Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
Neen, ik ben geen weekje te vroeg hoor! Gisteren was het open-deur-dag op Finn haar school (http://www.school-sint-joris-alken.be/) en daar gingen we een kijkje nemen. Een van de redenen was dat het anders zo lang geleden was dat ze haar klasje nog gezien had, dus nu ideaal zo vlak voor het nieuwe schooljaar. Finn wist toch nog dat ze niet meer naar juffrouw Sonja moest, maar naar juffrouw Marie-Louise en ze weet dat Tijl wel naar juffrouw Sonja zal gaan na de Paasvakantie. We werden heel enthousiast onthaald door beide juffen en juffrouw Marie-Louise had alles al klaar voor het nieuwe jaar; Finn haar naamkaartje hing al op, een plaatsje voor haar tekeningen, haar symbooltje: nl het peertje, ... De juf, Finn en wij zijn gereed, nu nog een weekje geduld en het is zover. We waren haar jasje gisteren op school vergeten en net kwam de juf het nog even brengen, wat wel lief is natuurlijk. Daarna nog even vlug over de kermis, een kermisfrietje (hihi) en daarna naar huis. Jimmy nam de kindjes voor zijn rekening want ik moest 5 minuten later bij Sigrid (mama van Gitte) zijn voor een Janbibejan demonstratie die overigens weer super was!
Deze voormiddag bracht ik Finn & Tijl naar mijn ouders. Was er vanalles in Bokrijk te doen en ze waren van plan om eens te gaan kijken. Ik zag dit als een ideaal moment om eens goed door te poetsen en Jimmy ging ook nog wat werken in en rond het huis. Als beloning voor het harde werk ging ik nog even langs de jbc om mijn bon (elk excuus is goed) op te gaan gebruiken. Tijl heeft bij zijn verjaardag voldoende kleertjes gekregen, dus nu was het enkel mijn Finnemie die in het nieuw gestoken werd. Zij is weer fel gegroeid en kan in een groot deel van haar winterkleding niet meer, dus het moment he. Ik had een kousenbroek, 2 bloesjes met lange mouwen, een tuniek en een rokje... dus was tevreden en wie nog tevredener was, was Finn zelf, ze vond alles héél mooi, dus allemaal happy! Rond 18u30 arriveerden mijn kindjes terug, Finn voelde zich niet zo goed en had 39.2 koorts, maar na het zien van haar kleertjes (en wat Junifen) was ze al heel wat beter en niet veel later toonde ze haar fietskunsten buiten!
Gisterenvoormiddag druk bezig geweest met het pakken van de tassen om mee naar tante Silvy te nemen. Zwemgerief, bekertjes, bordjes, handdoeken, bandjes, reservekleding, flesjes, pyjama's, ... Het enige wat ontbrak was de zon, maar ik besloot toch de zwemtas mee te nemen voor als het ineens moest beginnen op te klaren. Ja, hoor na het eten kwam de zon uit en was Finn onmiddellijk klaar om in het zwembad te springen, enkel nog een medekandidaat zoeken die de kou ook zou trotseren. Enkel tante Silvy was bereid om een duikje te nemen en op haar nichtje te passen. Tijl werd enkele uren later ook wakker (was van de auto slapend op de zetel beland en heeft toch een hele tijd geslapen), maar hij is niet zo'n waterrat, zeker niet als het water niet lekker warm is (32° en meer?), dus hij liep maar wat rond, voetbalde wat en amuseerde zich met de ballen in het water te gooien naar zijn zus. Rond 18u was ons Finn dan uitgeteld en belandde zij op de 'slaap'zetel. Tijl was klaarwakker en hij amuseerde zich met zijn Little People mannetjes die wij meegenomen hadden. Rond 20u gingen we stilletjes naar huis, Finn heeft verder geslapen in de auto en ook toen we haar in bed legde, was er geen protest. Onze meid was moe, oh zo moe!
Het werd ook tijd; eindelijk konden de kindjes nog eens echt buiten spelen in de zon! Zij (en ik ook) genoten er zeker van; springbal, glijbanen, huisje, gras plukken, pooh (konijntje) bloementjes voeren, grasmachine rijden, ... kortom al het buitenspeelgoed kwam ook nog eens in actie!
Je kan al raden waar ik het over heb; inderdaad, mijn fototoestel is terecht. Hoewel "mijn"; het is te zeggen ik heb een nieuw fototoestel ontvangen, wel jammer van mijn mooie roze meisjesachtig exemplaar, want het nieuwe toestel is een zwart model. Niet dat de kleur prioriteit is, maar vond het roze wel een tof vrouwending, maar het zwarte is ook leuk en het belangrijkste is dat het werkt! Hij is nu nog aan het opladen, maar seffens wordt hij zeker en vast uitgetest. We zijn uitgenodigd bij mijn schoonzusje en haar vriend om te gaan bbq en misschien een duik te nemen in hun zwembad (afhankelijk van het weer), dus fotostof genoeg!
Hoewel ik het wel gewoon ben, vind ik het toch wel vroeg om dagelijks voor 6u beneden te zitten... Onze Tijl en Jimmy slapen nog, maar Finn was om 5u45 al klaarwakker en klaar om te gaan spelen... Mama nog niet echt, maar ja, niets aan te doen he.
Het zijn nooit mijn vriendjes geweest, integendeel, maar mijn angst is toch stilaan aan het verminderen. De oorzaak hiervan zijn de kinderen, denk ik, als mama moet je natuurlijk flink zijn en je schrik niet zo laten zien. Vroeger zou ik om het kleinste spinnetje het hele huis op stelten zetten met mijn gegil en gehuil, nu zal ik de kleinere exemplaren toch zelf al doodslaan, voor de grotere versies roep (niet gil) ik even op Jimmy en het is geregeld. Eergisteren morgen toen ik mijn ogen opende zat er zo'n "bijna tarantula" boven ons bed, ik was snel uit bed en zei het gewoon tegen JImmy en net toen ik beneden kwam zat zijn of haar zusje of broertje op de deur. Ik had geen licht aangedaan, maar op ooghoogte zag ik wat bewegen en ja hoor een mega-spin. Ook nu relatief rustig gereageerd en hopla ze is verdwenen door de helpende hand van mijn ventje. Nu het ergste wat ik vind is wanneer je ze niet hebt kunnen vangen... dan vraag je je toch wel een hele tijd af waar ze zou zitten ... en waar ze zou uitkomen. Tja, er was al voor gewaarschuwd in de media dat "de spinnen" vroeger tevoorschijnkomen, maar toch, hoop dat ze dan ook even snel verdwijnen!
Door de korte nacht van Finn bij nonkel David heeft ze hier lekker lang geslapen; van 19u30 tot 7u30! Yippie! Tijl niet, hij viel pas echt in slaap rond 21u30 (lag wel in bed, maar babbelen en spelen) en hij was om 6u30 al paraat in vol ornaat!
Sinds gisterenavond 18u is mijn gezinnetje terug herenigd! Hoewel zo een momentje zonder wel leuk is, heb ik ze ook graag dicht bij mij. De kindjes hadden zich alleszins goed geamuseerd. Finn arriveerde rond 14u30 en was doodop ('s nachts niet zo goed geslapen), maar ze vertelde toch dat het superleuk was en showde haar nieuwe gummilaarzen van de prinsesjes. Jimmy ging Tijl na het werk en een tandartsbezoekje bij oma uithalen en hij had het ook fijn gehad. Hij had wel prima geslapen (tot 6u30 en namiddag nog 2 uurtjes) dus was nog goed wakker. Omdat ik zonder aardappelen zat, had Jimmy iets uitgehaald om te eten en nadat op was ben ik nog vlug de gehuurde film gaan terugbrengen. Die taken (winkel, vlug iets bijhalen, filmpje terugbrengen, ...) neem ik, sinds ik onthaalmoeder ben, graag voor mijn rekening. Ik kom overdag al niet het huis (of de tuin bij mooi weer) uit, dus vind ik het wel leuk om dat 's avonds eens een kwartiertje te doen. Daarna nog even kindjestijd gehad (spelen dus) en niet veel later belandden de kinderen én ik in bed. Ik zag nog 3 (!) afleveringen van Lost en daarna mooi slapen!
Mijn mama kwam gisteren na haar werk even langs en ik vroeg haar of ze Tijltje misschien een nachtje wou meenemen (mama werkt niet op donderdag) zodat Jimmy en ik eens konden gaan uiteten. Finn was al bij David en Bianca, dus een ideaal momentje eigenlijk. Tijl en oma gingen omiddellijk akkoord en een half uur later was ik practisch kinderloos (had er nog enkele in de opvang). Jimmy ging ondertussen mijn nieuwe bril afhalen en tegen 18u vertrokken we hier om naar de Pizzahut te rijden. Niet direct een "klasserestaurant", maar ik vind hun pizza's de beste, dus lieten we het ons smaken hoor! Als afsluitertje een chocomousse en daarna naar de Circle voor een filmpje om de avond gezellig verder te zetten. Ons oog viel op "Hitcher", een typische lifterthriller met wel een onverwacht einde. Een leuke, maar overdreven film, maar het was plezant en dat is wat telt. Deze morgen rustig wakker geworden: Jimmy heeft morgenpost, Finn bij nonkel David en Tijl bij oma... ik weet niet wat mij overkomt. NIemand die vraagt "mama, mag ik pap", "mama, kom je langs mij zitten", "mama aai je over mijn rugje", "mama, sjoot", "mama, pakke", ... hihi!
De laatste avonden kan je ons vooral aan de tv terugvinden. Wij hebben de rest van de dvd-s van Lost gekocht en zijn nu weer totaal verkocht aan deze serie. 3 afleveringen achter elkaar bekijken is geen uitzondering!
Yippie! Eindelijk, na 5 jaar met dezelfde bril heb ik eergisteren een nieuw exemplaar besteld bij Trioptic. De laatste jaren heb ik hem niet zo veel gedragen omdat door de hormonen (bijna 4 jaar aan een stuk zwanger geweest en/of borstvoeding gegeven) mijn ogen constant wisselden van sterkte. Het ene moment zag ik heel slecht en het andere moment had ik zelfs geen bril nodig. Nu had de oogarts mij aangeraden om 6 maanden te wachten nadat ik gestopt was met de borstvoeding en dat was nu ongeveer (heb 18 mnd gevoed). Mijn montuur was helemaal versleten (kindjes hadden het al verschillende keren eens vastgehad) en ik ben dus toe aan een nieuwe. Ik heb een mooi, hip exemplaar uitgekozen en straks of morgen krijg ik telefoon om hem te gaan afhalen. Minder leuke aan de zaak was het prijskaartje, maar ja, je koopt ook niet wekelijks een nieuwe bril he. Zodra ik hem heb zal ik er eens een foto van nemen! Trouwens mijn fototoestel nog steeds niet hersteld!
Seffens komt Bianca, de echtgenote van Finn haar peter, Finn halen om een nachtje te gaan logeren. Vorige donderdag zijn mijn 2 kapoenen er mogen gaan spelen en vandaag gaat Finn dus nog eens terug. Tijl is nog wat te klein om daar te gaan logeren, te klein eigenlijk niet, gewoon te moeilijk op slaapgebied. Hij is nog maar enkel bij mijn ouders blijven slapen en daar lukt het doorslapen goed, maar elders wil ik de mensen (en de 3 andere kindjes) niet om 5u het bed uitjagen... Finn schiet goed op met Chiara (wordt in dec 5) en met Luca (10 weken jonger dan Finn) dus ideale speelkameraadjes. Ik ga mijn kleine meid zeker missen, want is de 2e keer al op nog geen week tijd dat ze de nacht elders zal doorbrengen, maar ik weet dat ze zich prima zal vermaken en er alleszins morgen meer tijd aan haar gegeven kan worden dan ik kan doen met een drukke donderdag in de opvang.
De laatste nachten belandt Tijl weer vaak in ons bed, hij heeft ook af en toe wat koorts en huilt wat sneller. Het is voor ieders nachtrust beter als wij hem dan bij ons nemen, want anders zit uiteindelijk 4 man beneden terwijl we nu lekker kunnen doorslapen. Hoewel dat "lekker" niet echt de juiste betekenis is. Tijl wil in mijn armen liggen en dat moet op net die manier gebeuren dat hij mijn beide armen om zich heen heeft en zijn beetje nog over mij kan slaan (zo is hij zeker dat mama niet kan ontsnappen). Och ja, moet bekennen dat ik het eigenlijk ook wel leuk vind (voor even en af en toe).
Jimmy moest naar de kapper (zeker voor hij naar Slowakije vertrekt) en ons Finnemie ging mee. Nu had ze mooie lange haren, maar ze heeft dik en veel haar en als je een hoge staart maakt doet het na verloop van tijd wel wat pijn aan haar hoofdje, dus tijd voor een nieuw coupeke. Omdat wij altijd zo'n ingeving op het laatste moment krijgen, gaan we meestal naar de Visa-Versa hier wat verder, want afspraken maken zijn niet zo aan mij besteed. 1.5u later kwamen mijn 2 schatjes terug en beiden een mooi fris zomerkopje (nu de zon nog). Ik moet wel even aan Finn haar korte haartjes wennen, maar dat zal niet lang duren hoor en het groeit weer aan.
Tijl had voor zijn verjaardag heel wat kleding gekregen en dit is één setje ervan; een sportief pakje van tante Linsy en nonkel Mauro met bijhorende sportieve schoentjes van tante Silvy en nonkel Jorg! Ziet hij er niet super uit?
Gisteren werden we om 18u bij mijn zus verwacht om te steengrillen. Ik had voor de kindjes hun pyjama's ingepakt zodat wij die konden aantrekken alvorens we naar huis zouden vertrekken, maar Finn associeerde die pyjama dus met blijven slapen en dat vroeg ze dan ook onmiddellijk aan haar tante K en die zei ja. Dus ons Finn lieten we om 20u bij mijn zus achter en wij gingen met zijn drietje naar huis. Het was de eerste keer dat ze daar bleef slapen en dat ging prima, hoewel het aan de (voor karen) vroege kant was dat ze naar beneden wou (5u30). Tijl sliep dan vandaag lekker lang; hij werd pas "echt" wakker (lag al bij mij van 's nachts) rond 7u30. Dus een voormiddagje voor Tijl en mij, want Jimmy is nog werken!
Heel vlug even gestopt bij een kinderkledingwinkel die totale uitverkoop houdt wegens stopzetting van de zaak. Ik ben er de afgelopen maanden vaak eens gepasseerd, want er zijn al maanden afprijzingen, maar nu zak ik verschillende rekken buiten staan met merkkleding aan 3, 5, 10 euro... Dus stoppen we maar even he! Ik kom buiten met een kousenbroek (roze), hoedje (namaakpels), broek met bijhorend vestje voor Finn en voor Eline kocht ik dezelfde broek met bijhorend bloesje. Amper 15 euro kwijt, terwijl het setje normaal op 84 euro per stuk kwam. Ik heb dus zeker een goed koopje gedaan! Niet veel later gingen we de kleertjes naar Eline brengen en ook zij was enthousiast hoor. Daarna nog even langs mijn ouders gepasseerd waar ook mijn bonne en bon op bezoek waren en toen was het tijd om naar huis te gaan.
Leven zonder pampers, thuisopvoeding en borstvoeding tot je 12de... Voor tienduizenden Amerikaanse en Britse gezinnen is het alledaagse kost. De zogenaamde attachment parents' hebben geen boodschap aan alles wat in hun ogen moderne opvoeding' is en varen een heel eigen koers. "Ik ben elke minuut van de dag, 24 uur op 24 bij mijn kinderen," zegt Karen. "Ik wil hen voortdurend kunnen aanraken en oppakken, en zodra ze honger hebben, wil ik hen borstvoeding kunnen geven. Ik geef het eerlijk toe, ik heb totaal geen sociaal leven, maar dat is echt het laatste van mijn zorgen. Ik leef voor mijn kinderen."
Attachment parents' baseren hun opvoedingsregels op de filosofie van de Britse psycholoog John Bowlby. Bowlby verloor al op 4-jarige leeftijd zijn vader. Zijn moeder bracht hem onder bij nanny's en internaten en hield zich welgeteld één uur per dag met haar kind bezig, uit schrik dat ze hem zou verwennen. Bowlby zelf slaagde er nooit in om het trauma van zijn jeugd en zijn opvoeding te verwerken en maakte van de opvoeding van kinderen zijn levenswerk. De basis van zijn filosofie is dan ook dat ouders letterlijk 24 uur op 24 met hun kinderen moeten bezig zijn.
Eén keer per week is het verzamelen geblazen voor Krista en haar vriendinnen. Stuk voor stuk attachment parents, en dus wordt er geen gezellige koffieklets gehouden, maar kijken ze steevast met zijn allen naar geboortevideo's. Alle vrouwen zijn thuis bevallen, zonder verdoving, zonder gynaecoloog. Want dat is taboe voor de dames. "Elke medische tussenkomst kan schadelijk zijn voor het kind," zegt Krista. "Kijk naar de dieren, zij bevallen toch ook zonder dokter."
Ook pampers' zijn uit den boze bij de attachment parents. Bij Liz & Gary lijkt de woonkamer heel af en toe op een slecht onderhouden hondenhok, want de kinderen doen er hun behoefte als het hen uitkomt. "Eén van de hoekstenen van de attachment parents-filosofie is de zogenaamde eliminatie-communicatie'. Zeer concreet: ouders moeten leren herkennen als hun kinderen hun behoefte moeten doen. Als de kinderen onverhoopt het hoekje van de kamer uitkiezen, is dat dus de schuld van de ouders. Suzanne beweert zelfs dat haar baby van 10 dagen oud haar nu al duidelijk maakt wanneer hij zijn behoefte moet doen. "Dan maakt hij van die kleine, zoemende geluidjes. En dan weet ik dat het tijd is om hem zijn behoefte te laten doen."
Ook discipline is volgens de attachment parents een vies woord. "Als mijn kinderen stout zijn, zijn ze stout," zegt Eleanor. "En dan? Eén van de grootste misvattingen is dat kinderen respect moeten hebben voor hun ouders. Respect krijg je niet als ouder, dat moet je verdienen. Als mijn zoon mij wil slaan, dan mag hij mij slaan. Dan zal ik achteraf proberen te begrijpen waarom hij dat heeft gedaan. Als ik de volgende keer niet meer dezelfde fout maak, zal hij me niet meer slaan."
Nu vond ik deze omschrijving wat overdreven; je zag nergens iemand die een kind nog borstvoeding gaf op de leeftijd van 12 jaar (de oudste was 5 jaar), de persoon die commentaar gaf overdreef ook enorm in de woordkeuze, de voorstelling in de omschrijving van hierboven is ook sterk erover en uit de context gerukt... MAAR natuurlijk moet dit programma kijkers lokken om de kijkcijfers op te drijven en dan doen ze dan zo. Mensen denken een reportage te zien te krijgen waarin de kinderen aan het roer staan, hun ouders af en toe een een mep verkopen, de ouders de slaafjes zijn, een kind van 12 jaar borstvoeding zien krijgen, kindjes erop los plassen in huis, ... Het was heus niet zo; de ouders deden ongelooflijk hun best om de kinderen te begrijpen en er constant voor hun kinderen te zijn. Niet dat ik volledig achter hun manier van opvoeden sta, maar ze worden afgeschilderd als freaks terwijl ze gewoon de beste bedoelingen hebben. Ik heb ook 18 mnd borstvoeding gegeven, Tijl bracht ook meer tijd in de draagdoek dan in de koets door, hij sliep ook bij ons tot zijn eerste levensjaar (nu terug sinds kort, maar in eigen bedje). Bij Finn is dit allemaal niet gebeurd, maar toen was ik ook niet zo op de hoogte van draagdoeken enz. Finn had ook niet zo'n behoefte aan dat lichamelijke contact als Tijl. Tijl heeft dat nu nog; hij wil constant aangeraakt worden of mij aanraken, gewoon handje geven, schootje zitten, knuffelen.
Gewoon een sensatiereportage, maar toch kijken we he!
Neen, ik ben geen weekje te vroeg hoor! Gisteren was het open-deur-dag op Finn haar school (
Deze voormiddag bracht ik Finn & Tijl naar mijn ouders. Was er vanalles in Bokrijk te doen en ze waren van plan om eens te gaan kijken. Ik zag dit als een ideaal moment om eens goed door te poetsen en Jimmy ging ook nog wat werken in en rond het huis. Als beloning voor het harde werk ging ik nog even langs de jbc om mijn bon (elk excuus is goed) op te gaan gebruiken. Tijl heeft bij zijn verjaardag voldoende kleertjes gekregen, dus nu was het enkel mijn Finnemie die in het nieuw gestoken werd. Zij is weer fel gegroeid en kan in een groot deel van haar winterkleding niet meer, dus het moment he.
Jimmy moest naar de kapper (zeker voor hij naar Slowakije vertrekt) en ons Finnemie ging mee. Nu had ze mooie lange haren, maar ze heeft dik en veel haar en als je een hoge staart maakt doet het na verloop van tijd wel wat pijn aan haar hoofdje, dus tijd voor een nieuw coupeke. Omdat wij altijd zo'n ingeving op het laatste moment krijgen, gaan we meestal naar de Visa-Versa hier wat verder, want afspraken maken zijn niet zo aan mij besteed. 1.5u later kwamen mijn 2 schatjes terug en beiden een mooi fris zomerkopje (nu de zon nog). Ik moet wel even aan Finn haar korte haartjes wennen, maar dat zal niet lang duren hoor en het groeit weer aan. 
Gisteren werden we om 18u bij mijn zus verwacht om te steengrillen. Ik had voor de kindjes hun pyjama's ingepakt zodat wij die konden aantrekken alvorens we naar huis zouden vertrekken, maar Finn associeerde die pyjama dus met blijven slapen en dat vroeg ze dan ook onmiddellijk aan haar tante K en die zei ja. Dus ons Finn lieten we om 20u bij mijn zus achter en wij gingen met zijn drietje naar huis. Het was de eerste keer dat ze daar bleef slapen en dat ging prima, hoewel het aan de (voor karen) vroege kant was dat ze naar beneden wou (5u30). Tijl sliep dan vandaag lekker lang; hij werd pas "echt" wakker (lag al bij mij van 's nachts) rond 7u30. 
