Welkom op mijn blog! Ik ben Kirsten, gehuwd met Jimmy en mama van Finn en Tijl. Ik ben momenteel zwanger van ons nummertje 3 en hij of zij wordt eind april verwacht. Oorspronkelijk ging nummertje 3 er eentje uit een ver land zijn, maar ons adoptieavontuur is even uitgesteld. Ik ga trachten hier wat te komen vertellen wat er in ons dagelijks leven en in mijn hoofdje omgaat. Veel leesplezier
Deze avond was het feest van "De Bambi's"; alle onthaalmoeders van Alken werden in het Alks Matijske verwacht voor de zomerdrink. De opkomst was maar mager (11 van de 23), maar het was gezellig. Wij hebben fijn kunnen bijkletsen en wat ervaringen kunnen uitwisselen en voor we het wisten was het middernacht gepasseerd en tijd om naar huis te gaan. Mijn zus was babysit van dienst en ze deed dat prima. De kindjes lagen mooi te slapen dus iedereen tevreden.
Vandaag was het opendeurdag bij Finn op school (http://www.school-sint-joris-alken.be/) en daar gingen we naar toe. Jimmy was al vroeg weg naar een trouwfeest van een collega bij hem en mijn ouders en zus gingen dus mee. Eerst naar Finn haar huidig en Tijls toekomstig klasje dus. Ik heb een tijdje met de juffrouw kunnen babbelen want het was heel rustig en ze zei toch dat Finn het goed deed. Finn komt wel regelmatig vragen van "hoe laat is het?", "is het nog geen tijd", "komt mama mij nog niet halen"... ze heeft ook constant bevestiging nodig en is echt heel moederlijk; poppekes eten geven, zich over andere kindjes ontfermen, een beetje baas spelen zodat de juf moet zeggen: "neen Finn, de juffrouw zal dat wel zeggen"... Dat komt heel bekend voor want ook hier moet ik vaak zeggen: "Finn, mama zal wel zeggen als iets niet mag". Dus ze bedoelt het wel allemaal goed en houdt zich aan de regeltjes, maar verwacht wel dat de anderen dat ook doen en anders zal ze wel terecht wijzen. Finn komt volgend jaar bij juffrouw Marie-Louise terecht en ook in die klas gingen we een kijkje nemen. Een mooie, grote, luchtige klas met een verdieping als poppenhoek. Finn gaat zich kunnen amuseren. Tijl mag na de paasvakantie (7/4) naar school, de krokusvakantie eindig 11/2 dus is ons ventje nog 2 dagen te jong. Niet erg! Heb hem wat langer bij mij.
Finn was al enkele nachten droog 's nachts, maar nu wou ze dus eens zonder pamper proberen. 's Avonds nog wat zenuwachtig want moest het potje toch bij haar zetten, maar deze morgen dus ook nog droog! Leuk, een dikke proficiat aan onze schat en als ze 5 nachtjes ongelukvrij is, krijgt ze cadeautje! Duimen maar!
Ik zeg al jaren dat ik bloed wil doneren, maar tot op heden kwam ik niet in aanmerking als donor (ofwel zwanger of wel borstvoeding gevend), maar nu dus wel en vandaag was er een bloedinzameling in Stevoort (op amper 5 min van hier dus). Finn wou mee gaan, ze moest haar mama's hand toch vasthouden voor als mama zou huilen he. Enthousiast stapten wij beiden de zaal binnen en onmiddellijk moch ik wat papieren invullen, bij de dokter passeren en een glaasje water drinken en toen was het dus zover. Finn zocht een "mooi" bedje uit voor mama en de lieve verpleegster prikte zonder pijn te doen. Na 10 min was ik 470 ml bloed armer en Finn dacht dat al mama's bloed nu weg was. Nog een colaatje (voor de suikers!) gedronken en toen zag ons Finn haar turnjuf juffrouw Ine liggen, zij doneerde ook, dus nog even een babbeltje gemaakt en ons Finn was zo fier dat haar mama en haar juffrouw andere mensen hielpen. Ik denk dat ze morgen dus op school weer wat te vertellen heeft.
Vandaag was dan de geplande "ouderbijeenkomst", alle (vroegere, huidige en toekomstige) opvangkindjes en hun ouders en evt broers en zussen werden hier verwacht voor een feestje. Voormiddag kwamen mijn zus en haar vriend mijn kapoenen halen (9.30-12.30) zodat ik wat op mijn gemak (=sneller) verder kon koken en alles voorbereiden want wij verwachtten 20 volwassenen en 15 kinderen, wat toch wat organisatie en werk vooraf eist. Het eten bleef bescheiden; koud buffet (pasta's, rijst, aardappelsalades, schotels met vis en met vlees, brood, bloemkool, boontjes, ...), maar het werd toch geapprecieerd. De kindjes hebben flink samen gespeeld en de ouders hebben flink gebabbeld. Omdat het weer toch wat wisselvallig was had ik de tafels maar in de living gedekt en de veranda omgetoverd tot speelruimte (zodat wij ze goed in het oog konden houden), maar na het eten werd er toch grotendeels buiten gespeeld. Rond 19u was iedereen naar huis en zijn we nog even met de kindjes naar de paarden van Ine haar ouders gaan kijken. Nog wat opgeruimd en daarna bedje in.
Gisteren moest ik om 20u met Tijl bij dokter De Mulder in het Villerspark zijn ter controle na het plaatsen van de buisjes. Ik dacht bij mezelf; zal ik Tijl maar oppakken zodat het wat sneller (en veiliger) verloopt onze kleine wandeling tot de praktijk en ik was maar tegen hem bezig (om hem af te leiden zodat hij niet persé wou stappen): waar zijn de bomen? Waar zijn de vogeltjes?"... en ineens struikel ik over een klinker die niet goed ligt en liggen we beiden op de grond. Ik had alles geprobeerd om Tijl een zo'n zacht mogelijke landing te bezorgen, maar zijn hoofdje had toch (lichtjes) de grond geraakt. Ik spoedde (10m) verder de praktijk binnen en vroeg onmiddellijk aan de receptioniste of ze Tijl zijn achterhoofdje eens mee controleerde, maar alles bleek ok. Terwijl ik naar de wachtzaal wandelde merkte ik dat ik een spoor achterliet... mijn knieën lagen beiden fel open en mijn kleed was ook al besmeurd met lelijke bloedvlekken. Pleisters hadden ze er niet echt (kleintjes, maar mijn wondjes waren toch van een iets groter kaliber) dus dan maar met wat wc-papier aangedrukt he. Met Tijl zijn oren ging alles prima, maar eind juli moet hij opnieuw binnen om zijn poliepen te laten trekken zodat hij eindelijk eens van zijn eeuwige loopneus afgeraakt. Thuisgekomen was Finn oh zo bezorgd en heeft ze tijdens het verzorgen en ontsmetten (zat heel veel vuil in) mijn handje vastgehouden en gezichten van "ai", "oh", "aaaah", getrokken. Lief en grappig. Net ging ik haar naar school brengen en toen ze haar juf zag verschijnen trok ze ineens mijn rok omhoog om te laten zien dat mama gevallen was! De juf en ik moesten toch lachen om haar spontaniteit.
Hier zijn we weer in ons Belgenlandje! Deze nacht zijn we rond 2u geland (vlucht 25 min vertraging) en het was een aangename terugreis, hoewel ik er wat voor vreesde. De kindjes zijn wakker gebleven tot in het vliegtuig (23u30) en waren al terug wakker toen we geland waren, om 4u in bedje gelegd (in de auto ook wat geslapen) en deze morgen waren ze al om 7u45 terug paraat (en mama en papa dus ook). Nu zijn ze hun middagdutje doen. Het was een leuke vakantie, maar moet toch bekennen dat Tunesië ons hart niet gestolen heeft. Het hotel was goed, het personeel vriendelijk en behulpzaam, het eten lekker, het weer relatief goed, de animatie leuk, maar zodra je buiten het hotel kwam, kreeg ik een heel onveilig en opdringerig gevoel over me, wat maakte dat wij maar een uurtje gaan soeveniershoppen geweest zijn. (een uurtje weg uit het hotel, wat wil zeggen een half uur gewinkeld). Ze sleuren je bijna letterlijk hun winkel binnen en je koopt uiteindelijk maar iets om ervan af te zijn. Ik was nog nooit zo vlug uitgewinkeld en blij om terug in de taxi te zitten. Finn vond het jammer dat de vakantie voorbij was, want ze wou er wel blijven wonen. Leuk eigenlijk, want dan weet je dat ze het fijn vonden he! Tijl heeft enorm geprofiteerd, want hij is een driftertje en wij hadden afgesproken om maar wat aan zijn grillen toe te geven omdat we op vakanties "grote" scenes liever vermijden. Dus meneertje profiteerde ervan: frisdrank à volonté (aangelengd met water, want ik vond de frisdrank er toch gezonder uitzien dan het goedje vol kleurstof dat voor fruitsap door de beugel moest gaan), zijn willetje doordrijven, bij mama en papa slapen, ... maar nu gaat het weer wat veranderen, want de vakantie is uit, dus ook de leuke dingen die erbij komen he. De dagverslagjes ga ik nog in de kindjes hun dagboekjes schrijven, maar wanneer weet ik niet! Foto's staan alleszins al op de site: www.finneke.be (bij foto's)
Inderdaad, we hebben hier een internetverbinding in het hotel, maar die is betalend en ik ben alvorens ik op de website van mijn blog geraakte al meer dan 4 minuten kwijt. Het is hier allemaal goed, het weer met momenten heel zonnig en warm en andere momenten wat regen en wind, maar dat nemen we erbij. Het eten is goed en variërend en Finn die smult er op los. Een hele dag eet ze vanalles en nog wat: pizza, frietjes, groenten, vleesje, koekjes, pannenkoeken... Tijl eet wat minder, maar dat zijn we van hem ook gewoon. Het enige wat er bij hem goed ingaat is fruitsap en koek, maar verder weigert hij bijna alles op een paar hapjes "proeven" na. Finn is ook een echte waterrat en ze zou, als het van haar afhing een hele dag in het water doorbrengen. Tijl heeft vandaag voor het eerst echt gespeeld in het water, anders keek hij liever van aan de kant toe. Finn is getransformeert tot een Afrikaans meisje want ze heeft allemaal kleine "afrikaanse" vlechtjes in haar haar, wat bij de kapper hier in het hotel toch makkelijk 1.5 u stil zitten betekende. Een echte knappe mie. Gisteren zijn we met de piratenboot weggeweest en dat vonden de kindjes geweldig. Eerst moet Tijl wat aan zeevaren wennen, maar na verloop van tijd voelde hij zich echt Piet Piraat. Om 20u is het hier kinderdisco (volledig in het Duits) en Finn geeft zich volledig; mooie kleertjes, fijn dansen, fijn zingen en in het Duits tellen, hoewel het vooral zwei zwei zwei is (ze zegt wat ze verstaat). Ik had een heleboel gezelschapsspelen meegebracht voor 's avonds zodat Jimmy en ik wat te doen hadden als de kindjes sliepen, maar dat is niet nodig want we vallen ongeveer gelijktijdig in slaap. Natuurlijk heb ik al voldoende foto en filmmateriaal verzameld, maar jullie zullen toch nog wat moeten wachten alvorens deze te kunnen bewonderen, maar ze komen eraan hoor.
voor mama: ik probeer te mailen, maar lukte dus niet, hier kan je al heel veel uit halen he. voor karen: maar een dagje diarree in tegenstelling tot jij enkele jaren geleden, dus de kilo's vliegen er niet zo af als bij jou (integendeel) groetjes
Inderdaad, jullie gaan een weekje niets meer van ons horen want deze middag vertrekken wij voor een weekje relaxen en genieten naar Tunesië. Het enige minpuntje is dat ik wat ziekjes ben. Het begon donderdag met koorts, gezwollen klieren, hoofdpijn en keelpijn, gisteren was het op zijn hoogtepunt en tegen de middag beterde het iets of wat waardoor ik besloot om niet langs de huisarts te passeren. NU heb ik daar misschien wel wat spijt van wat mijn klieren zijn nog steeds gezwollen en het slikken (en eten en drinken dus) doet nog geweldig pijn. Tja niets aan te doen; hopen dat het daar betert met mijn Dafalgannekes en Strepsils. Groetjes
Dat is onze Tijl. De laatste dagen heeft hij enkele nachten bij ons mogen slapen (oorontstekingen, operatie, ...) en nu is meneertje dat dus gewoon en organiseert hij een heus concert als hij in zijn bedje ligt. Jimmy heeft middagpost en ik ben er wat minder streng in zodat hij bij mij in bed belandt. Ik moet dan nog zijn handje vasthouden tot hij slaapt en hij is zo content. Eigenlijk wel schattig en ik moet wel bekennen dat ik het niet zo erg vind, maar we kunnen er maar beter geen gewoonte van maken (hij heeft zijn eerste jaar tussen ons in geslapen). Nu laten we het voor de volgende 2 nachtjes nog toe want dan vertrekken we toch op vakantie en is het toch weer samen slapen, maar eens terug thuis, zal hij terug naar zijn zolderkamertje verhuizen!
Mijn klein ventje heeft zijn ware liefde ook al gevonden! Superschattig hoe die 2 (ine en tijl) met elkaar kunnen omgaan. Samen handje in handje zitten in de zetel, handkusjes, echte kusjes, knuffels... Schattig!
Vandaag zijn Jimmy & ik 4 jaar getrouwd en al 8 jaar een koppel! Nu moet ik tot mijn grote ergernis bekennen dat ik het totaal vergeten was (denk dat ik met mijn kodak in mijn koppeke zat) tot mijn mama deze morgen aan de telefoon zei: "proficiat" en ik antwoord doodleuk: "met wat?". Erg he! Dus vlug vlug een e-card verzonden en een mooi papiertje op de livingdeur gehangen met een proficiat voor Jimmy. Wat blijkt, was hij het ook halvelings vergeten, maar durfde het niet toe te geven tot ik het zelf toegaf.
en dan heb ik mijn nieuwe Kodak! Hihi! Net een klein kind dat aftelt voor Sinterklaas! Dus ik kijk er alleszins naar uit. Omdat ik, als vrouw, de meeste foto's neem, hebben we geopteerd voor een roze exemplaar, kwestie van als we ergens zijn niet altijd te moeten vragen "van wie is dit toestel?".
Gisteren is Jimmy voor mij een nieuw fototoestel gaan bestellen! Ik had wel gedacht dat ik het onmiddellijk zou kunnen uitproberen, maar niets was minder waar; vrijdag hebben we het pas. Ook nog een extra geheugenkaartje van 1Gb zodat ik zeker voldoende foto's kan nemen op vakantie. Nu maar hopen dat het vrijdag aanwezig is, want zonder kan ik niet vertrekken!
Vandaag was het dan zover; er zouden buisjes geplaatst worden bij onze Tijl. Nu had ik hem al bij ons laten slapen (hij heeft al pijn van zijn oorontsteking en zo slaapt hij ook wel iets langer) en hem in bed gehouden (door te spelen en gek te doen) tot 6u25 zodat hij geen tijd zou hebben om aan "pap" te denken. Onmiddellijk kleertjes aan en de auto in richting Salvator, waar wij vrijwel onmiddellijk geholpen werden en een kamer toegewezen kregen. Na wat administratie verwezenlijkt te hebben mochten we Tijl een drankje geven (via spuitje in zijn mondje) waar hij rustig van werd en ja hoor, hij werd wat rustiger en rond 8u zat ik samen met een verpleegster en Tijl in de lift naar de operatiekamer. De mama's (of papa's) mogen mee tot aan de operatiekamer en hier moesten we nog even wachten, want er was al een kindje binnen voor buisjes. Tegen dat Tijl aan de beurt was, was hij al wat suf en viel het afscheid reuzemee (hij riep nog om zijn oeh-oeh (knuffel) en zijn pop (klein popje, ja een echte vent, mijne Tijl) en hij zwaaide mooi naar mama. Mama met tranen in de ogen naar het kamertje ernaast om te wachten tot de sirene mij zou roepen; want iedereen vertelde me dat ze na de operatie bij het ontwaken nogal hard huilen en agressief reageren (komt door het drankje voor de narcose), maar neen hoor, Tijl, die normaal vlug drift en huilt, lag mooi te slapen toen zij mij riepen. Hij heeft nog verder geslapen tot 10u45 (enkele keren wakker geworden tussenin, maar gewoon oogjes open en terug dicht) en toen was hij rustig wakker, zonder huilen of driften. Gek, terwijl hij anders huilend en boos wakker wordt. Hij had wel dorst en mocht eindelijk wat water drinken wat hem uitermate smaakte. Kleertjes aan, nog even langs de verpleegster en om 12u waren we terug thuis. Tijl een kommetje fruit gegeten en daarna flink gespeeld en nu ligt hij uitgeteld op de zetel naar Tarzan te kijken. Hij prult wel wat aan zijn oortjes, maar verder (voorlopig) geen last hoor.
... voor mij! Mijn fototoestel is het aan het begeven! Van de 10 foto's die ik neem, zijn er 9 mislukt en vaak zijn ze ook overbelicht, eigenlijk verwondert mij dat niet echt, want het toestelletje dat ik indertijd in het Kruidvat kocht voor 120 euro, heeft zijn dienst bewezen. Ik trek maandelijks 1200 foto's wat dus maakt van 12/2004 tot nu ongeveer 36.000 foto's, dus we mogen niet klagen. Dinsdag naar Vandeborre voor een nieuw exemplaar want zonder kan ik onmogelijk op vakantie vertrekken!
Foei, foei, foei, mijn strijk is een tijdje blijven liggen en ik heb het geweten; ik heb ongeveer 3u was opgeplooid en gestreken en het resultaat is 4 volle wasmanden proper wasgoed!
Vandaag heeft Finn haar eerste schoolreis achter de rug! Ze gingen met de bus naar de Alk (recreatiedomein hier in het centrum van Alken) om daar de dag door te brengen. Omdat ik op vrijdag maar 1 opvangkindje heb, kon ik mijn poppemieke zelf naar school brengen samen met Gitte in de buggy. Nu moet ik bekennen dat Finn het afscheid moeilijker vindt als ik haar breng, maar de laatste dagen heeft ze het zo al wat moeilijker (ook bij Jimmy dus) omdat haar vaste juffrouw ziek is en deze vervangen wordt door 3 nieuwe juffen (elke dag een andere), dus zal het nog wat moeilijker maken. Nu had Finn wel beloofd dat wanneer mama haar bracht ze niet zou huilen en eigenlijk viel het wel mee (op een paar traantjes na, maar het kwam goed toen ze hoorde dat ik haar terug zou komen ophalen). Nu moest ik mij daardoor (belofte maakt schuld) wel super haasten, want na het vertrek van Gitte, moest ik nog langs de H&M om wat te ruilen en ik wou dat vandaag achter de rug hebben. Dus om 13u30 in de wagen naar Hasselt, parking gevonden, mijn kleedje geruild voor kleren voor ... de kinderen, terug naar de auto gestapt (=snelwandelen) en naar huis en om 14u45 stond ik (te voet) met Tijl in de bolderkar aan de schoolpoort! De schoolreis was geslaagd en de juf zei dat Finn heel flink was geweest!
Vandaag hadden we onze afspraak bij dokter Demulder, ik keek er wel naar uit, want Tijl blijft maar sukkelen met zijn oortjes en met onze vliegreis in het vooruitzicht... Natuurlijk wou Tijl deze middag niet onmiddellijk slapen met als resultaat dat wij hem moesten wakker maken om op tijd op onze afspraak te zijn. Dus... Tijltje slecht gezind (ja altijd als hij wakker wordt, maar als hij wakker gemaakt wordt, is het eens zo erg). We geraakten op tijd in het Salvator ziekenhuis en ik was al tevreden, bleek dat wij niet daar, maar in het Villerspark moesten zijn. Bij het gesprekje met onze huisarts kwam het erop neer dat ik vertelde dat wij eens bij een NKOspecialist geweest waren in het Virga Jesse en zij antwoordde hierop: "oh maar deze dokter zit in het Salvator", waar ik dus uit opmaakte dat wij dan in het ziekenhuis moesten zijn, maar neen, ze opereert in het Salvator, maar op consultatie moet je in het Villerpark komen. Soit, wij geraakten zelfs nog op tijd op de afspraak en moesten nog wel wat wachten. Dokter Demulder; een vriendelijke vrouw, die goede voeling had met Tijl. Na een onderzoekje bleek dat hij aan beide oortjes een ontsteking had en ze kon niet begrijpen waarom hij nog steeds geen buisjes had, zeker niet nadat ze in de brief van onze huisarts las dat het zeker al de 8e geconstateerde oorontsteking was op nog geen half jaar tijd! Ze stelde voor om ook de poliepjes te trekken, maar daar moeten we mee wachten tot wij terug zijn van onze vakantie, want je moet minstens 2weken na de "ingreep" in het land blijven omdat er kans op bloedingen is. Dus buisjes worden voor onze reis geplaatst en dan zien we wel of het trekken van de poliepen nog nodig is. Dinsdag 29 mei worden de buisjes geplaatst en normaal zijn we 2u later al terug thuis en heeft hij er geen last van, maar dat is nog wat afwachten. De dokter zei ook dat Tijltjs humeur enorm zal verbeteren omdat hij echt wel constant hevige pijn moet hebben. Stiekem hoopte ik al dat zijn humeur en wisselende stemmen (lees: geregelde driftbuien) aan zijn oorontstekingen te wijten waren en niet aan zijn karaktertje, maar dat is dan ook nog wat afwachten he! Hoewel het maar om een kleine ingreep gaat, ben ik toch wel wat bang, want uiteindelijk wordt hij toch verdoofd he.
Vandaag was het opendeurdag bij Finn op school (
Ook deze morgen geen pipi in het bed! Een dikke proficiat voor mijn kleine (grote) meid!
Finn was al enkele nachten droog 's nachts, maar nu wou ze dus eens zonder pamper proberen. 's Avonds nog wat zenuwachtig want moest het potje toch bij haar zetten, maar deze morgen dus ook nog droog! Leuk, een dikke proficiat aan onze schat en als ze 5 nachtjes ongelukvrij is, krijgt ze cadeautje! Duimen maar!
Ik zeg al jaren dat ik bloed wil doneren, maar tot op heden kwam ik niet in aanmerking als donor (ofwel zwanger of wel borstvoeding gevend), maar nu dus wel en vandaag was er een bloedinzameling in Stevoort (op amper 5 min van hier dus). Finn wou mee gaan, ze moest haar mama's hand toch vasthouden voor als mama zou huilen he.
Vandaag was dan de geplande "ouderbijeenkomst", alle (vroegere, huidige en toekomstige) opvangkindjes en hun ouders en evt broers en zussen werden hier verwacht voor een feestje. Voormiddag kwamen mijn zus en haar vriend mijn kapoenen halen (9.30-12.30) zodat ik wat op mijn gemak (=sneller) verder kon koken en alles voorbereiden want wij verwachtten 20 volwassenen en 15 kinderen, wat toch wat organisatie en werk vooraf eist. Het eten bleef bescheiden; koud buffet (pasta's, rijst, aardappelsalades, schotels met vis en met vlees, brood, bloemkool, boontjes, ...), maar het werd toch geapprecieerd. De kindjes hebben flink samen gespeeld en de ouders hebben flink gebabbeld. Omdat het weer toch wat wisselvallig was had ik de tafels maar in de living gedekt en de veranda omgetoverd tot speelruimte (zodat wij ze goed in het oog konden houden), maar na het eten werd er toch grotendeels buiten gespeeld. Rond 19u was iedereen naar huis en zijn we nog even met de kindjes naar de paarden van Ine haar ouders gaan kijken. Nog wat opgeruimd en daarna bedje in.
