Vandaag een spurtje gedaan. Deze nacht mijn batterijen opgeladen en vandaag laten aflopen als een Duracel-konijntje. Vannacht was het hier 4 graden buiten (jawel Spanje). Ik had lekker warm in mijn merinowol-ondergoed (bijkomend voordeel: na weken dragen stinkt het nog niet, volgens de verkopers).
Goed wandelweer vandaag. Dus het moment om even door te trekken. Anneleen en Alex, zonder tegenslag ben ik op babyborrel van Nell.
Ook anderen zouden vandaag doorsteken naar Léon: Angelo, de jonge macho Italiaan, met wie ik het (stapel)bed deelde in Los Arcos is al aangekomen. Mijn 2 Braziliaanse vrienden zouden ook doorsteken. Eén ervan heb ik gisteren een bier uit Belgica (Affligem) leren drinken. Peter, de Zuid-koreaanse priester, is hier al. Ik dacht dat die dagen achter lag. De Noorse blondine, waarvan ik de naam niet ken, maar die de kleur van mijn groene T-shirt schitterend vond, had vanmorgen minder geluk. Na iets meer dan één uur stappen ,hoorde ik: 'Damned, I forgot my camera '. Het zal je maar overkomen om één uur terug te stappen.
Toch wandel je meestal alleen. En er was vandaag ook niet zoveel te beleven, dus kilometers vreten. En dan begin je onnozele dingen te doen, zoals het tellen van het aantal bomen, het aantal palen, de plassen in de weg, .... Vanmorgen heb ik tussen 7 en 9 uur (NB: spitsuur) 5 auto's, 1 vrachtwagen en 7 treinen ( we liepen langs een spoorlijn) geteld.
Het saaiere deel met de lange loodrechte camino is achter de rug. Léon binnenwandelen was stukken beter dan Burgos.