Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
Op woensdag is het tutti-frutti dag bij Finn op school en dan mag er wekelijks een papa of een mama gaan helpen met het schillen van het fruit en vandaag was het dus Jimmy's beurt om zich eens te bewijzen in de klas. Finn vond het alleszins geweldig dat hare papa mee naar het klasje ging en Jimmy vond het ook super! Hij zei zelfs dat hij een job als kleuterleider hem wel zou passen! Toen papa dan na de speeltijd door ging vond ze het wat minder leuk, maar ja, moet ze nog leren he! Hier kreeg ik deze middag bezoek van een toekomstig opvangkindje; Gitte en haar mama. Gewoon voor de gezelligheid en ja het was gezellig! Wat bijgepraat en voor hun vooral kijken hoe het er hier aan toe gaat he!
Vrijdag hadden wij personeelsfeest van Jimmy's werk, de eerste keer dat wij sinds de komt van Tijl naar een feest gingen 's avonds dus een hele belevenis. Karen en Johnny kwamen babysitten en ik had Tijl al voor ons vertrek in zijn bedje gelegd, dus hij werd niet meer verwacht alvorens wij terug thuis zouden zijn. Dat was dus buiten koorts gerekend want toen we net van het feest naar huis zouden vertrekken kreeg ik telefoon met de mededeling dat Tijl dus niet goed was. 20 minuutjes later was ik thuis en ja hij had over de 39 koorts en voelde zich daadwerkelijk niet goed: huilen, borstvoeding hielp niet, koorts, diarree... Tja niets aan te doen. Met een suppo of een spuitje Junifen zakte de temperatuur wel, maar even later schoot ze terug de lucht in. Deze nacht was hij er weer om 1u en ook toen gloeide hij, verder eet en drinkt hij goed en speelt hij normaal en is hij ook vrolijk, dus weet het niet echt. Morgen maar eens langs de dokter passeren zeker!
Jimmy had nachtpost gehad en ik had voor 9u maar 1 opvangkindje, dus ideaal moment om zelf ons Finnemie eens naar school te brengen. Lien en Tijl in de tweelingbuggy en Finn aan het handje richting school! Ik had beziens, hoorde de mensen achter mijn rug zeggen: 'kijk, een kindje van het zomerklasje en een tweeling, dat madameke zal haar werk ook wel hebben', Hihi! Wou nog zeggen: maar goed dat ik dan niet met de hele bende kom! Na 9u kwam er dan nog een kindje en rond 11u45 vertrok ik nu met Xsari en Lien in de buggy (Tijl was slapen, Jimmy werd stilletjes wakker) ons Finn terug ophalen. Toen ze mij zag keek ze maar beteuterd en kwamen er traantjes; ik vroeg aan de juffrouw wat er gebeurd was, maar ze zei dat ze mij vandaag gemist had en enkele keren om haar mama gevraagd had. Komt waarschijnlijk omdat ik haar gebracht had. Gelukkig zei Finn onmiddellijk: mij morgen terug naar jool.
Wij hebben gisteren ons eerste oudercontact gehad en was leuk! Keek er al naar uit, dan weet je toch wat beter hoe je kindje het in de klas doet he. Nu is onze meid nog maar 3 halve dagen geweest, maar toch. We kregen ook een heleboel foto's te zien en ons Finneke stond wonderwel minstens op 15 foto's, dus op die enkele halve dagen heeft de juffrouw goed haar best gedaan. Er waren niet zo veel ouders aanwezig, maar het was gezellig. Verder zijn de kinderen gisteren dus voor het eerst door iemand anders slapen gelegd (allez voor Finn was het niet de eerste keer) en dag ging prima! Tijltje ook voor het eerst zonder borstvoeding gaan slapen en ook dat heeft hij overleefd, hoewel hij deze nacht om 4u wakker was. Heb hem dan bij mij genomen (ook omdat hij nog wat ziek is) en hij heeft toen goed gegeten en verder geslapen tot 6u10. Mogen dus niet klagen!
Ja, ze hebben het goed zitten hier. Gisteren nog naar dokter van wacht geweest en nu hebben ze dus antibiotica bijgekregen. Tijl heeft dan nog ook een oorontsteking erbij en Finn haar mondje staat vol aftjes. Niets aan te doen, hopelijk betert alles snel met de extra medicatie. Tijl was deze morgen om 5u dan heel fel aan het hoesten en Finn had gisterenavond rond 23u overgegeven (door het hoesten). Hoort er natuurlijk allemaal bij he!
Rond 10u hebben we de kindjes naar mijn mama gebracht en gingen Jimmy en ik dus naar de 2ehandsbeurs, daarna lekker gaan eten (mexicaans) en nog even een nieuw hemd gaan kopen voor Jimmy en dat was alweer het einde van enkele uurtjes tijd als koppel. Was leuk en gezellig en zeker voor herhaling vatbaar.
Neen, ben niet zwanger van een tweeling, maar heb gisteren wel een tweelingbuggy op de 2e handsbeurs in de Grenslandhallen voor 10 euro op de kop kunnen tikken. Ideaal voor in de opvang en als ik Finn naar school wil brengen en maar 1 kindje extra heb; dan kunnen kindje en Tijl in de buggy en ons Finnemie aan de hand meestappen. Alles mooi gewassen en hij is nog in goede staat, enkel wat verouders, who cares! Is maar voor sporadisch gebruik he!
Na mijn berichtje van deze morgen en nog enkele accidentjes van Prince, hebben we besloten om voor hem een andere thuis te zoeken, want zo kon het niet meer verder. Hij heeft altijd deel uitgemaakt van ons gezin, maar we moeten toegeven dat hij zelf ook niet meer zo veel hier had als vroeger toen er nog geen tuin of kinderen waren. Toen wij op onze appartementjes woonden, gingen we verschillende keren per dag wandelen, lag hij in de zetel, ging hij mee op vakantie... Toen verhuisden we naar Zonhoven en daar hadden we een tuintje, een gemak, want nu moesten we maar vlug de deur openen en Prince was buiten en na de komst van Finn ging er nog wat minder tijd naar hem. Daarbij komt nog dat hij zo wild is en Finn bang van honden is, dus ook van Prince. De laatste weken gingen we wel weer regelmatig wandelen en mocht hij 's avonds weer eens in de living (voor even) maar die extra aandacht beloonde Prince dus met zijn behoeften binnen te doen en dingen stuk te bijten. Vandaag werd het mij dan te veel en zeker nadat ik deze week 2x de veranda volledig heb kunnen dweilen voor 7u de kindjes kwamen, omdat het nogal een indruk zou maken moesten de ouders mijn toegetakelde veranda en salon gezien hebben. Dus na een deftig gesprek tussen Jimmy en mij hebben we ons verstand laten spreken (want ons hart zei dat Prince moest blijven) en heeft Jimmy hem dus nadat ik en de kindjes afscheid genomen hadden naar Sint-Truiden gebracht. Diep in ons hart weten we dat het de beste beslissing is, niet alleen voor ons, maar zeker voor hem. Prince is een hele lieve hond, maar hij kreeg hier niet meer voldoende aandacht die hij blijkbaar nodig achtte. Wij hebben hem altijd zo goed mogelijk verzorgd en behandeld en hij heeft een mooi leventje hier gehad, maar ik weet zeker dat hij ergens anders gelukkiger zal zijn bij mensen die meer tijd voor hem hebben en hem volledig bij het gezin betrekken, wat hier niet meer mogelijk was, vooral door Finn haar schrik. Ze ging hem altijd wel dolenthousiast aaien, tot ze op een meter afstand was en dan liep ze terug naar mij. De kogel is door de kerk, maar het doet toch pijn om te weten dat hij weg is. Hoop dat hij een goede thuis vindt waar hij naar hartelust kan ravotten en spelen, want dat doet hij heel graag.
Het is al enkele dagen aan de gang: Prince (onze hond) doet zijn behoeften weer binnen. Hij is nooit echt een proper hondje geweest: plassen op de zetel bij oma, zijn eigen kaka opeten, andere honden hun kaka opeten (terwijl ze nog bezig waren, liep Prince er al etend achteraan), maar met de bench leek het opgelost. Hij is ondertussen ook al 6,5 jaar, maar hij heeft zo zijn periodes... Amai! Ik moet wel toegeven dat wij vroeger (voor de kindjes en voor een tuintje) meer tijd hadden voor hem, maar toen was het net hetzelfde. Nu de laatste weken maken we weer meer tijd voor hem en betrekken we hem ook weer meer bij het gezinnetje (wandelen, 's avonds even in de living...), maar hij moet het dus altijd verpesten. In de week hadden wij zijn benche niet gesloten en wat bleek: overgegeven (in verandasalon, op de grond, in bench), kaka, pipi, kussens (van de salon) kapotgebeten... Dus 's morgens om 7u alles poetsen en opruimen (want om 7u30 kwamen de eerste ouders met kindjes en dan moet het natuurlijk proper zijn). Ja een ongelukje kan altijd gebeuren, maar soit, niet veel later terug van dat en nu is het alweer elke nacht. Deze morgen stond ik op, terwijl hij om middernacht nog buiten is geweest, en hopla; kaka in de bench! Ik was zo boos en verdrietig: WAAROM! Allez, maar opvegen (gelukkig geen platte, maar dat wil dus ook zeggen dat hij niet ziek is maar niet wil) en eens goed grommelen en dan maar roepen: naar het asiel met jou! Hem buiten gelaten, daarna mocht Prince terug in zijn propere bench en Jimmy en ik tegen elkaar bezig dat het zo niet verder kan! Finn zit ook al aan de verandavenster te roepen: "bah Pince, magge nie kaka op e rond doen, vies, buit kaka doen" dus zij weet ook al wat kan en niet he! Nu een uurtje later ga ik de veranda in om mijn keukenrol (wat er nog stond van het kakavegen) te gaan halen en wat nu... weer van dat: pipi en kaka! Als hij nu ziek is ok, maar dat hij dan even blaft, want wij zien hem via de living en horen doen we hem zeker! Neen, hij vindt het dus blijkbaar plezant! Ben het beu!
Finn is ondertussen al wat beter (nog een snotneusje, maar verder ok) en nu heeft onze Tijl het zitten. Niet zo erg als Finn het heeft gehad, maar toch zielig: oogjes toe met snotjes, loopneusje, niezen, hoesten... Niets aan te doen. Finn kucht vooral nog om een "lepel op e flets" te krijgen, maar ze is beter hoor. Gek dat ze dat allemaal zo lekker vinden die medicamentjes he. Tijl is enorm aan het vooruitgaan de laatste weken; hij begrijpt veel meer, luistert (als je iets vraagt en het komt hem uit), kusjes geven, langer slapen (ja vanacht heeft hij voor het eerst eens 12u aan 1 stuk geslapen!!!!!)... hij wordt groter, mijn klein ventje. Hopelijk blijft zijn verkoudheid op dit niveau bengelen en wordt het niet erger, dus afwachten maar he!
Vanacht was het dan om 1u zover: Finn wakker omdat ze "jiek" was. Ja haar neusje was volledig verstopt, haar linkeroogje was gezwollen en waterde, ... ze zag er maar ellendig uit. Arme poppemie. Dus ik haar maar bij ons gelegd, maar ook dat hielp niet, ze wou haar "spuwkom" want ze had slijmpjes, dus uiteindelijk zijn we maar naar beneden gegaan en heb ik haar wat verzorgd (hoestsiroopje, neusje spoelen, nog eens wat vickx, ...) en zijn we maar op de zetel gaan liggen. Ook dat hielp niet veel want we hebben overal gelegen; in de 2-zit, in de 3-zit, ik in de 3-zit, Finn in de 2-zit, Finn op mijn schoot, tegen elkaar, in haar bed, in ons bed... niets hielp, ze kon niet goed in slaap geraken en ik denk dat we hoop en al na 1u in totaal anderhalf uur geslapen hebben. Tijl was dan rond 6u daar en toen kon mijne dag volledig beginnen. Normaal kwam mijn vervangopvangkindje om 7u30, maar haar oma bracht haar ineens rond 9u30 omdat ze nog sliep. Tja, gelukkig maar dat ik thuisgebleven was, want anders stond ze voor een gesloten deur, want ze had mij niet verwittigd en op maandag heb ik normaal geen kindjes, vandaar. Dus een geluk (voor dat kindje) dat ons Finn ziek was, want anders waren we met het hele gezin naar de Carrefour geweest en nu waren de mannen (Jimmy en Tijl dus) alleen gaan winkelen. Ik dacht rond 8u30 dat ze niet meer ging komen en had de verwarming enz al afgezet in de opvang, gelukkig was het snel terug warm en kon ik mijn job als onthaalmoeder beginnen uitoefenen. Finn heeft veel geslapen en gerust (en gejammerd) wat normaal is he. Tijl heeft deze middag voor het eerst eens meer dan 2u aan een stuk in zijn bedje geslapen, wat eens leuk was (maar was wel ongerust, zeker omdat ik al blij ben als hij eens een uurtje slaapt). Op een bepaald moment sliepen dus de 3 kindjes gelijk en had ik ook even een momentje rust (boekje op de zetel), want ik voel het ook dat ik maar een nachtje van 2uurtjes achter de rug heb, maar me neerleggen durfde ik niet, omdat ik weet dat wanneer ik maar een half uurtje kan slapen, ik mij nog ellendiger voel. Moet bekennen dat ik mij nog relatief goed voel hoor, maar hoop wel dat het vanacht niet van dat is. Als mijn kleine meid maar snel beter is he, want is maar zielig zo. Ze had straks ook 38.9 koorts, wat ze ook maar zelden heeft. Tja die verkoudheden he!
Het is zover: ons Finn is verkouden. Ik had het eigenlijk al zien aankomen, want ze was gisteren al wat aan het snotteren, maar nu is het dus erger: loopneusje, beetje hoesten, wateroogjes,... tja, niets aan te doen. Gelukkig vinden kinderen dat allemaal nog niet zo erg en spelen ze vrolijk door, dus geen enkel probleem; neusdruppeltjes, lepeltje voor de hoest, Vickx voor op het borstje en rugje... en een ajuin op de kamer. Deze morgen was ze dan wel om 5u20 wakker en zei dat haar neusje zo raar voelde; wou ze in de spiegel kijken en ja een korstje van het snuiten! Daarna nog voor 10 min bij mij in bed, maar ze bleef wat jammeren dat ze nog in de spiegel wou kijken dus zijn we maar opgestaan (Tijl was ook al wakker) en kon mijne zondag beginnen!
Vandaag was het speelgoed- en boekenbeurs in Finnekes schooltje en wij gingen eens een kijkje nemen. Jimmy had morgenpost, dus was het oma die ons vergezelde. Eerst even langs de bank passeren (ja zonder geld kom je niet ver he) en daarna naar de beurs. Finn was al verwonderd dat ze niet naar haar klasje mocht, ah ja want we gingen toch naar school? Eerst even tussen de boeken gekeken, maar als je mij daar zou bezig laten, zou ik uren kunnen rondneuzen, maar dat kan dus niet met 2 kindjes! Finn had direct haar keuze gemaakt: een boekje over een kuikentje (vond het niet veel, maar ja, ze mocht kiezen en als ze tevreden is, ben ik dat ook). Daarna naar het speelgoedgedeelte en ook hier was ze heel braaf. Nergens aankomen is nergens aankomen en dat zegt ze dan flink na: "mama makke kijk, niette aankoom" (mag ik kijken, niet aankomen). Lief! Tijl wou op dat moment natuurlijk ook uit de buggy, maar hoe zou je zelf zijn natuurlijk. We gingen regelrecht naar vroegere collega Pascale van mij, want wisten dat ze er stond met de kindjes om enkele spulletjes te verkopen en wij waren er graag klant: mooie, propere, recente dingen aan aantrekkelijke prijzen! Wat hebben we (oma vooral!) gekocht: 3 houten puzzels, autootjes voor Tijl, poppenhoofd om te kappen en te schminken, auto met Barbie, poppenbuggy met pop, zeteltje van Pooh... Enkele dingen gaan wel aan de kant om bij te zetten op de tafel van de Sint. Die buggy was trouwens voor onze Tijl, want hij had enkel daar interesse voor! Finn had al een poppenkoets, dus ja, dan maar een buggytje genomen voor ons ventje, maar daar was er onmiddellijk ruzie om want ze moesten natuurlijk beiden met dat buggytje de verdere beurs afleggen. Oplossing; aan Pascale een koekje gevraagd en onze Tijl was gesust en wou terug in de buggy zitten om zijn koekje op zijn gemakje op te eten en ons Finn mocht mee rijden met de buggy wat ze prima deed. Daarna nog even op de boekenbeurs rondgekeken waar ik mij nog vlug een boek gekocht heb, waar ik al een hele tijd naar op zoek was (Bloemen op Zolder), dus iedereen tevreden. Heb nog een kralenlabyrinth op de kop kunnen tikken voor 5 euro (wat ik al voor 45 euro heb zien staan in de winkel), dus ik was in mijn nopjes en mijn kindjes 6 december zeker ook! Dan bedenk ik mij vaak; waarom ik practisch altijd alles nieuw wil kopen, terwijl je het soms voor 1/5e van de prijs tweedehands kan hebben en het ziet er even goed uit en de kinderen weten het niet! Och ja, onze zondagvoormiddag is weer voorbij en we hebben het leuk gehad!
Goedemorgen! Gisteren was ik doodop, ja heb je als je eens een weekje werkt! Dus nadat de kindjes in bed waren en Familie gedaan was, kroop ik ook maar mijn bedje in. Een half uur later was Finn dan aan het huilen. Niets speciaal, maar ze leek wat in paniek en was naar het plafond aan het staren, dus nam ik haar maar even bij mij in bed (anders zou Tijltje ook wakker worden), maar ook hier was ze niet echt rustig, elk half uur begon ze wel wat te vertellen of te vragen, maar tussendoor sliep ze toch wel wat. Rond 23u30, toen Jimmy ook kwam slapen, zei ik hem dat we Finn maar gingen laten liggen (is de 2e keer dat ze bij ons slaapt, vorige keer was toen ze buikgriep had en moest overgeven en dan vroeger nog een weekje in Thailand) en even later was ze helemaal in paniek: huilen, rondkijken, zeggen dat ze pijn had (overal: knie, hand, buik, poep...) dus wij maar met zijn drietjes naar beneden. Daar begon ze helemaal te bibberen en zei ze dat ze ziek was en naar de dokter wou. Ze stond op het punt om haar kleertjes te gaan halen en ze wou overgeven, hierop ging ze dan een Tupperwarekom uit de lade halen (vorige keer gebruikten wij dat om haar in te laten spuwen) en deed ze moeite, maar er kwam dus niets. Uiteindelijk hebben we haar wat kunnen kalmeren met haar grote vriend Kabouter Plop en hebben we maar eventjes een dvdtje opgezet. Ja hoor, dat hielp en binnen enkele minuten was ze rustig en begon ze gewoon te vertellen wat Plop allemaal ging doen (Ja die film kent ze al vanbuiten). Dus wij maar terug naar boven (maar haar spuwkom moest mee) en met zijn allen terug in bed gekropen en na enkele tellen was onze meid in slaap. Rond 4u begon Finn dan weer ineens te babbelen (over school) en ook Tijl liet van zich horen, maar die hebben we mooi wat laten huilen, want anders was de nacht helemaal voorbij. Jimmy mocht dan om 4u45 opstaan (morgenpost) en Finn was ondertussen weer in dromenland en ik ook. Tijl heeft dan ook nog tot 5u30 geslapen (!) en toen is hij ook maar bij ons in bed gekomen (aangelegd) en met zijn drietjes hebben we dan toch nog tot 7u30 geslapen (of alleszins in bed doorgebracht). Gelukkig maar dat ik gisteren dan om 20u30 gaan slapen ben, anders was het nog wat vermoeiender geweest! Finn zei net nog: mama, mij jisteren jiek, nu neze! Hihi!
De laatste dagen is het drukker met mijn opvang; veel vervangingen van zieke onthaalmoeders, dus weet wel wat doen. Ook is het nieuwe babytje sinds deze week hier en dat lukt ook vrij goed! Het laatste kindje gaat om 17u30 naar huis en dan begin ik dus aan mijn huishouden (koken, opruimen, kindjes in bad doen, slapen leggen...) dus kom er niet vaak meer aan toe om achter mijne pc te kruipen!
Vandaag was het dus zover: ons Finnemie haar eerste schooldag! Het leek amper gisteren dat ik een positieve zwangerschapstest deed en nu gaat mijn kleine poppemie al naar de school. Ik had al enkele nachten slecht geslapen, want het is toch met gemengde gevoelens dat je naar die dag toeleeft: enerzijds ben je trots dat je al zo'n flinke dochter hebt, maar anderzijds heb je het er toch moeilijk mee om die verantwoordelijkheid uit handen te geven. Dat hoort nu eenmaal bij "ouder zijn", je kindjes leren loslaten en dat begint dus al op de leeftijd van 2.5 jaar! 's Morgens riep Finn direct: vandaag mij jool! Dus mooie kleertjes aan, stevig ontbijt gegeten en toen met het hele gezinnetje te voet richting kleuterschool. Aangekomen kwam de juf direct naar ons toe en werden wij in het klasje uitgenodigd (ik om nog wat formaliteiten af te ronden) en de kinderen gingen fijn spelen. Een tijdje later was het klasje compleet (5 nieuwe leerlingen) en gingen sommige ouders als naar huis, dus vroeg ik aan de juf wat de bedoeling was, of wij nog bleven of vertrokken en ze zei dat wij dat zelf mochten beslissen. Dus wij naar ons Finn: "mama en papa gaan door, dikke kus en tot straks" en Finn haar reactie was: "ja, dada". Hihi! ZE vond het dus geweldig! Ik had zo even een emo-momentje, en toen we de klasdeur achter ons dichttrokken, vloeiden er (bij mij) wat traantjes, maar omdat ik wist dat Finneke zich amuseerde waren die snel opgedroogd en gingen we thuis wat wachten... ja want dat doe je dus op zo'n eerste schooldag, wachten tot het tijd is om haar terug op te halen! 's Middags was ze nog even enthousiast, maar oh zo moe! Ze had geverfd, flink haar fruitje opgegeten, fijn gespeeld, flink mee pipi gaan doen met het hele klasje... Kortom ze had een leuke voormiddag achter de rug. Ze wou nog blijven, maar toen we haar beloofden dat ze woensdag terug mocht gaan, was het ok. Ze heeft wel uren geslapen, blijkt toch vermoeiend te zijn!
Een triestige "feest"dag. Voor mij persoonlijk ook gewoon een dagje vrij, maar of ik vandaag meer aan de overledenen van onze familie ga denken dan anders, denk ik niet. Ik ga ook niet naar het kerkhof vandaag, al druk genoeg en Jimmy is werken. Wij gaan wel later deze week eens langs het kerkhof.
Neen, ben niet zwanger van een tweeling, maar heb gisteren wel een tweelingbuggy op de 2e handsbeurs in de Grenslandhallen voor 10 euro op de kop kunnen tikken. Ideaal voor in de opvang en als ik Finn naar school wil brengen en maar 1 kindje extra heb; dan kunnen kindje en Tijl in de buggy en ons Finnemie aan de hand meestappen. Alles mooi gewassen en hij is nog in goede staat, enkel wat verouders, who cares! Is maar voor sporadisch gebruik he!
Het is zover: ons Finn is verkouden. Ik had het eigenlijk al zien aankomen, want ze was gisteren al wat aan het snotteren, maar nu is het dus erger: loopneusje, beetje hoesten, wateroogjes,... tja, niets aan te doen. Gelukkig vinden kinderen dat allemaal nog niet zo erg en spelen ze vrolijk door, dus geen enkel probleem; neusdruppeltjes, lepeltje voor de hoest, Vickx voor op het borstje en rugje... en een ajuin op de kamer. Deze morgen was ze dan wel om 5u20 wakker en zei dat haar neusje zo raar voelde; wou ze in de spiegel kijken en ja een korstje van het snuiten! Daarna nog voor 10 min bij mij in bed, maar ze bleef wat jammeren dat ze nog in de spiegel wou kijken dus zijn we maar opgestaan (Tijl was ook al wakker) en kon mijne zondag beginnen!
Soms lijkt het of ik 2 meisjes ipv een jongen en een meisje heb! Tijl wou net persé op de speelgoedbeurs een roze buggy met pop hebben en daarna wou hij net zoals zijn zus een (roze) speldje in zijn haartjes. Uiteindelijk toegegeven, want hij bleef huilen en met zijn speldje was hij in de 7e hemel en een vrolijk ventje! Tja!
Dus nadat de kindjes in bed waren en Familie gedaan was, kroop ik ook maar mijn bedje in. Een half uur later was Finn dan aan het huilen. Niets speciaal, maar ze leek wat in paniek en was naar het plafond aan het staren, dus nam ik haar maar even bij mij in bed (anders zou Tijltje ook wakker worden), maar ook hier was ze niet echt rustig, elk half uur begon ze wel wat te vertellen of te vragen, maar tussendoor sliep ze toch wel wat. Rond 23u30, toen Jimmy ook kwam slapen, zei ik hem dat we Finn maar gingen laten liggen (is de 2e keer dat ze bij ons slaapt, vorige keer was toen ze buikgriep had en moest overgeven en dan vroeger nog een weekje in Thailand) en even later was ze helemaal in paniek: huilen, rondkijken, zeggen dat ze pijn had (overal: knie, hand, buik, poep...) dus wij maar met zijn drietjes naar beneden. Daar begon ze helemaal te bibberen en zei ze dat ze ziek was en naar de dokter wou. Ze stond op het punt om haar kleertjes te gaan halen en ze wou overgeven, hierop ging ze dan een Tupperwarekom uit de lade halen (vorige keer gebruikten wij dat om haar in te laten spuwen) en deed ze moeite, maar er kwam dus niets. Uiteindelijk hebben we haar wat kunnen kalmeren met haar grote vriend Kabouter Plop en hebben we maar eventjes een dvdtje opgezet. Ja hoor, dat hielp en binnen enkele minuten was ze rustig en begon ze gewoon te vertellen wat Plop allemaal ging doen (Ja die film kent ze al vanbuiten). Dus wij maar terug naar boven (maar haar spuwkom moest mee) en met zijn allen terug in bed gekropen en na enkele tellen was onze meid in slaap. Rond 4u begon Finn dan weer ineens te babbelen (over school) en ook Tijl liet van zich horen, maar die hebben we mooi wat laten huilen, want anders was de nacht helemaal voorbij. Jimmy mocht dan om 4u45 opstaan (morgenpost) en Finn was ondertussen weer in dromenland en ik ook. Tijl heeft dan ook nog tot 5u30 geslapen (!) en toen is hij ook maar bij ons in bed gekomen (aangelegd) en met zijn drietjes hebben we dan toch nog tot 7u30 geslapen (of alleszins in bed doorgebracht). Gelukkig maar dat ik gisteren dan om 20u30 gaan slapen ben, anders was het nog wat vermoeiender geweest! Finn zei net nog: mama, mij jisteren jiek, nu neze! Hihi!
