Wie het weeshuis "HOGAR ESPERANZA" financieel wil steunen kan dit op volgende rekening: 745-0184733-17op naam van "Stassen Jennifer in Chili"
Beoordeel dit blog
jennifer in chili
06-02-2008
Beste dorpsbewoners van de biparochie,
De december feesten zijn nu al een tijdje achter de rug, maar ik zou jullie toch nog graag. willen bedanken. Bedanken voor de vele inzamelacties (kledij, schoenen, ), de geldelijke steun (KVLV Sluizen en goede vrienden) de steun aan mijn ouders alsook voor het mooie kerstkaartje. Catharina Swennen heeft me een kaartje gestuurd in naam van heel Mal. Al deze dingen doen ontzettend veel deugd. Des te meer omdat ik december als een iets mindere maand beschouw. Niet alleen het gemis van familie tijdens de feesten viel me zwaarder dan verwacht.
Ook kregen we nog eens slecht nieuws van de overheid. Zuster Lucienne gaat iedere zomervakantie (januari en februari) naar Villa Alegre (de bergen in). Dit kon volgens de overheid om veiligheidsredenen niet doorgaan. Dat was even slikken voor iedereen. De tias zagen plots een groot deel van hun verlof verdwijnen en ik zag 2 maanden (scout)kamp aan mijn neus voorbij gaan. Hier had ik al van bij mijn vertrek in september naar uit gekeken! Maar goed, creatief zoals we zijn hebben we de koppen bij mekaar gestoken en wat anders bedacht. We hebben toen zwembaden en een grote trampoline naar hier gehaald zodat de kinderen toch nog een beetje konden genieten van de zomervakantie. Regelmatig wordt er dan ook een uitstap gepland naar de zee of naar watervallen hier in de buurt. Als men hier spreekt van in de buurt zit je snel aan een 150 km verder!
Voor de rest gaat hier alles redelijk goed, iedere dag temperaturen tot gemakkelijk 35 graden in de schaduw (de siesta is hier absoluut geen overbodige luxe).
Een hele tijd geleden vertelde ik mama aan telefoon dat er dringend een brandtrap moest komen in het 2de huis en dat we een beetje met de handen in het haar zaten want dat is natuurlijk een serieuze streep door de rekening. Wel wat hebben nu die knotgekke ouders van mij in hun hoofd gehaald. Ze gaan een bonte avond organiseren om het nodige geld (ongeveer een 4000) bij mekaar te sprokkelen. Ze kunnen hiervoor op heel veel hulp rekenen van dorpsgenoten van de biparochie. Ik hoorde dat de sketches zeer goed in mekaar steken, er gaat gezongen en gedanst worden en nog zoveel meer. Deze bonte avond gaat door op vrijdag 29 februari om 20u en zondag 2 maart om 14uur in de parochiezaal in Sluizen. Als ik mama hoor vertellen aan telefoon heb ik zoveel spijt dat ik dit alles niet ga meemaken. Maar dan komt papa op de proppen met een geweldig idee!!!! (misschien dat ik toch een stukje kan meemaken, wie weet )
Kaarten voor dit alles zijn te verkrijgen bij: In Sluizen: Daenen Ludo, Vanherf Christel, Rosmeulen Julien. In Mal: Schreurs- Houben, Stassen Arckens.
Hopelijk tot op de bonte avond en anders tot schrijfs.
Dit bericht moest ik eigenlijk begin december op mijn blog plaatsen, maar wegens tijd gebrek...
Begin december zijn we met het bezoek uit België naar het zuiden getrokken voor 4 dagen. Ge kent dat wel, gelijk ene echte toerist: korte broek, open bloesje, pet op en mijne rugzak met bagage. Ge kon der niet langs kijken. Blij en nieuwsgierig naar wat we gingen bezichtigen zocht ik mijn vertrouwde plaatsje op vanachter in de minibus. Veel last hebben ze van mij tijdens het rijden niet gehad, 3/4de van de tijd sliep ik(tis precies als ik aan niets moet denken dat mijne computer hier vanboven volledig stil valt). Het andere 4de vulde ik op met lezen, muziek beluisteren en genieten van de natuur.
Vrijdag De eerste stopplaats was richting Villarica. Op een parking effe picnicken. Maar wat ik niet wist was dat er ook choco gekocht was, en dan nog wel echte nutella choco. Van toen af stond het vast, het feest was nu echt begonnen.
In Villarica aangekomen zijn we eerst onze cabaña gaan bespreken. Erg mooi, ik had eigenlijk spijt dat we er maar 1 nachtje bleven. Daarna zijn we nog een dorpje verder gereden naar Pucon waar we voor een groot stuk de vulkaan zijn opgereden (zie vorig bericht). Pucon is een klein stadje, met veel toerisme. Het ene winkeltje naast het andere heeft wel gidsen die je begeleiden tijdens wandelingen, het beklimmen van de vulkaan, historische bezichtigingen, rafting en nog zoveel meer. Toen ik op de vulkaanberg stond met een super mooi uitzicht op het landschap en een immens groot meer zei ik tegen zuster Lucienne, hier kom ik nog terug voor ik naar België vertrek. Ik zou erg graag de vulkaan willen 'beklimmen' om boven eens in de krater te 'loeren'.
Zaterdag In Villarica zijn we naar het maputche(indianen) dorpje geweest. Net zoals de maputches vroeger leefden, erg mooi. Ook de vele artisania (soeveniers, typisch van die streek) winkeltjes hebben we een voor een doorlopen. Tegen de middag vertrokken we richting Valdivia. Na een korte wandeling langs het kanaal, kwamen we terecht op een vis, groenen en fruit markt. Het wondermooie hieraan, was dat net achter de verkoop'tafels'(kartonnen dozen op hun kant met een plank over) de vis werd schoongemaakt en dat de afval vis lekker gesmaakt werd door de zeeleeuwen die op amper een halve meter van de verkopers afzaten. Echt zot. Ik kon mijn ogen niet geloven. Een gigantisch dier dat op zijn gemakje zit te lunchen maar evenzeer 'geniet' van alle aandacht. Ik kon er wel uren naar kijken!!! In de late namiddag reden we verder naar Puerte Montt. Vanaf hier vind je heel wat eilanden tot aan het puntje van Chili. mooi, maar als je 1 stad gezien hebt, heb je ze allemaal gezien. Overal dezelfde winkelcentrea's,... geef mij maar natuur, dat is overal anders.
Zondag Zondag hadden we om 10u afgesproken met mesen die in de campo(bergen )woonden, die Lucienne kende. We gingen er een dagje doorbrengen. Ze toonden ons de weg, want in de bergen lijkt alles hetzelfde, maar is het helemaal niet, je komt er zelden een huis tegen om effe 'de weg aan te vragen'. Hier heb ik mijn hat kunnen luchten. Tot hiertoe hadden we enkel op mooie betonnen weg gereden, nu begon het echte werk. Zuster Lucienne snorde over de dikke keien, het stof waaide zo danig op dat je niets meer door de vensters zag. Door de hitte moesten we wel een venster openzetten: als ik ooit last krijg van 'stof longen'(of hoe zeggen ze dat) dan weet ge van waar he(lol). We reden zo'n dikke 35 km over serieus hobbelende weg, hoger en verder de bergen in. Een moment leek het of we bijna in de wolken aan het rijden waren. Echt sjiek om te zien. Wat typisch is aan de Chilenen is dat als ze weten dat er bezoek komt, er een feestmaaltijd wordt bereid, zodat de gasten maar niets te kort zouden hebben (goed wetende dat ze waarschijnlijk de rest van de week serieus op hun kin moeten kloppen). Ik voel me hierdoor telkens erg gegeneerd, maar ze blijven echt aandringen: eet je wel genoeg, ist niet lekker,... ??? Als middagmaal kregen we schaapsvlees. De heer des huizes had achter hun huisje een vuurtje gemaakt en was er een half schaap op klaar aan het maken. In 2 of 3 stukken gesneden en jawel eigenhandig rond aan het draaien.'t Liet me dat effe aan kamp denken. En dan was het ook nog eens verschrikkelijk lekker, echt voor duimen en wijsvingers af te likken, hmmm. Op een 3 km van hun huisje (nog verder de bergen in) lag een groot meer. In dat meer lagen telkens kleine platformen. Heel de namiddag hoorden we een helicopter heen en weer vliegen (wat ik best wel storend vond ). Deze haalde de platvormen, alle de visnetten op en bracht dat naar de kwekerij iets verder op. ik heb geen idee om welk soort vis het ging, hij leek op forel.( maar aangezien ik buiten zalm en forel geen andere vissoorten ken is dat niet echt een referentie he(hihi)) Buiten het helicopter geschal (dat nog eens zo hard klonk tussen de bergen in) was het er erg mooi en rustig, slechts enkele buurtbewoners kwamen er hun 'vislijn' uitgooien, om 's avonds wat te eten. Zo'n plekken weten enkel de buurtbewoners zijn, als toerist kom je hier niet. Ook wisten ze in de buurt nog een mooie waterval zijn. En echt, tot op 10 m van de waterval af zag je hem niet, je hoorde hem wel. Je moet het echt weten zijn!! En waaaaaaw een waterval zoals in een tekenfilm (dacht pocahantas)ongelofelijk mooi, eigenlijk nog mooier dan de saltos de laja (op you tube vind je er filmpjes van). ik geraak er eigenlijk niet over uit gestoefd!!
Maandag Zijn we verder gereden naar Puerte Vares met delicatesse artisania winkeltjes. Echt, zelfs in euro's viel je nog omver van de prijzen, maar er waren echt mooie spullen bij. Ook zijn we nog effe in Frutillar gestopt. een Duits dorpje. De huizen zijn er echt op zijn Duits gebouwd, en er wordt hier en daar nog duits gesproken. nadat we daar nog lekker gegeten hadden zijn we terug gereden naar Chillan.
De rit van Chillan naar Puerte Montt is ongeveer een 600 km zonder 'zij-wegjes'.
Heb vrij weinig tijd, wilde toch een teken van leven geven. Daarom een vrij recente foto van mezelf. Ja, ja ben nog steeds niet naar de kapper geweest, ga het proberen te laten groeien deze 9 maanden, maar met 41 graden in de schaduw gaat dat een echte opgave worden vrees ik.
Wat de vulkaanuitbarsting betrefd. dat is zo'n 300 km hier vandaan. Dus gene paniek nodig. De beelden op tv zijn ongelofelijk, wat een verwoestende kracht, niet te doen. toeval wil dat we begin december naar Pucon zijn geweest en daar de verwoesting van de uitbarsting in 1985 nog steeds konden zien. Ongelofelijk. Ik heb er uiteraard foto's van en een lava steen ligt nu op mijn tafeltje.
Eerst en vooral wil ik het thuisfront bedanken voor de tijd die ( ik denk papa)gemaakt heeft om verschillende foto's op mijn blog te zetten. Voor de trouwe kijkers: in heel wat berichten terug zijn foto's bijgeplaatst, dus even terug scrollen is de boodschap.
Ook ene dikke merci voor de grote lekkere kerstcadeau dat ik heb mogen ontvangen van thuis. Uiteraard was 3/4de(bijna 4/4de) opgevuld met alles wat je maar denken kan van Chocolade, smullen geblazen!!!Wat me erg opviel was dat niet alleen ik erg blij was met dat cadeau, ook zuster lucienn en en pope's ogen straalden degelijk, want wat gaat er bover een lekker stuk Belgische chocolade, of goede choco (terwijl ik dit bericht typ, ben ik weer aan't watertanden). Toeval, of niet zijn die avond nog verschillende tia's iets komen 'vragen ' aan Lucienne. Uiteraard sloegen zij de chocolade niet af. Ik ben hier dus echt niet het enige Chocolade monster hoor!!
Eerst en vooral een Prettige Kerst toegewenst (al is het daar een beetje laat voor) en een Gelukkig 2008(waar we elkaar weer gaan terug zien!!)
Hoe wordt Kerstmis hier gevierd: Wel hier begint de nachtmis om 22uur en die duurt ongeveer tot 23.45uur. Ik had gehoopt hier een kerstviering te volgen, met een mooi kerstspel , maar helaas.Een gewone misviering, met veel lezingen. Wat hier wel centraal staat, is de gitaar begeleiding en de zang. Echt iedereen zingt mee. Toen het liedje 'Noche de paz' (Stille nacht) door een jong kinderstemmetje gezongen werd kreeg iedereen opslag kippenvel. Na het liedje werd er dan ook luid geapplaudiseerd. Het enige verschil was dat iedereen het kindje Jezus een kus geeft op knie of voorhoofd om de viering af te sluiten (dit laatste duurde makkelijk 15 min voor iedereen gepasseerd was). De mis: Een beetje een tegen valler dus.
Na de viering zijn we allen naar het huis van Lucienne gegaan, om een flesje wijn te kraken, wat chips te eten en de cadeautjes te openen. kerstdag is hier een gewone werkdag, zoals alle andere.
Hoe Nieuwjaar hier gaat verlopen, gaat vrij hard hetzelfde zijn vrees ik. Al moet ik toch toegeven dat na 3.5 maand, weinig of geen alcohol te hebben gedronken, of niet gedanst te hebben het nu wel aardig begint te kriebelen!! ik laat jullie weten hoe het geweest is.
Efin, vier er in België en buurlanden goed op los, ik denk aan jullie
Daar de meesten bloggers over geen parochieblad beschikken wil ik jullie dit artikel (verschenen in Kerk en Leven) zeker niet onthouden.
Beste dorpsbewoners van de biparochie.
Zoals de meeste reeds weten ben ik al bijna 3 maanden in Chili. Ik kan u gelukkig meedelen dat ik nog geen seconde spijt heb gehad over mijn beslissing, en dat de communicatie al zeer goed verloopt, ook omdat ik de taal al wat machtig ben.
Chili is een prachtig land met een wondermooie fauna en flora. Gelukkig heb ik tussen al mijn taken in toch nog de gelegenheid gekregen om samen met zuster Lucienne wat meer te zien dan het kindertehuis alleen.
Mijn werk hier is zeer afwisselend, ik fungeer hier zowel als opvoedster, secretaresse en als onderwijzeres ( want het onderwijs stelt hier echt niet veel voor).
Samen met zuster Lucienne en de sociale assistente ging ik op huisbezoek. Stel je er niet te veel van voor. Een tuinhuisje groot bestaande uit 2 verdiepingen met golfplaten als dak, daar wonen gemiddeld 6 tot 8 personen in. Wat me het meeste opvalt en aangrijpt is de vriendelijkheid, gastvrijheid en de solidariteit. Hoe weinig men ook heeft, alles wordt hier gedeeld. Al hebben de mensen slechts 1 appel, en er zitten 4 mensen aan tafel, dan wordt hij door4 verdeeld. Goed wetende dat ze na die appel niets meer hebben. Dat zijn dingen die in onze Westerse wereld haast ondenkbaar zijn. We zijn eerder geneigd om geen eten uit te halen bang dat we het moeten delen, of dat we niet genoeg hebben om op tafel te zetten!!!. Sommige omstandigheden zijn vaak schreiend maar toch weet men hier hun vriendelijkheid en dankbaarheid te tonen door een eenvoudige lach of gebaar.
Graag wil ik ook iedereen bedanken die op eender welke manier zijn steentje heeft bijgedragen met halloween, het was een succes heb ik hier vernomen. De Chileense kinderen zijn jullie enorm dankbaar voor de 880 euro die geschonken werd voor de brandtrap (geraamde kostprijs is 4000 euro)
Ook wil ik iedereen bedanken die al kinderkledij, knuffels en vooral kinderschoenen hebben ingezameld want het inzamelen begint goed op gang te komen vertelde mama me. Ik dank ook iedereen die Kerstmis wil vieren met de Chileense kinderen op welke manier dan ook. Mensen die met de feestdagen aan een rijk gevulde tafel zitten en denken dat ze wat kunnen missen kunnen dit op volgend rek.nr. Stassen Jennifer voor Chili 745-0184733-17 storten.
Samen met zuster Lucienne en de Chileense weeskinderen wens ik jullie prettige feestdagen.
Hoe langer hoe meer lukt het me om een gezamelijk spel te spelen. Deze foto is het bewijs dat het me gelukt is ze in een kring te krijgen, en eenvoudig de bal naar elkaar toe te laten rollen.
De reusachtige Eucaliptus bomen. Een hele lekkere geur. De Chilenen gebruiken de blaadjes voor in de thee (dacht ik). Ik hoop dat jullie het kunnen zien op de foto. Het prachtige aan die boom is niet de grootte, maar de boomstam. Deze heeft veel verschillende kleuren en groeit in een spiraal. Echt knap die natuur hier.
Ja de tijd vliegt echt. Ik verschoot er zelf juist van dat ik al zolang niets meer had laten horen van mij.Nu op zich weet ik niet zo heel veel nieuws te vertellen. We gaan regelmatig 's zondags op uitstap met de kinderen (opnieuw naar Dichato deze keer). Maar zoals het op vele plaatsten is krijg je de eerste keer nooit alles gezien, en lijk je wel altijd iets nieuws te zien of te ontdekken. Zo hebben we deze keer een groot stuk langs het strand gewandeld tot we uitkwamen bij een oude spoorweg (enkel de houten balken lagen nog in de grond). Aangezien we daar nog niet geweest waren volgde we deze. Nadat we (voor de kinderen) een hele poos gewandeld hadden zagen we in de verte heel wat vogels bij mekaar zitten. Enfin geen echte vogels het leken juist kleine grijze pelikanen te zijn. Best wel mooi om te zien. De kinderen vonden dat natuurlijk ook de max en waren er moeilijk weg te slaan. Maar de tijd drong en we moesten echt naar huis.
Drukke Tijden: Zoals het wel overal zal zijn is het ook hier in Chili druk zo net voor de Kerst. Vanaf begin december ben ik samen met de kinderen steeds aan het knutselen voor de Kerst. Sterren om de gang mee te versieren, tekeningen kleuren (zo oefenen ze hun kleine motoriek), kerstbollen om in de boom te hangen, je kan het zo gek niet bedenken met welk materiaal!! De zilveren sterren maken we van karton van ontbijtgranen en het zilver, (neen, neen geen zilverpapier) weet je nog die pralines die ik gekregen heb, daar liggen altijd van die grijze blaadjes tussen. Wel die worden volledig hiervoor gebruikt, alsook de plastieken omhulsels van de theezakjes (binnenstebuiten gedraaid)doen hier goed hun werk. Ook een soort (stevig)zilverpapier dat in de verpakking van de oploskoffie zit wordt gebruikt. Zot, wat we thuis allemaal weggooien (en waar we niet eens mee stilstaan) wordt hier allemaal gebruikt.
Voor de rest wordt hier door de kinderen een een soort Kerstshow opgevoerd voor Zuster Lucienne en de tia's. Uiteraard voel ik me hierbij als een vis in het water. Nu moet je weten, ieder jaar dansen de meisjes op het liedje 'El burrito' ('Den ezel' vrij vertaald). Het liedje gaat erover dat de ezel maria naar de stal brengt. Blijkbaar is er ieder jaar discussie wie 'den ezel gaat zijn'. En ja hoor ook dit jaar begon de discussie, tijdens een kleine pauze en een diepe zucht van de tia keken ze allemaal gelijk naar mij (precies of het afgesproken was) en ja, tuurlijk kan ik daar geen neen op zeggen. Dus volgende vrijdag zal ik gedurende 3minuten op mijn knieën rondkruipen met Maria op mijne rug (plezant is anders zulle!!!) neen neen ik doe het met veel plezier, die rol zit mij trouwens als gegoten, toch??
Voor de rest wat Kerstmis betreft ben ik zeker nog niet in de stemming. 30 graden, ik vind het maar niks met Kerst. Geef mij maar een koude Kerstmis, vele kerstwandelingen met lekkere Ghluwein, boswandeling of jenever in verschillende smaken hmmmmmmmmm. Enfin, voor mij zal het voor volgend jaar zijn! Probeer je eens een grote palmboom met gekleurde gloeilampen als kerstverlichting voor te stellen!!! Lachwekkend toch? Weet je dat ze ook hier zingen van 'Navidad Blanca' (Witte Kerst), maar naar mijn bescheiden menig denk ik dat ze daar met 30 graden nog lang gaan kunnen op wachten (lol)
Enfin genoeg gezeverd voor deze week, voor iedereen nu al een Zalige Kerst te wensen is het nog wat te vroeg, dat zal voor volgende week zijn.
Diegene die geinteresseerd zijn in het boek waar ik het enkele blogs geleden over had, dit zijn de gegevens: Titel: Wereldwijzer Schrijver: Henk Filippo Uitgeverij: Elmar (www.uitgeverijelmar.nl) ISBN nummer: 90389 16450
Maandag avond is het bezoek uit Belgë aangekomen. De zus en schoonbroer van zuster Lucienne en nog een ander koppel. Ze vertelde me dat ze heel wat mee hadden voor mij. Ok, ik had enkel de make up (smink) gevraagd en mijn doosje voor de vele gitaren te stemmen, die een beetje veel paraplu klinken.
Mama had nog heel wat werkboekjes mee gegeven. Als ik alle werkjes eruit moet maken, dan ben ik het eerste jaar nog niet terug thuis zulle!!! Neen, neen grapje. Ik copier alles uit de boekjes en zo kunnen de tia's er de volgende jaren ook nog gebruik van maken.
Maar wat een complete verassing voor me was, was dat Tant Marie-Therese pralines had meegegeven. En nog geen klein doosje, 1kg witte Leanidas pralines met een noot. Man, man, man was mijn dag effe goed. Nu moet je weten dat als ik hier in de winkel kom ik op alle manieren de snoep, chocolade en frisdrank rekken mijdt. En dat lukt me tot nu toe behoorlijk goed. En dan sturen ze me 1kg pralines op!!!! Aan het tempo waar ik thuis pralines eet, is hier gewoonweg onmogelijk. Aangezien ik reeds 2 maanden weinig of geen vetten en suikers eet begon mijn buik na de derde praline al te protesteren. Maar goed, want anders waren ze woensdag al op geweest (de mensen die mij kennen weten dat) Uiteraard deel ik die pralines ook uit. Want dat is typisch Chileens. Hoe veel of hoe weinig een Chileen heeft, hij deelt het met anderen.
Enfin, tis maar om effe mee te delen dat ik alles goed ontvangen heb. en dat de pralines zeker smaken. Het kaartje deed me zeker evenveel plezier!!!
Grote noden zijn: Speelgoed, kleine 3 wielers, maar vooral veel kinderschoenen. Kinderkledij, ondergoed, schoolmateriaal wadhandjes, lakens (ook al zit er een gat in, niet erg).
Om jullie een ideetje te geven. In Chili kennen ze geen washandjes. Van een broek die te lang is, wordt een stukje pijp afgeknipt en aan 1 kant dicht gestikt, en dat dient dan als washandje!
Op dit moment ben ik van de dozen van ontbijtgranen puzzels aan het knippen. Van een doos frosties moeten de kinderen dan de puzzel van de leeuw zien te maken. Jullie zien het, hier wordt echt niets weggegooid.
Ook met maxicosi s, verzorgingskussen en van die loopwagentjes/rekjes om de kindjes te leren stappen doe je Zuster Lucienne erg veel plezier mee.
Van die dingen die je dikwijls in winkels gratis krijgt als je van dat product iets koopt, ik denk maar aan een buideltasje, springtouw (kennen ze hier niet), springbal, een koffietas,...maakt niet uit er zijn weinig of geen dingen waar hier "neen" wordt op gezegd.
Ook volwassen kledij is hier in Chili altijd welkom. Zuster Lucienne brengt dat naar mensen in de campo (bergen). Oude rolstoelen, wandelstokken, looprekjes, je kan het zo gek niet bedenken. Hier wordt echt alles gebruikt.
Kortom, alles wat een mens nodig heeft is hier meer dan welkom.
Collega s: Lege pamper dozen ook graag bewaren als het zou kunnen. Die kunnen we gebruiken om alles in te sorteren en op te sturen met de container.(Mercikes)
Al deze dingen zouden voor augustus 2008 bij mij thuis moeten geraken. Op dit moment wordt alles verzameld in mijn kamer (aangezien deze toch leeg staat). Begin augustus wordt dat naar de zus van zuster Lucienne gebracht, die dat op haar beurt sorteert en inpakt voor met de container mee te geven, die eind augustus, begin september richting Chili vertrekt.
Graag wil ik iedereen bedanken voor de vele moeite die jullie doen om dingen in te zamelen en voor de geldelijke steun die we tot hiertoe mochten ontvangen van vele van jullie. In het bijzonder aan de Halloween kerngroep van Mal waar we een aanzienlijk bedrag van gekregen hebben. Dit bedrag gaat integraal naar de bouw van de brandtrap in het jongeren huis. Dikke Merci daarvoor.
Ik kan jullie al vertellen dat ik van de andere gekregen gelden reeds enkele mappen voor de kinderen gekocht heb. Zo kunnen ze al hun knutselwerkjes mooi opbergen. Ook gekleurd papier (is hier erg schaars te verkrijgen), splitpennen, make-up (erg schaars en komt nu mee van België) zijn reeds van jullie steun gekocht. Waarvoor mijn oprechte dank aan ieder van jullie. Ik hoop jullie spoedig een foto van dit alles op mijn blog te laten zien.
Alvast erg bedankt voor alles, alsook de persoonlijke mailtjes die ik van "mijn fans" mag ontvangen (dikke lol hier)
Voor de nieuwsgierigen of leergierigen. Misschien wisten jullie het al of vallen jullie meteen uit de lucht. Ik heb deze mosterd gehaald uit een boek over Chili dat het Nederlands bezoek (de hollanders, grapje he ) meebracht. Een erg interessant boek. Van zodra ik de schrijver weet, laat ik het jullie weten.
Chili: *nergens breder dan 150 km *4300 km lang *oppervlakte: 750.000km2 en dus ongeveer een 21 keer Nederland. *telt een 14.4 miljoen inwoners
Bevolking: *30 % blank *65 % mesties *5% indiaans *(5%analfabeet) De Chileense bevolking is een mix van verschillende bevolkingsgroepen en culturen. De meerderheid (65%)heeft indiaanse en Europese wortels (mestiezen) zijn afstammelingen van Spaanse kolonisten. 10% van de inheemse bevolking (pueblos indigenas) maken nog deel uit van de Chileense bevolking. 3 Eeuwen na de aankomst van de Spaanse veroveraars zijn de inheemse volkeren volledig uitgeroeid door militaire campagnes, gedwongen zwaar werk in de mijnen en ziektes. De overgebleven indianen verloren grotendeels hun zuiverheid van ras door gemengde huwelijken. Sinds eind 19de Eeuw trad er in mindere mate vermening op met enkele duizende Europese imigranten uit alle mogelijke landen ( maar vooral Duitsers). Zij hebben vooral het zuiden van het land helpen bevolken en ontwikkelen. Hierdoor bestaat nu 25% van de bevolking uit blanken. Door deze mix van bevolkingsgroepen is de grootte van de mensen sterk beinvloed.
Op een 3000km van de kust vinden we het beroemde Paaseiland en op 670km vinden we het eiland Juan Fernandez of ook wel Robinson Crusoë genaamd. Dit laatste eiland is bekend geraakt door de avonturen van de 17eeuwse Engelse zeeman (Alexander Selkirk). Hij werd hier als straf aan land gezet en wist hem 4 jaar in leven te houden voor hij door een passerend schip werd gered. Vandaar ook het overlevingsprogramma Robinson Eiland en het verhaal van Jack Sparrow in Pirats of the Carribean.
Uiteraard stond er nog veel meer in dat boek (Zo n 400 pagina s dik). Maar dat moeten de geinteresseerden dan maar eens gaan lenen in de bibliotheek, of eens heel lief gaan vragen bij de familie Symons (dikke lol).
Ja, ja ik leef nog (lol). Ik heb bijna 2 weken niets meer van mij laten horen (schandalig, ik weet het, het schaamrood staat op mijn wangen) maar ik ga het proberen goed te maken met volgend blog bericht.
Donderdag 8 november Namiddag zijn we met de 5-6 jarige naar een soort leerboerderij geweest. (Ik hield mijn hart vast, want we hadden de vedetten mee.) Aangekomen op de boerderij kregen we enkele mandjes met mais en mochten de kinderen de kippen en ander loslopend gevogelte voederen. Ik heb nog nooit kippen zo hard zien weg lopen van hun voer als toen. Onze kinderen strooiden de mais niet mooi op de grond zoals dat hoort, neen de kippen werden geattaceerd door 10 kinderen die de mais toch wel redelijk krachtig gooiden om te raken (lol voor ons en de kinderen, iets minder lollig voor de kippen). Ook mochten ze het varken, de ezels, de konijntjes en ander klein gedierte voederen (deze zaten mooi in een hokje). De boer des huizes had vrij snel door welk vlees hij in de kuip had en liet een hele bende berggeiten op ons los. Deze kwamen toch aan een behoorlijke snelheid afgestormd. Enkele (een 4 tal) vonden dit niet zo tof en waren sinds toen niet meer weg te slaan van de tia's. De 'echte' vedetten zetten het in eerste instantie op een lopen, maar die schrik keerde snel om in een kat en muis spel met de geitjes. Ik heb toen stiekem de tip aan zuster Lucienne gegeven om ook een 5 tal geitjes in het weeshuis te halen, dan waren de kinderen s'avonds dood moe als ze gingen slapen. Maar Lucienne was er niet erg voor te vinden!!(lol).
Verder hebben ze brood gemaakt en gebakken, de koe gemolken (heb hier toffe foto's van), eitjes gezocht tussen het stro. op het einde van die namiddag kregen ze hun zelf gebakken brood, met een eitje en wat melk. We hebben ook nog iets typisch chileens gedrongen, een soort bloem met water bij(maar ben de naam nu effe kwijt). Het smaakte naar een mengeling met koffie en cacao(ofzoiets).
Als afsluiter mochten ze nog allemaal hun plantje mee naar huis nemen en een ritje maken op het paard. De boer drong aan dat ook de tia's even een ritje zouden maken!! Wat hij er wel vergat bij te vertellen is dat hij het paard na de eerste 2 stappen losliet!!!! En uiteraard als vrijwilligster ben ik eerst moeten gaan. Maar het was een braaf paard!
Het was een mooie en leerrijke namiddag voor de kinderen (en ook voor mij)
Zaterdag 10 november. Zijn we met het bezoek uit Nederland en de braafsten van de bende naar de zee geweest. Hier was de zee erg kalm, en was het een wit strand. Ook veel meer toerisme. Hier leek het of ik in Zuid-Frankrijk aan zee was. We zijn er een vaina(heb geen idee hoe je het schrijft) gaan drinken(iets typisch Chileens) Het zag er uit als Bailys met 2cm opgeklopt eiwit erboven op. Lekker maar straffe boel.(wetende dat ik 2 maand niets alcoholisch gedrongen heb, de hele nm fijn geravot met de kinderen in de zon. Ik kan u garanderen dat ik erg blij was dat we vlak erna terug naar huis gingen. Voor ik de auto in stapte heb ik nog snel wat soeveniers mee gebracht. Die mensen hadden geluk dat ik nog niet genoeg Castiliaans kon, want die hebben mij serieus in 't zak gezet (ben er nog altijd niet goed van). Onderweg zijn we gestopt bij een kraampje waar er typisch Chileense potjes en andere dingetjes gemaakt werden. Ieder kind mocht er een soeveniertje uitkiezen. Ook ik kreeg een klein varkentje op 3 pootjes (een geluksbrenger). Omdat dat varkentje kan blijven staan op 3 pootjes! Deed me wel plezier. Het staat nu op mijn nachtkastje. Moet eerlijk toegeven, dat als ik 's morgens mijn wekker afgeduwd heb, dat dat varkentje altijd op zijn zij ligt!!!!!!!!! Maar ik vond het toch een mooi gebaar van zuster Lucienne.
Woensdag 14 november. Ben ik weer mogen gaan 'bratsen'(plat Mallers voor: meegaan). 's morgens vroeg zijn we naar Concepcion gegaan. Daar hebben we een bezoekje gebracht bij de Belgische Consul. Een zeer vriendelijke vrouw en zijn we mogen blijven eten (vrij sjiek) super lekker trouwens. Na heel wat bijgepraat te hebben zijn we weer naar een ander stukje zee geweest in Dichato. Je moest het plekje echt weten liggen, want een toerist zou het nooit vinden. Ook weer super mooi. Het waaide wel erg hard. Ik had vrij snel gezien dat op die ene rots een visser stond. Uiteraard zo nieuwsgierig als ik ben, moest ik effe gaan uitzoeken hoe die op die rots kwam. Natuurlijk ben ik naar boven geklommen om dat gaan uit te spitten. Een super mooi zicht trouwens. Die rots liep een eindje het water in. Als je naar beneden keek (wat ik niet direct iemand aanraadt) veel water, rotsen en zeewier.
Daarna zijn we doorgereden naar 'salta de laja' Een erg mooie waterval (zoals je hierboven kan zien). Langs de waterval was een pad dat je helemaal kon volgen tot boven. Als je beneden stond leek dat of er boven een rivier was de diepte van een 'kanaal'(bij wijze van spreken) maar boven zag je dat dat eigenlijk helemaal niet zo diep was (eigenlijk belachelijk weinig water) Maar een super mooi zicht.
's avonds zagen we op het nieuws dat er in het noorden een serieuze aardbevind was geweest. Het epicentrum lag in Antofagasta. Tot in Santiago hebben ze het gevoeld. Aangezien ik nog een 5 uur rijden onder Santiago ben, hebben wij er helemaal niets van gevoeld. Er is daar heel wat schade aangericht. Maar gene paniek thuis, ik mankeer niets!
Voor de rest vul ik mijn dagen vooral met kerstkaarten schrijven naar alle mensen die peterschappen hebben in dit tehuis.(En dat zijn er heel wat hoor) en activiteiten doen met de kinderen uiteraard.
Meer informatie hierover en foto's over de mooie landschappen volgen (hopelijk) snel. (Als ik iets meer tijd heb)
Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik ingewerkt raak en hoe meer ik zie. Zoals je in de vorige blogs kon lezen is Chili een erg mooi land met een prachtige natuur (en dan heb ik nog maar een klein beetje gezien hé). Maar Chili heeft ook de andere kant van de medaille.
Enkele weken geleden ben ik samen met zuster Lucienne en de sociale asistent op huisbezoek geweest. De meeste hebben een huisje dat door de overheid gebouwd is. Er zijn mooie en grote (voor in Chili) huizen bij, maar de meeste hebben de grote van een groot tuinhuis (2 verdiepingen). Ze wonen er gemiddeld met 6á7 personen in. Ik wil hier zeker niet te veel over vertellen om de privacy van de mensen niet te schenden. Maar ik garandeer u dat je ogen opentrekt en dat je het gedrag van vele kinderen hier dan beter begrijpt.
Ieder kind dat hier verblijfd heeft zijn/haar verhaal. De meeste hebben zwaar geesteszieke ouders, of ouders met een serieuze alcohol en/of drugsverslaving. De kinderen zijn hier geplaatst door het gerecht. Vele kinderen zijn verwaarloost of psychisch en /of fysisch mishandeld en misbruikt. Geen wonder dat de kinderen dan problematisch gedrag vertonen.
De kinderen worden hier opgevangen door psychologen, een sociale asistente, de tia's,... Alles wordt hier in het werk gesteld voor het best functioneren van de kinderen. Ze gaan naar school, krijgen activiteiten aangeboden,...Maar het belangrijkste missen ze een mama en een papa! Een mama en papa die er zijn voor hun, die hun knuffelen, die hun op de schoot nemen, kortom die de kinderen overladen met veel liefde en genegenheid. De tia's hier doen hun uiterste best om al deze dingen te doen met de kinderen, maar een tia werkt haar uren (geeft ook veel liefde) en gaat naar huis...Een mama en papa zijn er altijd!!!(de mijne toch)
Wat de activiteiten betreft: Met de jongste 2 tot 4 jaar: Iedere dag doe ik wat anders (ge kent mij he als ik iets in mijn krollen krijg!!!!lol). Iedere dag zit er wel een activiteit met de bal bij. De jongste leg ik met hun buik op de bal (balbeleving) vinden ze geweldig. De oudere rollen de bal van de ene kant naar de andere kant, of naar elkaar (dit beginnen ze zelfs spontaan te doen tof!!!) Of ene hoepel waar ze moeten doorkruipen, of met de bal doorgooien,... Maakt niet uit wat je doet, ze leren van alles wat bij, ze zijn bezig en krijgen terwijl aandacht en dat vinden ze super (welk kind krijgt er niet graag aandacht!) Bij deze groep ben ik pas gestart met makkelijke puzzels (uit 2 of 3 stukken bestaan ze) die we gekregen hebben van België. Er staat een bal, een boot, een hond,...op. In ene weg leer ik ook dingen bij en leren ze al spelenderwijs spreken! Ik moet zeggen dat het bij sommige kinderen vlotter gaat dan gedacht.
Bij de 4 tot 6 jarige voel ik me soms een school juffrouw. Aangezien het onderwijs hier niet zoveel voorstelt maak ik met deze groep heel veel werkblaadjes. Hoe ze moeten kleuren, welke kleuren dat het zijn,... Met de oudere ben ik kleine tel oefeningen aan het doen, tis nog moeilijk, maar langzaam zie je ook hier vorderingen in. Ik ben trouwens nog op zoek naar nieuwe werkblaadjes. Ik haal mijn mosterd op deze site www.jufsanne.com, maar aangezien ik zo goed als alle werkblaadjes daar al gemaakt heb met de kinderen en over niet zo heel veel tijd beschik om heel het internet af te schuimen vraag ik hulp aan jullie!! Kennen jullie kleuterleidsters, of ben je er zelf één en heb je zo werkblaadjes of je weet waar ik ze kan vinden, laat het me dan aub weten. Dan heb ik een nieuwe activiteit voor hun, zij zijn er dol op en leren veel bij. Dus iedereen gelukkig. Met deze groep speel ik regelmatig de toren van Pizza (een gezelschapspel ook gekregen van België) dat vinden ze geweldig als die toren beweegt en al de mannekes vallen eraf, lol gegarandeerd!! Ook puzzels vinden ze tof. Op dit moment ben ik aan het verven met hen, zeker geen simpele klus, maar lollig. Achteraf om alles te poetsen ist minder lollig, maar dat nemen we erbij. Begrijp wel dat ik al deze activiteiten in groepjes van 3 of 4 personen doe. Meer kinderen is op dit moment nog niet haalbaar.
Bij de oudste 6 tot... zijn het vooral buiten spelletjes. Veel lopen, voetbal, basketbal,... de dingen die ze kennen. Trefbal begint te lukken. In het huis van de jongeren ben ik enkel enkele uurtjes in het weekend, dus erg veel activiteiten heb ik hier nog niet kunnen doen.
Voila, weer ene hele boterham.
De taal: tja mucho paciencia. Een paar kleine voorbeelden een bal is in het spaans 'balón' en in het castiliaans 'pelota'. Wat hetzelfde is als in het nederlands: gratis, auto, chicle (kaugom in het dialect)er zijn er nog hoor maar ik kom er effe niet op. Enfin het gaat als ze langzaam en duidelijk genoeg spreken dan kan ik al gesprekken volgen en zelfs al een ietsiepietsie woordje mee praten. maar ik had verwacht dat het sneller ging gaan!
Voila, weer ene hele boterham.
P.S: Angela ik heb uw en vele anderen hun mailtjes niet ontvangen, ik stuur altijd iets terug!
Via deze weg wil ik iedereen die dit nog optijd leest aanzetten om een kijkje te gaan nemen in Mal. Zo te horen hebben weer veel mensen de handen in mekaar geslagen om er echte griezelstraten van te maken. Erg veel tijd en voorbereidingen zullen dan ook dit weekend hun vruchten afwerpen. Dus allen daarheen!!!!! Via deze weg dus ook ene dikke proficiat aan iedereen die er op één of andere manier aan meewerkt. Het duiveltje achter de toog(van vorig jaar) denkt aan jullie. P.S. veel foto's maken he, dan kan ik van hier ook een beetje meegenieten.
Zoals in vorige blog vermeld hebben we zondag de verjaardag van alle kinderen gevierd. s'Middags werden ze getracteerd op lekkere frietjes. Namiddag kregen ze chips en frisdrank. En 's avonds een lekker stuk 'torta' vergelijkbaar met gateau. In de namiddag hebben de jongste zich verkleed en de jongeren danste de 'cueca'. Het was een echt feest voor hun. Ik heb hun reacties (toen ze de cadeautjes opende) op filmpje. Om jullie maar een idee te geven hoe blij ze hier zijn zelfs met een onvolledige puzzel!
Even wat meer info over de inzamelactie.
) meebracht. Een erg interessant boek. Van zodra ik de schrijver weet, laat ik het jullie weten.
Ja, ja ik leef nog (lol). Ik heb bijna 2 weken niets meer van mij laten horen (schandalig, ik weet het, het schaamrood staat op mijn wangen) maar ik ga het proberen goed te maken met volgend blog bericht.
Hoe langer ik hier ben, hoe meer ik ingewerkt raak en hoe meer ik zie. Zoals je in de vorige blogs kon lezen is Chili een erg mooi land met een prachtige natuur (en dan heb ik nog maar een klein beetje gezien hé). Maar Chili heeft ook de andere kant van de medaille. 
