|
Er zijn van die overnachtingsplaatsen, die je blijvend zult herinneren. Gisterenavond was er zo één bij de zingende zusters Augustinessen in Carrion de los condos. Een avond, die ik echt intens beleefd heb, omdat het gegeven zo autenthiek was enerzijds maar anderzijds omdat het zo eerlijk, zo oprecht was. Een aanrader, die albergue Santa Maria.
Herstweer, dus goed wandelweer, ware het niet van de striemende regen deze namiddag. Eerst een vlakke aanloop (vlakker dan bij ons) van 17 km (dat was ook de afstand, waar je niks van bebouwing of bewoning tegen kwam).
De hoofd cañada van Spanje doorkruist. Dit is een veedrijversroute, die het zuiden van Spanje verbindt met het noorden. Vroeger liet men de schapen in de zomer grazen in het koelere noorden. Het is een strook van 50 à 60 meter, een echte natuurcorridor, ware het niet dat hier en daar een landbouwer (?) een schelle omgeploegd heeft. Hoe durven ze dat hier ? Maar nu zijn die cañada's beschermd. Toch wat anders dan een sentier van 1m60.
Deze namiddag voor het eerst rondgelopen in poncho (met dank aan mijn Braziliaanse vrienden voor het aantrekken - ik ken bijna de naam van één van hem, Jerdao of zo ).
Ik heb er deze keer ook een foto bijgestoken van mijn stempelboekje - het ultiem bewijs in Composstela voor de gewandelde kilometers. Ik heb er zo ook een kopie van 😊.
Zo ook vandaag iets meer dan halfweg. Iets meer dan 400 km achter de rug...
|
