Wat een dag....en het einde is nog niet in zicht. Het beloofd een lange lange nacht te worden.
Jesse ligt ondertussen terug op de kamer. Het granulatieweefsel (incl. kraakbeen) en zijn poliepen zijn weg. Het spoelen van zijn longen is niet gelukt, vermits te weinig plaats tussen zijn stembanden.
Hierdoor konden ze voor het intuberen maar een dun buisje gebruiken en dit was te gevaarlijk. De canule blijft dus waar ze zit. Voor ons 3-tjes is dit een grote klap in ons gezicht. Onze toekomstplannen zijn ineens bij het groot huisvuil gezet.
Wanneer Jesse rond 15u zijn oogjes opendeed en zijn canule voelde was hij heel boos en verdrietig. Hij probeerde deze dan maar zelf weg te doen.
Ons vechterke is rond 16u terug in slaap gevallen. Alleen begint de koorts er nu door te komen. Daarnet had hij 39,6. Laat ons hopen dat deze snel weg is en we ons vrolijk kereltje terug mogen verwelkomen.
Morgen starten we weer vol goede moed. Ooit moet het ons toch eens lukken.....
Alle Jesseke met geweldige pijn in het hart moeten achterlaten in de operatiekamer. allegoe is hij in slaap gevallen met een smile om u tegen te zeggen. Hier is hopelijk laatste foto van het kleine monster met de kleine monstercanule :
Net terug van een tripje naar de zee. Al bij al viel het weer nog mee en hebben onze longen wat extra zuurstof kunnen "tanken". Nog 24 uur en het is zover. Aftellen maar.
De laatste 2 jaar hebben we heel hard uitgekeken naar dit moment en konden we niet wachten tot het zover was. Nu is het echter met gemengde gevoelens...
Jesse weet dat hij morgen naar het ziekenhuis gaat, dat hij er even gaat slapen en als hij wakker wordt, hij geen canule meer gaat hebben. Was het maar zo makkelijk.
Ondertussen duimen we ook voor Anke, Karen en hun familie. We hopen dat er bij jullie morgen ook goed nieuws is.
Ik ben Jesse een levendig kereltje van 2 jaar. Ik heb al een hele hoop doorstaan, maar blijf vrolijk door het leven gaan.
Op 21/01/2010 vond ik het tijd om deze wereld eens verder te gaan onderzoeken. Ik was 27 weken oud, woog 1.120kg en was 36cm.
Na 4 maanden op de neonatolgie kreeg ik een canule. Mijn mama en papa hebben bloed , zweet en tranen gelaten om mij mee naar huis te krijgen, maar het is hen toch gelukt.
Daar werd ik super ontvangen door mijn Nona en Mams. Ze leerden binnen de kortste keren voor mij te zorgen. Zo kan ik bij hen gaan spelen en hoef ik de dansende tiktakken van Bompa of de voetbalverhalen van Opa niet te missen.
Maandag start er voor ons een heel spannende tijd. Ze gaan proberen mijn canule en granulatieweefsel weg te doen. Het al dan niet slagen van deze ingreep zal mijn toekomst en die van mijn ouders bepalen.
Als dit lukt kan ik eindelijk praten, naar school gaan, gaan zwemmen en met Daantje, Senne, Jelle, Zanna, Marta, Kobe,.... spelen. Ik hoop dat ik dan bij de "Noenkel" en Tant'Anke mag gaan slapen en bij tante Ine en Nonkel Frank mag komen spelen.
Met deze blog willen wij, degene die graag weten hoe het met Jesse is op de hoogte houden. Dit is voor ons een makkelijke manier om iedereen in 1 keer de info door te geven.
 "Very Happy"){kind=icon}
