Verward

en dolend

bewandelt ze

haar grillige levenspad.

Verdwaald

in het verleden,

verdiepend

in het nu

maar niet gelovend

in de toekomst.

Flarden

uit haar leven

flitsen

door haar gedachten.

Toen plots

de wind

haar de mond snoerde

en haar voorgoed

het zwijgen oplegde.

(25/3/2006)

29-05-2010 om 00:00 geschreven door Jasmien De Vuyst  

Liefde is

verleden tijd

voor lief

Wachten tot je komt is

studeren op het afscheid

Hier

is het fijnste

waar je nu bent

Je bent zo mooi

anders dan ik

niet meer

of minder.

Zo mooi, anders

Ik zou je nooit

anders

dan anders willen

Kus me tot ik spin

Maak van dit

veel te grote bed

een klein fort

van dons

29-05-2010 om 00:00 geschreven door Jasmien De Vuyst  

Liefst had ik

een tafel met je gedeeld

bij het ochtendgloren

IK ZOU JE GRAAG SLAAN!

Liefst had ik

op mijn rug

naast jou gelegen

in het natte, groene gras

MAG IK JE SCHOPPEN?

Liefst had ik

uren met jou

in één bed gelegen

tussen het glanzende satijn

IK WIL JE HATEN!

Liefst had ik

gewild

dat dit sprookje

nooit eindigde

IK GELOOF NIET MEER IN SPROOKJES

29-05-2010 om 00:00 geschreven door Jasmien De Vuyst  

Liefde

omvat in

een klein hartje

is groots.

Liefde

is sterk

overwint vele obstakels

Liefde

ook zwak

gevoelige plekken

Iedere mens

klein hartje

groots en sterk

waar

een beetje liefde

aanwezig is

29-05-2010 om 00:00 geschreven door Jasmien De Vuyst  

Alles

wreed schoon

wreed puur

wreed fijn

Té vroom

zodat het op de duur

té schoon is

om waar te zijn

Toch geloof ik

wat ik heb gehoord

in het spreekwoord

‘Na regen,

komt zonneschijn!’

29-05-2010 om 00:00 geschreven door Jasmien De Vuyst  

Toen de aarde nog natuur was,

de lucht nog zuurstof bevatte,

toen bladeren nog groen waren,

het water nog zuiver en nat,

toen liefde nog puur was

en niet bestond uit pijn…

Toen wist ik niet

wat verdriet kon zijn

Nu kijk ik naar buiten

Alles is stil en dood

Alles is anders

IK voel een verschil

HET grote verschil

28-05-2010 om 00:00 geschreven door Jasmien De Vuyst  

We zijn nu meer dan 2 jaar later...

Maar ik mis je nog steeds evenveel.

Mijn hart is van jou

en van een jongen

waar jij het vólste vertrouwen in zou hebben.

Soms,

wanneer hij dingen zegt of doet,

word ik aan jou herinnerd.

Heel snel

in een flits.

Je vogels waren jouw hart

omdat ze vlogen in vrijheid

en aten in je nette tuin...

Je lange leven!

Net zoals de zee.

Een lange ochtendwandeling langs het strand,

met je voeten in het water,

denkend over het leven.

Jouw tijd en goede herinneringen rusten nu...

Ik heb ze over de schelpen uitgestrooid,

ik zal hen goed bewaren.

Kon ik maar één minuutje nog bij je zijn

samen met je 6 andere kleinkinderen

waar je zó fier op was.

Dan konden we je zeggen dat we allen van je houden,

dat je voor altijd onze liefste Bompa bent.

Jasmien

28-05-2010 om 00:00 geschreven door Jasmien De Vuyst