Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
Gisteren had ik een dagje van rust. Mijn naaste omgeving weet ondertussen dat ik zwanger ben. Het is nog pril, maar zwanger is zwanger he. Gisterenmorgen werd ik echter wakker met bloedverlies, niet hevig, maar het was er wel. Zoals iedere zwangere vrouw, ben je ongerust, dus deed Jimmy een telefoontje naar het ziekenhuis en ze vertelden daar dat ik toch best even langs kwam. Even al mijn opvangkindjes afgebeld (iedereen reageerde vol medeleven, want weet dat het niet makkelijk is om op een uurtje een babysit te regelen), mijn mama gebeld of zij even naar de kindjes kwam zodat Jimmy ook mee kon en om 8u waren we op spoed. Daar kreeg ik een kamertje, maar niet veel later werden we doorverwezen naar de praktijk van mijn gyn, natuurlijk had ze net een bevalling, dus nog gewacht tot 9u40 alvorens ik aan de beurt was. Ze voerde een vaginale echo uit, veel wijzer werden we er niet uit; ik zou 5 weken ver zijn (in onze berekening normaal 6), het vruchtzakje zag er goed uit, maar in dit stadium van de zwangerschap kan je nog geen hartje zien of horen. Nu is het afwachten; het kan dus 2 kanten op; het kan een innestelingsbloeding zijn en dat is positief en dan zou het bloeden ook stoppen, stopt het echter niet of wordt het heviger is de kans groot dat het niet goed zit. Ik moet zo binnen 2 weken terug voor een nieuw onderzoek en dat moet er een hartje te zien zijn, als het bloeden heviger wordt en er krampen bij te pas komen, moet ik natuurlijk vroeger gaan. Ik heb de hele dag in een dip gezeten. Ik moet ook stiekem toegeven dat ik mij deze zwangerschap helemaal anders voel, maar dat kan ook zijn omdat het de derde al is he. Mijn schoonzussen hadden al een uitstapje gepland met Finn en Tijl om naar PlopsaIndoor te gaan, dus hadden Jimmy en ik een dagje onder ons tweetjes. Veel heb ik niet gedaan, ik ben mijn bed ingekropen en er pas uren later uitgekomen. Gelukkig is het bloedverlies gestopt sinds gisterenavond, maar toch ben ik nog ongerust. Ik zal blij zijn als ik de 13e op controle geweest ben. Verder krijg ik het wat moeilijker met Jimmy's naderende vertrek; normaal zit ik er niets mee in, maar zwanger en die onzekerheid zorgen dat er meer traantjes vloeien dan normaal. Ik weet dat hij nu ook niet zo graag vertrekt, zeker niet met wat er gaande is, maar toch. Uiteindelijk zie ik hem de 14e al even terug, dus het zijn maar 11 dagen zonder mijn ventje, maar zal hem toch missen hoor.
Dus bij deze zijn jullie ineens ook op de hoogte van ons wondertje in de buik. Ik wacht nog tot na de volgende controle om het uitgebreid op de site te vermelden.
Niet alleen Jimmy voelt zich niet zo lekker, ik hoest de laatste dagen ook enorm en nu is ons Finn ook geveld door de verkoudheid; hoesten, snottebellen en voelt zich met momentjes "niet zo joet" en onze Tijl die heeft momenteel niets. Hout vasthouden, maar ik denk dat ook hij weldra getroffen zal zijn hoor. Zou het weer (???) hier een rol in kunnen spelen? De opvang
Tijl zegt dit "pipihoewa" al enkele dagen. Hij is nog wat in de ban van de verjaardagsfeestjes van de afgelopen tijd (Jimmy, Tijl, tante K) dat hij het maar blijft zingen. Het is dus "hiep hiep hiep hoera" in Tijltjes taal!
Inderdaad, wakker uit mezelf en niet omdat iemand "mama" riep! Ik was zelfs 10 min voor de wekker op (moest plassen) en de kindjes werden pas een dik half uur later (rond 6u45) wakker! Hun papjes stonden al klaar, hun medicatie (ze hoesten wat en zijn flink verkouden) ook, dus lekker ontspannen aan de dag beginnen.
Hoewel Jimmy niet snel ziek is of thuis blijft van het werk, is het nu wel het geval. Sinds vorige week vrijdag heeft hij last van zijn oog (rood, gezwollen, dik en vooral pijnlijk), hij is zondag nog even naar de dokter van wacht geweest (onze had net dienst), hij kreeg druppels voorgeschreven, maar het beterde niet, integendeel het wordt maar erger en erger. Hij is gisteren niet gaan werken en net nog eens naar de dokter geweest; ontstoken, nieuwe medicatie en de rest van de week thuis. Dat is helemaal niets voor Jimmy, zeker niet nu hij zondag voor een maand vertrekt voor het werk. Ik denk dat hij donderdag wel terug aan de slag zal gaan en hopelijk is hij snel beter.
Neen, ik ben geen weekje te vroeg hoor! Gisteren was het open-deur-dag op Finn haar school (http://www.school-sint-joris-alken.be/) en daar gingen we een kijkje nemen. Een van de redenen was dat het anders zo lang geleden was dat ze haar klasje nog gezien had, dus nu ideaal zo vlak voor het nieuwe schooljaar. Finn wist toch nog dat ze niet meer naar juffrouw Sonja moest, maar naar juffrouw Marie-Louise en ze weet dat Tijl wel naar juffrouw Sonja zal gaan na de Paasvakantie. We werden heel enthousiast onthaald door beide juffen en juffrouw Marie-Louise had alles al klaar voor het nieuwe jaar; Finn haar naamkaartje hing al op, een plaatsje voor haar tekeningen, haar symbooltje: nl het peertje, ... De juf, Finn en wij zijn gereed, nu nog een weekje geduld en het is zover. We waren haar jasje gisteren op school vergeten en net kwam de juf het nog even brengen, wat wel lief is natuurlijk. Daarna nog even vlug over de kermis, een kermisfrietje (hihi) en daarna naar huis. Jimmy nam de kindjes voor zijn rekening want ik moest 5 minuten later bij Sigrid (mama van Gitte) zijn voor een Janbibejan demonstratie die overigens weer super was!
Deze voormiddag bracht ik Finn & Tijl naar mijn ouders. Was er vanalles in Bokrijk te doen en ze waren van plan om eens te gaan kijken. Ik zag dit als een ideaal moment om eens goed door te poetsen en Jimmy ging ook nog wat werken in en rond het huis. Als beloning voor het harde werk ging ik nog even langs de jbc om mijn bon (elk excuus is goed) op te gaan gebruiken. Tijl heeft bij zijn verjaardag voldoende kleertjes gekregen, dus nu was het enkel mijn Finnemie die in het nieuw gestoken werd. Zij is weer fel gegroeid en kan in een groot deel van haar winterkleding niet meer, dus het moment he. Ik had een kousenbroek, 2 bloesjes met lange mouwen, een tuniek en een rokje... dus was tevreden en wie nog tevredener was, was Finn zelf, ze vond alles héél mooi, dus allemaal happy! Rond 18u30 arriveerden mijn kindjes terug, Finn voelde zich niet zo goed en had 39.2 koorts, maar na het zien van haar kleertjes (en wat Junifen) was ze al heel wat beter en niet veel later toonde ze haar fietskunsten buiten!
Gisterenvoormiddag druk bezig geweest met het pakken van de tassen om mee naar tante Silvy te nemen. Zwemgerief, bekertjes, bordjes, handdoeken, bandjes, reservekleding, flesjes, pyjama's, ... Het enige wat ontbrak was de zon, maar ik besloot toch de zwemtas mee te nemen voor als het ineens moest beginnen op te klaren. Ja, hoor na het eten kwam de zon uit en was Finn onmiddellijk klaar om in het zwembad te springen, enkel nog een medekandidaat zoeken die de kou ook zou trotseren. Enkel tante Silvy was bereid om een duikje te nemen en op haar nichtje te passen. Tijl werd enkele uren later ook wakker (was van de auto slapend op de zetel beland en heeft toch een hele tijd geslapen), maar hij is niet zo'n waterrat, zeker niet als het water niet lekker warm is (32° en meer?), dus hij liep maar wat rond, voetbalde wat en amuseerde zich met de ballen in het water te gooien naar zijn zus. Rond 18u was ons Finn dan uitgeteld en belandde zij op de 'slaap'zetel. Tijl was klaarwakker en hij amuseerde zich met zijn Little People mannetjes die wij meegenomen hadden. Rond 20u gingen we stilletjes naar huis, Finn heeft verder geslapen in de auto en ook toen we haar in bed legde, was er geen protest. Onze meid was moe, oh zo moe!
Het werd ook tijd; eindelijk konden de kindjes nog eens echt buiten spelen in de zon! Zij (en ik ook) genoten er zeker van; springbal, glijbanen, huisje, gras plukken, pooh (konijntje) bloementjes voeren, grasmachine rijden, ... kortom al het buitenspeelgoed kwam ook nog eens in actie!
Je kan al raden waar ik het over heb; inderdaad, mijn fototoestel is terecht. Hoewel "mijn"; het is te zeggen ik heb een nieuw fototoestel ontvangen, wel jammer van mijn mooie roze meisjesachtig exemplaar, want het nieuwe toestel is een zwart model. Niet dat de kleur prioriteit is, maar vond het roze wel een tof vrouwending, maar het zwarte is ook leuk en het belangrijkste is dat het werkt! Hij is nu nog aan het opladen, maar seffens wordt hij zeker en vast uitgetest. We zijn uitgenodigd bij mijn schoonzusje en haar vriend om te gaan bbq en misschien een duik te nemen in hun zwembad (afhankelijk van het weer), dus fotostof genoeg!
Hoewel ik het wel gewoon ben, vind ik het toch wel vroeg om dagelijks voor 6u beneden te zitten... Onze Tijl en Jimmy slapen nog, maar Finn was om 5u45 al klaarwakker en klaar om te gaan spelen... Mama nog niet echt, maar ja, niets aan te doen he.
Het zijn nooit mijn vriendjes geweest, integendeel, maar mijn angst is toch stilaan aan het verminderen. De oorzaak hiervan zijn de kinderen, denk ik, als mama moet je natuurlijk flink zijn en je schrik niet zo laten zien. Vroeger zou ik om het kleinste spinnetje het hele huis op stelten zetten met mijn gegil en gehuil, nu zal ik de kleinere exemplaren toch zelf al doodslaan, voor de grotere versies roep (niet gil) ik even op Jimmy en het is geregeld. Eergisteren morgen toen ik mijn ogen opende zat er zo'n "bijna tarantula" boven ons bed, ik was snel uit bed en zei het gewoon tegen JImmy en net toen ik beneden kwam zat zijn of haar zusje of broertje op de deur. Ik had geen licht aangedaan, maar op ooghoogte zag ik wat bewegen en ja hoor een mega-spin. Ook nu relatief rustig gereageerd en hopla ze is verdwenen door de helpende hand van mijn ventje. Nu het ergste wat ik vind is wanneer je ze niet hebt kunnen vangen... dan vraag je je toch wel een hele tijd af waar ze zou zitten ... en waar ze zou uitkomen. Tja, er was al voor gewaarschuwd in de media dat "de spinnen" vroeger tevoorschijnkomen, maar toch, hoop dat ze dan ook even snel verdwijnen!
Door de korte nacht van Finn bij nonkel David heeft ze hier lekker lang geslapen; van 19u30 tot 7u30! Yippie! Tijl niet, hij viel pas echt in slaap rond 21u30 (lag wel in bed, maar babbelen en spelen) en hij was om 6u30 al paraat in vol ornaat!
Sinds gisterenavond 18u is mijn gezinnetje terug herenigd! Hoewel zo een momentje zonder wel leuk is, heb ik ze ook graag dicht bij mij. De kindjes hadden zich alleszins goed geamuseerd. Finn arriveerde rond 14u30 en was doodop ('s nachts niet zo goed geslapen), maar ze vertelde toch dat het superleuk was en showde haar nieuwe gummilaarzen van de prinsesjes. Jimmy ging Tijl na het werk en een tandartsbezoekje bij oma uithalen en hij had het ook fijn gehad. Hij had wel prima geslapen (tot 6u30 en namiddag nog 2 uurtjes) dus was nog goed wakker. Omdat ik zonder aardappelen zat, had Jimmy iets uitgehaald om te eten en nadat op was ben ik nog vlug de gehuurde film gaan terugbrengen. Die taken (winkel, vlug iets bijhalen, filmpje terugbrengen, ...) neem ik, sinds ik onthaalmoeder ben, graag voor mijn rekening. Ik kom overdag al niet het huis (of de tuin bij mooi weer) uit, dus vind ik het wel leuk om dat 's avonds eens een kwartiertje te doen. Daarna nog even kindjestijd gehad (spelen dus) en niet veel later belandden de kinderen én ik in bed. Ik zag nog 3 (!) afleveringen van Lost en daarna mooi slapen!
Mijn mama kwam gisteren na haar werk even langs en ik vroeg haar of ze Tijltje misschien een nachtje wou meenemen (mama werkt niet op donderdag) zodat Jimmy en ik eens konden gaan uiteten. Finn was al bij David en Bianca, dus een ideaal momentje eigenlijk. Tijl en oma gingen omiddellijk akkoord en een half uur later was ik practisch kinderloos (had er nog enkele in de opvang). Jimmy ging ondertussen mijn nieuwe bril afhalen en tegen 18u vertrokken we hier om naar de Pizzahut te rijden. Niet direct een "klasserestaurant", maar ik vind hun pizza's de beste, dus lieten we het ons smaken hoor! Als afsluitertje een chocomousse en daarna naar de Circle voor een filmpje om de avond gezellig verder te zetten. Ons oog viel op "Hitcher", een typische lifterthriller met wel een onverwacht einde. Een leuke, maar overdreven film, maar het was plezant en dat is wat telt. Deze morgen rustig wakker geworden: Jimmy heeft morgenpost, Finn bij nonkel David en Tijl bij oma... ik weet niet wat mij overkomt. NIemand die vraagt "mama, mag ik pap", "mama, kom je langs mij zitten", "mama aai je over mijn rugje", "mama, sjoot", "mama, pakke", ... hihi!
De laatste avonden kan je ons vooral aan de tv terugvinden. Wij hebben de rest van de dvd-s van Lost gekocht en zijn nu weer totaal verkocht aan deze serie. 3 afleveringen achter elkaar bekijken is geen uitzondering!
Yippie! Eindelijk, na 5 jaar met dezelfde bril heb ik eergisteren een nieuw exemplaar besteld bij Trioptic. De laatste jaren heb ik hem niet zo veel gedragen omdat door de hormonen (bijna 4 jaar aan een stuk zwanger geweest en/of borstvoeding gegeven) mijn ogen constant wisselden van sterkte. Het ene moment zag ik heel slecht en het andere moment had ik zelfs geen bril nodig. Nu had de oogarts mij aangeraden om 6 maanden te wachten nadat ik gestopt was met de borstvoeding en dat was nu ongeveer (heb 18 mnd gevoed). Mijn montuur was helemaal versleten (kindjes hadden het al verschillende keren eens vastgehad) en ik ben dus toe aan een nieuwe. Ik heb een mooi, hip exemplaar uitgekozen en straks of morgen krijg ik telefoon om hem te gaan afhalen. Minder leuke aan de zaak was het prijskaartje, maar ja, je koopt ook niet wekelijks een nieuwe bril he. Zodra ik hem heb zal ik er eens een foto van nemen! Trouwens mijn fototoestel nog steeds niet hersteld!
Seffens komt Bianca, de echtgenote van Finn haar peter, Finn halen om een nachtje te gaan logeren. Vorige donderdag zijn mijn 2 kapoenen er mogen gaan spelen en vandaag gaat Finn dus nog eens terug. Tijl is nog wat te klein om daar te gaan logeren, te klein eigenlijk niet, gewoon te moeilijk op slaapgebied. Hij is nog maar enkel bij mijn ouders blijven slapen en daar lukt het doorslapen goed, maar elders wil ik de mensen (en de 3 andere kindjes) niet om 5u het bed uitjagen... Finn schiet goed op met Chiara (wordt in dec 5) en met Luca (10 weken jonger dan Finn) dus ideale speelkameraadjes. Ik ga mijn kleine meid zeker missen, want is de 2e keer al op nog geen week tijd dat ze de nacht elders zal doorbrengen, maar ik weet dat ze zich prima zal vermaken en er alleszins morgen meer tijd aan haar gegeven kan worden dan ik kan doen met een drukke donderdag in de opvang.
De laatste nachten belandt Tijl weer vaak in ons bed, hij heeft ook af en toe wat koorts en huilt wat sneller. Het is voor ieders nachtrust beter als wij hem dan bij ons nemen, want anders zit uiteindelijk 4 man beneden terwijl we nu lekker kunnen doorslapen. Hoewel dat "lekker" niet echt de juiste betekenis is. Tijl wil in mijn armen liggen en dat moet op net die manier gebeuren dat hij mijn beide armen om zich heen heeft en zijn beetje nog over mij kan slaan (zo is hij zeker dat mama niet kan ontsnappen). Och ja, moet bekennen dat ik het eigenlijk ook wel leuk vind (voor even en af en toe).
Jimmy moest naar de kapper (zeker voor hij naar Slowakije vertrekt) en ons Finnemie ging mee. Nu had ze mooie lange haren, maar ze heeft dik en veel haar en als je een hoge staart maakt doet het na verloop van tijd wel wat pijn aan haar hoofdje, dus tijd voor een nieuw coupeke. Omdat wij altijd zo'n ingeving op het laatste moment krijgen, gaan we meestal naar de Visa-Versa hier wat verder, want afspraken maken zijn niet zo aan mij besteed. 1.5u later kwamen mijn 2 schatjes terug en beiden een mooi fris zomerkopje (nu de zon nog). Ik moet wel even aan Finn haar korte haartjes wennen, maar dat zal niet lang duren hoor en het groeit weer aan.
Tijl had voor zijn verjaardag heel wat kleding gekregen en dit is één setje ervan; een sportief pakje van tante Linsy en nonkel Mauro met bijhorende sportieve schoentjes van tante Silvy en nonkel Jorg! Ziet hij er niet super uit?
Gisteren werden we om 18u bij mijn zus verwacht om te steengrillen. Ik had voor de kindjes hun pyjama's ingepakt zodat wij die konden aantrekken alvorens we naar huis zouden vertrekken, maar Finn associeerde die pyjama dus met blijven slapen en dat vroeg ze dan ook onmiddellijk aan haar tante K en die zei ja. Dus ons Finn lieten we om 20u bij mijn zus achter en wij gingen met zijn drietje naar huis. Het was de eerste keer dat ze daar bleef slapen en dat ging prima, hoewel het aan de (voor karen) vroege kant was dat ze naar beneden wou (5u30). Tijl sliep dan vandaag lekker lang; hij werd pas "echt" wakker (lag al bij mij van 's nachts) rond 7u30. Dus een voormiddagje voor Tijl en mij, want Jimmy is nog werken!
Heel vlug even gestopt bij een kinderkledingwinkel die totale uitverkoop houdt wegens stopzetting van de zaak. Ik ben er de afgelopen maanden vaak eens gepasseerd, want er zijn al maanden afprijzingen, maar nu zak ik verschillende rekken buiten staan met merkkleding aan 3, 5, 10 euro... Dus stoppen we maar even he! Ik kom buiten met een kousenbroek (roze), hoedje (namaakpels), broek met bijhorend vestje voor Finn en voor Eline kocht ik dezelfde broek met bijhorend bloesje. Amper 15 euro kwijt, terwijl het setje normaal op 84 euro per stuk kwam. Ik heb dus zeker een goed koopje gedaan! Niet veel later gingen we de kleertjes naar Eline brengen en ook zij was enthousiast hoor. Daarna nog even langs mijn ouders gepasseerd waar ook mijn bonne en bon op bezoek waren en toen was het tijd om naar huis te gaan.
Leven zonder pampers, thuisopvoeding en borstvoeding tot je 12de... Voor tienduizenden Amerikaanse en Britse gezinnen is het alledaagse kost. De zogenaamde attachment parents' hebben geen boodschap aan alles wat in hun ogen moderne opvoeding' is en varen een heel eigen koers. "Ik ben elke minuut van de dag, 24 uur op 24 bij mijn kinderen," zegt Karen. "Ik wil hen voortdurend kunnen aanraken en oppakken, en zodra ze honger hebben, wil ik hen borstvoeding kunnen geven. Ik geef het eerlijk toe, ik heb totaal geen sociaal leven, maar dat is echt het laatste van mijn zorgen. Ik leef voor mijn kinderen."
Attachment parents' baseren hun opvoedingsregels op de filosofie van de Britse psycholoog John Bowlby. Bowlby verloor al op 4-jarige leeftijd zijn vader. Zijn moeder bracht hem onder bij nanny's en internaten en hield zich welgeteld één uur per dag met haar kind bezig, uit schrik dat ze hem zou verwennen. Bowlby zelf slaagde er nooit in om het trauma van zijn jeugd en zijn opvoeding te verwerken en maakte van de opvoeding van kinderen zijn levenswerk. De basis van zijn filosofie is dan ook dat ouders letterlijk 24 uur op 24 met hun kinderen moeten bezig zijn.
Eén keer per week is het verzamelen geblazen voor Krista en haar vriendinnen. Stuk voor stuk attachment parents, en dus wordt er geen gezellige koffieklets gehouden, maar kijken ze steevast met zijn allen naar geboortevideo's. Alle vrouwen zijn thuis bevallen, zonder verdoving, zonder gynaecoloog. Want dat is taboe voor de dames. "Elke medische tussenkomst kan schadelijk zijn voor het kind," zegt Krista. "Kijk naar de dieren, zij bevallen toch ook zonder dokter."
Ook pampers' zijn uit den boze bij de attachment parents. Bij Liz & Gary lijkt de woonkamer heel af en toe op een slecht onderhouden hondenhok, want de kinderen doen er hun behoefte als het hen uitkomt. "Eén van de hoekstenen van de attachment parents-filosofie is de zogenaamde eliminatie-communicatie'. Zeer concreet: ouders moeten leren herkennen als hun kinderen hun behoefte moeten doen. Als de kinderen onverhoopt het hoekje van de kamer uitkiezen, is dat dus de schuld van de ouders. Suzanne beweert zelfs dat haar baby van 10 dagen oud haar nu al duidelijk maakt wanneer hij zijn behoefte moet doen. "Dan maakt hij van die kleine, zoemende geluidjes. En dan weet ik dat het tijd is om hem zijn behoefte te laten doen."
Ook discipline is volgens de attachment parents een vies woord. "Als mijn kinderen stout zijn, zijn ze stout," zegt Eleanor. "En dan? Eén van de grootste misvattingen is dat kinderen respect moeten hebben voor hun ouders. Respect krijg je niet als ouder, dat moet je verdienen. Als mijn zoon mij wil slaan, dan mag hij mij slaan. Dan zal ik achteraf proberen te begrijpen waarom hij dat heeft gedaan. Als ik de volgende keer niet meer dezelfde fout maak, zal hij me niet meer slaan."
Nu vond ik deze omschrijving wat overdreven; je zag nergens iemand die een kind nog borstvoeding gaf op de leeftijd van 12 jaar (de oudste was 5 jaar), de persoon die commentaar gaf overdreef ook enorm in de woordkeuze, de voorstelling in de omschrijving van hierboven is ook sterk erover en uit de context gerukt... MAAR natuurlijk moet dit programma kijkers lokken om de kijkcijfers op te drijven en dan doen ze dan zo. Mensen denken een reportage te zien te krijgen waarin de kinderen aan het roer staan, hun ouders af en toe een een mep verkopen, de ouders de slaafjes zijn, een kind van 12 jaar borstvoeding zien krijgen, kindjes erop los plassen in huis, ... Het was heus niet zo; de ouders deden ongelooflijk hun best om de kinderen te begrijpen en er constant voor hun kinderen te zijn. Niet dat ik volledig achter hun manier van opvoeden sta, maar ze worden afgeschilderd als freaks terwijl ze gewoon de beste bedoelingen hebben. Ik heb ook 18 mnd borstvoeding gegeven, Tijl bracht ook meer tijd in de draagdoek dan in de koets door, hij sliep ook bij ons tot zijn eerste levensjaar (nu terug sinds kort, maar in eigen bedje). Bij Finn is dit allemaal niet gebeurd, maar toen was ik ook niet zo op de hoogte van draagdoeken enz. Finn had ook niet zo'n behoefte aan dat lichamelijke contact als Tijl. Tijl heeft dat nu nog; hij wil constant aangeraakt worden of mij aanraken, gewoon handje geven, schootje zitten, knuffelen.
Gewoon een sensatiereportage, maar toch kijken we he!
Het is een gezellige ochtend; de kindjes waren pas om 6u30 wakker (en ik dus ook), nog even samen bij mama in bed papje gedronken en wat tv gekeken, even naar papa en oma gebeld vanuit het bed en daarna opgestaan. Een boterhammetje en een petit-gervaiske gegeten en nu zijn ze allebei mooi in de veranda aan het spelen met de Little People en ik, ik heb het afwasmachine geledigd en gevuld en nu even een tasje koffie en ondertussen even bloggen. Zalig, zo'n rustige (voor hoe lang het duurt?) morgen! Namiddag denk ik eraan om even met Finn (of met het hele gezinnetje, afhankelijk van het humeur van Tijl) naar Hasselt te gaan. Ik moet nog wat spullen voor Jimmy kopen voor als hij naar Slowakije gaat, ook even langs ECI passeren en misschien gewoon wat rondneuzen... Gisterenavond had Tijl wat koorts (38.6), heb hem een suppo gestoken en deze morgen was het beter, maar hij heeft wel van "de koorts" geprofiteerd om lekker in mama's armpjes te slapen. (of misschien profiteerde mama wel).
niet dat het zo erg was, maar mijn ruiten waren toch wel supervuil! De grote oorzaak hiervan was het afspuiten van ons dak, dat in ons verlof gebeurde, maar ook het aanhoudende slechte weer en het was ook héél lang geleden dat ik sommige ruiten nog gepoetst had (zeker boven buitekant). Jimmy heeft de living en veranda 2 weken geleden nog voor zijn rekening genomen, maar ondertussen was het toch weer dringend nodig. Normaal doe ik er enkele dagen of zelfs weken over om volledig rond te geraken (met de kindjes lukt het niet echt om alles in 1 keer te doen) en nu was de klus op 1.5uur geklaard!
slaapkamers: 2 grote
badkamer: 1 lange smalle
hall: 2 lange smalle
living: 3 gewone ramen, 2 schuiframen naar veranda
veranda: 7 grote ramen + bovenaan nog 2 driehoekvensters
keuken: 1 raam
opvang: 3 ramen
Ik denk dat ik dan alles gehad heb en natuurlijk alles langs beide zijden! Ik was meer dan trevreden hoor en alles straalt, wat een propere ruit toch niet kan doen he. Soms denk ik wel; "waarom kan ik dat niet zelf", maar ik besef snel dat het lekker makkelijk is. Een beetje een luxemeid?
Het gebeurt regelmatig dat ik al (!!!) het speelgoed eens op een hoop kieper en het sorteer en vandaag was het hét moment hiervoor! Een dagje vrij, Jimmy werken en een heleboel rommel... Enkele uren later ziet het er mooi opgeruimd en netjes uit, maar hoe lang het zo zal zijn... Hoop dat Jimmy er nog wat van merkt als hij rond 15u thuis komt. De veranda (little people) moet nog gedaan worden, maar nu even een breakje. De opvang is al volledig gedaan en het resultaat mag er wezen! Het poortje naar daar zit momenteel op slot zodat ik zeker weet dat dat morgen nog opgeruimd zal zijn alvorens de kindjes arriveren!
Inderdaad; ik ben nieuwsgierig naar wie hier allemaal meeleest op mijn blogje! Uit de statistieken kan ik duidelijk afleiden dat het zich niet beperkt tot België en ik weet van een x-aantal personen dat zij meelezen, maar er zijn er een heleboel waar ik het niet van weet... Dus wie zich geroepen voelt om zich bekend te maken, mag mij altijd een mailtje sturen kirsten.reemers@telenet.be of reageren via de blog zelf! Nu ben ik pas nieuwsgierig naar wie zich bekend zal maken...
Inderdaad, gisteren, nadat alle opvangkindjes naar huis waren, werden wij bij mjin zus verwacht om haar verjaardag te vieren. Jimmy had Finn en Tijl al in bad gedaan (ik had nog een opvangkindje) en hun de kleedjes aangetrokken die klaarlagen en dan mocht ik nog vlug Finn haar haartjes doen. Neen, vlechten en staartjes maken is niet echt aan Jimmy besteed, in de rest is hij heel bedreven, maar dat kappertje spelen is niets voor hem. Maar ik vind het des te leuker en Finn ook hoor; Rond 18u30 waren we in Zonhoven en het enige wat mijn kindjes interesseerde was... het eten! Tja, niets aan te doen. Eerst beiden een lekkere sandwich naar binnen gespeeld en dan was het tijd voor het "lang zal ze leven" en natuurlijk de taart! Finn koos een stukje bananentaart mét slagroom en Tijl zijn voorkeur ging naar de ananas-pudding. Finn heeft nog een sandwich opgegeten en Tijl nog een stukje petit-beurrekoek. Ondertussen was het al 20u gepasseerd en dus tijd om de flesjes boven te halen, die ze gretig opdronken en daarna in de auto richting Alken. Beiden vielen in slaap en thuisgekomen was het gewoon oppakken en in bedje leggen. Nu de kindjes al enkele dagen hun middagdutje overslaan, slapen ze supersnel in 's avonds!
Gisterenavond heeft Jimmy de zitzakschommel opgehangen, maar het is toch maar wat geks, ik denk niet dat je er goed in kan zitten/hangen/liggen, maar soit, we zien wel. Tijl was wat bang erin, maar Finn vond het wel leuk, enkel het erin en eruit klauteren is toch niet zo aan mijn "superlenige" meid besteed.
Gisterenmorgen had Tijl héél lang geslapen (8u) zodat ik dacht hem rond 13u in zijn bedje te leggen, maar toen arriveerden de eerste gasten al, dus een middagdutje werd (succesvol) overgeslaan. Rond 15u was iedereen er en mocht papa met de taart komen; natuurlijk onder begeleiding van ons "lang zal hij leven" en de rest van de middag hebben de kinderen mooi gespeeld, en de rest babbelde er op los. Cadeautjes ook à volonté: heel veel mooie kleertjes, iets van Little People, een hangschommel, een pop, pluche beertjes, rugzak van Cars, schoentjes van Puma, tentje en nog eens 2 tentjes met tunnel, centjes, een mooie badjas, ... kortom te veel moois om op te noemen! Bedankt iedereen voor de leuke cadeautjes en jullie aanwezigheid uiteraard!
Vandaag was het dan Tijl zijn verjaardag! Hoewel we het eigenlijk gisteren gevierd hadden, leek het ook of hij gisteren al jarig was, maar we hebben nog wel wat gevierd hoor. De opvang was versierd met ballonnen, er stond om 16u cake op het menu (voor de groteren) dat bij het fruit gegeten werd, er werd gezongen enz. De 2e dag op rij al dat hij geen middagdutje wil doen, zal bij de leeftijd horen zeker. Oma is ook nog op bezoek geweest en verder hebben we het gewoon lekker rustig gehouden.
Deze voormiddag had ik om 11u een afspraak om de verjaardagstaart te gaan oppikken en het resultaat mag er wezen! Linda heeft weer een prachtexemplaar gemaakt en lekker is ze ook. Bedankt Linda voor de lekkere en supermooie taart!
Gisterenavond de living mooi versierd, want vandaag vieren we Tijltjes 2e verjaardag!Hij is wel morgen pas jarig, maar omdat het vandaag zondag is, is het nu te doen! Jimmy en ik hebben samen een 60tal ballonnen opgeblazen en opgehangen, slingers werden aan het plafond bevestigd, de letters van Tijl zijn naam aan de venster geplakt en nu ben ik bezig met "kikkers", het thema van dit feestje, uit te knippen. Finn vond de versiering al alleszins geslaagd, dus zal Tijl, die nog slaapt, het ook wel leuk vinden. Het gaat toch allemaal zo snel. Werd gisteren, tijdens het winkele in de AVA (op ballonnenjacht) wat emotioneel. De tijd vliegt en mijn kapoentjes groeien super. 4 jaar geleden wisten we net een weekje dat wij zwanger waren en nu hebben we al 2 flinke kinderen rondlopen en vliegen. Finn tatert ons onder de tafel in en ook Tijl begint zijn weg in het babbelen te vinden.
peutert in zijn neusje en komt met vingertje naar mij en zegt "piet".
als wij een eerste deel van een naam zeggen; voegt hij onmiddellijk het tweede toe voorbeelden: mega-MINDY, k-3, kakke-POEP, tijle-PIE, finne-MIE, een-twee-DRIE, eins-zwei-DEI...
2-woordzinnen gaan ook goed: "mama, mee", "papa dada auto", ...
ook dieren kent hij goed en hij gebruikt nu niet meer de geluiden als benaming, maar echt het juiste woord vb aap, paard, koe, ...
de laatste dagen is de favoriete film van biede kindjes "beestenboel" en er is een fragment waarin ze "hakken" en ze roepen beiden enthousiast "akken" en beginnen leuk mee te doen met Otis en zijn vrienden.
liedjes aanvullen: in het bos... klopte op de "deur" (hoewel het meer klinkt als dojr)
bij het liedje van megamindy zingt hij ook altijd het woordje mindy luid mee.
hij kent de meisjes van K3 heel goed, want als je vraagt wie dat is, zegt hij het direct.
kaka en pipi doet hij soms op het potje, maar is vaak niet altijd het geval, maar het begint toch
hij vraagt ook vaak "happelen", wat helpen wil zeggen als ik bv de tafel aan het dekken ben of de afwasmachine ledig...
...
Kortom een hele vooruitgang voor mijn klein boyke. Dinsdag zijn we nog naar Kind & Gezin geweest voor de algemene controle en alles is goed. Hij is aan de kleine en lichtere kant (voorlaatste curve), maar het is allemaal in verhouding, dus alles prima in orde. Hij is nu 83 cm en 11 kg!
Deze nacht heeft hij me weer goed beziggehouden. Gisterenavond begon het al; hij moest kaka doen en het lukte niet, hij was ongemakkelijk, hoewel hij ook fel en leuk kon spelen. Hij belandde pas rond 21u in bed (had namiddag wel lang geslapen) en ik dacht dat wij hem niet voor 6u30 zouden horen, maar om 3u10 was het zover; fel huilen, buikpijn (als je vroeg waar hij pijn had zei hij "poep") en hij moest dus kaka doen. Om 3u45 hebben we hem dan een spuitje rectaal toegediend en dan moet hij gewoon, dan kan je het niet echt ophouden en zou hij binnen het half uur moeten kaka doen. Ja hoor, een half uur later draaide hij flink 2 dikke worsten op het potje en ineens was alles beter. Hij viel binnen de 3 tellen terug in slaap en werd pas wakker rond 9u! Luxe! Jimmy was al opgestaan voor Finnemie en ze hadden samen ontbijt voor moeder en zoontje gemaakt dat wij in bed opaten. Lekker! Dank je schat en schatje!
Zaternamiddag begaf mijn nieuw fototoestel het; het is amper 2 maanden oud en hij doet niets meer! Gelukkig weet mijn naaste familie hoe belangrijk "de kodak" voor mij is, dus had ik zondag al 2 vervangexemplaren ter beschikking. Dinsdag ging Jimmy dan naar Vandeborre om het onze binnen te brengen en ik moet nu ... 3 weken geduld oefenen alvorens ik het terug heb. Het valt nog onder de garantie, dat is geen probleem, maar toch. Mijn zus haar toestel mag ik al die tijd houden en zo kan ik toch nog mijn gangetje gaan.
Deze morgen was het druk aan onze ontbijttafel; de kinderen van mijn schoonzus Wendy waren al blijven overnachten, mijn zus en haar vriend en dan ons viertjes wat in totaal voor 8 personen eitjes en spek betekende. Om 9u20 zaten we dan in de auto richting Aywaille waar we het dierenpark Monde Sauvage (www.mondesauvage.be) zouden bezoeken. De TomTom loodste ons probleemloos naar onze bestemming en onderweg zongen we allerlei liedjes van K3 en co. Eerst gingen we een safari doen met het treintje, maar het treintje had er niet zo veel zin in vandaag want we vertrokken met 45 minuten vertraging (panne), de safari zelf was de moeite; overal (wilde) dieren die los lopen, eens moeten stoppen en wachten alvorens een kudde zebra's overstak voor onze neus, de kindjes die hun ogen de kost gaven ... kortom een leuk begin van onze dag. We zochten een tafel aan de speeltuin en de kinderboerderij en hier aten we onze broodjes en ons vers fruit op... mmm dat smaakte, de kinderen konden daarna wat spelen op de speeltuin en de geitjes gaan aaien in de kinderboerderij, wat ze super vonden. Om 13u30 zaten we dan op de tribune voor de zeeleeuwenshow die ook wel plezant was, hoewel het in elk park dezelfde opvoering is, maar ja, meer kan je van deze dieren natuurlijk ook niet verwachten. Onze volgende halte was het apeneiland wat Tijl natuurlijk super vond (de anderen trouwens ook hoor, maar Tijl heeft zo zijn oeh-oeh periode gehad...), hierna besloot hij zijn ogen dicht te doen (en opende ze pas toen wij terug in Alken waren) en ondertussen aten wij een ijsje of dronken wat fris want het was superwarm, vervolgens nog even de wandelsafari gedaan en daarna terug richting Hendriksveldstraat. Op de achterbank was het heel stil; alle kindjes sliepen van zodra we de parking verlieten en ook ik heb toch een uurtje geslapen (ietsje langer gereden omdat er 2 accidenten gebeurd waren) wat zalig was! Ik slaap supergraag in de auto, ritjes naar Zuid-Frankrijk vind ik dus geen probleem zolang ik de hele reis kan dutten (wat niet altijd evident is met de kindjes dus lukt het niet vaak dat ik uren aan een stuk kan genieten). Een geslaagde uitstap dus en één van de mooiste dierenparken die ik al gezien heb!
Vandaag is mijn ventje jarig; 28 kaarsjes mag hij uitblazen. We werden deze morgen gewekt met ontbijt op bed; mijn zus, haar vriend en de kinderen hadden hiervoor gezorgd (Karen en Johnny waren blijven overnachten na het babysitten). Super om op die manier gewekt te worden en terwijl ik niet de persoon was die verjaarde, vond ik het ook geweldig. Om 9u waren we alweer paraat (ja 8u30 na een nachtje stappen is voor ons dus uitslapen) en begon ik aan de voorbereidingen (vooral opruimen en wat poetsen) van het feestje van namiddag. Rond 14u arriveerden de eerste gasten en tegen 15u zat onze tuin toch aardig vol met (schoon)zussen, (schoon)ouders, neefje en nichtje ... De kindjes amuseerden zich fantastisch in het zwembadje en ook de groteren hadden waterpret met de ballonnen. De kinderen van mijn schoonzus bleven logeren, dus heb ik enkele dagen een kroostrijk gezinnetje! Proficiat nog lieve schat met je verjaardag (en beiden zullen we heel veel plezier beleven aan jouw cadeautje de TomTom, want meestal kunnen we nogal discussieren in de auto als we op onbekend terrein moeten zijn en onze gegevens via de routeplanner niet correct blijken...; alles voor de lieve vrede dus)
Wat zich uitte in een aankoop van een nieuw zwembadje. Het exemplaartje van vorig jaar is enige tijd geleden gaan waaien en ergens tegenop gevlogen zodat het kapot is, maar gelukkig vallen de prijzen mee en hadden we voor 19 euro al een leuk groot zwembad. De kindjes konden niet wachten tot het gevuld in onze tuin stond en onmiddellijk doken ze in het lekkere water. Na hun dutje was mijn zus hier en de mannen waren ondertussen al tennissen. Ik ben vlug een ijsje gaan halen en na die op te hebben, gingen we eens een kijkje nemen wat die mannen aan het uitspoken waren. Nog even een klein boottochtje voor Finn, Johnny en JImmy terwijl Karen Tijl en ik naar de fonteintjes gingen. De kinderen vonden het geweldig; de attractie en eigenlijk veel properder en leuker dan een openbaar zwembad. Wat een lol, maar helaas moesten we ze om 18u roepen omdat Jimmy en ik al om 19u op een bruiloft verwacht werden. Nog een douche en onze feestkleding aan, nog enkele instructies aan Karen en Johnny, de babysit van dienst en daarna richting Wellen waar we een leuke (en lekkere) avond beleefden. Nog een dikke proficiat aan het bruidspaar Sara en Librecht!
Voorlopig hebben wij (allez vooral Jimmy dan) vooral in huis gewerkt. Bijverven van het nieuwe bezetsel aan de ramen (is nu pas helemaal droog), gordijntjes opgehangen, kleine mankementjes weggewerkt, ... Kortom een beetje bijwerken wat er anders niet echt van komt. Wat staat er nog op het programma: het dak afspuiten en evt behandelen, zijkant huis opruimen (tuin is mooi aangelegd op een klein stukje na en dat staat dus op de planning) en verder gewoon genieten. Namiddag ga ik met de kinderen op bezoek bij een internetvriendin, zaterdagavond moeten wij naar een huwelijksfeest van Jimmy zijn nicht, zondag is Jimmy jarig dus namiddag een klein feestje, Jimmy's petekindje blijft dan logeren, maandag denken we om naar Monde Sauvage te gaan, dinsdag staat het dak op het programma, woensdag komt een vroegere collega op bezoek en donderdag is het terug werkendag voor mezelf! Jimmy heeft de hele week nog verlof, maar komt zo uit met zijn posten, vandaar. Dus onze agenda staat al goed vol he!
Niet dat ik mijne Jimmy al beu ben, integendeel, maar vandaag hadden de kinderen en ik een date op ons programma staan met onze internetvriendinnen uit Grimbergen. Mama Erika, met haar dochters Ina (een dagje jonger dan Finn; zo hebben we elkaar leren kennen) en Margo (die exact 3 jaar later dan Ina geboren is) hadden ons uitgenodigd en wij gingen er graag op in. Ik vertrok hier om 12u30 zodat de kindjes onmiddellijk in de auto in slaap zouden vallen en ja hoor, dat gebeurde, ze werden pas wakker na onze aankomst. Eerst waren de kindjes nog verlegen, maar niet veel later waren ze fijn aan het spelen en de mama's fijn aan het babbelen. Om 16u30 vertrokken we terug naar huis; een leuk dagje en we hebben al afgesproken dat wij nu geen jaar gaan wachten alvorens terug samen te komen! Uiteindelijk is het ook maar een uurtje rijden en dat is toch ook niet het einde van de wereld.
Tijl had goed geslapen, tot middernacht lag hij tussen ons in en daarna verhuisde hij naar zijn bedje (wat tegen ons bed aangeschoven staat) tot 6u. Daarna nog een uurtje in mijn armen gerust en toen was het tijd om op te staan. Hij heeft een volledige fles melk leeg en daarna begon hij flink te spelen. Hij is helemaal in zijn normale doen, het enige wat mij opvalt, is dat hij veel speeksel heeft. Hij loopt constant op iets te "knabbelen" en dat blijkt dus speeksel te zijn. Het is ook via zijn mondje verwijderd, dus zal het daarmee te maken hebben, veronderstel ik.
Neen, ik ben geen weekje te vroeg hoor! Gisteren was het open-deur-dag op Finn haar school (
Deze voormiddag bracht ik Finn & Tijl naar mijn ouders. Was er vanalles in Bokrijk te doen en ze waren van plan om eens te gaan kijken. Ik zag dit als een ideaal moment om eens goed door te poetsen en Jimmy ging ook nog wat werken in en rond het huis. Als beloning voor het harde werk ging ik nog even langs de jbc om mijn bon (elk excuus is goed) op te gaan gebruiken. Tijl heeft bij zijn verjaardag voldoende kleertjes gekregen, dus nu was het enkel mijn Finnemie die in het nieuw gestoken werd. Zij is weer fel gegroeid en kan in een groot deel van haar winterkleding niet meer, dus het moment he.
Jimmy moest naar de kapper (zeker voor hij naar Slowakije vertrekt) en ons Finnemie ging mee. Nu had ze mooie lange haren, maar ze heeft dik en veel haar en als je een hoge staart maakt doet het na verloop van tijd wel wat pijn aan haar hoofdje, dus tijd voor een nieuw coupeke. Omdat wij altijd zo'n ingeving op het laatste moment krijgen, gaan we meestal naar de Visa-Versa hier wat verder, want afspraken maken zijn niet zo aan mij besteed. 1.5u later kwamen mijn 2 schatjes terug en beiden een mooi fris zomerkopje (nu de zon nog). Ik moet wel even aan Finn haar korte haartjes wennen, maar dat zal niet lang duren hoor en het groeit weer aan. 
Gisteren werden we om 18u bij mijn zus verwacht om te steengrillen. Ik had voor de kindjes hun pyjama's ingepakt zodat wij die konden aantrekken alvorens we naar huis zouden vertrekken, maar Finn associeerde die pyjama dus met blijven slapen en dat vroeg ze dan ook onmiddellijk aan haar tante K en die zei ja. Dus ons Finn lieten we om 20u bij mijn zus achter en wij gingen met zijn drietje naar huis. Het was de eerste keer dat ze daar bleef slapen en dat ging prima, hoewel het aan de (voor karen) vroege kant was dat ze naar beneden wou (5u30). Tijl sliep dan vandaag lekker lang; hij werd pas "echt" wakker (lag al bij mij van 's nachts) rond 7u30. 
Het gebeurt regelmatig dat ik al (!!!) het speelgoed eens op een hoop kieper en het sorteer en vandaag was het hét moment hiervoor! Een dagje vrij, Jimmy werken en een heleboel rommel... Enkele uren later ziet het er mooi opgeruimd en netjes uit, maar hoe lang het zo zal zijn... Hoop dat Jimmy er nog wat van merkt als hij rond 15u thuis komt. De veranda (little people) moet nog gedaan worden, maar nu even een breakje. De opvang is al volledig gedaan en het resultaat mag er wezen! Het poortje naar daar zit momenteel op slot zodat ik zeker weet dat dat morgen nog opgeruimd zal zijn alvorens de kindjes arriveren!
Inderdaad, gisteren, nadat alle opvangkindjes naar huis waren, werden wij bij mjin zus verwacht om haar verjaardag te vieren. Jimmy had Finn en Tijl al in bad gedaan (ik had nog een opvangkindje) en hun de kleedjes aangetrokken die klaarlagen en dan mocht ik nog vlug Finn haar haartjes doen. Neen, vlechten en staartjes maken is niet echt aan Jimmy besteed, in de rest is hij heel bedreven, maar dat kappertje spelen is niets voor hem. Maar ik vind het des te leuker en Finn ook hoor;
Gisterenavond heeft Jimmy de zitzakschommel opgehangen, maar het is toch maar wat geks, ik denk niet dat je er goed in kan zitten/hangen/liggen, maar soit, we zien wel. Tijl was wat bang erin, maar Finn vond het wel leuk, enkel het erin en eruit klauteren is toch niet zo aan mijn "superlenige" meid besteed.
Vandaag was het dan Tijl zijn verjaardag! Hoewel we het eigenlijk gisteren gevierd hadden, leek het ook of hij gisteren al jarig was, maar we hebben nog wel wat gevierd hoor. De opvang was versierd met ballonnen, er stond om 16u cake op het menu (voor de groteren) dat bij het fruit gegeten werd, er werd gezongen enz. De 2e dag op rij al dat hij geen middagdutje wil doen, zal bij de leeftijd horen zeker. Oma is ook nog op bezoek geweest en verder hebben we het gewoon lekker rustig gehouden.
weken geduld oefenen alvorens ik het terug heb. Het valt nog onder de garantie, dat is geen probleem, maar toch. Mijn zus haar toestel mag ik al die tijd houden en zo kan ik toch nog mijn gangetje gaan.
