Vandaag hadden we onze 'rustdag' in het mooie Krakau; De zon scheen overvloedig, en gewapend met korte broek en een trendy gidsje togen we deze morgen stadwaarts. Ons plan : een uitgestippelde wandeling in het historische centrum en een bezoek aan de fabriek van Schindler, nadien het schitterende historische museum onder de grote markt van de stad. Die markt wordt als de grootste van Europa beschouwd en is werkelijk een beauty (eat your heart out, Sint-Niklaas ). We hebben ons plan perfect kunnen uitvoeren, maar het bezoek aan het historisch museum zal voor een volgende keer zijn... We hebben dan ook minstens 15 km door de stad gewandeld. De vroegere fabriek van Oscar Schindler is getransformeerd in een museum over Krakau in de 2de wereldoorlog en specifiek over het lot van de joden. Om even terug te koppelen naar het verhaal van vader : hij nam dienst in april 1943, de maand voordien was het getto op brutale wijze ontruimd.
Zo zie je maar dat een (oorlogs)medaille nogal tegengestelde kanten kan hebben... Morgen treden we opnieuw in de voetstappen van vader Juul. We fietsen dan naar Debica, dat wordt een tocht van ongeveer 120 km. Vader kwam er terecht na de opleiding in Zhytomir en verbleef er 2 maanden. Nadien vertrok hij met zijn afdeling naa Milowitz, waar we helemaal in het begin van onze tocht passeerden.(zie dag 2)
Over Debica schrijft vader nogal wat, en niet altijd in fijnzinnige bewoordingen... Ik zal vandaag al een passage uit zijn oorlogsverslag op jullie loslaten, morgen kan ik dan een 2de deeltje overnemen :
"Alhoewel drieduizend kilometer van onze geboorteplaats voelden we ons snel thuis, maar als we' goed gewoon waren werd alweer de aftocht geblazen en ditmaal naar de omgeving van Debica in hartje Polen. Nog altijd snikheet elke dag, maar ditmaal duurde onze reis niet zo lang. We moesten echter met heel wat tegenslag afrekenen want op zeker moment waren de sporen voor en achter ons in de lucht gevlogen en we bevonden ons in een benarde positie. Dan maar 2 dagen wachten en vervolgens langzaam voorwaarts. Langs de spoorbaan honderden verbrande en versplinterde wagens, slachtoffer van de vernielzucht der partizanen (...) We zijn er zonder ongelukken doorgekomen en bereikten spoedig de stad Debica, van waaruit we langs een smalle spoorbaan het opleidingskamp zouden bereiken."
Onszelf wens ik alleszins een meer voorspoedige trip toe en jullie een maandag met perspectieven. Hou jullie haaks !
Het eerste deel van onze trip zit er op, wij hebben het parcours Praag-Krankau afgehaspeld op eigen spierkracht ! Morgen houden we een rustdag in Krakau om de batterijen op te laden. De tweede week belooft immers nog zwaar en avontuurlijk te worden. Maar goed, dat zijn zorgen voor morgen, hier zitten we dan in een hostel (jeugdherberg) in Krakau. We hebben een kamer voor 6 personen voor ons alleen, als compensatie voor het feit dat onze boeking niet was geregistreerd (hun systeem zou veranderd zijn...); In elk geval hebben we al een impressie van de stad kunnen opmaken vanavond; Het is hier zeer druk in Krakau, vooral het centrale plein en de straten daarrond zijn goed van toeristen voorzien. Ons plan om morgen naar Auschwitz te gaan valt jammer genoeg in duigen, en dat omdat we online moeten reserveren, en betalen lukt niet, We konden trouwens enkel nog een rondleiding in het Italiaans volgen... We hebben dus beslist om morgen Krakau te verkennen aan de hand van een modern gidsje dat Koen tot hier heeft meegezeuld.
De tocht vandaag was niet echt memorabel. Vanmorgen kregen we wel ontbijt in 'Stary Dwor', maar er liep voortdurend volk af en aan, we voelden ons een beetje op overschot. Toch een heel merkwaardige locatie ! De zon scheen volop en het werd vandaag echt wel warm. We kregen ook weer onze portie klimwerk voorgeschoteld,waaronder een vrij lange maar mooie col, blijkbaar geliefd bij wielertoeristen want ze kwamen ons in drommen toe gereden, met een koersfiets weliswaar !
Ook ontnuchterend : in een stadje wilden we een koffie gaan drinken, maar we vonden er welgeteld één terrasje, er zat zelfs niemand aan de 2 tafeltjes die het etablissement rijk was. Blijkbaar is de 'terrascultuur' nog niet in Polen doorgedrongen. Ligt hier een opportuniteit voor een ondernemende Vlaming ?
Ten slotte : na enkele dagen onder de radar is vader Juul weer opgedoken :hij is zeker in Krakau gepasseerd op weg naar Zhytomir; Hij beschrijft in zijn verslag hoe ze in een dorpje in de buurt van Krakau de mis zijn gaan bijwonen. Hij noemt het dorpje 'Reigersdorf' (kan ook 'Reibersdorf zijn), maar ik heb het nergens terug kunnen vinden...Als iemand een tip heeft...
Ik laat jullie even delen in zijn verslag : "Omdat het hoogdag was ben ik er met de Sus op uitgetrokken naar het kleine kerkje. Het was enige minuten voor tien toen we arriveerden en de mis begon dus bijna ogenblikkelijk. Ook was er net plechtige communie, wat op een heel plechtige en traditionele manier verliep.(...) Hierbij valt op te merken dat de misgezangen door iedereen worden meegezongen. (...) Eén melodie kan ik me zelfs nog goed herinneren en ik zal ze niet gemakkelijk vergeten."
We zijn inderdaad in Polen aanbeland, na een tocht van meer dan 100 km door een -eufemistisch uitgedrukt- golvend terrein. We vertrokken onder een stralende zon en zouden de hele dag aangename temperaturen ervaren. Iets voor de middag overschreden we de grens in Cessky Tessin, een stadje dat half Tsjechisch, half Pools is. Je merkt dat uiteraard aan de naamborden; Tsjchisch en Pools lijken wel op elkaar, maar er zijn ook wel verschillen. 'Asjeblief' in het Tsjechisch is bijvoorbeeld 'prosim', en in het Pools 'prosze'. Ook zijn er uiteraard de valuta : een Tsjechische kroon is 0,04 Euro waard, een Euro is dan weer 4 zloty; Je moet er dus wel je hoofd bijhouden. Maar goedkoop is het hier zeker, net als in Tsjechië : overnachting met ontbijt voor 2 personen kost je zowel in Tsjechië als Polen rond de 45 Euro, net als een avondmaal voor 2.
Genoeg cijfertjes, nu enige dramatiek ! Toen we aan het opkramen waren van ons middagmaal aan een kerkje langs de baan werd ik in mijn middenvinger door een wesp gestoken. Vermits ik bijzonder allergisch ben voor wespengif en een shock riskeer was er even grote ongerustheid. Op een gezwollen en pijnlijk vinger na viel het echter nog mee en konden we min of meer normaal onze tocht verder zetten.
Dan iets over Zywiec : we logeren in een tot hotel en restaurant omgebouwd oude papierfabriek 'Stary Dwor'. Veel volk is er niet, buiten ons is er nog een rockgroep die morgen zal optreden op een "christian concert' hier ter plaatse. Er komen blijkbaar 2000 jongeren op af. De paus zal tevreden zijn ! Voor het overige valt er weinig te beleven ...
Verder geen speciale meldingen; Zet de kat niet bij de melk en drink een glas op onze gezondheid. Wij doen geregeld hetzelfde ! Na zdrowie !
Vandaag hebben we onze laatste volledige dag op Tsjechisch grondgebied afgewerkt. Morgen zullen we de Poolse grens overschrijden . Maar eerst over vandaag : het was een relatief korte (80 km) maar loodzware rit, die ons voerde over menige klim :van lange oplopende hellingen tot korte steile 'smeerlappen', we kregen het allemaal voor de wielen geschoven. Bovendien liet de zon het afweten, en na een klim die je bezweet bovenkomt kan een afdaling behoorlijk koud aanvoelen, zeker aan de handen. De ultieme klim (naar Stramberk) was, net als gisteren een hele kluif, maar de beloning mocht er zijn : een gezellig pension, een pittoresk dorp met een middeleeuwse toren, authentieke houten huizen en een goed en goedkoop restaurant.
Toen we aankwamen aan ons pension was er niemand aanwezig, dus hesen we ons met onze zwaar bepakte fietsen richting het marktpleintje voor een pint. Er zat een koppel op het terras en die spraken warempel Nederlands. Het waren dus noorderburen, sympathieke mensen uit Amersfoort die een trip in Tsjechië aan het maken zijn. We hebben met Gijs en Nelleke honderduit gebabbeld over werk, voetbal, koers, en hoe goedkoop Tsjechië wel is...Echt gezellig ! Nadien maakten we kennis met de dame van het pension,die uitstekend Engels spreekt, niet zo evident hier
Onderweg zagen we een monument met de namen van gesneuvelde Russische soldaten tijdens WO II, ook dat was een primeur.
Onze overschrijding van de Poolse grens morgen zal ongetwijfeld een vredevol gebeuren zijn, in tegenstelling met de inval van Polen op 1 september 1939 door het Duitse leger. Polen werd zonder meer onder de voet gelopen (met de hulp van Stalin trouwens...) en bij Duitsland aangehecht. Vandaar ook dat vader zonder verpinken Duitse plaatsnamen noteert, ondertussen meestal weer 'verpoolst'. Een merkwaardig voorbeeld daarvan : Lwow lag toen in Polen, na de Duitse inval werd het Lemberg, en nu heet het stadje L'viv en ligt in Oekraïne. Benieuwd hoe die invloeden nu nog meespelen in de stad, we komen er binnen een halve week langs !
Om te eindigen : nu de kat weer thuis is, de muizen hun dansje hebben gestaakt en de goudvis verorberd kan je alleen maar jezelf verwennen. Doen !
Het is al bijna half tien als ik met de blog aan de slag ga, en dat heeft te maken met het feit dat Koen en ik het stadje Olomouc zijn gaan bezoeken. We hebben er ook ons avondmaal genuttigd, meer bepaald op het centrale plein, waar je o.a. een prachtige 'kolom van de Heilige Drievuldigheid' aantreft (Unesco Werelderfgoed), en het majestueuze stadhuis, jammer genoeg in de steigers.
Maar laten we bij het begin beginnen : vanmorgen vertrokken we onder een bewolkte hemel, maar droog. Later zou de zon er doorkomen, maar toen we rond 15 uur bij onze bestemming aankwamen, begon het keihard te regenen. Het is hier echt een fantastische locatie, een soort oud klooster, helemaal ommuurd. Het pension ligt vlakbij een prachtige barokke basiliek. Die ligt een eindje buiten de stad, en dus...moest er stevig geklommen worden richting 'das Ziel'. We hebben trouwens heel wat 'mogen' klimmen vandaag. De Tsjechen hebben blijkbaar de gewoonte om hun dorpjes in een valleitje te leggen, waardoor je vaak stevige hellingen krijgt als je het dorp uitrijdt, zelfs tot 15%. En nog iets over het verkeer in dit land : er zijn heel wat lange rechte wegen, en zelfs de secundaire wegen hebben veel vrachtverkeer Aangezien er meestal geen fietspad is kan je wel eens last hebben van voorbijsnellende vrachtwagens.
Een bizarre anekdote wil ik jullie niet onthouden : terwijl we in een dorpje even halt hielden, schalde een vrouwenstem door een luidspreker, uiteraard voor ons onbegrijpelijk. Dat duurde minstens 10 minuten. De dorpelingen waren dat blijkbaar gewoon, want ze bleven rustig rondstruinen, maar voor ons leek het wel een beetje "big brother".
Morgen hebben we nog één dag Tsjechië voor de boeg. Daarna duiken we Polen binnen, dat wordt weer aanpassen qua taal, geld en vermoedelijk ook de mentaliteit. Geografisch gezien zitten we bijna in de driehoek die Tsjechë in het oosten tussen Polen en Slovakije prangt. Verder zitten we pal zuid van Wroclaw, vroeger Breslau, een stad waar vader verschillende keren is geweest en die misschien voor volgend jaar op het programma staat.
Om te eindigen een existentieel vraagje : waarom dansen de muizen enkel op tafel als de kat van huis is ? Is dat geen geval van uitsluiting ?
Ik wens jullie en onszelf een goede nachtrust . Na shledanou !
Weer een dagje verder, en een zonnige dag bovendien. Een mooie route uitgestippeld door het landelijke Tsjechië, over een afstand van iets meer dan 90 km. Keerzijde van de medaille : de klimbenen worden voor het eerst serieus getest. Goede voorbereiding op wat nog zal komen in oost-Tsjechië en Polen. Ook de eerste pech vandaag : Koen die een kettingbreuk heeft op een steile helling. Gelukkig heeft deze vooruitziende jongeman een hele kit met herstellingsgerief bij, en warempel ook om een ketting te repareren. Maar zoiets doen in de graskant van een helling waar af en toe auto's of vrachtwagens voorbijrazen is wel een uitdaging... Na drie kwartier proberen was de ketting enigszins hersteld. In het volgende stadje stapten we toch maar een fietsenzaak binnen en in ons beste Tsjechisch Engels legden we alles uit. Het heerschap monsterde de ketting met een soort haakje en was resoluut in zijn analyse : "Kaput!"!!! Resultaat : een nieuwe ketting en met een een gerust gevoel verder door het heuvelland : schattige dorpjes, uitgestrekte weilanden, bossen, meertjes en riviertjes. Kortom : puur natuur, en dus genieten, vooral omdat de wind ons gunstig gezind was.
Hier logeren we in een pretentieloos pensionnetje. Mevrouw heeft als hobby 'steppen', met een groot formaat dan wel. Meneer doet aan extreme sporten, waaronder klimmen in o.a. Nepal. Er hangen indrukwekkende foto's van hem aan de muur, o.a; met een rugzak van 100 kilo ! Tsjechen zijn dan ook bekend als goede klimmers. Overwegend vriendelijke mensen ook, al lijkt de oudere generatie wat wantrouwiger. Zo hadden we, toen we bij een kasteel onderweg enkele foto's wilden nemen, een dame van stalinistische makelij aan ons been omdat we geen toegangsticket kochten. De kennis van het Engels varieert van totaal afwezig tot behoorlijk, en ook hier merk je duidelijke generatieverschillen. Onze gastvrouw hier spreekt Duits, dat lijkt ons eerder uitzonderlijk. Verdere observaties : bijna geen cafés onderweg, maar wel hippe etablissementen in de stadjes. Winkels zijn er ook met mondjesmaat, meestal COOP (dat is van Zwitserse origine). Conclusie : Tsjechië zit in een overgangsfase, en daar heeft Europa veel mee te maken. Her en der vind je het Europees logo op projecten van diverse aard, zelfs sportpleintjes.
Aldus wens ik u een goede nachtrust. Laat u maar eens goed verwennen door de goudvis én de dansende muizen op tafel, gezien de kat van huis is. ...
Voor enkele dagen laten we het spoor van vader Juul los. We zullen het pas terugvinden in Krakau,en dat is nog even. Vader verplaatste zich per trein, wij met de fiets, en dat scheelt wel een slok op de borrel. Onze winst: we komen in leuke plekjes waar vader nooit is geweest of misschien met de trein is gepasseerd tijdens zijn verplaatsing van Graz naar Zhytomir. In elk geval bewegen we ons pal oost. "Naar oostland willen wij rijden"......
En dan nu het verslag van de dag : 93 km over zeer gevarieerd parcours. De gps stuurde ons aanvankelijk over een grote baan met heel druk verkeer, maar dat wilden we dan toch liever niet; Vandaar een alternatief langs de oever van de Elbe, heel leuk en ontspannend, maar op bepaalde momenten een pad dat zelfs met een MTB een hele klus zou zijn. Niet 'zingend en klingend' maaar wel hotsend en botsend vervolgden we onze weg. Even consternatie : een brug over de spoorweg was gewoon weg, en dan maar via de grote baan naar Pardubice, een middelgrote stad, die we jammer genoeg niet hebben kunnen bezoeken omdat ons pension een eindje buiten de stad ligt. Weer een leuke bestemming, dus we klagen niet.
Even tussendoor een persoonlijke noot van Jan: enkele jaren geleden was ik met de school van Sint-Niklaas enkele dagen op uitwisseling in Debica, een 50-tal km ten noorden van dit stadje.Nooit gedacht dat ik zo snel in de buurt zou komen. Ik heb er mooie herinneringen aan...
Om nog even op vader Juul terug te komen : tijdens zijn herstelperiode kreeg hij de kans om een uitstap van enkele dagen naar Neustadt (Nove Mesto) te ondernemen. Dat dorpje ligt helemaal in het noorden van het huidige Tsjechië, vlak bij Duitsland. Ik citeer graag vader Juul, die andermaal zijn gevoel voor sfeer laat horen. Geniet even mee : "Op een zaterdagmiddag trokken we erop uit tot maandagnamiddag. Pas op zondagmorgen kwamen we ter bestemming, en dat na een stevige mars van een tiental km., maar ik moet erbij zeggen dat de sneeuw minstens een meter dik lag. 't Was echt een sprookjeslandschap. (...) Dit was één van mijn schoonste zondagen in Duitsland."
Het ga jullie goed, en laat je maar eens goed verwennen door je huisgenoten, en dat mag ook wel de goudvis zijn als de kat van huis is.
Vandaag hadden we onze 'rustdag' in het mooie Krakau; De zon scheen overvloedig, en gewapend met korte broek en een trendy gidsje togen we deze morgen stadwaarts. Ons plan : een uitgestippelde wandeling in het historische centrum en een bezoek aan de fabriek van Schindler, nadien het schitterende historische museum onder de grote markt van de stad. Die markt wordt als de grootste van Europa beschouwd en is werkelijk een beauty (eat your heart out, Sint-Niklaas 
). We hebben ons plan perfect kunnen uitvoeren, maar het bezoek aan het historisch museum zal voor een volgende keer zijn... We hebben dan ook minstens 15 km door de stad gewandeld. De vroegere fabriek van Oscar Schindler is getransformeerd in een museum over Krakau in de 2de wereldoorlog en specifiek over het lot van de joden. Om even terug te koppelen naar het verhaal van vader : hij nam dienst in april 1943, de maand voordien was het getto op brutale wijze ontruimd.
Het eerste deel van onze trip zit er op, wij hebben het parcours Praag-Krankau afgehaspeld op eigen spierkracht ! Morgen houden we een rustdag in Krakau om de batterijen op te laden. De tweede week belooft immers nog zwaar en avontuurlijk te worden. Maar goed, dat zijn zorgen voor morgen, hier zitten we dan in een hostel (jeugdherberg) in Krakau. We hebben een kamer voor 6 personen voor ons alleen, als compensatie voor het feit dat onze boeking niet was geregistreerd (hun systeem zou veranderd zijn...); In elk geval hebben we al een impressie van de stad kunnen opmaken vanavond; Het is hier zeer druk in Krakau, vooral het centrale plein en de straten daarrond zijn goed van toeristen voorzien. Ons plan om morgen naar Auschwitz te gaan valt jammer genoeg in duigen, en dat omdat we online moeten reserveren, en betalen lukt niet, We konden trouwens enkel nog een rondleiding in het Italiaans volgen... We hebben dus beslist om morgen Krakau te verkennen aan de hand van een modern gidsje dat Koen tot hier heeft meegezeuld.
We zijn inderdaad in Polen aanbeland, na een tocht van meer dan 100 km door een -eufemistisch uitgedrukt- golvend terrein. We vertrokken onder een stralende zon en zouden de hele dag aangename temperaturen ervaren. Iets voor de middag overschreden we de grens in Cessky Tessin, een stadje dat half Tsjechisch, half Pools is. Je merkt dat uiteraard aan de naamborden; Tsjchisch en Pools lijken wel op elkaar, maar er zijn ook wel verschillen. 'Asjeblief' in het Tsjechisch is bijvoorbeeld 'prosim', en in het Pools 'prosze'. Ook zijn er uiteraard de valuta : een Tsjechische kroon is 0,04 Euro waard, een Euro is dan weer 4 zloty; Je moet er dus wel je hoofd bijhouden. Maar goedkoop is het hier zeker, net als in Tsjechië : overnachting met ontbijt voor 2 personen kost je zowel in Tsjechië als Polen rond de 45 Euro, net als een avondmaal voor 2.
Vandaag hebben we onze laatste volledige dag op Tsjechisch grondgebied afgewerkt. Morgen zullen we de Poolse grens overschrijden . Maar eerst over vandaag : het was een relatief korte (80 km) maar loodzware rit, die ons voerde over menige klim :van lange oplopende hellingen tot korte steile 'smeerlappen', we kregen het allemaal voor de wielen geschoven. Bovendien liet de zon het afweten, en na een klim die je bezweet bovenkomt kan een afdaling behoorlijk koud aanvoelen, zeker aan de handen. De ultieme klim (naar Stramberk) was, net als gisteren een hele kluif, maar de beloning mocht er zijn : een gezellig pension, een pittoresk dorp met een middeleeuwse toren, authentieke houten huizen en een goed en goedkoop restaurant.
Het is al bijna half tien als ik met de blog aan de slag ga, en dat heeft te maken met het feit dat Koen en ik het stadje Olomouc zijn gaan bezoeken. We hebben er ook ons avondmaal genuttigd, meer bepaald op het centrale plein, waar je o.a. een prachtige 'kolom van de Heilige Drievuldigheid' aantreft (Unesco Werelderfgoed), en het majestueuze stadhuis, jammer genoeg in de steigers.
Weer een dagje verder, en een zonnige dag bovendien. Een mooie route uitgestippeld door het landelijke Tsjechië, over een afstand van iets meer dan 90 km. Keerzijde van de medaille : de klimbenen worden voor het eerst serieus getest. Goede voorbereiding op wat nog zal komen in oost-Tsjechië en Polen. Ook de eerste pech vandaag : Koen die een kettingbreuk heeft op een steile helling. Gelukkig heeft deze vooruitziende jongeman een hele kit met herstellingsgerief bij, en warempel ook om een ketting te repareren. Maar zoiets doen in de graskant van een helling waar af en toe auto's of vrachtwagens voorbijrazen is wel een uitdaging... Na drie kwartier proberen was de ketting enigszins hersteld. In het volgende stadje stapten we toch maar een fietsenzaak binnen en in ons beste Tsjechisch Engels legden we alles uit. Het heerschap monsterde de ketting met een soort haakje en was resoluut in zijn analyse : "Kaput!"!!! Resultaat : een nieuwe ketting en met een een gerust gevoel verder door het heuvelland : schattige dorpjes, uitgestrekte weilanden, bossen, meertjes en riviertjes. Kortom : puur natuur, en dus genieten, vooral omdat de wind ons gunstig gezind was.
Voor enkele dagen laten we het spoor van vader Juul los. We zullen het pas terugvinden in Krakau,en dat is nog even. Vader verplaatste zich per trein, wij met de fiets, en dat scheelt wel een slok op de borrel. Onze winst: we komen in leuke plekjes waar vader nooit is geweest of misschien met de trein is gepasseerd tijdens zijn verplaatsing van Graz naar Zhytomir. In elk geval bewegen we ons pal oost. "Naar oostland willen wij rijden"......
