Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
08-01-2010
Duurlooptraining
Gisteren voor de tweede maal naar de training van de atletiekclub gegaan. Toen ik daar aankwam, zag ik dat ik de eerste was. Van strevers gesproken. Nadien kwam er nog iemand aangelopen (van thuis uit). Herwig had zo zijn opwarming al gedaan. Dus zijn we met twee aan de training begonnen.
Het ging een duurlooptraining worden. Dat heb ik geweten. Dinsdag was zogezegd de zware training, maar ik vond dit een stuk zwaarder. Nu ja, de staat van de piste kan er wel een rol in hebben gespeeld. De sneeuw was harder dan dinsdag en het was een stuk gladder. Dit maakte dat het lopen een stuk moeilijker was. Ik had hierdoor na een tijdje wat last van mijn voetzolen. Zodra ik telkens rustig uitliep, ging ik iets meer aan de buitenkant lopen. Daar was de sneeuw wat zachter. We moesten normaal een aantal keren 2 min. tempolopen, afgewisseld met 1,5 min. joggen. Ik mocht na de vijftiende keer rustig uitlopen. Aangezien ik 1 keer tempolopen heb overgeslagen (ik vond dit verstandiger om het forceren te vermijden), heb ik dus 14 x 2 min tempolopen afgewerkt. Ik heb wel het gevoel, dat ik dit bij normale omstandigheden volledig kan afwerken.
De trainingen op zich bevallen me zo goed, dat ik vandaag de formaliteiten al in orde heb gebracht om mij in te schrijven in de club. De trainer had gezegd dit zo vlug mogelijk te doen, omdat in februari de jaarlijkse cross van de club doorgaat. Zodoende wordt 21 februari mijn eerste wedstrijd. Die dag loopt Ellen ook haar eerste wedstrijd. Ik weet ook al zeker dat ik dit jaar voor de eerste keer een halve marathon ga lopen. In het najaar lopen de masters samen een halve marathon, alleen weet men nog niet waar. Ik ben in ieder geval nu al benieuwd.
Ik ben dinsdag voor de eerste keer gaan proberen bij de atletiekclub Brabo samen met de masters te trainen. Ik was benieuwd wat dit ging worden. Ik was toch een beetje nerveus, ik wilde niet afgaan tussen mensen die je niet kent. Ik weet het, het klinkt een beetje onnozel, maar het was nieuw voor mij. De nervositeit bleek ongegrond. Ik werd meteen aan iedereen voorgesteld. Er was een aangename, gemoedelijke sfeer. Er werd al flink wat afgelachen, dat zat voor mij onmiddellijk goed. Na de kennismaking begonnen we er aan. Er werd gestart met een gezamelijke opwarming. De piste werd verlaten om in het Rivierenhofpark te gaan lopen. Ik mocht zelf mijn tempo bepalen, maar dat bleek niet nodig. Het tempo lag laag genoeg om zonder problemen te volgen. Nadat we weer terug op de piste waren, begon het echte werk. Men had mij tijdens de opwarming al verteld dat dinsdag de zware training plaats vindt : vooral interval en tempolopen. Op donderdag werkt men vooral aan de afstand. Ik weet nog niet goed wat dat inhoudt, maar dat zal ik snel te weten komen.
De marathonlopers kregen hun schema : 12 x 800m dat zij apart afwerkten (wegens omstandigheden ingekort naar 8 - 10). Wij begonnen aan een reeks van 5 x 400m. Men mocht zelf zijn tempo bepalen (redelijk doortrekken indien mogelijk, maar moest niet), maar men moest proberen steeds dezelfde rondetijden te lopen. Dit moest dan 4 maal worden gedaan. We waren met een paar die dit maar twee keer moesten doen wegens beginners. De sneeuw maakte het niet gemakkelijk om te lopen. Voor mij was het de eerste keer dat ik in de sneeuw op de piste liep, dus het was uitkijken geblazen. Ik werd na elke ronde door de trainer bijgestuurd qua houding, tussentijd doorgegeven, neerzetten van de voeten in de sneeuw... Ik merk, dat ik hier nog veel kan bijleren wat betreft looptechniek en houding. Toch leuk dat er iemand opzij staat en jou observeert en bijstuurt indien nodig. Ik vond, dat ik het niet slecht had gedaan : ronde 1 in 2:04, ronde 2 in 2:04, ronde 3 in 2:01 ronde 4 in 1:57 en ronde 5 in 1:58. Totale tijd op de 2000m was 10:04. Mijn rondetijden waren redelijk constant te noemen. De tweede reeks was een soort inhaalrace. Ieder vertrok apart en moest proberen zijn voorganger in te halen zonder zelf te worden ingehaald. Hierbij werden geen tijden genoteerd. Dit was pure fun. Na de training direct blijven plakken in de cantine, maar het was samen met de trainer er bij. "De training analyseren" noemt dat. De eerste training was voor mij geslaagd en smaakt naar meer, zeker weten.
De kop is er af. Een nieuw jaar is weeral begonnen. We kunnen er weer in vliegen. De tellers zijn weer op nul gezet. De kilometers kunnen weer bijeen worden gespaard. Hopelijk blijft iedereen gespaard van blessures. Ik ben vandaag vol frisse moed begonnen. En fris mag je dit keer letterlijk opnemen, hoewel.
Ik dacht er goed aan te doen om me warm genoeg aan te kleden. Dus werd er een T-shirt onderaan gedaan en een sweater extra bovenaan. Ik was nog niet halfweg of ik wist al dat het erg warm zou worden. Ik heb in ieder geval goed gezweet. Omdat ik mijn schema noodgedwongen een week vroeger dan gepland onderbrak ( 3 weken rust), heb ik besloten om het 15km-schema terug van het begin te starten. Vandaag dus terug 40 min. gelopen. Zo kan ik er rustig in komen.
Ik doe dit ook bewust. Ik ga deze week proberen om in de atletiekclub, waar mijn dochter Ellen loopt, samen met de masters te trainen. Als me dat bevalt, sluit ik me aan en krijg dan een aangepast schema. Ik ben benieuwd.
Het jaar is in ieder geval goed ingezet. Ik besloot om vandaag niet in het park te lopen, maar mijn uitgestippeld parcours op de weg te lopen. Het viel reuze mee. Ik moest er wel op letten dat ik op de sneeuwlaag bleef lopen om zo het uitglijden te vermijden. Af en toe voelde ik mijn voet verder glijden, maar aangezien dit in het verlengde van mijn looppas was, had ik er niet al te veel last van. Door de zachte onderlaag en het doorschuiven had ik het gevoel dat ik gemakkelijk mijn tempo kon onderhouden. Ik liep er in ieder geval ontspannen bij en heb steeds mijn ademhaling rustig onder controle kunnen houden. De afstand was goed. Het deed deugd om meteen de goede benen te hebben. Hopelijk blijft dit zo.
7,8 km - 0:40:00 - 11,70 km/u - 05:07/km - HS op het einde : 132 bpm - HS na 5' : 88 bpm
