Jimmy's Place

Heist was één van de ploegen uit de 1e amateurklasse B die aan deze ronde werden toegevoegd. City Pirates komt uit in de 3e amateurklasse. Op papier zou dit dus een ideale oefenwedstrijd wezen voor KSK Heist in aanloop naar de nakende competitiestart. Maar...de Beker van België is en blijft de Beker-competitie die elk jaar bol staat van de verrassingen.

Het werd een nipte bedoening waarbij favoriet KSK Heist uiteindelijk aan het langste eind trok met 2-1.

Tot aan de rust was er van een klasseverschil geen sprake. De 0-0 ruststand was dan ook logisch te noemen. City Pirates vocht wel voor elke morzel grond en dat resulteerde ook in enkele gele kaarten. Dit gebikkel ging verder in de tweede helft en het duurde ook niet lang tot de eerste rode kaart werd getoond aan Van Hove(2x geel). De scheidsrechter deelde in dit potig duel naar hartenlust verder kaarten uit en even later kon ook KSK Heist met 10 man verder na 2e geel voor Stig Engelen.

KSK Heist dreigde maar het gevaar bleef beperkt tot enkele scherpe voorzetten en wat schoten vanop afstand. Na 90 minuten stond er nog steeds 0-0 op de bordjes.

Vanaf deze ronde worden er bij gelijke stand verlengingen gespeeld. Na enkele minuten in de eerste verlenging kreeg Seiffermann alle ruimte om op wandel te gaan.

Vanop de zijlijn kwam hij naar binnen en besloot vanop 20m laag in de rechter benedenhoek. De Pirates zowaar op voorsprong en dichtbij een nieuwe stunt. De vreugde bij de bezoekers was van korte duur. Bounou werd diep gestuurd en vloerde de bezoekende doelman met een gekruist schot in de linkerhoek. Alles te herdoen dus.

KSK Heist drukde nu het gaspedaal in en de City Pirates moesten zich meermaals tot fouten nopen om de thuisploeg af te stoppen. Eén van die fouten gebeurde jammer genoeg binnen de zestien. Penalty dus en Webers stuurde de keeper naar de verkeerde kant. 2-1 en bijna buit binnen voor KSK Heist. Zeker als El Jattari van de City Pirates nog het veld werd afgestuurd met een rode kaart voor natrappen.

We volgen KSK Heist dus verder in de vijfde ronde van de Croky Cup waarin ze uitkomen tegen een andere ploeg uit de eerste amateurklasse en dat is Royal FC Knokke.

Een videoverslag vindt u langs deze link: http://privateer.citypirates.be/videoverslag-ksk-heist-vs-city-pirates-2-1/

Een land dat hierdoor enorm geteisterd is in recente tijden is SyriÃ«. Dit land is verscheurd door een burgeroorlog waarbij het regime van Assad al meermaals beschuldigd is van gebruik van chemische wapens. Daarenboven liggen de voornaamste bolwerken van IS ook in dit land SyriÃ«, haast een synoniem voor oorlogsgebied.

Als sportliefhebber wacht je dan bang de laatste 5 minuten van deze journaals af om enige positiviteit te mogen bespeuren in de dagelijkse sportrubriek.

Zo zag ik onlangs dat ook dit sportnieuws vooral het negatieve belichtte. Terwijl menig mannelijk en vrouwelijk atleet het allerbeste van hunzelve gaf in velerlei disciplines, ging het vooral over het falen van Usain Bolt(weliswaar door blessure) of de grote polemiek over het testosteron-gehalte van enkele vrouwelijke 800m-loopsters. Na de winst van Caster Semenya ging het niet over de pracht-prestatie, maar wel over de concentratie aan mannelijk hormoon dat een atlete zou mogen hebben.

Op zoek naar positief of positiever (sport)nieuws begon ik het WK Atletiek wat te van dichterbij te volgen op Eurosport. Tijdens de kwalificaties van het hoogspringen bij de mannen stootte ik op die manier op een zekere Majd Eddin Ghazal. Deze man komt uit SyriÃ«, maar slaagt er in tijden van oorlog in om zijn (verdeeld) land te verdedigen op het wereldtoneel der atletiek.

Ghazal plaatste zich voor de finale en toen dit gebeurde ging er al zowaar een klein gevoel van medeleven en euforie door me heen. Als passief sporter heb ik het steeds voor buitenbeentjes, doorzetters en underdogs. Je zou kunnen denken dat Ghazal niet zou gesteund worden door een Westers gezind publiek, maar niets was minder waar. In een vaak druilerig London reageerde het publiek heel warm toen Ghazal vlot over de kwalificatiehoogte ging. De lat werd op een bepaald moment zelfs hoger gelegd dan de aanvankelijk vastgelegde kwalificatie-hoogte omdat er meer dan twaalf atleten deze aanvangshoogte bereikten. Maar ook Ghazal ging, met de steun van het publiek, een niveautje hoger.

Ik had voor aanvang van de finale toch wat opzoekingen gedaan uit nieuwsgierigheid. Zo blijkt Ghazal al van 2007 mee te draaien in het hoogspring-circuit. Op de Olympische Spelen van Peking in 2008 sprong hij 2m20, wat toen een nationaal Syrisch record betekende. Weliswaar niet goed genoeg om zich te plaatsen voor de finale.

Gaandeweg boekt Ghazal progressie door vooral te scoren op Aziatische en Arabische wedstrijden. In 2009 eindigt hij 2e op de Aziatische Indoor Games met een nieuw Syrisch record(2m22). In 2011 doet hij er ineens 6 cm bij op de Aziatische Kampioenschappen, waar hij met 2m28 als tweede eindigt. De Olympische Spelen in London in 2012 zijn een tegenvaller. Met 2m16 geraakt hij niet door de kwalificaties. In de daaropvolgende WK's van 2013 en 2015 is de stijgende trend ingezet. Hij eindigt respectievelijk 21e en 15e. Bij de editie van 2015 in Peking zet hij het Syrisch record op 2m29. In 2016 kan hij niet deelnemen aan de Olympische Spelen van Rio door een knieblessure.

De finale van het WK 2017 begint en Ghazal is Ã©Ã©n van de outsiders. Topspringer Bondarenko lijkt uit vorm en met een persoonlijk (en Syrisch) record van intussen 2m36, zou hij enorm blij zijn met top 8. Hij gaat in zijn eerste sprongen vlot over de aanvangshoogten 2m20 en 2m25, en dit zonder een enkele misser. Bondarenko is nonchalant en mist al een aantal keer, nog hald in trainingsoutfit. Ghazal staat zo verrassend mee in de top 5. Aan de Qatarees Barshim is niets te doen. Hij wint foutloos en zal later nog een poging wagen in de buurt van het wereldrecord, maar zonder positief resultaat.

Op 2m29 springen de Oekrainer Lysenko en Ghazal bij hun tweede sprong over deze hoogte, terwijl al de rest pas bij hun derde poging of helemaal niet slagen. Bondarenko pokert en slaagt deze hoogte over. Bij 2m32 gaan enkel Barshim en Lysenko erover. Bondarenko faalt drie keer en de anderen ook. Ghazal lijkt niet te beseffen dat hij hiermee een bronzen medaille haalt door een minder aantal faal-sprongen. Hij is door het dolle heen, en ik applaudiseer zowaar spontaan vanuit mijn luie zetel.

Een atleet uit het zo geteisterde SyriÃ«, gesteund door het Britse publiek, stuwt zich zelf naar ere-metaal. Uiteraard haalt dit nergens het nieuws, maar ik vind het een lichtpunt. Iets kleins waarover een sportliefhebber als ik enorm graag over schrijf. Ik wens Ghazal veel succes in de komende competities. U volgt hem toch ook vanaf nu.

Ik post graag de link van zijn interview na de winst van deze medaille, waarin hij werkelijk iedereen bedankt: https://www.youtube.com/watch?v=XOQBhQ7Saao

Het was er dus van gekomen. Na een mooie overwinning van mijn teergeliefde club Racing Mechelen, mochten we aantreden in de tweede ronde van de Beker van België oftewel de Croky Cup, editie 2017-2018.

De eerste zaterdag van augustus betekent traditiegetrouw ook Beach Mechelen. In het centrum van Mechelen geven 36 recreantenploegen van minstens 6 spelers of speelsters het beste van zichzelf in de edele sport der Beachvolleybal. Ondergetekende is al 13 jaren de vaste sportieve organisator en ook speaker van dienst.

Deze zaterdag houden we echter ook de klok in het oog, want hoe dichter we de avondstond naderen, hoe sneller mijn groen-wit supportershart begint te kloppen. Het volleybaltornooi is netjes gedaan om 19u30. Ideaal om stande pede de 5 km per fiets te overbruggen naar het OVK-stadion.

Deze verplaatsing gaat jammer genoeg gedrenkt in een plensbui die doordringt tot de diepste kledinglaag.

Maar eens aangekomen op de supporters-tribune verdwijnt de koude en nattigheid voor de voetbal-microbe. Tegenstander in geel-zwart is Olsa Brakel, een ploeg uit de tweede amateurklasse. Enkele jaren nog vaste competitie-tegenstander van ons met een enorm sterke thuisreputatie. Nu spelen ze twee reeksen hoger dan "de Racing".

In de eerste tien minuten van de match is er weinig klasseverschil. Brakel heeft meer gestalte en dreigt vooral op stilstaande fasen. Maar het openingsdoelpunt valt aan de goeie kant. Na een fout binnen het strafschopgebied kan Andreas Luckermans de 1-0 op de bordjes schieten van op de stip. Extase bij de enkele honderden opgekomen thuis-supporters.

De bezoekers beginnen stereotiep te drukken wat uitmondt in enkele gevaarlijke corners en vrije trappen. Uit één van die corners kan Ringoot met het hoofd gelijk maken in de 35e minuut. We gaan rusten met een billijke 1-1.

De tweede helft begon in mineur in een intussen zonnig OVK. Alweer Ringoot kon opnieuw met het hoofd scoren en de bezoekers op rozen zetten(1-2). Er steeg weinig of geen gejuich uit de tribunes omdat het supporterslegioen van Olsa Brakel duidelijk ontbrak.

Racing vocht terug en kreeg in het laatste half uur nog minstens drie open kansen op de verdiende gelijkmaker. Maar ook Racing-doelman Ledent onderscheidde zich enkele keren in man-tegen-man situaties. De strijdlust was er bij de groen-witten, maar helaas viel het dubbeltje niet aan onze kant.

Olsa Brakel bekert verder en zullen we hen dus volgen bij hun volgende bekermatch. Dit zal een derde ronde-match worden tegen City Pirates Merksem, een ploeg die vorig jaar nog een reeksgenoot van "onze Racing" was.

Met nog een beetje vochtigheid in de intussen koude kleren reed is fietsgewijs naar huis. Voldaan, want ik had een leuke pot voetbal gezien. In de komende blogs zal er zeker tijd zijn voor andere sporten dan koning voetbal, maar deze weken zal er ook nog geregeld bekervoetbal uit de Croky Cup passeren.