Wie het weeshuis "HOGAR ESPERANZA" financieel wil steunen kan dit op volgende rekening: 745-0184733-17op naam van "Stassen Jennifer in Chili"
Beoordeel dit blog
jennifer in chili
06-02-2008
Beste dorpsbewoners van de biparochie,
De december feesten zijn nu al een tijdje achter de rug, maar ik zou jullie toch nog graag. willen bedanken. Bedanken voor de vele inzamelacties (kledij, schoenen, ), de geldelijke steun (KVLV Sluizen en goede vrienden) de steun aan mijn ouders alsook voor het mooie kerstkaartje. Catharina Swennen heeft me een kaartje gestuurd in naam van heel Mal. Al deze dingen doen ontzettend veel deugd. Des te meer omdat ik december als een iets mindere maand beschouw. Niet alleen het gemis van familie tijdens de feesten viel me zwaarder dan verwacht.
Ook kregen we nog eens slecht nieuws van de overheid. Zuster Lucienne gaat iedere zomervakantie (januari en februari) naar Villa Alegre (de bergen in). Dit kon volgens de overheid om veiligheidsredenen niet doorgaan. Dat was even slikken voor iedereen. De tias zagen plots een groot deel van hun verlof verdwijnen en ik zag 2 maanden (scout)kamp aan mijn neus voorbij gaan. Hier had ik al van bij mijn vertrek in september naar uit gekeken! Maar goed, creatief zoals we zijn hebben we de koppen bij mekaar gestoken en wat anders bedacht. We hebben toen zwembaden en een grote trampoline naar hier gehaald zodat de kinderen toch nog een beetje konden genieten van de zomervakantie. Regelmatig wordt er dan ook een uitstap gepland naar de zee of naar watervallen hier in de buurt. Als men hier spreekt van in de buurt zit je snel aan een 150 km verder!
Voor de rest gaat hier alles redelijk goed, iedere dag temperaturen tot gemakkelijk 35 graden in de schaduw (de siesta is hier absoluut geen overbodige luxe).
Een hele tijd geleden vertelde ik mama aan telefoon dat er dringend een brandtrap moest komen in het 2de huis en dat we een beetje met de handen in het haar zaten want dat is natuurlijk een serieuze streep door de rekening. Wel wat hebben nu die knotgekke ouders van mij in hun hoofd gehaald. Ze gaan een bonte avond organiseren om het nodige geld (ongeveer een 4000) bij mekaar te sprokkelen. Ze kunnen hiervoor op heel veel hulp rekenen van dorpsgenoten van de biparochie. Ik hoorde dat de sketches zeer goed in mekaar steken, er gaat gezongen en gedanst worden en nog zoveel meer. Deze bonte avond gaat door op vrijdag 29 februari om 20u en zondag 2 maart om 14uur in de parochiezaal in Sluizen. Als ik mama hoor vertellen aan telefoon heb ik zoveel spijt dat ik dit alles niet ga meemaken. Maar dan komt papa op de proppen met een geweldig idee!!!! (misschien dat ik toch een stukje kan meemaken, wie weet )
Kaarten voor dit alles zijn te verkrijgen bij: In Sluizen: Daenen Ludo, Vanherf Christel, Rosmeulen Julien. In Mal: Schreurs- Houben, Stassen Arckens.
Hopelijk tot op de bonte avond en anders tot schrijfs.
Dit bericht moest ik eigenlijk begin december op mijn blog plaatsen, maar wegens tijd gebrek...
Begin december zijn we met het bezoek uit België naar het zuiden getrokken voor 4 dagen. Ge kent dat wel, gelijk ene echte toerist: korte broek, open bloesje, pet op en mijne rugzak met bagage. Ge kon der niet langs kijken. Blij en nieuwsgierig naar wat we gingen bezichtigen zocht ik mijn vertrouwde plaatsje op vanachter in de minibus. Veel last hebben ze van mij tijdens het rijden niet gehad, 3/4de van de tijd sliep ik(tis precies als ik aan niets moet denken dat mijne computer hier vanboven volledig stil valt). Het andere 4de vulde ik op met lezen, muziek beluisteren en genieten van de natuur.
Vrijdag De eerste stopplaats was richting Villarica. Op een parking effe picnicken. Maar wat ik niet wist was dat er ook choco gekocht was, en dan nog wel echte nutella choco. Van toen af stond het vast, het feest was nu echt begonnen.
In Villarica aangekomen zijn we eerst onze cabaña gaan bespreken. Erg mooi, ik had eigenlijk spijt dat we er maar 1 nachtje bleven. Daarna zijn we nog een dorpje verder gereden naar Pucon waar we voor een groot stuk de vulkaan zijn opgereden (zie vorig bericht). Pucon is een klein stadje, met veel toerisme. Het ene winkeltje naast het andere heeft wel gidsen die je begeleiden tijdens wandelingen, het beklimmen van de vulkaan, historische bezichtigingen, rafting en nog zoveel meer. Toen ik op de vulkaanberg stond met een super mooi uitzicht op het landschap en een immens groot meer zei ik tegen zuster Lucienne, hier kom ik nog terug voor ik naar België vertrek. Ik zou erg graag de vulkaan willen 'beklimmen' om boven eens in de krater te 'loeren'.
Zaterdag In Villarica zijn we naar het maputche(indianen) dorpje geweest. Net zoals de maputches vroeger leefden, erg mooi. Ook de vele artisania (soeveniers, typisch van die streek) winkeltjes hebben we een voor een doorlopen. Tegen de middag vertrokken we richting Valdivia. Na een korte wandeling langs het kanaal, kwamen we terecht op een vis, groenen en fruit markt. Het wondermooie hieraan, was dat net achter de verkoop'tafels'(kartonnen dozen op hun kant met een plank over) de vis werd schoongemaakt en dat de afval vis lekker gesmaakt werd door de zeeleeuwen die op amper een halve meter van de verkopers afzaten. Echt zot. Ik kon mijn ogen niet geloven. Een gigantisch dier dat op zijn gemakje zit te lunchen maar evenzeer 'geniet' van alle aandacht. Ik kon er wel uren naar kijken!!! In de late namiddag reden we verder naar Puerte Montt. Vanaf hier vind je heel wat eilanden tot aan het puntje van Chili. mooi, maar als je 1 stad gezien hebt, heb je ze allemaal gezien. Overal dezelfde winkelcentrea's,... geef mij maar natuur, dat is overal anders.
Zondag Zondag hadden we om 10u afgesproken met mesen die in de campo(bergen )woonden, die Lucienne kende. We gingen er een dagje doorbrengen. Ze toonden ons de weg, want in de bergen lijkt alles hetzelfde, maar is het helemaal niet, je komt er zelden een huis tegen om effe 'de weg aan te vragen'. Hier heb ik mijn hat kunnen luchten. Tot hiertoe hadden we enkel op mooie betonnen weg gereden, nu begon het echte werk. Zuster Lucienne snorde over de dikke keien, het stof waaide zo danig op dat je niets meer door de vensters zag. Door de hitte moesten we wel een venster openzetten: als ik ooit last krijg van 'stof longen'(of hoe zeggen ze dat) dan weet ge van waar he(lol). We reden zo'n dikke 35 km over serieus hobbelende weg, hoger en verder de bergen in. Een moment leek het of we bijna in de wolken aan het rijden waren. Echt sjiek om te zien. Wat typisch is aan de Chilenen is dat als ze weten dat er bezoek komt, er een feestmaaltijd wordt bereid, zodat de gasten maar niets te kort zouden hebben (goed wetende dat ze waarschijnlijk de rest van de week serieus op hun kin moeten kloppen). Ik voel me hierdoor telkens erg gegeneerd, maar ze blijven echt aandringen: eet je wel genoeg, ist niet lekker,... ??? Als middagmaal kregen we schaapsvlees. De heer des huizes had achter hun huisje een vuurtje gemaakt en was er een half schaap op klaar aan het maken. In 2 of 3 stukken gesneden en jawel eigenhandig rond aan het draaien.'t Liet me dat effe aan kamp denken. En dan was het ook nog eens verschrikkelijk lekker, echt voor duimen en wijsvingers af te likken, hmmm. Op een 3 km van hun huisje (nog verder de bergen in) lag een groot meer. In dat meer lagen telkens kleine platformen. Heel de namiddag hoorden we een helicopter heen en weer vliegen (wat ik best wel storend vond ). Deze haalde de platvormen, alle de visnetten op en bracht dat naar de kwekerij iets verder op. ik heb geen idee om welk soort vis het ging, hij leek op forel.( maar aangezien ik buiten zalm en forel geen andere vissoorten ken is dat niet echt een referentie he(hihi)) Buiten het helicopter geschal (dat nog eens zo hard klonk tussen de bergen in) was het er erg mooi en rustig, slechts enkele buurtbewoners kwamen er hun 'vislijn' uitgooien, om 's avonds wat te eten. Zo'n plekken weten enkel de buurtbewoners zijn, als toerist kom je hier niet. Ook wisten ze in de buurt nog een mooie waterval zijn. En echt, tot op 10 m van de waterval af zag je hem niet, je hoorde hem wel. Je moet het echt weten zijn!! En waaaaaaw een waterval zoals in een tekenfilm (dacht pocahantas)ongelofelijk mooi, eigenlijk nog mooier dan de saltos de laja (op you tube vind je er filmpjes van). ik geraak er eigenlijk niet over uit gestoefd!!
Maandag Zijn we verder gereden naar Puerte Vares met delicatesse artisania winkeltjes. Echt, zelfs in euro's viel je nog omver van de prijzen, maar er waren echt mooie spullen bij. Ook zijn we nog effe in Frutillar gestopt. een Duits dorpje. De huizen zijn er echt op zijn Duits gebouwd, en er wordt hier en daar nog duits gesproken. nadat we daar nog lekker gegeten hadden zijn we terug gereden naar Chillan.
De rit van Chillan naar Puerte Montt is ongeveer een 600 km zonder 'zij-wegjes'.
Heb vrij weinig tijd, wilde toch een teken van leven geven. Daarom een vrij recente foto van mezelf. Ja, ja ben nog steeds niet naar de kapper geweest, ga het proberen te laten groeien deze 9 maanden, maar met 41 graden in de schaduw gaat dat een echte opgave worden vrees ik.
Wat de vulkaanuitbarsting betrefd. dat is zo'n 300 km hier vandaan. Dus gene paniek nodig. De beelden op tv zijn ongelofelijk, wat een verwoestende kracht, niet te doen. toeval wil dat we begin december naar Pucon zijn geweest en daar de verwoesting van de uitbarsting in 1985 nog steeds konden zien. Ongelofelijk. Ik heb er uiteraard foto's van en een lava steen ligt nu op mijn tafeltje.
Eerst en vooral wil ik het thuisfront bedanken voor de tijd die ( ik denk papa)gemaakt heeft om verschillende foto's op mijn blog te zetten. Voor de trouwe kijkers: in heel wat berichten terug zijn foto's bijgeplaatst, dus even terug scrollen is de boodschap.
Ook ene dikke merci voor de grote lekkere kerstcadeau dat ik heb mogen ontvangen van thuis. Uiteraard was 3/4de(bijna 4/4de) opgevuld met alles wat je maar denken kan van Chocolade, smullen geblazen!!!Wat me erg opviel was dat niet alleen ik erg blij was met dat cadeau, ook zuster lucienn en en pope's ogen straalden degelijk, want wat gaat er bover een lekker stuk Belgische chocolade, of goede choco (terwijl ik dit bericht typ, ben ik weer aan't watertanden). Toeval, of niet zijn die avond nog verschillende tia's iets komen 'vragen ' aan Lucienne. Uiteraard sloegen zij de chocolade niet af. Ik ben hier dus echt niet het enige Chocolade monster hoor!!
Eerst en vooral een Prettige Kerst toegewenst (al is het daar een beetje laat voor) en een Gelukkig 2008(waar we elkaar weer gaan terug zien!!)
Hoe wordt Kerstmis hier gevierd: Wel hier begint de nachtmis om 22uur en die duurt ongeveer tot 23.45uur. Ik had gehoopt hier een kerstviering te volgen, met een mooi kerstspel , maar helaas.Een gewone misviering, met veel lezingen. Wat hier wel centraal staat, is de gitaar begeleiding en de zang. Echt iedereen zingt mee. Toen het liedje 'Noche de paz' (Stille nacht) door een jong kinderstemmetje gezongen werd kreeg iedereen opslag kippenvel. Na het liedje werd er dan ook luid geapplaudiseerd. Het enige verschil was dat iedereen het kindje Jezus een kus geeft op knie of voorhoofd om de viering af te sluiten (dit laatste duurde makkelijk 15 min voor iedereen gepasseerd was). De mis: Een beetje een tegen valler dus.
Na de viering zijn we allen naar het huis van Lucienne gegaan, om een flesje wijn te kraken, wat chips te eten en de cadeautjes te openen. kerstdag is hier een gewone werkdag, zoals alle andere.
Hoe Nieuwjaar hier gaat verlopen, gaat vrij hard hetzelfde zijn vrees ik. Al moet ik toch toegeven dat na 3.5 maand, weinig of geen alcohol te hebben gedronken, of niet gedanst te hebben het nu wel aardig begint te kriebelen!! ik laat jullie weten hoe het geweest is.
Efin, vier er in België en buurlanden goed op los, ik denk aan jullie
Daar de meesten bloggers over geen parochieblad beschikken wil ik jullie dit artikel (verschenen in Kerk en Leven) zeker niet onthouden.
Beste dorpsbewoners van de biparochie.
Zoals de meeste reeds weten ben ik al bijna 3 maanden in Chili. Ik kan u gelukkig meedelen dat ik nog geen seconde spijt heb gehad over mijn beslissing, en dat de communicatie al zeer goed verloopt, ook omdat ik de taal al wat machtig ben.
Chili is een prachtig land met een wondermooie fauna en flora. Gelukkig heb ik tussen al mijn taken in toch nog de gelegenheid gekregen om samen met zuster Lucienne wat meer te zien dan het kindertehuis alleen.
Mijn werk hier is zeer afwisselend, ik fungeer hier zowel als opvoedster, secretaresse en als onderwijzeres ( want het onderwijs stelt hier echt niet veel voor).
Samen met zuster Lucienne en de sociale assistente ging ik op huisbezoek. Stel je er niet te veel van voor. Een tuinhuisje groot bestaande uit 2 verdiepingen met golfplaten als dak, daar wonen gemiddeld 6 tot 8 personen in. Wat me het meeste opvalt en aangrijpt is de vriendelijkheid, gastvrijheid en de solidariteit. Hoe weinig men ook heeft, alles wordt hier gedeeld. Al hebben de mensen slechts 1 appel, en er zitten 4 mensen aan tafel, dan wordt hij door4 verdeeld. Goed wetende dat ze na die appel niets meer hebben. Dat zijn dingen die in onze Westerse wereld haast ondenkbaar zijn. We zijn eerder geneigd om geen eten uit te halen bang dat we het moeten delen, of dat we niet genoeg hebben om op tafel te zetten!!!. Sommige omstandigheden zijn vaak schreiend maar toch weet men hier hun vriendelijkheid en dankbaarheid te tonen door een eenvoudige lach of gebaar.
Graag wil ik ook iedereen bedanken die op eender welke manier zijn steentje heeft bijgedragen met halloween, het was een succes heb ik hier vernomen. De Chileense kinderen zijn jullie enorm dankbaar voor de 880 euro die geschonken werd voor de brandtrap (geraamde kostprijs is 4000 euro)
Ook wil ik iedereen bedanken die al kinderkledij, knuffels en vooral kinderschoenen hebben ingezameld want het inzamelen begint goed op gang te komen vertelde mama me. Ik dank ook iedereen die Kerstmis wil vieren met de Chileense kinderen op welke manier dan ook. Mensen die met de feestdagen aan een rijk gevulde tafel zitten en denken dat ze wat kunnen missen kunnen dit op volgend rek.nr. Stassen Jennifer voor Chili 745-0184733-17 storten.
Samen met zuster Lucienne en de Chileense weeskinderen wens ik jullie prettige feestdagen.
Hoe langer hoe meer lukt het me om een gezamelijk spel te spelen. Deze foto is het bewijs dat het me gelukt is ze in een kring te krijgen, en eenvoudig de bal naar elkaar toe te laten rollen.
De reusachtige Eucaliptus bomen. Een hele lekkere geur. De Chilenen gebruiken de blaadjes voor in de thee (dacht ik). Ik hoop dat jullie het kunnen zien op de foto. Het prachtige aan die boom is niet de grootte, maar de boomstam. Deze heeft veel verschillende kleuren en groeit in een spiraal. Echt knap die natuur hier.
Ja de tijd vliegt echt. Ik verschoot er zelf juist van dat ik al zolang niets meer had laten horen van mij.Nu op zich weet ik niet zo heel veel nieuws te vertellen. We gaan regelmatig 's zondags op uitstap met de kinderen (opnieuw naar Dichato deze keer). Maar zoals het op vele plaatsten is krijg je de eerste keer nooit alles gezien, en lijk je wel altijd iets nieuws te zien of te ontdekken. Zo hebben we deze keer een groot stuk langs het strand gewandeld tot we uitkwamen bij een oude spoorweg (enkel de houten balken lagen nog in de grond). Aangezien we daar nog niet geweest waren volgde we deze. Nadat we (voor de kinderen) een hele poos gewandeld hadden zagen we in de verte heel wat vogels bij mekaar zitten. Enfin geen echte vogels het leken juist kleine grijze pelikanen te zijn. Best wel mooi om te zien. De kinderen vonden dat natuurlijk ook de max en waren er moeilijk weg te slaan. Maar de tijd drong en we moesten echt naar huis.
Drukke Tijden: Zoals het wel overal zal zijn is het ook hier in Chili druk zo net voor de Kerst. Vanaf begin december ben ik samen met de kinderen steeds aan het knutselen voor de Kerst. Sterren om de gang mee te versieren, tekeningen kleuren (zo oefenen ze hun kleine motoriek), kerstbollen om in de boom te hangen, je kan het zo gek niet bedenken met welk materiaal!! De zilveren sterren maken we van karton van ontbijtgranen en het zilver, (neen, neen geen zilverpapier) weet je nog die pralines die ik gekregen heb, daar liggen altijd van die grijze blaadjes tussen. Wel die worden volledig hiervoor gebruikt, alsook de plastieken omhulsels van de theezakjes (binnenstebuiten gedraaid)doen hier goed hun werk. Ook een soort (stevig)zilverpapier dat in de verpakking van de oploskoffie zit wordt gebruikt. Zot, wat we thuis allemaal weggooien (en waar we niet eens mee stilstaan) wordt hier allemaal gebruikt.
Voor de rest wordt hier door de kinderen een een soort Kerstshow opgevoerd voor Zuster Lucienne en de tia's. Uiteraard voel ik me hierbij als een vis in het water. Nu moet je weten, ieder jaar dansen de meisjes op het liedje 'El burrito' ('Den ezel' vrij vertaald). Het liedje gaat erover dat de ezel maria naar de stal brengt. Blijkbaar is er ieder jaar discussie wie 'den ezel gaat zijn'. En ja hoor ook dit jaar begon de discussie, tijdens een kleine pauze en een diepe zucht van de tia keken ze allemaal gelijk naar mij (precies of het afgesproken was) en ja, tuurlijk kan ik daar geen neen op zeggen. Dus volgende vrijdag zal ik gedurende 3minuten op mijn knieën rondkruipen met Maria op mijne rug (plezant is anders zulle!!!) neen neen ik doe het met veel plezier, die rol zit mij trouwens als gegoten, toch??
Voor de rest wat Kerstmis betreft ben ik zeker nog niet in de stemming. 30 graden, ik vind het maar niks met Kerst. Geef mij maar een koude Kerstmis, vele kerstwandelingen met lekkere Ghluwein, boswandeling of jenever in verschillende smaken hmmmmmmmmm. Enfin, voor mij zal het voor volgend jaar zijn! Probeer je eens een grote palmboom met gekleurde gloeilampen als kerstverlichting voor te stellen!!! Lachwekkend toch? Weet je dat ze ook hier zingen van 'Navidad Blanca' (Witte Kerst), maar naar mijn bescheiden menig denk ik dat ze daar met 30 graden nog lang gaan kunnen op wachten (lol)
Enfin genoeg gezeverd voor deze week, voor iedereen nu al een Zalige Kerst te wensen is het nog wat te vroeg, dat zal voor volgende week zijn.
Diegene die geinteresseerd zijn in het boek waar ik het enkele blogs geleden over had, dit zijn de gegevens: Titel: Wereldwijzer Schrijver: Henk Filippo Uitgeverij: Elmar (www.uitgeverijelmar.nl) ISBN nummer: 90389 16450
Maandag avond is het bezoek uit Belgë aangekomen. De zus en schoonbroer van zuster Lucienne en nog een ander koppel. Ze vertelde me dat ze heel wat mee hadden voor mij. Ok, ik had enkel de make up (smink) gevraagd en mijn doosje voor de vele gitaren te stemmen, die een beetje veel paraplu klinken.
Mama had nog heel wat werkboekjes mee gegeven. Als ik alle werkjes eruit moet maken, dan ben ik het eerste jaar nog niet terug thuis zulle!!! Neen, neen grapje. Ik copier alles uit de boekjes en zo kunnen de tia's er de volgende jaren ook nog gebruik van maken.
Maar wat een complete verassing voor me was, was dat Tant Marie-Therese pralines had meegegeven. En nog geen klein doosje, 1kg witte Leanidas pralines met een noot. Man, man, man was mijn dag effe goed. Nu moet je weten dat als ik hier in de winkel kom ik op alle manieren de snoep, chocolade en frisdrank rekken mijdt. En dat lukt me tot nu toe behoorlijk goed. En dan sturen ze me 1kg pralines op!!!! Aan het tempo waar ik thuis pralines eet, is hier gewoonweg onmogelijk. Aangezien ik reeds 2 maanden weinig of geen vetten en suikers eet begon mijn buik na de derde praline al te protesteren. Maar goed, want anders waren ze woensdag al op geweest (de mensen die mij kennen weten dat) Uiteraard deel ik die pralines ook uit. Want dat is typisch Chileens. Hoe veel of hoe weinig een Chileen heeft, hij deelt het met anderen.
Enfin, tis maar om effe mee te delen dat ik alles goed ontvangen heb. en dat de pralines zeker smaken. Het kaartje deed me zeker evenveel plezier!!!
Grote noden zijn: Speelgoed, kleine 3 wielers, maar vooral veel kinderschoenen. Kinderkledij, ondergoed, schoolmateriaal wadhandjes, lakens (ook al zit er een gat in, niet erg).
Om jullie een ideetje te geven. In Chili kennen ze geen washandjes. Van een broek die te lang is, wordt een stukje pijp afgeknipt en aan 1 kant dicht gestikt, en dat dient dan als washandje!
Op dit moment ben ik van de dozen van ontbijtgranen puzzels aan het knippen. Van een doos frosties moeten de kinderen dan de puzzel van de leeuw zien te maken. Jullie zien het, hier wordt echt niets weggegooid.
Ook met maxicosi s, verzorgingskussen en van die loopwagentjes/rekjes om de kindjes te leren stappen doe je Zuster Lucienne erg veel plezier mee.
Van die dingen die je dikwijls in winkels gratis krijgt als je van dat product iets koopt, ik denk maar aan een buideltasje, springtouw (kennen ze hier niet), springbal, een koffietas,...maakt niet uit er zijn weinig of geen dingen waar hier "neen" wordt op gezegd.
Ook volwassen kledij is hier in Chili altijd welkom. Zuster Lucienne brengt dat naar mensen in de campo (bergen). Oude rolstoelen, wandelstokken, looprekjes, je kan het zo gek niet bedenken. Hier wordt echt alles gebruikt.
Kortom, alles wat een mens nodig heeft is hier meer dan welkom.
Collega s: Lege pamper dozen ook graag bewaren als het zou kunnen. Die kunnen we gebruiken om alles in te sorteren en op te sturen met de container.(Mercikes)
Al deze dingen zouden voor augustus 2008 bij mij thuis moeten geraken. Op dit moment wordt alles verzameld in mijn kamer (aangezien deze toch leeg staat). Begin augustus wordt dat naar de zus van zuster Lucienne gebracht, die dat op haar beurt sorteert en inpakt voor met de container mee te geven, die eind augustus, begin september richting Chili vertrekt.
Graag wil ik iedereen bedanken voor de vele moeite die jullie doen om dingen in te zamelen en voor de geldelijke steun die we tot hiertoe mochten ontvangen van vele van jullie. In het bijzonder aan de Halloween kerngroep van Mal waar we een aanzienlijk bedrag van gekregen hebben. Dit bedrag gaat integraal naar de bouw van de brandtrap in het jongeren huis. Dikke Merci daarvoor.
Ik kan jullie al vertellen dat ik van de andere gekregen gelden reeds enkele mappen voor de kinderen gekocht heb. Zo kunnen ze al hun knutselwerkjes mooi opbergen. Ook gekleurd papier (is hier erg schaars te verkrijgen), splitpennen, make-up (erg schaars en komt nu mee van België) zijn reeds van jullie steun gekocht. Waarvoor mijn oprechte dank aan ieder van jullie. Ik hoop jullie spoedig een foto van dit alles op mijn blog te laten zien.
Alvast erg bedankt voor alles, alsook de persoonlijke mailtjes die ik van "mijn fans" mag ontvangen (dikke lol hier)
Even wat meer info over de inzamelactie.
