Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
Dat is onze Tijl. De laatste dagen heeft hij enkele nachten bij ons mogen slapen (oorontstekingen, operatie, ...) en nu is meneertje dat dus gewoon en organiseert hij een heus concert als hij in zijn bedje ligt. Jimmy heeft middagpost en ik ben er wat minder streng in zodat hij bij mij in bed belandt. Ik moet dan nog zijn handje vasthouden tot hij slaapt en hij is zo content. Eigenlijk wel schattig en ik moet wel bekennen dat ik het niet zo erg vind, maar we kunnen er maar beter geen gewoonte van maken (hij heeft zijn eerste jaar tussen ons in geslapen). Nu laten we het voor de volgende 2 nachtjes nog toe want dan vertrekken we toch op vakantie en is het toch weer samen slapen, maar eens terug thuis, zal hij terug naar zijn zolderkamertje verhuizen!
Mijn klein ventje heeft zijn ware liefde ook al gevonden! Superschattig hoe die 2 (ine en tijl) met elkaar kunnen omgaan. Samen handje in handje zitten in de zetel, handkusjes, echte kusjes, knuffels... Schattig!
Vandaag zijn Jimmy & ik 4 jaar getrouwd en al 8 jaar een koppel! Nu moet ik tot mijn grote ergernis bekennen dat ik het totaal vergeten was (denk dat ik met mijn kodak in mijn koppeke zat) tot mijn mama deze morgen aan de telefoon zei: "proficiat" en ik antwoord doodleuk: "met wat?". Erg he! Dus vlug vlug een e-card verzonden en een mooi papiertje op de livingdeur gehangen met een proficiat voor Jimmy. Wat blijkt, was hij het ook halvelings vergeten, maar durfde het niet toe te geven tot ik het zelf toegaf.
en dan heb ik mijn nieuwe Kodak! Hihi! Net een klein kind dat aftelt voor Sinterklaas! Dus ik kijk er alleszins naar uit. Omdat ik, als vrouw, de meeste foto's neem, hebben we geopteerd voor een roze exemplaar, kwestie van als we ergens zijn niet altijd te moeten vragen "van wie is dit toestel?".
Gisteren is Jimmy voor mij een nieuw fototoestel gaan bestellen! Ik had wel gedacht dat ik het onmiddellijk zou kunnen uitproberen, maar niets was minder waar; vrijdag hebben we het pas. Ook nog een extra geheugenkaartje van 1Gb zodat ik zeker voldoende foto's kan nemen op vakantie. Nu maar hopen dat het vrijdag aanwezig is, want zonder kan ik niet vertrekken!
Vandaag was het dan zover; er zouden buisjes geplaatst worden bij onze Tijl. Nu had ik hem al bij ons laten slapen (hij heeft al pijn van zijn oorontsteking en zo slaapt hij ook wel iets langer) en hem in bed gehouden (door te spelen en gek te doen) tot 6u25 zodat hij geen tijd zou hebben om aan "pap" te denken. Onmiddellijk kleertjes aan en de auto in richting Salvator, waar wij vrijwel onmiddellijk geholpen werden en een kamer toegewezen kregen. Na wat administratie verwezenlijkt te hebben mochten we Tijl een drankje geven (via spuitje in zijn mondje) waar hij rustig van werd en ja hoor, hij werd wat rustiger en rond 8u zat ik samen met een verpleegster en Tijl in de lift naar de operatiekamer. De mama's (of papa's) mogen mee tot aan de operatiekamer en hier moesten we nog even wachten, want er was al een kindje binnen voor buisjes. Tegen dat Tijl aan de beurt was, was hij al wat suf en viel het afscheid reuzemee (hij riep nog om zijn oeh-oeh (knuffel) en zijn pop (klein popje, ja een echte vent, mijne Tijl) en hij zwaaide mooi naar mama. Mama met tranen in de ogen naar het kamertje ernaast om te wachten tot de sirene mij zou roepen; want iedereen vertelde me dat ze na de operatie bij het ontwaken nogal hard huilen en agressief reageren (komt door het drankje voor de narcose), maar neen hoor, Tijl, die normaal vlug drift en huilt, lag mooi te slapen toen zij mij riepen. Hij heeft nog verder geslapen tot 10u45 (enkele keren wakker geworden tussenin, maar gewoon oogjes open en terug dicht) en toen was hij rustig wakker, zonder huilen of driften. Gek, terwijl hij anders huilend en boos wakker wordt. Hij had wel dorst en mocht eindelijk wat water drinken wat hem uitermate smaakte. Kleertjes aan, nog even langs de verpleegster en om 12u waren we terug thuis. Tijl een kommetje fruit gegeten en daarna flink gespeeld en nu ligt hij uitgeteld op de zetel naar Tarzan te kijken. Hij prult wel wat aan zijn oortjes, maar verder (voorlopig) geen last hoor.
... voor mij! Mijn fototoestel is het aan het begeven! Van de 10 foto's die ik neem, zijn er 9 mislukt en vaak zijn ze ook overbelicht, eigenlijk verwondert mij dat niet echt, want het toestelletje dat ik indertijd in het Kruidvat kocht voor 120 euro, heeft zijn dienst bewezen. Ik trek maandelijks 1200 foto's wat dus maakt van 12/2004 tot nu ongeveer 36.000 foto's, dus we mogen niet klagen. Dinsdag naar Vandeborre voor een nieuw exemplaar want zonder kan ik onmogelijk op vakantie vertrekken!
Foei, foei, foei, mijn strijk is een tijdje blijven liggen en ik heb het geweten; ik heb ongeveer 3u was opgeplooid en gestreken en het resultaat is 4 volle wasmanden proper wasgoed!
Vandaag heeft Finn haar eerste schoolreis achter de rug! Ze gingen met de bus naar de Alk (recreatiedomein hier in het centrum van Alken) om daar de dag door te brengen. Omdat ik op vrijdag maar 1 opvangkindje heb, kon ik mijn poppemieke zelf naar school brengen samen met Gitte in de buggy. Nu moet ik bekennen dat Finn het afscheid moeilijker vindt als ik haar breng, maar de laatste dagen heeft ze het zo al wat moeilijker (ook bij Jimmy dus) omdat haar vaste juffrouw ziek is en deze vervangen wordt door 3 nieuwe juffen (elke dag een andere), dus zal het nog wat moeilijker maken. Nu had Finn wel beloofd dat wanneer mama haar bracht ze niet zou huilen en eigenlijk viel het wel mee (op een paar traantjes na, maar het kwam goed toen ze hoorde dat ik haar terug zou komen ophalen). Nu moest ik mij daardoor (belofte maakt schuld) wel super haasten, want na het vertrek van Gitte, moest ik nog langs de H&M om wat te ruilen en ik wou dat vandaag achter de rug hebben. Dus om 13u30 in de wagen naar Hasselt, parking gevonden, mijn kleedje geruild voor kleren voor ... de kinderen, terug naar de auto gestapt (=snelwandelen) en naar huis en om 14u45 stond ik (te voet) met Tijl in de bolderkar aan de schoolpoort! De schoolreis was geslaagd en de juf zei dat Finn heel flink was geweest!
Vandaag hadden we onze afspraak bij dokter Demulder, ik keek er wel naar uit, want Tijl blijft maar sukkelen met zijn oortjes en met onze vliegreis in het vooruitzicht... Natuurlijk wou Tijl deze middag niet onmiddellijk slapen met als resultaat dat wij hem moesten wakker maken om op tijd op onze afspraak te zijn. Dus... Tijltje slecht gezind (ja altijd als hij wakker wordt, maar als hij wakker gemaakt wordt, is het eens zo erg). We geraakten op tijd in het Salvator ziekenhuis en ik was al tevreden, bleek dat wij niet daar, maar in het Villerspark moesten zijn. Bij het gesprekje met onze huisarts kwam het erop neer dat ik vertelde dat wij eens bij een NKOspecialist geweest waren in het Virga Jesse en zij antwoordde hierop: "oh maar deze dokter zit in het Salvator", waar ik dus uit opmaakte dat wij dan in het ziekenhuis moesten zijn, maar neen, ze opereert in het Salvator, maar op consultatie moet je in het Villerpark komen. Soit, wij geraakten zelfs nog op tijd op de afspraak en moesten nog wel wat wachten. Dokter Demulder; een vriendelijke vrouw, die goede voeling had met Tijl. Na een onderzoekje bleek dat hij aan beide oortjes een ontsteking had en ze kon niet begrijpen waarom hij nog steeds geen buisjes had, zeker niet nadat ze in de brief van onze huisarts las dat het zeker al de 8e geconstateerde oorontsteking was op nog geen half jaar tijd! Ze stelde voor om ook de poliepjes te trekken, maar daar moeten we mee wachten tot wij terug zijn van onze vakantie, want je moet minstens 2weken na de "ingreep" in het land blijven omdat er kans op bloedingen is. Dus buisjes worden voor onze reis geplaatst en dan zien we wel of het trekken van de poliepen nog nodig is. Dinsdag 29 mei worden de buisjes geplaatst en normaal zijn we 2u later al terug thuis en heeft hij er geen last van, maar dat is nog wat afwachten. De dokter zei ook dat Tijltjs humeur enorm zal verbeteren omdat hij echt wel constant hevige pijn moet hebben. Stiekem hoopte ik al dat zijn humeur en wisselende stemmen (lees: geregelde driftbuien) aan zijn oorontstekingen te wijten waren en niet aan zijn karaktertje, maar dat is dan ook nog wat afwachten he! Hoewel het maar om een kleine ingreep gaat, ben ik toch wel wat bang, want uiteindelijk wordt hij toch verdoofd he.
Om 5u45 stond Johnny, mijn toekomstig schoonbroer, hier al aan de deur om Jimmy te komen helpen met het leggen van de klinkers op onze oprit. Nu konden ze nog niet veel doen, want de vrachtwagen stabilisé werd pas rond 7u geleverd, maar soit, dan maar eerst een ontbijtje en wachten op de vrachtwagen en de 2e helper (collega van Jimmy). Enkele uren (en bakken bier) later was alles af en het resultaat mag er wezen. Arbeid van 6u tot 24u (sorry buren voor het lawaai) maar de klus was op 1 dag geklaard: 70m2 klinkers!
Deze voormiddag ging ik nog eens shoppen met mijn mama en de kindjes. Ik had nog enkele dingen nodig voor onze reis en alleen met de kinderen zie ik echt "klerenwinkelen" niet zitten, dus oma maar meegevraagd. In de Hema enkele t-shirtjes voor de kindjes gekocht en wat zonnecrème, daarna bij Hunkemöller mij een bh gekocht van de bon die ik van mijn zus gekregen had tgv mijn verjaardag, daarna richting H&M waar we toch wel aardig wat gekocht hebben: Finn 2 shortjes, kleedjes, Tijl: short, t-shirt, mezelf: 2 kleedjes, die mijn mama betaalde omdat ik nog wat voor mijn verjaardag extra kreeg. Ook de kindjes werden bedacht door oma. Daarna nog even naar de Quick voor het beloofde frietje en daarna naar huis, want het was mooi geweest en Jimmy had de auto nodig om materiaal te gaan halen. Een kort shopmomentje (1.5u), maar het was leuk, en dat is wat telt!
Dat was Finn haar zinnetje vandaag en ja hoor ze had gelijk! Ik was vandaag te zien in het spelletje Puzzeltijd op vtm. Gewonnen heb ik niet, maar het was een leuke ervaring en ik heb een superfiere dochter. Ik kreeg pas gisterenavond telefoon of ik vandaag zou kunnen meedoen en ik antwoordde bevestigend, hoewel daarna de paniek toesloeg: dat is LIVE! Wat als ik een serieuse flater sla en zoiets als "osebolle o" roep wat 15 jaar later nog bij de Bloopers te zien zal zijn... Te laat, ik had toegezegd. Nu de kindjes maar naar mijn mama gebracht, anders moest ik nog vroeger vertrekken en maar een outfit uitgezocht om op tv te komen. Rond 23u lag ik in mijn bed en ik heb eigenlijk goed geslapen. 's Morgens sloegen de zenuwen wat toe, want heb wat tijd op de wc doorgebracht, maar wist mij toch nog goed kalm te houden. Rond 8u30 vertrok ik dan richting Mechelen waar ik rond 10u30 verwacht werd. Natuurlijk was ik veel te vroeg (geen verkeer op een feestdag), maar in Ranst nog even gestopt voor een klein ontbijtje. Uiteindelijk nog te vroeg op de afspraak, maar werd opgevangen door iemand van het team. Daarna kwam mijn "tegenkandidaat" al aan en mocht ik naar make-up voor een make-over! Na het arriveren van de andere kandidaten kregen we een kleine rondleiding en vervolgens mochten we eens repeteren en kregen we uitleg hoe en waar we moesten staan, vervolgens een cameratest en een stemtest en dan was het nagelbijten en afwachten. Om 13u30 werden we dan naar de studio geleid want op 13u40 zouden we live in de huiskamers verschijnen. Ik was het eerst aan de beurt (gelukkig, denk omdat ze wisten dat ik nogal nerveus was), maar het ging zo snel en ik heb verloren (stand 80-70, dus niet zo slecht) en daarna mocht ik verder volgen in de studio. Tijdens het moment dat de kijker thuis mocht bellen, kwam er een bekende aan de lijn; nl Johnny, de vriend van mijn zus, toeval! Amai! Hij had meer chance en won 675 euro. Grappig eigenlijk. Tegen 16u30 was ik bij mijn mama om mijn trotse kindjes op te pikken. Een leuke ervaring achter de rug en een stapel puzzelboeken rijker!
Inderdaad, vanaf vandaag ben ik 27 jaar. Vroeger keek ik enorm uit naar de 14e mei, mijn verjaardag, maar naarmate de jaren verstrijken, zegt het mij niet zo veel meer. Een stukje taart, een supermooi liedje van ons Finn, cadeautjes, knuffels, kaartjes en dat was het dan, voorbij alvorens je het goed besefte.
dMijn kindjes waren van plan om mij al vroeg te vieren want om 5u15 waren ze al wakker. Tijl lag al van 's nachts tussen Jimmy en mij in (oorontsteking) en hij sliep nog wel, maar ons Finneke was wakker. Ze zei heel enthousiast haar gedichtje op
Tikke takke tonnetje ik ben vandaag je zonnetje Tikke takke toor ik fluister in je oor Tikke takke tief ik vind je heel erg lief Tikke takke toen je krijgt een hele dikke zoen
Daarna het bijhorende zelfgemaakte cadeautje en natuurlijk de gekochte cadeautjes. Van mijn kapoenen een miniplantje in hartjesvormpjes en van Jimmy parfum! Om het met Finn haar woorden te zeggen: pafum "bubbietoesj" (Burberry Touch). Hihi! Na samen ontbeten te hebben, vertrok Jimmy naar zijn werk, waar hij even wat op te lossen had. Ik heb mij voormiddag beziggehouden met een ovenschotel voor vanavond te maken en onze kindjes te entertainen. Om 13u werden we dan bij mijn mama verwacht voor het eten en in de late namiddag gingen we naar mijn schoonouders om moederdag te gaan wensen. Een drukke, maar leuke dag. En eigenlijk is het toch wel speciaal he; vooral de allereerste keer dat een kindje naar school gaat he.
Neen, niet Finn of Tijl, maar vandaag ben ik de "gelukkige", ik werd vanacht al wakker met hoofdpijn, maar deze morgen was het 10x erger, vooral mijn achterhoofd deed verschrikkelijk pijn en een Panadol hielp er niet echt aan. Ik ben dan ook terug mijn bed ingekropen en toen ik om 9u wakker werd, was ik nog ellendiger als ervoor. Even later heb ik mijn mama opgetrommeld dat ze de kindjes namiddag zou komen halen en ik wat kon rusten. Jimmy was buiten aan het werken dus kon niet volledig instaan voor het verzorgen van de kindjes (buurman was hier om te helpen en dan kan je zelf moeilijk binnen gaan zitten he). Ik heb de hele namiddag slapend doorgebracht en werd rond 17u wakker en mijn pijn was veranderd in "gewone hoofdpijn" en niet meer "de bonzende pijn". Nadat ik wat gegeten had en mijn kindjes terug bij mij waren, voelde ik mij al wat beter.
Op vrijdag kan ik mijn Finnemie zelf ophalen op school: namiddag heb ik geen kindjes (behalve Tijl uiteraard) in de opvang, vandaar dat het wat evidenter is om aan de schoolpoort te verschijnen. Om 15u stond ik er dan en Finn had mij al van op de speelplaats gezien hoor; roepen, wuiven, lachen... Ze vindt het zo fijn dat mama haar kan komen ophalen, dat het super is om te zien. Ze kwam buiten met haar zakje voor moederdag en ze was heel fier, maar ze ging niets "klappen", want dat mocht niet van de juffrouw. Lief! Samen naar huis en thuis aangekomen vertrok Finn met Jimmy naar St Truiden om te gaan shoppen voor mijn verjaardag én mijn moederdag. Ik zag hun pas rond 17u terug en niet veel later moest ik al door naar een gebedswake van een collega's echtgenoot die afgelopen zaterdag overleden is aan de gevolgen van kanker. Amper vooraan in de 50, altijd bewust gezond geleefd en toch treft zo'n ziekte hem. Dat is het leven, maar wat is het leven toch soms hard. Mijn collega en haar familie hebben afscheid kunnen nemen en hij is in familiekring overleden, wat zijn grote wens was. Rond 20u was ik dan thuis en niet veel later lag ik ook al in bed. Normaal gingen de kindjes vandaag bij mijn mama logeren zodat Jimmy en ik konden gaan uiteten tgv mijn verjaardag, zaterdagvoormiddag zouden we dan gaan shoppen, maar door onze zieke Tijl viel alles in het water. Nu had ik met mama geregeld dat zij dan morgenavond hier komt babysitten en wij dan gaan uit eten.
Ja, weer een zieke! Onze Tijl. Hij pakt weer al enkele dagen naar zijn oortjes, dus we weten wel wat het probleem is, maar toch. Gisterenavond wou hij ook al niet slapen en kalmeerde hij enkel als hij bij mij in bed lag. Hier lag hij wat rechter tegen mij aan, dus is de druk in zijn oortjes wat minder. Jimmy belt deze morgen naar de dokter voor een afspraakje om 14u zodat ze hem nog eens kunnen nakijken en kunnen we ook nog wat info vragen mbt op onze vliegreis, want naar het schijnt is vliegen met een ooronsteking niet aan te raden, dus willen we op 2 juni zeker oorontstekingvrij zijn. Rond 9u ziet Tijl er ineens wat slechter uit en hopla, hij moet overgeven. Daarna slaapt hij ongeveer 2uur en wordt hij enkel wakker om te spuwen. Koorts heeft hij wel, maar niet in die mate dat ik mij zorgen maak om zijn temperatuur (38.3, terwijl Tijl makkelijk 39.8 haalt zonder veel aan de hand te hebben). Om 14u gaan we dan naar de dokter, hij heeft ondertussen al iets kunnen inhouden, dus denk dat hij gewoon iets niet zo goed verteerd had. Inderdaad: weer een oorontsteking. De dokter (onze nieuwe huisarts sinds deze maand) vindt het raar dat Tijl nog geen buisjes heeft, gezien het de 9e (geconstateerde) oorontsteking is sinds november. Wij zijn in februari op consultatie geweest bij een neus-keel-oorspecialist in het VirgaJesse, maar deze raadde ons af om het nog wat aan te zien en af te wachten. Nu zijn we weer 3 oorontstekingen verder en zeker geen verbetering (integendeel) te merken. Onze huisarts heeft mij dan een nieuwe brief gemaakt en ons een dokter in het Salvator aangeraden die vooral kindjes met oorprobleempjes behandelt, dus na ons bezoekje onmiddellijk gebeld en wij hebben een afspraak geregeld om 15u op 22mei. Het kan zelfs zijn (volgens de huisarts) dat de specialist nog buisjes zal plaatsen alvorens wij op vakantie zullen vertrekken. Dus ja, nu afwachten he. Bij het buitengaan, gaf Tijltje nog een keertje over; zijn kleertjes bleven gespaard, maar ik kon na afloop mij wassen en omkleden. Tja, dat hoort bij het mama zijn he!
Vandaag is mijn bompa al 20 jaar dood. Het lijkt zo lang, maar toch kan ik mij nog veel herinneren van onze momenten samen. Ook mijn bomma is vandaag al 10 maanden geleden gestorven, ook hier vliegt de tijd, want met momenten realiseer ik mij nog niet eens dat ze er echt niet meer is. Weldra wordt haar huis verkocht en zal het allemaal nog "echter" zijn. Gelukkig heb ik heel veel mooie herinneringen aan hun beiden, natuurlijk wat meer aan mijn bomma, wat normaal is; haar heb ik 19 jaar langer gekend. Mijn kindjes hebben nog van haar mogen genieten en omgekeerd zeker ook.
Zoals wij al veronderstelden, was het vandaag stukken beter met ons poppemie en had ze terug kleur en fut. Haar eetlust was er ook terug en namiddag speelde ze zoals ze altijd doet. Mijn zus was op bezoek gekomen zodat Finn toch volledige aandacht zou krijgen terwijl ik mij in de opvang bezighield met de 3 baby's. Tijl die schipperde tussen de privé en de opvang.
Inderdaad, vandaag voelt Finneke zich niet zo lekker en alles wat erin gaat, komt er langs boven ook weer uit. Nu moet ik zeggen dat Finn wel een "harde" is, want ze loopt gewoon rond met haar kom om in te spuwen. Verder slaapt ze veel en eet ze niet. Tja, even uitzieken he!
