|
Lieve mensen allemaal,
De mensen die me wat kennen, weten dat ik het heb voor personen of instanties die in bepaalde situaties de underdog zijn.
Verrassend uit de hoek komen, kansen grijpen die eigenlijk laag zijn, onderschatting versus overschatting... Het is blijkbaar een natuurlijke reactie om alsnog in een goede afloop te geloven, "even when the odds are low".
Weing kansen voor de ene partij betekent vaak overschatting van de andere partij.
En zo kom ik bij een oude liefde van me terecht en dat blijft toch de voetbalsport. Ondanks het matchfixen en gerelateerde fraude, blijf ik "het spelletje" bewonderen. En zeker wanneer de underdog de torenhoge favoriet aan het wankelen brengt.
Het was Champions League-voetbal deze week. Ik keek 's avonds reikhalzend uit naar de samenvatting van Real Madrid tegen Ajax. De heenwedstrijd gaf Madrid een ideale uitgangspositie waardoor de kansen van Ajax voor kwalificatie eerder beperkt waren.
Nu heeft Ajax Amsterdam historisch gezien altijd een speciaal plaatsje in mijn voetbal-hart gehad. Dat is allemaal begonnen met de verloren Europacup II-finale tegen KV Mechelen. Omdat het huis Pootemans nu eenmaal groen-witte Racingharten bevat, was de sympathie riching de Amsterdammers automatisch al een beetje verhoogd. KVM won de finale verdiend, maar sinds die match heeft er heel lang een vaantje van Ajax in mijn kamer gehangen. Ik begon ze als voetballiefhebber meer en meer te volgen.
Elke zondagavond keken we op de NOS naar de samenvattingen van de PTT-telecompetitie. Ik maakte kennis met Marco Van Basten en zijn fantastische goals. Ik praatte er op school over, maar in Mechelen ging het uiteraard maar over één ploeg die periode en dat was KVM. Ajax was voor de meeste van de leerlingen niets anders dan een "wasproduct". Dit werd ook meermaals op onze speelplaats gezongen: "Ajax is een was-product". Ach, wisten zij veel.
Ajax bleef top. Toen ik in de jaren 90 zelf nog de voetbalschoenen aantrok probeerde ik me soms wel eens te vereenzelvigen met één der Amsterdamse sterren. Van Basten, Bergkamp, Litmanen, Kluivert of Overmars, allemaal toppers. Ik zat op de eerste rij om te zien hoe ze de Champions League wonnen in 1995. De karate-trap van coach Van Gaal, de goal van invaller Kluivert en de CL-bokaal in de lucht. Ik zie het nog zo voor me.
Terug naar de match tegen Real Madrid. Inderdaad, het grote Real Madrid. Eén der rijksten ter wereld tegen dreumes Ajax. Weinig mensen die een eurocent gaven voor de kansen tot kwalificatie. Wat was het genieten tijdens de samenvatting toen het 0-1 en zelfs 0-2 werd.
Grote discussie ook bij de 0-3. Was de bal buiten of niet? Ach, we zagen 'm allemaal binnen hoor. Alleen maar om de Koninklijke even op de knieën te zien gaan. De dwerg krijgt de reus ten val. David wint van Goliath.
Uiteindelijk werd het 1-4 en moest ik een spontane vreugdekreet zowaar onderdrukken. Ze zijn terug op het allerhoogste Europese toneel en ze krijgen ook nog sympathie van zowat alle andere "underdogs". Sergio Ramos had in een vorige wedstrijd nog expres een gele kaart gepakt om een ronde te by-passen en top te zijn voor de kwartfinales. Sorry, Sergio, game over!
Mijn voetbalhart vergat toch weer even het geldgewin en was verheugd te zien dat de underdog vrolijk verder kwispelde.
Ajax is voor mij nog steeds geen wasproduct!
Tot morgen!
Sportieve groetjes, Jimmy
|
