Vanmorgen voor alle drukte de eindbestemming bereikt. Heb eerst even rondgelopen rond de kathedraal. Wat een bouwwerk.
Dan zoals iedereen mijn compostela opgehaald, als een soort diploma in een koker, even goeiedag gezegd in het huis van de lage landen.
Niet te vergeten, mijn terugreis geboekt: morgen met de bus naar Porto en donderdag met het vliegtuig naar huis.
En dan ook naar de pelgrimsmis ( zoals elke goede pelgrim) met na de dienst het spectakel met de beroemde butofumeiro, het reuzewierookvat, dat acht mannen rondzwaaien in de zijbeuk van de kerk. Dat doen ze maar bij speciale gelegenheden, zoals nu, of als er voldoende geld in de schaal ligt😉 .
Zo het zit erop. Ik wil iedereen danken,die me hielp bij de voorbereiding, die materiaal ter beschikking stelde, die de voorbije weken mijn blog volgde, die me steunde door een berichtje, speciaal Martine uit Machelen aan de Leie voor haar technische steun.
En vooral niet te vergeten het thuisfront, mijn familie, kinderen en kleinkind in spe. En mijn vrouwtje Ria, die me een maand moest missen en van wie ik het fiat had om dit te kunnen en mogen beleven.
Zopas mijn ingetikte blog kwijt gespeeld zonder op te slaan... Je mag niet vloeken, maar je moet weten dat dit voor een oudere man heel wat inspanning vraagt. Zoals iedere moderne pelgrim beschik ik over een smart-phone en de eerste vereiste voor een goede albergue is nu: bechikken over WIFI. En dan ga ik naar mijn blog, waar er een klavier (querty dan nog) verschijnt, dat je letter per letter moet aanraken met je wijsvinger. De juiste letter aanraken begint aardig te lukken, maar je hebt geen overzicht, je ziet bepaalde taalfouten niet of verkeerde zinscontructies, ook spellingsfouten. Waarvoor mijn excuses. En daarjuist ook mijn tekst verloren...
Dus herbeginnen maar.
We ( mijn voetjes en mezelf) zijn zo juist aangekomen in Monte do Gozo of op de berg van vreugde op 4,5 km van Santiago. Morgen kunnen we dan in alle rust de stad, die we al weken op het oog hebben, binnenstappen. Neen we gaan niet door naar Fisterrae aan de Atlantische oceaan. Andere pelgrims willen dat wel doen. Vroeger verbrandden de pelgrims er hun versleten schoenen, maar die zijn nu van betere kwaliteit en vuurtjes stoken is ook al verboden. Dus we gaan Santiago beleven en op zoek gaan naar een terugreis( neen, niet te voet).
Vandaag gewandeld in de geurende eucalyptusbossen, zelf zo goed dat ik mijn geplande stopplaats voorbij gelopen ben. Dus in plaats van terug te keren, toch maar 15 km doorgestapt.
En gisteren reeds een bord van Duvel gszien, maar het laatste flesje hadden ze juist de dag voordien geschonken 😣.( één of ander duvelmanneke was me voor 😊)
Vanmorgen voor alle drukte de eindbestemming bereikt. Heb eerst even rondgelopen rond de kathedraal. Wat een bouwwerk.
Zopas mijn ingetikte blog kwijt gespeeld zonder op te slaan... Je mag niet vloeken, maar je moet weten dat dit voor een oudere man heel wat inspanning vraagt. Zoals iedere moderne pelgrim beschik ik over een smart-phone en de eerste vereiste voor een goede albergue is nu: bechikken over WIFI. En dan ga ik naar mijn blog, waar er een klavier (querty dan nog) verschijnt, dat je letter per letter moet aanraken met je wijsvinger. De juiste letter aanraken begint aardig te lukken, maar je hebt geen overzicht, je ziet bepaalde taalfouten niet of verkeerde zinscontructies, ook spellingsfouten. Waarvoor mijn excuses. En daarjuist ook mijn tekst verloren...
