Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
Het was zover: Finn had er al een hele tijd naar uitgekeken en vandaag was het dan le moment supême. Deze morgen was ze al vroeg wakker en onmiddellijk vroeg ze om naar school te gaan. Enkele uren later vertrokken we dan: wat een weer... 2 kindjes, 2 paraplu's, handtas, boekentasje... Finn werd enthousiast door haar juffrouw onthaald en voor we er erg in hadden was ze de klas al in en speelde ze vlotjes met het nieuwe speelgoed. Ik had het moeilijker dan zijzelf, maar gelukkig maar he! Nog eens aan de venster gaan piepen, maar Finn had totaal geen oog voor mama en broer.
ik moest hem al bellen met een probleempje! Ik was na het dutje van de kindjes nog even langs Karen, mijn zus gereden. Tijdens mijn bezoekje zie ik ineens onze auto wat naar voor schokken; ja hoor, er had iemand tegen gezeten met een ... fiets! Eerst denk je: "oh niet erg", maar er zit toch een deuk in onze koffer, dus maar een aanrijdingsformulier ingevuld (gelukkig zit mijn zus op de politieschool en weet ze hier wat meer van) en morgen naar de verzekering he! Allez, op zich is het wel grappig, maar toch. Die jongen was verstrooid en naar zijn vriendinnetje aan het smsen dat hij van de rijbaan afweek op de parkings. Hij had dan nog 1 voet gebroken (en in het gips) wat zijn behendigheid ook nog wat parten speelde in mijn ogen. Gelukkig voor hem reed hij tegen een geparkeerde auto en week hij niet naar de andere kant uit. Denk dat wanneer je tegen een rijdende wagen aanrijdt het toch allemaal niet zo fraai was. Nu had hij wel niets (schaafwondje aan zijn hand) en zijn fiets reed nog, maar toch, vorige week was het nog in het nieuws dat je NOOIT, ongeacht hoe je je op de openbare weg begeeft, mag gsm-en!
Momenteel hangt Jimmy in de lucht! Deze voormiddag zijn we, samen met mijn schoonouders, naar Zaventem vertrokken om hem uit te wuiven. Aangekomen eerst even wat gaan drinken en naar de vliegtuigen gaan kijken. Finn begreep niet waarom zij nu niet mee kon? Ze vond vliegen toch ook leuk? Daarna even een halte aan de Pizzahut en toen was het tijd om afscheid te nemen; even wat traantjes, maar het viel allemaal wel mee. Terwijl wij al in de auto zaten op de terugweg, hebben we nog wat gesmst naar elkaar en om 14u05 stuurde Jimmy dat hij de gsm uitzette en ging opstijgen. Nu wachten op het telefoontje of berichtje na de landing, wat niet meer zo lang zal duren, want hij moet maar een kleine 2 uur vliegen. Hij vliegt naar Wenen en dan neemt de taxi hun mee naar Senica, hij moet dus naar een ander land, maar beter zo, want anders had hij geen rechtstreekse vlucht. Na de taxirit van een 2-tal uurtjes komt hij aan in het hotel. Daarna beschikt hij over een huurauto, dus kan hij zelf rondrijden, wat toch makkelijker is. De kindjes vielen beiden onmiddellijk in de auto naar huis in slaap en mijn schoonvader kon ze gewoon in de zetel leggen en ze liggen nog altijd te slapen...
Het bloedverlies is nog altijd uitgebleven, wat op zich een goed teken is. Ik ontdek ook wat zwangerschapskwaaltjes zoals moe, rugpijn ed, en weet je: ik ben hier blij om. Met momenten ben ik zo bang dat er wat fout is dat ik opgelucht ben dat ik na 3 min buiten adem ben... Ik merk wel als ik 5 min rechtsta of rondloop dat ik moe wordt en pijn krijg, maar dat hoort erbij he!
Omdat het Jimmy's laatste dag in het land is, is deze dag een familiedagje geworden. Samen ontbeten met koffiekoeken, koffie, vers fruitsap, ... Daarna de strijk gedaan wat Jimmy nog mee moet in de koffer, terwijl Jimmy de kindjes entertainde en wat opruimde. Vervolgens ons klaargemaakt om naar de kinderboerderij te gaan en daar hebben we deze middag (noodgedwongen door een regenbui) pannekoekjes gegeten. Het zonnetje kwam tevoorschijn en dan wat terug naar de dieren en de speeltuin geweest. Nog even langs mijn zus haar huis gepasseerd om de tuin in aanleg te bewonderen en daarna was het tijd voor de middagdutjes dus belandden Finn, Tijl en ik (hihi, profiteren wanneer het kan) in bed. Jimmy ging ondertussen op ronde met mijn papierwerk; omdat ik donderdag en vrijdag niet werkte, moet alles nog ondertekend worden door de ouders van de opvangkindjes, anders kan ik naar mijn centjes van de dienst fluiten. Dus is hij nu op huisbezoek bij Wannes, Gitte, Emilie, Martijn, Lara en Jolien (Tessa en Mirthe hun mama's waren zelf even gepasseerd). Nu nog hopen dat iedereen thuis is zodat ik morgen mijn papieren in de bus bij de dienst kan stoppen. Ik ben al op van mijn middagdutje en heb de kleertjes van de kindjes klaargelegd zodat ze seffens direct het badje inkunnen. Om 17u worden wij bij mijn ouders verwacht om te eten. Jimmy had via een collega op werk 2 konijnen besteld (geslacht) en die persoon woont een straat verder dan mijn ouders, dus de konijntjes werden daar afgeleverd en mijn papa zal ze klaarmaken. Mijn zus en schoonbroer en mijn nonkel komen ook, dus het zal een volle, gezellige tafel zijn op Jimmy's laatste avondje bij ons. Ik had hem gisteren ook nog een mooi fotoboekje gegeven zodat hij wat foto's van zijn gezinnetje bij heeft. Om 10u komen zijn ouders ons oppikken om hem naar Zaventem te brengen. Denk dat we best toch wat zakdoekjes meenemen he.
Gisteren had ik een dagje van rust. Mijn naaste omgeving weet ondertussen dat ik zwanger ben. Het is nog pril, maar zwanger is zwanger he. Gisterenmorgen werd ik echter wakker met bloedverlies, niet hevig, maar het was er wel. Zoals iedere zwangere vrouw, ben je ongerust, dus deed Jimmy een telefoontje naar het ziekenhuis en ze vertelden daar dat ik toch best even langs kwam. Even al mijn opvangkindjes afgebeld (iedereen reageerde vol medeleven, want weet dat het niet makkelijk is om op een uurtje een babysit te regelen), mijn mama gebeld of zij even naar de kindjes kwam zodat Jimmy ook mee kon en om 8u waren we op spoed. Daar kreeg ik een kamertje, maar niet veel later werden we doorverwezen naar de praktijk van mijn gyn, natuurlijk had ze net een bevalling, dus nog gewacht tot 9u40 alvorens ik aan de beurt was. Ze voerde een vaginale echo uit, veel wijzer werden we er niet uit; ik zou 5 weken ver zijn (in onze berekening normaal 6), het vruchtzakje zag er goed uit, maar in dit stadium van de zwangerschap kan je nog geen hartje zien of horen. Nu is het afwachten; het kan dus 2 kanten op; het kan een innestelingsbloeding zijn en dat is positief en dan zou het bloeden ook stoppen, stopt het echter niet of wordt het heviger is de kans groot dat het niet goed zit. Ik moet zo binnen 2 weken terug voor een nieuw onderzoek en dat moet er een hartje te zien zijn, als het bloeden heviger wordt en er krampen bij te pas komen, moet ik natuurlijk vroeger gaan. Ik heb de hele dag in een dip gezeten. Ik moet ook stiekem toegeven dat ik mij deze zwangerschap helemaal anders voel, maar dat kan ook zijn omdat het de derde al is he. Mijn schoonzussen hadden al een uitstapje gepland met Finn en Tijl om naar PlopsaIndoor te gaan, dus hadden Jimmy en ik een dagje onder ons tweetjes. Veel heb ik niet gedaan, ik ben mijn bed ingekropen en er pas uren later uitgekomen. Gelukkig is het bloedverlies gestopt sinds gisterenavond, maar toch ben ik nog ongerust. Ik zal blij zijn als ik de 13e op controle geweest ben. Verder krijg ik het wat moeilijker met Jimmy's naderende vertrek; normaal zit ik er niets mee in, maar zwanger en die onzekerheid zorgen dat er meer traantjes vloeien dan normaal. Ik weet dat hij nu ook niet zo graag vertrekt, zeker niet met wat er gaande is, maar toch. Uiteindelijk zie ik hem de 14e al even terug, dus het zijn maar 11 dagen zonder mijn ventje, maar zal hem toch missen hoor.
Dus bij deze zijn jullie ineens ook op de hoogte van ons wondertje in de buik. Ik wacht nog tot na de volgende controle om het uitgebreid op de site te vermelden.
Niet alleen Jimmy voelt zich niet zo lekker, ik hoest de laatste dagen ook enorm en nu is ons Finn ook geveld door de verkoudheid; hoesten, snottebellen en voelt zich met momentjes "niet zo joet" en onze Tijl die heeft momenteel niets. Hout vasthouden, maar ik denk dat ook hij weldra getroffen zal zijn hoor. Zou het weer (???) hier een rol in kunnen spelen? De opvang
Tijl zegt dit "pipihoewa" al enkele dagen. Hij is nog wat in de ban van de verjaardagsfeestjes van de afgelopen tijd (Jimmy, Tijl, tante K) dat hij het maar blijft zingen. Het is dus "hiep hiep hiep hoera" in Tijltjes taal!
Inderdaad, wakker uit mezelf en niet omdat iemand "mama" riep! Ik was zelfs 10 min voor de wekker op (moest plassen) en de kindjes werden pas een dik half uur later (rond 6u45) wakker! Hun papjes stonden al klaar, hun medicatie (ze hoesten wat en zijn flink verkouden) ook, dus lekker ontspannen aan de dag beginnen.
Hoewel Jimmy niet snel ziek is of thuis blijft van het werk, is het nu wel het geval. Sinds vorige week vrijdag heeft hij last van zijn oog (rood, gezwollen, dik en vooral pijnlijk), hij is zondag nog even naar de dokter van wacht geweest (onze had net dienst), hij kreeg druppels voorgeschreven, maar het beterde niet, integendeel het wordt maar erger en erger. Hij is gisteren niet gaan werken en net nog eens naar de dokter geweest; ontstoken, nieuwe medicatie en de rest van de week thuis. Dat is helemaal niets voor Jimmy, zeker niet nu hij zondag voor een maand vertrekt voor het werk. Ik denk dat hij donderdag wel terug aan de slag zal gaan en hopelijk is hij snel beter.
Neen, ik ben geen weekje te vroeg hoor! Gisteren was het open-deur-dag op Finn haar school (http://www.school-sint-joris-alken.be/) en daar gingen we een kijkje nemen. Een van de redenen was dat het anders zo lang geleden was dat ze haar klasje nog gezien had, dus nu ideaal zo vlak voor het nieuwe schooljaar. Finn wist toch nog dat ze niet meer naar juffrouw Sonja moest, maar naar juffrouw Marie-Louise en ze weet dat Tijl wel naar juffrouw Sonja zal gaan na de Paasvakantie. We werden heel enthousiast onthaald door beide juffen en juffrouw Marie-Louise had alles al klaar voor het nieuwe jaar; Finn haar naamkaartje hing al op, een plaatsje voor haar tekeningen, haar symbooltje: nl het peertje, ... De juf, Finn en wij zijn gereed, nu nog een weekje geduld en het is zover. We waren haar jasje gisteren op school vergeten en net kwam de juf het nog even brengen, wat wel lief is natuurlijk. Daarna nog even vlug over de kermis, een kermisfrietje (hihi) en daarna naar huis. Jimmy nam de kindjes voor zijn rekening want ik moest 5 minuten later bij Sigrid (mama van Gitte) zijn voor een Janbibejan demonstratie die overigens weer super was!
Deze voormiddag bracht ik Finn & Tijl naar mijn ouders. Was er vanalles in Bokrijk te doen en ze waren van plan om eens te gaan kijken. Ik zag dit als een ideaal moment om eens goed door te poetsen en Jimmy ging ook nog wat werken in en rond het huis. Als beloning voor het harde werk ging ik nog even langs de jbc om mijn bon (elk excuus is goed) op te gaan gebruiken. Tijl heeft bij zijn verjaardag voldoende kleertjes gekregen, dus nu was het enkel mijn Finnemie die in het nieuw gestoken werd. Zij is weer fel gegroeid en kan in een groot deel van haar winterkleding niet meer, dus het moment he. Ik had een kousenbroek, 2 bloesjes met lange mouwen, een tuniek en een rokje... dus was tevreden en wie nog tevredener was, was Finn zelf, ze vond alles héél mooi, dus allemaal happy! Rond 18u30 arriveerden mijn kindjes terug, Finn voelde zich niet zo goed en had 39.2 koorts, maar na het zien van haar kleertjes (en wat Junifen) was ze al heel wat beter en niet veel later toonde ze haar fietskunsten buiten!
Gisterenvoormiddag druk bezig geweest met het pakken van de tassen om mee naar tante Silvy te nemen. Zwemgerief, bekertjes, bordjes, handdoeken, bandjes, reservekleding, flesjes, pyjama's, ... Het enige wat ontbrak was de zon, maar ik besloot toch de zwemtas mee te nemen voor als het ineens moest beginnen op te klaren. Ja, hoor na het eten kwam de zon uit en was Finn onmiddellijk klaar om in het zwembad te springen, enkel nog een medekandidaat zoeken die de kou ook zou trotseren. Enkel tante Silvy was bereid om een duikje te nemen en op haar nichtje te passen. Tijl werd enkele uren later ook wakker (was van de auto slapend op de zetel beland en heeft toch een hele tijd geslapen), maar hij is niet zo'n waterrat, zeker niet als het water niet lekker warm is (32° en meer?), dus hij liep maar wat rond, voetbalde wat en amuseerde zich met de ballen in het water te gooien naar zijn zus. Rond 18u was ons Finn dan uitgeteld en belandde zij op de 'slaap'zetel. Tijl was klaarwakker en hij amuseerde zich met zijn Little People mannetjes die wij meegenomen hadden. Rond 20u gingen we stilletjes naar huis, Finn heeft verder geslapen in de auto en ook toen we haar in bed legde, was er geen protest. Onze meid was moe, oh zo moe!
Het werd ook tijd; eindelijk konden de kindjes nog eens echt buiten spelen in de zon! Zij (en ik ook) genoten er zeker van; springbal, glijbanen, huisje, gras plukken, pooh (konijntje) bloementjes voeren, grasmachine rijden, ... kortom al het buitenspeelgoed kwam ook nog eens in actie!
Je kan al raden waar ik het over heb; inderdaad, mijn fototoestel is terecht. Hoewel "mijn"; het is te zeggen ik heb een nieuw fototoestel ontvangen, wel jammer van mijn mooie roze meisjesachtig exemplaar, want het nieuwe toestel is een zwart model. Niet dat de kleur prioriteit is, maar vond het roze wel een tof vrouwending, maar het zwarte is ook leuk en het belangrijkste is dat het werkt! Hij is nu nog aan het opladen, maar seffens wordt hij zeker en vast uitgetest. We zijn uitgenodigd bij mijn schoonzusje en haar vriend om te gaan bbq en misschien een duik te nemen in hun zwembad (afhankelijk van het weer), dus fotostof genoeg!
Hoewel ik het wel gewoon ben, vind ik het toch wel vroeg om dagelijks voor 6u beneden te zitten... Onze Tijl en Jimmy slapen nog, maar Finn was om 5u45 al klaarwakker en klaar om te gaan spelen... Mama nog niet echt, maar ja, niets aan te doen he.
Het zijn nooit mijn vriendjes geweest, integendeel, maar mijn angst is toch stilaan aan het verminderen. De oorzaak hiervan zijn de kinderen, denk ik, als mama moet je natuurlijk flink zijn en je schrik niet zo laten zien. Vroeger zou ik om het kleinste spinnetje het hele huis op stelten zetten met mijn gegil en gehuil, nu zal ik de kleinere exemplaren toch zelf al doodslaan, voor de grotere versies roep (niet gil) ik even op Jimmy en het is geregeld. Eergisteren morgen toen ik mijn ogen opende zat er zo'n "bijna tarantula" boven ons bed, ik was snel uit bed en zei het gewoon tegen JImmy en net toen ik beneden kwam zat zijn of haar zusje of broertje op de deur. Ik had geen licht aangedaan, maar op ooghoogte zag ik wat bewegen en ja hoor een mega-spin. Ook nu relatief rustig gereageerd en hopla ze is verdwenen door de helpende hand van mijn ventje. Nu het ergste wat ik vind is wanneer je ze niet hebt kunnen vangen... dan vraag je je toch wel een hele tijd af waar ze zou zitten ... en waar ze zou uitkomen. Tja, er was al voor gewaarschuwd in de media dat "de spinnen" vroeger tevoorschijnkomen, maar toch, hoop dat ze dan ook even snel verdwijnen!
Door de korte nacht van Finn bij nonkel David heeft ze hier lekker lang geslapen; van 19u30 tot 7u30! Yippie! Tijl niet, hij viel pas echt in slaap rond 21u30 (lag wel in bed, maar babbelen en spelen) en hij was om 6u30 al paraat in vol ornaat!
Sinds gisterenavond 18u is mijn gezinnetje terug herenigd! Hoewel zo een momentje zonder wel leuk is, heb ik ze ook graag dicht bij mij. De kindjes hadden zich alleszins goed geamuseerd. Finn arriveerde rond 14u30 en was doodop ('s nachts niet zo goed geslapen), maar ze vertelde toch dat het superleuk was en showde haar nieuwe gummilaarzen van de prinsesjes. Jimmy ging Tijl na het werk en een tandartsbezoekje bij oma uithalen en hij had het ook fijn gehad. Hij had wel prima geslapen (tot 6u30 en namiddag nog 2 uurtjes) dus was nog goed wakker. Omdat ik zonder aardappelen zat, had Jimmy iets uitgehaald om te eten en nadat op was ben ik nog vlug de gehuurde film gaan terugbrengen. Die taken (winkel, vlug iets bijhalen, filmpje terugbrengen, ...) neem ik, sinds ik onthaalmoeder ben, graag voor mijn rekening. Ik kom overdag al niet het huis (of de tuin bij mooi weer) uit, dus vind ik het wel leuk om dat 's avonds eens een kwartiertje te doen. Daarna nog even kindjestijd gehad (spelen dus) en niet veel later belandden de kinderen én ik in bed. Ik zag nog 3 (!) afleveringen van Lost en daarna mooi slapen!
Omdat het Jimmy's laatste dag in het land is, is deze dag een familiedagje geworden. Samen ontbeten met koffiekoeken, koffie, vers fruitsap, ... Daarna de strijk gedaan wat Jimmy nog mee moet in de koffer, terwijl Jimmy de kindjes entertainde en wat opruimde. Vervolgens ons klaargemaakt om naar de kinderboerderij te gaan en daar hebben we deze middag (noodgedwongen door een regenbui) pannekoekjes gegeten. Het zonnetje kwam tevoorschijn en dan wat terug naar de dieren en de speeltuin geweest. Nog even langs mijn zus haar huis gepasseerd om de tuin in aanleg te bewonderen en daarna was het tijd voor de middagdutjes dus belandden Finn, Tijl en ik (hihi, profiteren wanneer het kan) in bed. Jimmy ging ondertussen op ronde met mijn papierwerk; omdat ik donderdag en vrijdag niet werkte, moet alles nog ondertekend worden door de ouders van de opvangkindjes, anders kan ik naar mijn centjes van de dienst fluiten. Dus is hij nu op huisbezoek bij Wannes, Gitte, Emilie, Martijn, Lara en Jolien (Tessa en Mirthe hun mama's waren zelf even gepasseerd). Nu nog hopen dat iedereen thuis is zodat ik morgen mijn papieren in de bus bij de dienst kan stoppen.
Neen, ik ben geen weekje te vroeg hoor! Gisteren was het open-deur-dag op Finn haar school (
Deze voormiddag bracht ik Finn & Tijl naar mijn ouders. Was er vanalles in Bokrijk te doen en ze waren van plan om eens te gaan kijken. Ik zag dit als een ideaal moment om eens goed door te poetsen en Jimmy ging ook nog wat werken in en rond het huis. Als beloning voor het harde werk ging ik nog even langs de jbc om mijn bon (elk excuus is goed) op te gaan gebruiken. Tijl heeft bij zijn verjaardag voldoende kleertjes gekregen, dus nu was het enkel mijn Finnemie die in het nieuw gestoken werd. Zij is weer fel gegroeid en kan in een groot deel van haar winterkleding niet meer, dus het moment he.
