Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
Deze morgen werd niet alleen Finn, maar ook de rest van het gezinnetje, op school verwacht. Er was een lezing over het thema "Gezonde Voeding", waar de kinderen al 3 weken rond aan het werken zijn. Na Finn achtergelaten te hebben bij haar juffrouw, werden de (groot)ouders in de toneelzaal verwacht waar we 2u uitleg kregen over deze materie door een mevrouw van het CLB. De meeste dingen weet je natuurlijk wel al; ik denk dat iedereen weet dat een croissant niet zo gezond is als een snede bruin brood, maar soit, er waren toch wel nieuwe dingen bij en het is altijd leuk om het nog even te horen. Na de lezing werden we in groepjes verdeeld (wij bij de kleutertjes) en mochten we onder begeleiding van de spreekster de klasjes bezoeken. Onze eerste halte was het klasje van juffrouw Sonja (Finn haar juf van vorig jaar en Tijl zijn toekomstige juf), daarna was de klas van Finn aan de beurt. Zij was superfier dat mama, papa en broer langskwamen en deed haar best met het meezingen van de liedjes en het testje. Ja, de kleuters hadden goed hun best gedaan en beantwoorden elke vraag van de ouders helemaal correct (we moesten iets van eten of drinken opnoemen en dan zeiden de kindjes of het gezond was of niet). Het afscheid was wat moeilijker, maar na mijn belofte om na 10 min terug te komen, was het in orde. Ik had met de juf afgesproken dat ik Finn al onmiddellijk na het bezoek aan de andere klassen mee zou nemen (11u15) omdat ze enkel voormiddag naar school ging (namiddag afspraak bij de dokter) en anders zou ik voor een half uurtje weer over en weer moeten, wat wat gek was. De juf ging hiermee akkoord en Finn vond het leuk om vroeger de klas te mogen verlaten. Om 12u ging ik vlug even mijn mama's auto oppikken op het werk, normaal ging ik met de bolderkar naar de dokter gaan (Jimmy middagpost), maar aan het weer te zien, twijfelde ik toch. Jimmy zette mij en Finn af en wij kwamen, na een blitsbezoek aan ucad, met mijn mama's auto terug naar huis. Bij de dokter ging het goed, de kindjes waren braaf, deden wat dokter Annelies vroeg en terwijl mama onderzocht werd, hielden ze zich ook flink rustig. We moeten nog even doorgaan met aerosollen en woensdag of donderdag opnieuw passeren voor een controle. Met mij ging het ook goed, hier zit het gelukkig (nog) niet op mijn longen, dus ik mag gewoon verder doen zoals ik bezig ben. Om 14u50 waren we terug thuis en ik had beloofd aan de kindjes dat ik pannekoekjes bakte als ze flink waren en dat was dus het geval geweest. OP een half uurjte had ik een mooi stapeltje klaar en net op tijd om naar mijn mama te vertrekken, want zij moest uiteraard ook afgehaald worden. We aten allen een lekkere pannekoek, maar niet zo veel als anders. Finn eet normaal er met gemak 2.5 op, maar nu had ze met een halfje genoeg en onze Tijl wou er zelfs geen enkele. Hij was moeilijk, huilde, jammerde, protesteerde (supernanny-gedrag) en ik kende de verklaring hiervoor; vanacht heeft hij meer dan 2u wakker gelegen (gehuild, gejammerd) en nu was hij dus moe, maar namiddag kon hij niet slapen (dokter, auto ophalen, oma halen). Na oma's vertrek stopte ik de kindjes in bad (een leuk afleidingsmaneouvre en tijdrekkend) en om 18u30 waren ze al in dromenland, ze waren dus moe hoor.
Vandaag werd ik in Mechelen verwacht voor het spelletje Puzzeltijd. Mijn mama kwam babysitten en de kinderen waren helemaal klaar om hun mama op tv te zien... Eerst even Jimmy naar het werk gebracht en daarna richting Bxl om vervolgens in Mechelen. Ik arriveerde als tweede en de andere 2 kandidaten volgenden snel. Eerste halte was bij de make-up waar ik voorzien werd van een opgemaakt gezichtje, vervolgens rondleiding in de studio en kleine briefing over het verloop en een repetitie om te kijken of we de spelletjes wel kennen. Rond 12u was het dan etenstijd en om 13u werden we terug in de studio verwacht voor een stemtest en dan was het wachten tot we life op antenne konden. De zenuwen gierden ondertussen door mij en het werd alsmaar erger tot het dan zover was. Ik mocht, samen met de winnares van gisteren als eerste en het ging goed. Ik heb zoals beloofd naar mijn kindjes gezwaaid, wat voor Finn en Tijl wel belangrijk was. Ik heb het spelletje gewonnen en mocht de halve finale spelen. Hier ging het mij veel minder, want maakte 2 kapitale fouten door een lettertje te weinig te spellen, verder nog te langzaam afdrukken en ging de 4e ronde in met een serieuse achterstand. Ik heb hier wel wat goedgemaakt, maar niet voldoende, dus de finale ging naar mijn tegenkandidaat. Hij won de 2500 euro niet, maar het was ook een heel moeilijk woord (deodorant: niet vaak voorkomende klinkercombinatie eo).Rond 15u verliet ik de studio een laagje make-up en een zak puzzelboekjes rijker richting Alken. Finn en Tijl waren fier dat hun mama op tv was geweest en dat was al ruim voldoende! Een leuke ervaring
Aerosollen! Ik vond Finn toch zieker worden (vooral 's nachts hoesten en piepen), dus maakte ik deze morgen een afspraak bij de dokter. Om 11u10 mochten we gaan en ik besloot om Tijl ineens ook te laten onderzoeken, want hij hoest af en toe ook wel wat. Nu vind ik dat ze al feller ziek geweest zijn en nu moeten ze aerosollen. Dus via de aptoheek en daarna voor het eerst eens proberen en het ging heel goed. Ik was er wat bang voor, maar ze protesteerden niet en vonden het precies wel interessant. Ik ga Finn nog enkele dagen thuis houden van school, zodat ze helemaal beter is, hoewel ze wel vraagt om toch naar school te mogen gaan. Vrijdag moeten we terug om te zien of er al verbetering in. Om mij nuttig te maken besloot ik om het speelgoed (nog maar eens) helemaal op te ruimen én te sorteren. Alles wat stuk is of waar niet meer mee gespeeld wordt of wat gewoon prul is (vooral kermistrofeeën) stop ik in zakken (2 grote vuilniszakken vol) en die belanden in de kelder. De kinderen vonden dat natuurlijk geweldig he, al dat nieuw (oud) speelgoed en ik moet bekennen dat ik met momenten dacht dat ik met meer rommel zou eindigen dan dat ik gestart was, maar rond 15u was het rond. De opvang is omgetoverd tot een poppenhoek met keukentje en strijkgedeelte, tekengedeeltje (tafeltje met stoelen waar ze naar hartelust kunnen kleuren en kleien), Little People gedeelte (een hoek waar Tijl zich helemaal kan uitleven) en toch nog wat plaats om mijn wasrekje te zetten in de winter...
Na het korte dutje was Finn heel wat beter, dus rond 15u30 trokken we met de bolderkar (Tijl erin met de pampertaart en Finn al stappend) richting Sint-Jorisheem. Eerst waren ze wat verlegen, maar er kwamen direct 2 clowns tevoorschijn die voor Finn een hondje van ballonnen toverden en voor Tijl een stoer ridderzwaard. Ze mochten beiden de kleur kiezen en Finn koos (rara) voor een roze hondje en Tijl wou een "jeel" (geel) zwaard. Vervolgens aten we een stukje taart en daarna gingen de kinderen met de clown een snoeptaart maken (3 snoepjes op een tandenstoker prikken en in een groot vlak prikken). Tijl had wat hulp nodig dus mocht ik mee helpen. Ze beseften heel goed dat ze de snoepjes moesten verwerken ipv op te eten en deden dat prima, in tegenstelling tot de ouderen kinderen die meer snoepjes in hun mondje staken dan op het stokje... Daarna werd Finn omgetoverd tot een prinses en onze Tijl die werd een clowntje (zijn eerste keuze was ook een prinses, maar we konden hem toch overtuigen om voor iets anders te gaan ...). Oh wat waren ze schattig! Ondertussen werd het donker en besloten wij naar huis terug te keren na afscheid genomen te hebben van Gitte (Tijl mist haar blijkbaar toch wel, want zijn gezichtje klaarde op zodra hij haar zag), Rune (het feestvarkentje), Sigrid en Thierry. Thuisgekomen heb ik onmiddellijk wat foto's genomen van mijn nieuwelingen, daarna een boterhammetje en vervolgens wassen en pyjama's aan. Finn wou haar prinsessengezichtje houden om aan haar papa te laten zien, dus zei mocht zo het bedje in. Tijl, die werd wel gewassen. Om 18u45 lagen we in bed en niet veel later waren we alledrie in dromenland.
Deze keer gaat het (vooral) om ons Finnemie. Het begon gisterenavond vooral; ze wou niet mee in bad en voelde warm aan. Ja hoor, koorts (38.9 wat veel is voor mijn kleine meid) en ze klaagde over keelpijn. Dus maar zo gewassen, tandjes gepoetst, pyajama aan en een dosis Junifen, hoestsiroop en neusdruppels in de hoop dat het vanacht betert. Mijn ouders waren ook nog even op bezoek geweest en mijn mama had Tijl in bad gestoken (hij moest wel want had de stiften vooral als make-up gebruikt). Nog hun pap (in een beker sinds enkele dagen) en dan gingen we met zijn drietjes naar boven. Als Finn ziek is, heb ik ze het liefst dicht bij mij, dus kroop ze gezellig mee in mama's bed. Tijdens het zappen zagen ze dat de Sinterklaasshow op Nederland nog bezig was en vroegen ze of ze dat nog even mochten zien en ja hoor, maar na amper 10 min lagen mijn kapoentjes in dromenland. Ik ben nog even naar beneden gekomen om wat op te ruimen en wat telefoontjes te plegen en rond 21u30 ook richting bedje (Tijl lag ondertussen in zijn eigen bedje, tegen het onze aan) en Finn hoestte enorm en piepte wat in haar slaap. Toen Jimmy thuis kwam heeft hij Finn haar matras langs ons bed gezwierd en zo hadden wij langs elke kant van het bed een kindje liggen. Beiden hebben doorgeslapen tot (amper) 6u, maar we hebben ze toch nog wat bezig kunnen houden in bed (lang leve de tv) zodat wij pas rond 7u beneden waren. Finn leek wat beter, maar ik besloot om de zwemles maar over te slaan vandaag en in plaats gingen we naar de boeken- en speelgoedbeurs in Finn haar school. Ik vind het leuk om in al die boeken te neuzen, maar dat vinden de kinderen maar niets, met als gevolg dat het was te snel naar mijn goesting ging. Het speelgoedgedeelte, daar waren ze ook super, ze mochten elk iets kiezen en Finn koos een Barbie-handtasje van Kelsey (dochtertje van een vroegere collega van mij en een meisje waar Finn enorm naar opkijkt) en Tijl koos van het broertje van Kelsey (Matthias) een ambulance waarvan alle (5) deuren opengaan. Nog even tijd voor een koffietje en voor de kindjes een cola. Ik laat ze niet snel frisdrank drinken, zeker niet voormiddag, maar er was maar keuze tussen cola, cola light, bier en koffie en ja, dan is cola de beste oplossing he. Veel kwaad zal het niet kunnen, maar hier geldt (normaal) de regel: frisdrank bij frietjes en feestjes en dat weten ze heel goed, hoewel onze Tijl wel eens durft profiteren en stiekem onze glazen leegdrinken... Ik kwam ook niet met lege handen thuis; een boek van Virginia Andrews, waar ik er al heel wat van heb, maar deze omnibus (Bloemen) ontbrak nog, tot vandaag dan. Tijl is nu met zijn ambulance aan het spelen, Jimmy is richting zijn werk vertrokken, Finn ligt even in mijn bed (ze voelt zich blijkbaar toch niet optimaal) en ik heb even tijd om achter mijn pc door te brengen. Namiddag worden we nog op de babyborrel van Rune verwacht, maar ga het wat aanzien met Finn. Ik vind het geen goed idee om met een ziek kind op babybezoek te gaan, maar we zien wel he!
Gisterenavond mochten de kinderen hun schoentje zetten en ze waren blijkbaar braaf geweest want de Heilige Man had er heel wat ingelegd; lettertjes, speculaas, chocolade, noten en een mandarijntje. De gezichtjes deze morgen waren weer onbetaalbaar! Finn had gisteren wel een opmerking toen ik zei dat ze haar schoen mocht zetten: "ga je dan die snoep die we vorige keer gekocht hebben daarin leggen?". Ja ik was maandag gaan winkelen met haar en had de Sinterklaassnoep helemaal onderin mijn kar gezwierd terwijl zij even geen aandacht had, volgens mij, maar blijkbaar is onze meid toch slimmer dan haar mama dacht... Heb er maar een draai aangegeven en ze geloofde mij toch, dus in het vervolg moet mama wat meer opletten he!
Jimmy was aan het helpen met het installeren van het alarm dus veel kon ik hier niet doen, dus gingen mijn zus en ik (en Tijl) maar richting Hasselt om enkele uurtjes te shoppen. Eerste halte was de Esprit, waar ons nichtje werkt, we hebben niets gekocht, maar gewoon even "goeiedag" gezegd, daarna kwam ik de ouders van een opvangkindje (Ine) tegen, dus ook nog wat gebabbeld, de H&M was de volgende stop voor een nieuwe (grotere) muts en pyjama voor Finn en een wit bloesje (een simpel t-shirt) voor mij, mijn zus had nog wat nodig van de ECI, dus daar ook even halt gehouden en toen was het tijd voor een drankje en een croqueske bij Vangrootloon. Tijl at een broodje met kaas en de groentjes van mijn zus (ik had een croque zonder groenten besteld omdat ik dat tijdens mijn zwangerschappen elders niet eet wegens niet immuun voor toxoplasmose) en dat ging er vlotjes in hoor. Nog even langs het Kruidvat, waar ik wat "prul" zoals oogontschmincker, Zwitsal ed voor mij kocht en een Dora-pyjama voor Finn voor onder de kerstboom. Laatste halte was de Veritas, want heel het shoppen was vooral (en enkel) bedoeld om met bretellen of een riem voor onze Tijl thuis te komen. We vonden leuke bretellen en dus konden we naar huis, waar ondertussen het alarm geinstalleerd was en de mannen wachtten om mij de uitleg te doen. De bretellen werden onmiddellijk aangedaan, maar even snel terug uitgetrokken want ze waren al stuk (Jimmy mag er morgen mee terug om te gaan ruilen)... We zijn hier rond 11u vertrokken en om 13u30 al terug, dus niet lang op stap geweest, maar toch lang genoeg, want voel mij de rest van de dag doodmoe. 's Avonds ging ik om 19u nog naar een gebedswake van een opa van een kindje van Finn haar klas, op 53-jarige leeftijd gestorven na een ongeluk. Dat is toch altijd even slikken he. Om 19u50 was ik terug thuis en ben ik mijn zetel niet meer uitgekomen. Jimmy had ondertussen alles gepoetst, dus lekker makkelijk voor mezelf.
Vandaag kwamen ze ons alarm installeren. We twijfelen er al een hele tijd over en nu hebben we de knoop eindelijk doorgehakt. Vorige week een afspraak gemaakt, offerte gekregen en vandaag was het dan zover. Overal staan er nu "ogen" die ons in de gaten houden, elke beweging wordt gezien en ja, je voelt je er wel wat veiliger door. Ik denk dat de (mooie inox) buitensirene ook alleen al voldoende afschrikt en het geluid is inderdaad loeihard (wat wel nodig is). Gisterenavond aan mij de eer om het nachtalarm in te stellen en dat lukte goed (zonder de sirene in gang gezet te hebben) en deze morgen heb ik het ding uitgeschakeld (ook zonder vals alarm te geven). Jimmy zal geruster kunnen gaan werken, want het waren zijn nachtposten en de buitenlandse missies van de laatste tijd die de ons hebben overtuigen om toch maar tot eentje over te gaan.
De laatste dagen doet onze pc wat raar? Uitvallen, gekke tekens uitprinten (terwijl het allemaal goed op het scherm staat), heel langzaam tot heel snel werken, ... kortom er scheelt wat mee. Na wat extra scannen (door Jimmy) functioneert hij toch weer wat normaal, maar ik hou mijn hart toch vast hoor. De pc is niet het enige electrische toestelletje wat hapert, ook onze filmcamera heeft het na 3 jaar begeven. We denken dat het de lens is, maar we weten het niet zeker. Ik weet eigenlijk niet of het de moeite is om hem te laten repareren en hoeveel dat zou kosten. We zullen wel zien he.
Niets ergs, eerder iets positiefs hoor. Mijn kindjes slapen de laatste dagen al elke dag tot minstens 7u, er zijn er zelfs 2 dagen geweest dat ze pas om 7u30 wakker werden... Zalig, een luxe! Ik denk dat het overslaan van het middagdutje hierin een grote rol speelt. 's Avonds gaan ze zelfs vroeger slapen (7u) omdat ze doodop zijn, maar 's morgens halen ze hun middagdutje dus in. Joepie!
Vandaag had Finn geen school, dus een dagje extra thuis bij mama en broer. Papa was ook wel thuis, maar hij lag te slapen na de nachtpost. Normaal slaapt hij de laatste dag nite lang, maar straks staat er een pokeravondje hier met de collega's voor hem op het programma, dus zal het meer dan waarschijnlijk weer laat worden, dus laat ik hem maar liggen. Rond 12u30 leg ik onze Tijl bij hem zodat Finn en ik kunnen gaan winkelen om nog wat hapjes en drank in te doen, want die mannen kunnen er wat van. Ik maak wat belegde broodjes, snij blokjes kaas en salami, haringen, chips, nootjes, olijven, augurkjes, enz... Finn verheugt zich enorm op de komst van "de mannen" en ze mocht van ons langer wakker blijven en nog even bij de mannen (in de opvang die voor de gelegenheid omgebouwd was tot "jongensruimte") gaan zitten. Maar om 19u was ze uitgeteld, ze vocht nog tot 19u15, maar toen ging het echt niet meer voor mijn kleine meid. Tijl, die had lang genoeg geslapen, dus die kon wel wat tijd met de mannen doorbrengen, maar om 21u vond ik het tijd om naar boven te gaan en hij volgde flink!
Rond 4u voel ik ineens iets nats langs mij in bed, ja, Tijl had flink pipi gedaan en hij was nat tot onder zijn armpjes. Dus half slapend maar alles uitgetrokken en een nieuw pampertje en rompertje aangedaan (om een pyjama uit de lade te gaan halen was ik te lui en hij lag toch lekker dicht tegen mij onder de donsdeken). Ik ben al zo ervaren dat ik altijd een zuivere pamper en rompertje binnen handbereik (dus op nachtkastje) liggen heb. Rond 5u45 moest Finn dan plassen en hoewel ze al geplast had op het potje op haar kamer, stond ze erop dat het onmiddellijk weggegooid werd. Tijl hoorde zijn zus en wou natuurlijk bij haar gaan spelen op de kamer, maar Finn wou nog slapen, maar wou dat Tijl bij haar in bed kwam liggen (wat binnen de 5 min voor ruzie zorgt). Oplossing: beiden bij mij in bed, tv op (film van Schrek de 3e) en hun papjes drinkend. Zo had ik toch nog een half uurtje rust (hoewel dat ook niet de juiste omschrijving is met 2 wakkere kindjes langs je), maar ik lag toch in bed he! Rond 6u15 waren we dan beneden en het was er al lekker warm (had de verwarming al opgezet terwijl ik de flesjes kwam vullen) en ik, ik begon direct aan mijn erwtensoep... Het is nu 8u20 en ik heb dus al een groot deel in mijn huishouden kunnen presteren. Ken je het gezegde nog: de ochtendstond heeft goud in de mond en mijn kapoenen gaan hier zeker mee akkoord.
Ik ben altijd al een grote marsepeinliefhebster geweest en ook nu vind ik het nog even lekker. In de week kwam ik toevallig op een receptje uit en blijkt dat supermakkelijk te zijn om zelf marsepein te maken en ik ging aan de slag. Gisteren het brouwseltje gemaakt en laten liggen in de koelkast en vandaag vlug wat paddestoeltjes gefabriceerd (had een potje rode kleurstof meegebracht, dus een paddestoeltje leek mij net een makkelijk dingetje). Zie hier het resultaat! (het smaakt trouwens lekker hoor, wat nog belangrijker is natuurlijk)
Tijl heeft altijd een lichte voorkeur gehad voor roze, dus toen Jimmy en ik in de week in de h&m waren en bij de jongens een stoere blauw met roze pull zagen hangen, dachten we onmiddellijk aan ons klein ventje. Vandaag kreeg hij zijn pull aan en hij was fier en vertelt tegen iedereen over zijn mooie "hoze" bloes. Hihi!
Jammer, maar helaas, deze morgen vloeiden er weer traantjes bij Finn. Ze was eerst dolenthousiast om naar school te gaan en zelfs te blijven eten, maar zodra het moment van afscheid er was, begon haar lipje te trillen en niet veel later rolden er enkele tranen over haar wangetjes. De juf ontfermde zich over mijn kleine meid en ik ben nog even aan de venster blijven kijken om te zien of ze zich wel redde en ja hoor, het beterde toch wat, dus maar, met een beetje pijn in het moederhart, door naar de auto. Op zulke momenten is het natuurlijk leuker om te zeggen "och kom maar met mama mee naar huis", maar ja, dat gaat ook niet altijd en zo leren ze het ook niet. Ik weet ook dat het vrijwel onmiddellijk vergeten is, maar toch is het niet plezant je kindje zo achter te moeten laten.
Mijn beide kapoentjes weten goed dat er een babytje in mama's buik zit en natuurlijk willen ze Beebie kussen en knuffelen en af en toe kan ik dat vastleggen op de gevoelige plaat!
We konden vrijwel onmiddellijk binnen en we waren practisch even snel terug buiten. Als we 7 minuten bij de dokter doorgebracht hebben is het veel. Het gewone onderzoek omvatte: urinestaal controleren, wegen, bloeddruk meten, buik voelen en dan (in onze ogen het belangrijkste) hartje luisteren. Daarna nog even enkele vraagjes in de rapte kunnen stellen en hopla, we stonden weer buiten.
Seffens (11u45) heb ik nog eens een afspraak bij de gynaecoloog. Ik kijk er altijd enorm naar uit, maar ben ook altijd even zenuwachtig. Je bent toch altijd wel wat angstig om slecht nieuws te krijgen. Ik denk trouwens dat ik "Beebie" de laatste dagen eens heb voelen bewegen (geen schopjes, gewoon een ander gevoel; kleine plofjes ofzo) en dat zou wel eens kunnen he. Ze zeggen toch dat het elke zwangerschap wat sneller gevoeld wordt. Bij Finn voelde ik haar voor het eerst rond de 19 weken, Tijl rond de 17 weken en nu ben ik er morgen 16, dus het kan wel. We zien wel he! Ik heb ook regelmatiger last als ik op mijn zij lig, maar dat hoort er allemaal bij. Gek eigenlijk dat je al die dingen van de vorige zwangerschappen vergeet. Ik vroeg gisteren nog aan Jimmy: "had ik dat bij Finn en Tijl ook"... Op zulke momenten denk je dat je bepaalde dingen nooit zal vergeten, maar nu ben ik toch blij dat ik grotendeels alles genoteerd heb om later eens een terugblik op te nemen. Jimmy zal vandaag ook normaal voor het eerst het hartje horen (de vorige keren zat hij in Slowakije en kon hij dus niet mee en de eerste keer was er nog geen hartje te bespeuren) en hij kijkt er wel naar uit hoor. Hij heeft de nacht gehad, maar ik mag hem toch om 11u wekken hoor. Straks kom ik terug met meer nieuws!
Dat is hier wel dagelijks zo, maar deze morgen verwachtte ik het niet. Finn was om 4u30 al weer paraat en liet dat duidelijk merken. Ik, nog totaal geen zin om uit bed te komen, zei haar dat ze nog wat moest blijven liggen, maar elk kwartier had ze wel een trucje om mama even te kunnen zien: "mama ik heb pipi gedaan" (potje op de kamer), "mama ik heb kaka gedaan, kom je mijn poep afvegen?", "mama ik heb het koud" (ze mag op haar kamer spelen, maar we gaan nog niet naar beneden op dit uur), "mama, praat je tegen mij", "mama ik heb een snottebel", ... Ik heb dus heel wat op en af gelopen, maar volgehouden en om 6u30 gingen we pas naar beneden! Toen ze 's middags thuis kwam eten, was ze niet zo enthousiast om terug te gaan, het is te zeggen, ze wou wel teruggaan, want ze gingen namiddag naar toneel, maar mama moest mee, wat natuurlijk niet kon. We kwamen tot een compromis, we zouden haar met zijn allen terug naar de juf brengen én we zouden haar uitwuiven op de bus (vanuit onze auto die geparkeerd was waar de bus zou stoppen), wat ze wel super vond. Zo gezegd, zo gedaan, natuurlijk liet de bus 15 min op zich wachten, maar ze was natuurlijk blij mama, papa én broer te zien zwaaien...Na school gingen we met zijn allen op pad om de kindjes naar mijn ouders te brengen; ik had een vorming van K&G (ehbo bij kind en baby) en Jimmy de nacht, dus gingen ze een nachtje logeren. We hebben hun afgezet, wat bijgebabbeld en daarna even naar de H&M in Genk om wat winterkleding in te slaan. Nog vlug een koffietjes (allez voor mij een milkshake) in de shopping en daarna naar huis, want ze zouden mij om 18u50 komen afhalen. De vorming was grotendeels herhaling, hoewel er weer veel veranderd was tov vorig jaar (jaja, het Rode Kruis veranderd regelmatig hun manieren van reanimatie hoor, maar het wordt telkens eenvoudiger). Daar dacht de lesgeefster trouwens dat ik al bijna hoogzwanger was, want ze maakte hier veel toepassingen op zoals "voor de hoogzwangeren onder ons...", "als het niet lukt om nog op je knieën te zitten"; ik heb haar dan toch maar uitgelegd dat ik "maar" 3.5 maanden ben, maar begrijp het wel, want mijn buikje (zeg maar gerust buik) is toch al duidelijk zichtbaar, hoewel ik toch denk dat ik bij Finn en Tijl wat dikker (van buik dan) was... Foto van 15.5 weken zwangerschap!
Joepie! Finn tekent graag, maar echt dingen erop uitmaken (behalve een bal en een slang, wat Tijl ook al prima kan) is toch nog wat moeilijk. Binnen de lijntjes kleuren begint ook stilaan te lukken, maar vandaag verrastte zij mij toch wel enorm toen ze één van haar vele (ze maakt ze minstens per 10) kwam afgeven. Ze had duidelijk een mannetje getekend met haartjes, mond, oogjes, neusje en zelfs oortjes (wat toch wel vaak vergeten wordt) en lijfje. De beentjes en armpjes waren nog wel wat onduidelijk, maar ze waren er toch maar he! Dus ben ik trots op mijn kleine poppemie hoor!
Vandaag werd ik in Mechelen verwacht voor het spelletje Puzzeltijd. Mijn mama kwam babysitten en de kinderen waren helemaal klaar om hun mama op tv te zien... Eerst even Jimmy naar het werk gebracht en daarna richting Bxl om vervolgens in Mechelen. Ik arriveerde als tweede en de andere 2 kandidaten volgenden snel. Eerste halte was bij de make-up waar ik voorzien werd van een opgemaakt gezichtje, vervolgens rondleiding in de studio en kleine briefing over het verloop en een repetitie om te kijken of we de spelletjes wel kennen. Rond 12u was het dan etenstijd en om 13u werden we terug in de studio verwacht voor een stemtest en dan was het wachten tot we life op antenne konden. De zenuwen gierden ondertussen door mij en het werd alsmaar erger tot het dan zover was. Ik mocht, samen met de winnares van gisteren als eerste en het ging goed. Ik heb zoals beloofd naar mijn kindjes gezwaaid, wat voor Finn en Tijl wel belangrijk was. Ik heb het spelletje gewonnen en mocht de halve finale spelen. Hier ging het mij veel minder, want maakte 2 kapitale fouten door een lettertje te weinig te spellen, verder nog te langzaam afdrukken en ging de 4e ronde in met een serieuse achterstand. Ik heb hier wel wat goedgemaakt, maar niet voldoende, dus de finale ging naar mijn tegenkandidaat. Hij won de 2500 euro niet, maar het was ook een heel moeilijk woord (deodorant: niet vaak voorkomende klinkercombinatie eo).Rond 15u verliet ik de studio een laagje make-up en een zak puzzelboekjes rijker richting Alken. Finn en Tijl waren fier dat hun mama op tv was geweest en dat was al ruim voldoende! Een leuke ervaring
Na het korte dutje was Finn heel wat beter, dus rond 15u30 trokken we met de bolderkar (Tijl erin met de pampertaart en Finn al stappend) richting Sint-Jorisheem. Eerst waren ze wat verlegen, maar er kwamen direct 2 clowns tevoorschijn die voor Finn een hondje van ballonnen toverden en voor Tijl een stoer ridderzwaard. Ze mochten beiden de kleur kiezen en Finn koos (rara) voor een roze hondje en Tijl wou een "jeel" (geel) zwaard. Vervolgens aten we een stukje taart en daarna gingen de kinderen met de clown een snoeptaart maken (3 snoepjes op een tandenstoker prikken en in een groot vlak prikken). Tijl had wat hulp nodig dus mocht ik mee helpen. Ze beseften heel goed dat ze de snoepjes moesten verwerken ipv op te eten en deden dat prima, in tegenstelling tot de ouderen kinderen die meer snoepjes in hun mondje staken dan op het stokje... Daarna werd Finn omgetoverd tot een prinses en onze Tijl die werd een clowntje (zijn eerste keuze was ook een prinses, maar we konden hem toch overtuigen om voor iets anders te gaan ...). Oh wat waren ze schattig! Ondertussen werd het donker en besloten wij naar huis terug te keren na afscheid genomen te hebben van Gitte (Tijl mist haar blijkbaar toch wel, want zijn gezichtje klaarde op zodra hij haar zag), Rune (het feestvarkentje), Sigrid en Thierry. Thuisgekomen heb ik onmiddellijk wat foto's genomen van mijn nieuwelingen, daarna een boterhammetje en vervolgens wassen en pyjama's aan. Finn wou haar prinsessengezichtje houden om aan haar papa te laten zien, dus zei mocht zo het bedje in. Tijl, die werd wel gewassen. Om 18u45 lagen we in bed en niet veel later waren we alledrie in dromenland.
.jpg)
Joepie! Finn tekent graag, maar echt dingen erop uitmaken (behalve een bal en een slang, wat Tijl ook al prima kan) is toch nog wat moeilijk. Binnen de lijntjes kleuren begint ook stilaan te lukken, maar vandaag verrastte zij mij toch wel enorm toen ze één van haar vele (ze maakt ze minstens per 10) kwam afgeven. Ze had duidelijk een mannetje getekend met haartjes, mond, oogjes, neusje en zelfs oortjes (wat toch wel vaak vergeten wordt) en lijfje. De beentjes en armpjes waren nog wel wat onduidelijk, maar ze waren er toch maar he! Dus ben ik trots op mijn kleine poppemie hoor!
