Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
Vandaag de dag van Finn haar verjaardagsfeestje! Jimmy had morgenpost, dus voormiddag stond ik er alleen voor. Els kwam Finn halen voor het kleuterturnen en in dat uurtje heb ik de living omgebouwd tot feest- en eetgedeelte (salon en eettafel met stoelen van de veranda verhuisd naar mijn living) en de veranda werd speelruimte (vooral buitenspeelgoed: glijbaan, zandbak, ballenbad, tafeltje, mat met klein speelgoed...) zodat de opvang een beetje opgeruimd bleef. Karen en Johnny arriveerden wat vroeger want zij gingen met mij de taart ophalen (ik zat zonder auto) en om 14u arriveerden de eerste gasten, mijn schoonouders en schoonzus Linsy. In het begin was Finneke nogal aan de rustige kant, want ze ziet hun niet vaak, maar na een tijdje kwam ze toch los. Jimmy arriveerde rond 15u en niet veel later waren de andere genodigden ook daar: mijn ouders, mijn peter, Finn haar peter met gezinnetje, andere schoonzus met haar kindjes en schoonzus nr 3 met haar vriend... Het was dus druk, maar vooral gezellig. Finn amuseerde zich goed en ook Tijl vond het allemaal heel leuk. De pakjes werden dankbaar met een dikke kus beloond en alles vond Finnemie even mooi (en mama ook). Ze heeft vele mooi kleertjes gekregen (speelgoed hebben ze eigenlijk voldoende) en dat vindt ze altijd plezant he. Toen iedereen naar huis was, waren we moe, maar voldaan, het was een leuk feestje!
Na ons schoolavontuur kwam tante K ons halen om naar mijn ouders te rijden waar we zouden eten en daarna voor Finn haar cadeautje, een nieuwe fiets, zouden gaan. Toen we de oprit zagen, zagen we ook dat onze auto ook van de partij was, wat wou zeggen dat Jimmy vroeger gestopt was om samen met ons te vieren! Joepie, Finn en ik waren heel blij papa daar aan te treffen. Natuurlijk fijn zingen en klappen voor mijn kleine meid en daarna frietjes mmmmm! Champagne, een snoeptaart, ballonnetje, een t-shirt van K3 en klei van tante K, van Eddy een spel en daarna de kers op de taart: allemaal naar de fietsenwinkel waar Finn (wij eigenlijk) een mooie fiets mocht uitkiezen van oma en opa. Oh het werd een roze exemplaar met bloemetjes. Super! Op terugweg nog even bij de bakker gestopt voor een taartje want ik verwachtte nog een vroegere collega van mij en niet veel later arriveerde ze met een cadeautje: een fietststoeltje (moet je niet vertellen dat ze op de hoogte was van wat mijn ouders kochten zeker?). Finn was in haar nopjes en heeft flink gezongen en gedanst. Een drukke, maar superleuke dag!
Vandaag was mijn Finnemie jarig en het was weer een emotioneel, maar vooral een leuk dagje! Tijl was bij mijn mama gaan logeren omdat ik met Finn mee naar school zou gaan. Gisterenavond hadden Jimmy & ik ballonnen, vlagjes ed opgehangen en dus deze morgen was het "le moment suprême"; ze was enthousiast en wist heel goed dat ze jarig was, in tegenstelling tot afgelopen jaar, toen vond ze de versiering, de taart en de pakjes ook geweldig maar de reden waarom, dat wist ze niet. Nu was ze al weken bezig over "jarig zijn", mede omdat er in het klasje heel wat tamtam rond gemaakt wordt. Dus samen een lekker ongezond ontbijtje genomen (de wafels die ik gisterenavond als traktatie in de klas heb gebakken) en daarna onze mooie kleertjes aan en richting school. Ik moest Finn wel even op de speelplaats laten, want zij gingen per klas naar de kleuterviering en zo kon ik dus een mooi plaatsje uitzoeken dichtbij de kleuters. Niet veel later arriveerde ze en ze heeft de hele mis gezwaaid en kusjes gegooid naar mij. Ook heeft ze wel wat traantjes gelaten, wat ze vaak heeft als we ergens naar toe gaan en ze kan niet bij ons zitten (grootouderdag, schoolfeest, turnles...), maar haar juffrouw nam haar snel bij haar en de traantjes waren opgedroogd... tot het gedaan was en de juf ook de jasjes van de anderen ging dichtdoen; een huilbui, maar ik mocht ernaar toe en ze heeft mijn hand niet losgelaten tot wij op school waren. Eerst nog speeltijd en tegen de tijd dat de speeltijd voorbij was, had ik wel 5 kindjes aan mijn hand en ons Finn die ging tegen iedereen zeggen dat dat HAAR mama was! Hihi! Ze was ondertussen helemaal losgekomen, gelukkig maar. In de klas werd er direct gezegd dat er feest gevierd ging worden en alle kindjes wisten dat Finn jarig was. Dus "lang zal ze leven" zingen, kaarsjes uitblazen, grote ballon opblazen en daarna trakteren met de wafels. Finn was supertrots dat ik erbij was en legde mij dan ook duidelijk uit hoe zo'n dagje in elkaar zit (nu mama daar gaan zitten, nu gaan we opruimen, dan gaan we spelen, dan eten...). Ik heb de juf ook wat geholpen met het openen en dichtdraaien van de drinkbekers, de boekentasjes wegzetten, tafels afvegen, jasjes aandoen, ... Het was dus leuk, voor ons beiden!
Inderdaad, het is alweer een dikke week geleden dat ik nog wat komen vertellen ben, maar ik heb het druk! Vorige week had Jimmy dan middagpost, dus stond er 's avonds alleen voor, wat alles toch wat opschuift. Ook ben ik de laatste tijd nogal moe wat ervoor zorgt dat ik rond 20u uitgeteld op de zetel lag te knorren. Ga proberen wat vaker te komen!
Vandaag was het zover; Finn haar eerste schoolfeest! Ik denk dat ik even zenuwachtig was als mijn kleine meid. Rond 13u waren alle tantes en nonkels hier: tante Karen en nonkel Johnny, tante Wendy met mijn neefje Dennis en nichtje Eline, tante Silvy en nonkel Jorg, tante Linsy en nonkel Mauro. Dus met een hele bende trokken we naar de school van Finn, waar Finn om 13u15 al aanwezig moest zijn voor het aankleden en grimeren van de kindjes. Om 14u begon de muscial "het Oinkbeest" dan en het klasje van onze Finn was vrijwel onmiddellijk aan de beurt. Ze waren allen verkleed als dieren van het bos; kikker, lieveheersbeestje, varkens, beren, ... en moesten via een tunneltje op het podium verschijnen. Eindelijk, als een van de laatsten kwam ons meisje uit de tunnel gekropen en onmiddellijk ging ze op zoek naar ons (bij het achterlaten in het klasje heeft ze nogal traantjes gelaten hoor, ze wou bij haar mama blijven) en toen ze Jimmy (hij stond recht om te filmen) zag was ze dolenthousiast en riep ze maar "papa" terwijl ze mooi zwaaide. Nog even tegen haar juf zeggen dat haar papa daar stond en ze was zo fier; Echt heel erg meegedanst heeft ze niet, ze had het te druk met het bekijken van alle toeschouwers, maar ze vond het toch leuk, wat het voornaamste is. Wat kan een mama toch fier zijn op haar kindje he, zeker op het einde was het toch een emo-momentje om je kleintje daar zo bezig te zien. Lief!
Eindelijk is hun nieuwe huis af en dus werd het tijd om in te huizen. Proficiat zus en toekomstig schoonbroer met jullie mooie woning!
Opa Na 3 weken Zuiden van Frankrijk is opa vandaag terug in het land en zijn eerste halte was hier!
Babyborrel Opa zijn nichtje is bevallen van een 2e kindje Nymke en vandaag ging de babyborrel door. Oma ging niet graag alleen en had de kindjes meegevraagd en ja, een feestje, wat vooral geassocieerd wordt met taart, kon hun zeker plezieren. Ik bleef ondertussen thuis (babyborrel was bij mij in de straat) en wachtte op opa, die hier afgezet zou worden. Na aankomst en even bijbabbelen is ook mijn papa vertrokken naar de babyborrel en een dik uur later mocht in hun terug verwelkomen. Niet voor lang, want mijn ouders gingen nog langs mijn zus en de kindjes naar hun bedje.
Maandag nadat ik Finn naar school gebracht had en Tijl bij oma afgezet had, werd Jimmy wakker gemaakt (nachtpost gehad) rond 10u30 zodat wij rond 11u naar Xhoris konden vertrekken. Na een klein uurtje rijden waren we al op onze bestemming en konden we onmiddellijk onze benen onder tafel schuiven, want het cadeautje van de Voorzorg was dus "3 dagen, 2 nachten ontspannen in vollpension", nu moet ik wel melden dat de soep er enorm gepeperd was. Ik hou niet zo van pikant of fel gekruid eten, maar jimmy vond het al veel te veel peper, dus dan weet ik dat het wel degelijk zo is. De rest was lekker, maar simpel, maar meer hoeft het ook niet te zijn. Daarna kregen we onze sleutel van de kamer en konden we eens inspecteren; het was heel gewoontjes, maar proper en dat is wel belangrijk he. Enkele minuten later zaten we al in de auto richting Durbuy, want we waren van plan om toch wel enkele dingen, behalve ons bed, gezien te hebben. Een leuk stadje, mooi weer, terrasje gedaan, maar je voelt je toch wel wat verloren zonder kindjes. Na het eten van een ijsje zijn we terug naar het hotel gegaan waar we even gaan zwemmen zijn. Leuk en mooi zwembad en omdat de meeste hotelgasten boven de 60 jaar waren en zich bezighielden met andere dingen, hadden wij het hele zwembad voor ons tweetjes alleen. Leuk! Terug op de kamer en omgekleed, zagen we dat het tijd was voor het avondeten en ook weer was de soep heel gepeperd en de steak helemaal niet doorbakken, maar ja, we gingen ons er niet aan storen hoor. Na een telefoontje met de kindjes en oma, zijn we onder de wol gekropen, terwijl het amper 19u30 was, en neit veel later waren we in dromenland; maar niet voor lang; een slechte combinatie (slecht en hard bed, te klein bed, frigo die enorm hard ronkte, filterdunne muren zodat je de buren kon horen ademen, te veel water bij het eten dus constant toiletbezoekjes van ons beiden) zorgde ervoor dat wij elk half uur of uur wakker werden en 's morgens niet uit bed konden van de spierpijn. Oorspronkelijk dachten we dat we enorm gingen uitslapen en hadden we dus ontbijt op bed besteld, maar om 6u waren we wakker en lagen we met onze vingers te draaien terwijl wij wachtten op onze koffie. Nu om 9u nog steeds niemand gehoord of gezien, terwijl gezegd was dat ontbijt om 8u gebracht zou worden, dus trokken we onze kleren maar aan om te gaan ontbijten in het restaurant. We doen onze deur open en ja hoor, ons ontbijt stond netjes voor de deur! Ik vraag me af waarom ze niet even konden kloppen, maar soit, het ontbijt was lekker en rijkelijk dus met een goed gevulde maag konden we op uitstap gaan. Niets cultureels of educaties vandaag; gewoon shoppen in Luik! Joepie! We hebben vanalles gekocht gaande van schoenen voor mij tot boxershorts voor Jimmy, natuurlijk konden de kindjes ook op een nieuwe outfit rekenen en ze mochten er wezen, de kleertjes van mijn kapoenen. Nog vlug wat gegeten om tegen 15u terug naar onze verblijfplaats te gaan waar we om 17u de sauna gereserveerd hadden. Ik was oorspronkelijk wat nerveus want had dat nog nooit gedaan, maar keek er ook wel naar uit en moet zeggen dat ik het wel leuk vond, hoewel de (koude) douches tussen de saunabeurten in mij toch wat te veel waren. Nu de laatste keer dat wij de sauna ingingen, viel enkele minuten later de stroom uit: kortsluiting wat er voor zorgde dat ons saunabezoekje vlugger voorbij was dan gedacht, maar ook goedkoper uitviel dan gedacht, want we moesten niet betalen door deze kortsluiting. 's Avonds nog gaan eten en weer vroeg gaan slapen om weer dezelfde nacht als tervoren te beleven. Na het ontbijt vertrokken we dan richting Alken waar we Finn eerst ophaalden van school om vervolgens onze Tijl bij oma te gaan halen.
Het zit erop! Ik heb mijn kindjes wel gemist, maar moet toegeven dat ik ook genoten heb van de tijd als "man & vrouw". Iemand vroeg aan Jimmy hoe het geweest was en hij antwoordde: "op de slechte nachten, ronkende frigo, gepeperde soep en kortsluiting in de sauna, na, heel goed!"
Vandaag is het zover: Jimmy en ik gaan 2 daagjes onder ons tweetjes naar Relaxhoris via de Voorzorg. Het is de eerste keer dat de kindjes zo lang van ons weg zullen zijn, maar wij zullen ze meer missen dan zij ons denk ik. Finn breng ik dadelijk nog naar school om vervolgens Tijl naar mijn mama te brengen. Daarna vertrekken Jimmy en ik naar Spa. Woensdagvoormiddag vertrekken wij daar terug zodat ik Finneke op school kan gaan ophalen, dus eigenlijk is het alleen morgen dat ze ons niet zullen zien. Ik kijk er wel naar uit en hoop dat alles goed zal verlopen met mijn kapoenen!
Finn had een hele tijd geleden een papiertje bij van school over circus Pipo, ook de straten hingen vol affiches dus vandaag zouden we de allerlaatste voorstelling meepikken; om 14u40 stonden wij aan de kassa van het circus en kozen voor de betere plaatsen omdat wij vonden dat wanneer wij gingen de kindjes toch goed moesten kunnen zien. 40 euro armer (kortingsbon 3 euro voor Finn en Tijl gratis!) en 5 min na begintijd konden wij eindelijk binnen. Waarom hadden we toch de betere (en duurdere) plaatsen genomen? De tent was nog niet eens voor 1/10 gevuld! Tja niets aan te doen; we gingen van het spektakel genieten. Niet dus! Een gewone familie met als enig spektakel: 8 duifjes, een mislukte clown met grappen waar niemand mee kon lachen en iemand die wat met ringen en kegels gooide en dat was het dan... oh ja en nog een meisje met de hoelahoep waarbij de stunts 2x mislukte! Foei foei! Tijdens de pauze zei Finn zelfs: en nu naar huis; ik vind het niet leuk! Tja, ik ook niet, want denk dat wanneer de voorstelling gratis geweest zou zijn, ik na de pauze nog niet teruggegaan was. Hoewel ik het wel zielig zou gevonden hebben voor de familie, die dus wel hun best deed. Och ja, onze zondagnamiddag was gevuld en naderhand zijn we nog even voor het beloofde ijsje (was er ook niet) naar het Alks Matijske gegaan waar de kinderen meer van genoten dan van het "spektakel".
Karen, mijn zus, informeerde in de week eens of ik geen zin had om met haar mee te gaan lopen volgens het programma van "Start to Run" en ja, eigenlijk had ik daar wel zin in. Vroeger liep ik ook al graag, maar 2 zwangerschappen later, 10 jaar ouder en 25 kg zwaarder, is mijn conditie toch benenden alle peil. Ik ben al uitgeput als ik 2x de trappen moet doen (en ik moet die wel verschillende keren per dag doen met al die kleine slapertjes in huis) en een wandeling door stad gebeurt ook op mijn tempo. Dus was wel wat bang, maar gisteren toch enthousiast een trainingsbroek gekocht en deze morgen had ik voldoende energie om er aan te beginnen. Wat waren er veel kandidaten en we werden zelfs door de burgemeester van Hasselt verwelkomd en daarna begon het dus: opwarmen, stretchen, 1' lopen, 1' wandelen, 1' lopen, 1' wandelen, 2' lopen, 2' wandelen, 2' lopen, 2' wandelen, 3' lopen, 3' wandelen en stretchen en ik moet zeggen dat het allemaal eigenlijk goed meeviel, hoewel die laatste 3 minuten superlang duurden. Ik heb het toch gehaald en was best wel trots op mezelf. IK ben alleen wat bang voor hoe ik mij morgen zal voelen, want als je jaren niets van beweging gehad hebt, is het toch wel wat afwachten. Dinsdag en donderdag trainen we ook, dus veel tijd om te recupereren is er niet. Op 13 mei is het examen en moet ik een half uur aan 1 stuk kunnen lopen en 5 km op die tijd afleggen. Spannend, maar heb er een goed oog in.
Vandaag waren we eens allemaal thuis (en vrij, want ik ben altijd thuis ) en het weer was maar aan de povere kant (zachtjes uitgedrukt), dus maakten we onze zwemkoffer (inderdaad met 4 personen is het bijna een koffer), reservekledingtas en eten- en drinkentas klaar en vertrokken we naar Erperheide om eerst te gaan spelen in de Baluba speeltuin, daarna een hapje te eten en vervolgens te gaan zwemmen in het subtropische zwembad. De kindjes waren super: eerst heel flink gespeeld, daarna een pannenkoek gegeten en een Fristi gedronken, nog wat in de speeltuin gespeeld en daarna hebben ze zo flink gezwommen en in het water geploeterd. Ik heb natuurlijk veel foto's gemaakt, maar tot grote spijt heb ik ze gewist nog voor ik ze op de pc gezet had! Dom, dom, dom, maar ja, te laat, niets aan te doen, moeten we nog maar eens een keertje teruggaan he.
Karen, mijn zus, informeerde in de week eens of ik geen zin had om met haar mee te gaan lopen volgens het programma van "Start to Run" en ja, eigenlijk had ik daar wel zin in. Vroeger liep ik ook al graag, maar 2 zwangerschappen later, 10 jaar ouder en 25 kg zwaarder, is mijn conditie toch benenden alle peil. Ik ben al uitgeput als ik 2x de trappen moet doen (en ik moet die wel verschillende keren per dag doen met al die kleine slapertjes in huis) en een wandeling door stad gebeurt ook op mijn tempo. Dus was wel wat bang, maar gisteren toch enthousiast een trainingsbroek gekocht en deze morgen had ik voldoende energie om er aan te beginnen. Wat waren er veel kandidaten en we werden zelfs door de burgemeester van Hasselt verwelkomd en daarna begon het dus: opwarmen, stretchen, 1' lopen, 1' wandelen, 1' lopen, 1' wandelen, 2' lopen, 2' wandelen, 2' lopen, 2' wandelen, 3' lopen, 3' wandelen en stretchen en ik moet zeggen dat het allemaal eigenlijk goed meeviel, hoewel die laatste 3 minuten superlang duurden. Ik heb het toch gehaald en was best wel trots op mezelf. IK ben alleen wat bang voor hoe ik mij morgen zal voelen, want als je jaren niets van beweging gehad hebt, is het toch wel wat afwachten.
) en het weer was maar aan de povere kant (zachtjes uitgedrukt), dus maakten we onze zwemkoffer (inderdaad met 4 personen is het bijna een koffer), reservekledingtas en eten- en drinkentas klaar en vertrokken we naar Erperheide om eerst te gaan spelen in de Baluba speeltuin, daarna een hapje te eten en vervolgens te gaan zwemmen in het subtropische zwembad. De kindjes waren super: eerst heel flink gespeeld, daarna een pannenkoek gegeten en een Fristi gedronken, nog wat in de speeltuin gespeeld en daarna hebben ze zo flink gezwommen en in het water geploeterd. Ik heb natuurlijk veel foto's gemaakt, maar tot grote spijt heb ik ze gewist nog voor ik ze op de pc gezet had! Dom, dom, dom, maar ja, te laat, niets aan te doen, moeten we nog maar eens een keertje teruggaan he.
