Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
Ik ben altijd al een grote marsepeinliefhebster geweest en ook nu vind ik het nog even lekker. In de week kwam ik toevallig op een receptje uit en blijkt dat supermakkelijk te zijn om zelf marsepein te maken en ik ging aan de slag. Gisteren het brouwseltje gemaakt en laten liggen in de koelkast en vandaag vlug wat paddestoeltjes gefabriceerd (had een potje rode kleurstof meegebracht, dus een paddestoeltje leek mij net een makkelijk dingetje). Zie hier het resultaat! (het smaakt trouwens lekker hoor, wat nog belangrijker is natuurlijk)
Tijl heeft altijd een lichte voorkeur gehad voor roze, dus toen Jimmy en ik in de week in de h&m waren en bij de jongens een stoere blauw met roze pull zagen hangen, dachten we onmiddellijk aan ons klein ventje. Vandaag kreeg hij zijn pull aan en hij was fier en vertelt tegen iedereen over zijn mooie "hoze" bloes. Hihi!
Jammer, maar helaas, deze morgen vloeiden er weer traantjes bij Finn. Ze was eerst dolenthousiast om naar school te gaan en zelfs te blijven eten, maar zodra het moment van afscheid er was, begon haar lipje te trillen en niet veel later rolden er enkele tranen over haar wangetjes. De juf ontfermde zich over mijn kleine meid en ik ben nog even aan de venster blijven kijken om te zien of ze zich wel redde en ja hoor, het beterde toch wat, dus maar, met een beetje pijn in het moederhart, door naar de auto. Op zulke momenten is het natuurlijk leuker om te zeggen "och kom maar met mama mee naar huis", maar ja, dat gaat ook niet altijd en zo leren ze het ook niet. Ik weet ook dat het vrijwel onmiddellijk vergeten is, maar toch is het niet plezant je kindje zo achter te moeten laten.
Mijn beide kapoentjes weten goed dat er een babytje in mama's buik zit en natuurlijk willen ze Beebie kussen en knuffelen en af en toe kan ik dat vastleggen op de gevoelige plaat!
We konden vrijwel onmiddellijk binnen en we waren practisch even snel terug buiten. Als we 7 minuten bij de dokter doorgebracht hebben is het veel. Het gewone onderzoek omvatte: urinestaal controleren, wegen, bloeddruk meten, buik voelen en dan (in onze ogen het belangrijkste) hartje luisteren. Daarna nog even enkele vraagjes in de rapte kunnen stellen en hopla, we stonden weer buiten.
Seffens (11u45) heb ik nog eens een afspraak bij de gynaecoloog. Ik kijk er altijd enorm naar uit, maar ben ook altijd even zenuwachtig. Je bent toch altijd wel wat angstig om slecht nieuws te krijgen. Ik denk trouwens dat ik "Beebie" de laatste dagen eens heb voelen bewegen (geen schopjes, gewoon een ander gevoel; kleine plofjes ofzo) en dat zou wel eens kunnen he. Ze zeggen toch dat het elke zwangerschap wat sneller gevoeld wordt. Bij Finn voelde ik haar voor het eerst rond de 19 weken, Tijl rond de 17 weken en nu ben ik er morgen 16, dus het kan wel. We zien wel he! Ik heb ook regelmatiger last als ik op mijn zij lig, maar dat hoort er allemaal bij. Gek eigenlijk dat je al die dingen van de vorige zwangerschappen vergeet. Ik vroeg gisteren nog aan Jimmy: "had ik dat bij Finn en Tijl ook"... Op zulke momenten denk je dat je bepaalde dingen nooit zal vergeten, maar nu ben ik toch blij dat ik grotendeels alles genoteerd heb om later eens een terugblik op te nemen. Jimmy zal vandaag ook normaal voor het eerst het hartje horen (de vorige keren zat hij in Slowakije en kon hij dus niet mee en de eerste keer was er nog geen hartje te bespeuren) en hij kijkt er wel naar uit hoor. Hij heeft de nacht gehad, maar ik mag hem toch om 11u wekken hoor. Straks kom ik terug met meer nieuws!
Dat is hier wel dagelijks zo, maar deze morgen verwachtte ik het niet. Finn was om 4u30 al weer paraat en liet dat duidelijk merken. Ik, nog totaal geen zin om uit bed te komen, zei haar dat ze nog wat moest blijven liggen, maar elk kwartier had ze wel een trucje om mama even te kunnen zien: "mama ik heb pipi gedaan" (potje op de kamer), "mama ik heb kaka gedaan, kom je mijn poep afvegen?", "mama ik heb het koud" (ze mag op haar kamer spelen, maar we gaan nog niet naar beneden op dit uur), "mama, praat je tegen mij", "mama ik heb een snottebel", ... Ik heb dus heel wat op en af gelopen, maar volgehouden en om 6u30 gingen we pas naar beneden! Toen ze 's middags thuis kwam eten, was ze niet zo enthousiast om terug te gaan, het is te zeggen, ze wou wel teruggaan, want ze gingen namiddag naar toneel, maar mama moest mee, wat natuurlijk niet kon. We kwamen tot een compromis, we zouden haar met zijn allen terug naar de juf brengen én we zouden haar uitwuiven op de bus (vanuit onze auto die geparkeerd was waar de bus zou stoppen), wat ze wel super vond. Zo gezegd, zo gedaan, natuurlijk liet de bus 15 min op zich wachten, maar ze was natuurlijk blij mama, papa én broer te zien zwaaien...Na school gingen we met zijn allen op pad om de kindjes naar mijn ouders te brengen; ik had een vorming van K&G (ehbo bij kind en baby) en Jimmy de nacht, dus gingen ze een nachtje logeren. We hebben hun afgezet, wat bijgebabbeld en daarna even naar de H&M in Genk om wat winterkleding in te slaan. Nog vlug een koffietjes (allez voor mij een milkshake) in de shopping en daarna naar huis, want ze zouden mij om 18u50 komen afhalen. De vorming was grotendeels herhaling, hoewel er weer veel veranderd was tov vorig jaar (jaja, het Rode Kruis veranderd regelmatig hun manieren van reanimatie hoor, maar het wordt telkens eenvoudiger). Daar dacht de lesgeefster trouwens dat ik al bijna hoogzwanger was, want ze maakte hier veel toepassingen op zoals "voor de hoogzwangeren onder ons...", "als het niet lukt om nog op je knieën te zitten"; ik heb haar dan toch maar uitgelegd dat ik "maar" 3.5 maanden ben, maar begrijp het wel, want mijn buikje (zeg maar gerust buik) is toch al duidelijk zichtbaar, hoewel ik toch denk dat ik bij Finn en Tijl wat dikker (van buik dan) was... Foto van 15.5 weken zwangerschap!
Joepie! Finn tekent graag, maar echt dingen erop uitmaken (behalve een bal en een slang, wat Tijl ook al prima kan) is toch nog wat moeilijk. Binnen de lijntjes kleuren begint ook stilaan te lukken, maar vandaag verrastte zij mij toch wel enorm toen ze één van haar vele (ze maakt ze minstens per 10) kwam afgeven. Ze had duidelijk een mannetje getekend met haartjes, mond, oogjes, neusje en zelfs oortjes (wat toch wel vaak vergeten wordt) en lijfje. De beentjes en armpjes waren nog wel wat onduidelijk, maar ze waren er toch maar he! Dus ben ik trots op mijn kleine poppemie hoor!
Inderdaad, vandaag voelde ik mij al helemaal beter, maar nu was het de beurt aan Jimmy om zich ellendig te voelen en geveld te zijn door de buikgriep. Overdag lukte het nog prima, maar tegen de avond was het ook gebakken. Hij vertrok om 21u toch vol goede moede naar het werk, maar om middernacht kreeg ik een smsje dat hij terug naar huis kwam, wegens te veel tijd op de wc doorbrengend... Hij is pas enkele uren later langs mij komen liggen, want ook hier was het kleinste kamertje tot dan zijn verblijfplaats... Tja, we zullen er allemaal even door moeten he...
Deze keer niet Finn of Tijl, maar ik. Deze nacht voelde ik mij al niet super, ik moest enkele keren op om naar de grote wc te gaan en tegen de morgen was het uitgemond in diarree en niet veel later ook overgeven. Finn is dan superbehulpzaam; ze wil mijn haren vasthouden tijdens het overgeven (omdat ik dat bij haar doe denk ik), ze brengt mij dekentjes, drinken, een kom (voor als ik de wc niet zou halen) en ze vraagt wel 100x of het gaat... Super lief! Ik ben rond 10u terug mijn bed ingekropen en Jimmy heeft zich de hele dag over de kindjes ontfermd. Namiddag werden wij verwacht op de babyborrel van Olivier (een opvangkindje van mij), maar hiervoor moest ik dus ook passen en Jimmy en de kindjes vertegenwoordigden ons wel. Rond 17u30 ben ik beneden gekomen en toen ging het al een pak beter. Ik hoop dat het voorbij is, maar ja, dat is wat afwachten. Een dagje van veel slapen en rusten en zonder eten en enkele slokjes Cola...
Met zo'n feestdag in de week, ben ik helemaal in de war met de dagen. Ik ben er de hele dag van overtuigd dat het vandaag zondag is, hoewel we nog een dagje extra hebben. Jimmy is voormiddag met de kindjes wat boodschappen gaan doen, zodat ik eens vlug met de dweil door de living en de keuken kon vliegen en namiddag kwamen Jimmy's neef David en zijn gezinnetje op bezoek. De kindjes (Chiara bijna 5, Luca bijna 3.5, Finn 3.5 en Tijl 2) hebben mooi samen gespeeld. De avond eindigde iets minder leuk: Tijl liet een houten xsylofoon op zijn blote tenen vallen en hij heeft toch wel wat pijn gehad. Daarna ging ons bezoek door en nog geen 5 minuten later waren mijn kapoenen in dromenland (ze hadden hun middagdutje overgeslaan). Een leuke namiddag!
Voormiddag hebben we ons wat bezig gehouden met koken en opruimen. Finn heeft voor de vakantie pompoensoep in de klas gemaakt en nu ging ze haar papa eens uitleggen hoe dat moest en ik moet zeggen, mijn keukenprinses deed dat prima! Tijl hielp ook goed en hij was een kleine Piet Huysentruyt. Daarna mocht Finn met mama koekjes bakken en ze hebben voormiddag ook nog wat buiten kunnen spelen. Daarna zijn we met zijn drietjes een middagdutje gaan doen, Jimmy moest nog naar een vergadering, dus hij pastte. Finn sliep ruim 3.5u, maar ik denk dat er wat op haar hangt en onze Tijl heeft toch ook 2u geslapen. Rond 18u kwam mijn zus Karen en haar vriend nog langs; de mannen zouden gaan snookeren en de vrouwen, die mochten de kindjes in bad doen. Eerst nog samen gegeten (frietjes) en daarna dus badje, tv-tje en niet veel later terug bedje.
Hoewel ik dit niet echt als een "feestdag" beschouw en je me zeker niet op zo'n dagen op het kerkhof zal aantreffen, is en blijft het een feestdag. Ons kerkhofbezoekje stellen we uit tot het weekend, deze dagen is het een te grote overrompeling en in mijn ogen kan je even goed thuis je dierbare overledenen herdenken dan op de begraafplaats. Voormiddag hebben we wat gespeeld, opgeruimd en eten gemaakt en namiddag ben ik met de kindjes naar mijn mama vertrokken. Jimmy is hier op de zolder aan het werken, maar als de kindjes gaan slapen, moet hij dus stoppen en verliest hij zo ruim 2.5u. Ik had het dus in mijn koppeke om de kinderen bij mijn mama slapen te leggen, maar daar hadden de kindjes geen zin in. We hebben gekleurd, boekjes gelezen, gespeeld, Pinokkio musical gekeken, gegeten en tegen 18u waren we terug thuis. De kinderen waren wel in de auto in slaap gevallen, maar dat kwartiertje zal het middagdutje niet compenseren. Johnny, mijn zus haar vriend en tevens Jimmy zijn neef, was Jimmy komen helpen en het krijgt nu toch meer vorm (allez, een beetje dan toch al).
Al enkele weken (of is het nu maanden?) loop ik al rond dat Tijl "dringend" naar de kapper moet. Telkens stel ik het uit of vertik ik het om een afspraak te maken, maar vandaag vond ik het dus hoog tijd en grabbelde ik mijn beide kindjes bij elkaar en stopten we bij de Visa Versa. We moesten maar enkele minuutjes wachten, wat toch wel belangrijk is, daarna ontfermde een lieve kapster zich over Tijltjes lokken. Hij was heel flink, zat mooi stil, antwoordde op de vraagjes (is het mooi?, ga je spelen?...) van de kapster en luisterde naar de instructies (kijk eens naar voor, draai eens een beetje...). Na 20 minuten was hij klaar en het resultaat mag er zijn. Een stoere jongen met coole piekjes in gel!
Vandaag werd mijn jongste schoonzus 20 jaar en we werden verwacht voor het avondeten. Ze kookt graag en maakte verse vidé klaar voor het hele gezelschap, wat werkelijk een héél gezelschap was want we waren toch met 12 personen. Eerst nog een korte stop in Genk centrum voor een cadeaubon van de H&M en net terwijl wij gingen parkeren, moest Finn overgeven (3x), dus hing alles vol. Terwijl Jimmy de H&M inspurte, ging ik maar vanachter zitten om alles op te vegen. Eerst dochterlief uitgekleed tot op haar blote buik (ik dacht dat enkel haar jas getroffen was, maar het was veel erger: pull, t-shirt en hemdje waren vuil), daarna de zetels. Finn had ondertussen mijn plaats ingenomen en ik had mijn grote sjaal rond haar gebonden zodat ze niet te koud zou krijgen en ik gebruikte alle pamperdoekjes op. Ondertussen had Jimmy de cadeaubon, maar ik moest hem nog eens terugsturen want ons Finn kon toch zo niet mee naar het feestje, ze had een nieuwe bloes nodig. Jimmy arriveerde 5 min later met een mooi exemplaar en Finn dankte hem uitbundig voor de mooie bloes. Bij mijn schoonouders vroeg Jimmy dan een sponsje en wat water zodat de zetel toch wat grondiger gepoetst werd. Na de felicitaties en het afgeven van de tekeningen en de bon, gingen we aan tafel. Finn at flink mee, dus lieten we haar maar bezig he. De kinderen amuseerden zich met spelen (met neefje en nichtje) en wij babbelden wat bij. Daarna was er nog lekkere (zelfgebakken) gateau en niet veel later kregen Finn en Tijl hun pyjama's aan en dronken ze hun papje in de zetel. Niet veel later vertrokken we naar huis, waar Finn in haar bedje toch nog eens overgaf (gelukkig had ze de kom bij en was er niets op haar lakentjes of pyjama).
2x per jaar is het zover; onze klok herzetten. Ik zie het nut er niet van in en ik vind het meestal gewoon vervelend en even wennen, maar ja, je moet wel meedoen he. Iedereen is maar bezig dat je vandaag een uurtje langer mag slapen, maar dat is dus buiten mama's van kleine kindjes gerekend. Mijn pagadders waren om 5u klaarwakker en zeker omdat Jimmy naar het werk vertrok (nu zagen ze het) dachten ze dat het "dag" was en was het enige woordje wat eruit kwam "benée" (beneden). Na een kwartiertje gaf ik het op en om 5u15 zaten we dus beneden te spelen (ik het afwasmachine aan het ledigen en de kinderen aan het spelen). Dus vroeg dag ipv een uurtje langer slapen. Wie wel een uurtje extra rust heeft gehad is Jimmy!
Om 17u gingen we (Finn, Jimmy, mijn zus Karen en haar vriend Johnny) naar de cinema in Genk. Het was de eerste keer dat ik er naar toe ging en vond het wel allemaal heel mooi gedaan. Gezellig, modern, mooi en ze werken met een kindertarief, enig minpuntje is dat ze geen nacho's serveren, maar soit, popcorn is voor mij minstens even goed! Tijl bleef ondertussen bij mijn mama, hij is nog niet echt klaar om een hele film in de cinema te bekijken, dus doen we hem (en ons) dat ook niet aan. Finn en Karen gingen naar Plop kijken en Jimmy, Johnny en ik gingen naar Rush Hour 3. Vanaf de eerste 10 seconden zat het goed en wij hebben ons geamuseerd en goed gelachen. We hadden gelijktijdig pauze, dus kwam ik mijn dochter tegen op de toiletten (ze zei onmiddellijk: 'mijn film is nog niet gedaan hoor') en het einde viel ook nog redelijk samen. Karen en Finn moesten maar 5 minuten op ons wachten. Een geslaagde namiddag dus!
Hoewel ik het toch nog wat vroeg vond, zijn we namiddag de Sinterklaasaankopen gaan doen. Reden was dat tot en met vandaag de stickers van de Fun gelden en dat maakte toch een verschil op het totaalbedrag. Wij hebben toch in totaal 62 euro korting door deze stickers kunnen bemachtigen, dus we keerden tevreden terug (hoewel dat een slogan is van een andere keten he). De kindjes zullen op 6 december hun oogjes de kost kunnen geven en tevreden zijn met wat de Heilige man gebracht heeft. Ik kijk er alvast even hard naar uit als de kindjes!
Om 9u arriveerde mijn mama, ze zou vandaag fungeren als helpende hand én als vervoer om naar de zwemles te gaan. Jimmy heeft morgenpost, dus hij was al vroeg weg mét de auto. We kwamen op tijd aan in het zwembad en terwijl mijn mama en Tijl in de cafetaria een plaatsje aan de venster bemachtigden, ging ik Finn omkleden. Het viel mij onmiddellijk op dat de groep veel groter was dan normaal, wat komt doordat er een groepje van watergewenning is doorgeschoven naar de groep van Finn. Er waren 2 leerkrachten voor 14 (als ik goed geteld heb) (bijna) 4-jarigen. De lerares hield zich dan ook nog voornamelijk met enkele nieuwelingen bezig dus stond Finn haar leraar en practisch alleen voor minstens 10 kleutertjes. Normaal wisselen ze verschillende oefeningen af, maar vandaag beperkte alles zich tot slechts 2 oefeningen (met het plankje van de ene kant naar de andere kant drijven waarbij ze de beenbeweging oefenden en oefening 2 was met de slang hetzelfde doen, maar nu vooral aandacht voor de armbewegingen). Natuurlijk is het eentonig en te lang hetzelfde en Finn heeft enkele keren zelfs wat gehuild. Vond ze het niet leuk? Duurde het te lang? Ik denk dat ze het vooral te druk vond. Haar leraar sprak haar wat troostende woordjes toe en dan ging het wel beter, maar toch had ik vandaag geen goed gevoel bij de les. Jammer! Wat mij nog wat tegenstak was dat er constant groteren tussen hun door zwommen, doken en speelden zodat Finn ook eens een slag van iemands (minstens 17-jarige) been kreeg. Ze kunnen toch een deeltje van dat bad afzetten voor de zwemles? Hopelijk is het zondag wat beter.
.jpg)
Joepie! Finn tekent graag, maar echt dingen erop uitmaken (behalve een bal en een slang, wat Tijl ook al prima kan) is toch nog wat moeilijk. Binnen de lijntjes kleuren begint ook stilaan te lukken, maar vandaag verrastte zij mij toch wel enorm toen ze één van haar vele (ze maakt ze minstens per 10) kwam afgeven. Ze had duidelijk een mannetje getekend met haartjes, mond, oogjes, neusje en zelfs oortjes (wat toch wel vaak vergeten wordt) en lijfje. De beentjes en armpjes waren nog wel wat onduidelijk, maar ze waren er toch maar he! Dus ben ik trots op mijn kleine poppemie hoor!
.jpg)
.jpg)
.jpg)
) mening wel hoor!
