter is.
Souvenirswinkeltjes, ook met voetverzorgingsproducten, vind je beperkt in de steden, maar welke pelgrim zou eraan denken om extra gewicht in zijn rugzak te steken ???
Vijf jaar geleden was de voertaal hier nog Spaans, nu is de caminotaal Engels geworden, al proberen de Fransen dit nog tegen te werken.
En tot slot nog een vraagje ( bijna de dag van de mobiliteit in Vlaanderen ?):waarom altijd de 'voet'weg aanpassen aan de andere vervoersmiddelen ? En niet omgekeerd ? Vanmorgen heb ik een voetgangersbrug moeten nemen over een spoorweg. Het was bijna een attractie van Bellewaerde, zoals die geconstrueerd was. Je zal het ook zien op de foto.
Dank voor de vele reacties en mails, die ik mag ontvangen. Dit doet deugd.
Vandaag, op voorstel van Martine uit Machelen afgeweken van het rechte pad. Ik volgde een alternatieve route en wou in Hospital de Orbigo uitkomen. Ik ben gestrand op een 4-tal km. Het alternatief was wel prachtig, dwars door een natuurgebied, weg van de drukte: een savanne, zo uit Afrika geplukt. Je waande je zo even 'Out in Africa'. Alleen de wilde dieren ontbraken nog.
Léon, de voormalige hoofdstad van Spanje is gezellig en heeft bovendien een schat aan erfgoed.Alleen maar de buitenkant van de kathedraal gezien, want 8 euro om binnen te gaan ? Zelfs geen vermindering voor gepensioneerden!
Ik heb dan maar gekozen voor het 'bazige' nonnetje in het monasterio, waarover Martine sprak. Ze kwam zelfs mijn 'gebedsboek' op de juiste pagina draaien. Ik wist ook wel dat ik niet meevolgde.
Vandaag een spurtje gedaan. Deze nacht mijn batterijen opgeladen en vandaag laten aflopen als een Duracel-konijntje. Vannacht was het hier 4 graden buiten (jawel Spanje). Ik had lekker warm in mijn merinowol-ondergoed (bijkomend voordeel: na weken dragen stinkt het nog niet, volgens de verkopers).
Goed wandelweer vandaag. Dus het moment om even door te trekken. Anneleen en Alex, zonder tegenslag ben ik op babyborrel van Nell.
Ook anderen zouden vandaag doorsteken naar Léon: Angelo, de jonge macho Italiaan, met wie ik het (stapel)bed deelde in Los Arcos is al aangekomen. Mijn 2 Braziliaanse vrienden zouden ook doorsteken. Eén ervan heb ik gisteren een bier uit Belgica (Affligem) leren drinken. Peter, de Zuid-koreaanse priester, is hier al. Ik dacht dat die dagen achter lag. De Noorse blondine, waarvan ik de naam niet ken, maar die de kleur van mijn groene T-shirt schitterend vond, had vanmorgen minder geluk. Na iets meer dan één uur stappen ,hoorde ik: 'Damned, I forgot my camera '. Het zal je maar overkomen om één uur terug te stappen.
Toch wandel je meestal alleen. En er was vandaag ook niet zoveel te beleven, dus kilometers vreten. En dan begin je onnozele dingen te doen, zoals het tellen van het aantal bomen, het aantal palen, de plassen in de weg, .... Vanmorgen heb ik tussen 7 en 9 uur (NB: spitsuur) 5 auto's, 1 vrachtwagen en 7 treinen ( we liepen langs een spoorlijn) geteld.
Het saaiere deel met de lange loodrechte camino is achter de rug. Léon binnenwandelen was stukken beter dan Burgos.
Geen weer vanmorgen om een hond door te jagen. Alleen pelgrims, want die moeten voor 8 uur de Albergue verlaten hebben. Zonder gegronde redenen is 2 maal overnachten niet mogelijk. Het was beuken tegen de stormwind en regenbuien in. Zelfs de camino stond op bepaalde plaatsen onder water.
Een leuk intermezzo op zo 'n dag is dan ook een pruimenstandje, gratis aangeboden aan de pelgrims. Heerlijk !
Gedaan met de huizen in natuursteen , voor het eerst zien we lemen huizen. Adobe noemt men in de lucht gedroogde leem.
Maar ok, na 17 dagen stappen is de fysionomie van een lichaam van een werkende mens in een stappende mens ook al wat veranderd. Een korte beschrijving: de contactoppervlakte van de voeten met de aarde is oa sterk toegenomen (maw mijn voeten knellen wat in mijn schoenen) mede door de zwaartekracht van de rugzak.
Je weet opnieuw dat er tenen aan een voet zijn en dat er een hiel is met daartussen vele blaargevoelige plaatsen. Dit was vooral de eerste twee weken het geval. Mijn compeed is nu op en ik ben overgeschakeld op nivea-crème. De kuitspieren weten nu perfect dat een helling oplopen anders is dan vlak lopen. De bilspieren zijn wel in massa verminderd. De buikspieren hebben zich meer geconcentreerd naar binnen toe, zo dat er buikbandjes ontstaan ( alhoewel ik dat met alle middelen probeer tegen te werken).
Doordat we steeds in westelijke richting lopen, en de zon ' s morgens achteraan en ' s middags op de linkerzijkant schijnt, is het pigment van mijn huid links wel anders dan rechts. Een reden om de tocht terug ook te voet te doen ?
Kortom: je zou hier een frank kunnen verdienen door halfweg de camino een weegschaal te plaatsen en één euro te vragen per kg afgevallen gewicht sedert de start.
Er zijn van die overnachtingsplaatsen, die je blijvend zult herinneren. Gisterenavond was er zo één bij de zingende zusters Augustinessen in Carrion de los condos. Een avond, die ik echt intens beleefd heb, omdat het gegeven zo autenthiek was enerzijds maar anderzijds omdat het zo eerlijk, zo oprecht was. Een aanrader, die albergue Santa Maria.
Herstweer, dus goed wandelweer, ware het niet van de striemende regen deze namiddag. Eerst een vlakke aanloop (vlakker dan bij ons) van 17 km (dat was ook de afstand, waar je niks van bebouwing of bewoning tegen kwam).
De hoofd cañada van Spanje doorkruist. Dit is een veedrijversroute, die het zuiden van Spanje verbindt met het noorden. Vroeger liet men de schapen in de zomer grazen in het koelere noorden. Het is een strook van 50 à 60 meter, een echte natuurcorridor, ware het niet dat hier en daar een landbouwer (?) een schelle omgeploegd heeft. Hoe durven ze dat hier ? Maar nu zijn die cañada's beschermd. Toch wat anders dan een sentier van 1m60.
Deze namiddag voor het eerst rondgelopen in poncho (met dank aan mijn Braziliaanse vrienden voor het aantrekken - ik ken bijna de naam van één van hem, Jerdao of zo ).
Ik heb er deze keer ook een foto bijgestoken van mijn stempelboekje - het ultiem bewijs in Composstela voor de gewandelde kilometers. Ik heb er zo ook een kopie van 😊.
Zo ook vandaag iets meer dan halfweg. Iets meer dan 400 km achter de rug...
Korte tocht door de Campos, onmetelijke graanvelden, die al een tijdje geoogst zijn. Toch opvallend hoe het landschap hier dag op dag varieert. Zonnig, maar vandaag zeer frisse wind.
De camino was vandaag recht vooruit, parallel aan de rijweg. Nu de kortste afstand tussen twee punten is een rechte, maar een rechte is ook oneindig.
Vandaag opnieuw een kerk binnengestapt in Villalcàzar de Sirga, maar slechts mits betaling van één euro, pelgrimstarief. Nu ja, ik weet niet of de pelgrims vroeger ook moesten betalen om een kerk binnen te gaan. Ik werd zelfs bijna weer buiten gezet alleen maar door de blits van mijn fotocamera.
Dan dan maar een beetje uitgerust bij padre Payo ( zie foto).
Groot nieuws hier op de Spaanse TV is dat de moordenaar op de Amerikaanse pelgrim in april nu opgepakt is - zie ook website HLN -. Onvoorstelbaar dat zoiets moet gebeuren op de camino.
Ieder dorp, iedere streek heeft hier zijn eigen tekens om de camino aan te duiden. Vandaag waren dat zware palen met een keramieken Sint-Jacobsschelp. Op de meeste plaatsen waren die schelpen al verdwenen, gestolen door souvenirjagers. Op andere plaatsen , aangeduid met koperen schelpen hebben we gezien dat koperdieven ook al gepasseerd waren.
Vanavond opnieuw in een albergue van de parochie. Ze bieden om 9 uur een gratis avondmaal aan, maar ik heb voor alle zekerheid vanmiddag een menu peregrino opgezocht. Nu de albergues van de parochie houden steeds een verrassing in en zijn gericht op het samenbrengen van mensen. Benieuwd.
Gisteren enorm blij dat ik 3 euro betaald heb om het bisschoppelijk paleis van Gaudi binnen te gaan. Bijna alleen in het gebouw (wat anders dan aanschuiven voor de Sagrada Familia). Prachtig museum van romeinse vondsten en kerkelijke kunst in een prachtig decor:een impressionant gebouw met verschillende verrassende 'kamers', gespreid en geïntegreerd over 4 verdiepingen.
Nu in Astorga, romeinse, maar ook chocoladestad. Ook een bisschoppelijk paleis, ontworpen door een Catalaanse architect Gaudi. Jammer dat ze hier nog altijd de siësta respecteren (sluitingstijd tussen 15 en 18 uur).
Vandaag, op voorstel van Martine uit Machelen afgeweken van het rechte pad. Ik volgde een alternatieve route en wou in Hospital de Orbigo uitkomen. Ik ben gestrand op een 4-tal km. Het alternatief was wel prachtig, dwars door een natuurgebied, weg van de drukte: een savanne, zo uit Afrika geplukt. Je waande je zo even 'Out in Africa'. Alleen de wilde dieren ontbraken nog.
Vandaag een spurtje gedaan. Deze nacht mijn batterijen opgeladen en vandaag laten aflopen als een Duracel-konijntje. Vannacht was het hier 4 graden buiten (jawel Spanje). Ik had lekker warm in mijn merinowol-ondergoed (bijkomend voordeel: na weken dragen stinkt het nog niet, volgens de verkopers).
Geen weer vanmorgen om een hond door te jagen. Alleen pelgrims, want die moeten voor 8 uur de Albergue verlaten hebben. Zonder gegronde redenen is 2 maal overnachten niet mogelijk. Het was beuken tegen de stormwind en regenbuien in. Zelfs de camino stond op bepaalde plaatsen onder water.
Er zijn van die overnachtingsplaatsen, die je blijvend zult herinneren. Gisterenavond was er zo één bij de zingende zusters Augustinessen in Carrion de los condos. Een avond, die ik echt intens beleefd heb, omdat het gegeven zo autenthiek was enerzijds maar anderzijds omdat het zo eerlijk, zo oprecht was. Een aanrader, die albergue Santa Maria.
Korte tocht door de Campos, onmetelijke graanvelden, die al een tijdje geoogst zijn. Toch opvallend hoe het landschap hier dag op dag varieert. Zonnig, maar vandaag zeer frisse wind.
