|
Vandaag hadden we onze 'rustdag' in het mooie Krakau; De zon scheen overvloedig, en gewapend met korte broek en een trendy gidsje togen we deze morgen stadwaarts. Ons plan : een uitgestippelde wandeling in het historische centrum en een bezoek aan de fabriek van Schindler, nadien het schitterende historische museum onder de grote markt van de stad. Die markt wordt als de grootste van Europa beschouwd en is werkelijk een beauty (eat your heart out, Sint-Niklaas :-) ). We hebben ons plan perfect kunnen uitvoeren, maar het bezoek aan het historisch museum zal voor een volgende keer zijn... We hebben dan ook minstens 15 km door de stad gewandeld. De vroegere fabriek van Oscar Schindler is getransformeerd in een museum over Krakau in de 2de wereldoorlog en specifiek over het lot van de joden. Om even terug te koppelen naar het verhaal van vader : hij nam dienst in april 1943, de maand voordien was het getto op brutale wijze ontruimd.
Zo zie je maar dat een (oorlogs)medaille nogal tegengestelde kanten kan hebben... Morgen treden we opnieuw in de voetstappen van vader Juul. We fietsen dan naar Debica, dat wordt een tocht van ongeveer 120 km. Vader kwam er terecht na de opleiding in Zhytomir en verbleef er 2 maanden. Nadien vertrok hij met zijn afdeling naa Milowitz, waar we helemaal in het begin van onze tocht passeerden.(zie dag 2)
Over Debica schrijft vader nogal wat, en niet altijd in fijnzinnige bewoordingen... Ik zal vandaag al een passage uit zijn oorlogsverslag op jullie loslaten, morgen kan ik dan een 2de deeltje overnemen :
"Alhoewel drieduizend kilometer van onze geboorteplaats voelden we ons snel thuis, maar als we' goed gewoon waren werd alweer de aftocht geblazen en ditmaal naar de omgeving van Debica in hartje Polen. Nog altijd snikheet elke dag, maar ditmaal duurde onze reis niet zo lang. We moesten echter met heel wat tegenslag afrekenen want op zeker moment waren de sporen voor en achter ons in de lucht gevlogen en we bevonden ons in een benarde positie. Dan maar 2 dagen wachten en vervolgens langzaam voorwaarts. Langs de spoorbaan honderden verbrande en versplinterde wagens, slachtoffer van de vernielzucht der partizanen (...) We zijn er zonder ongelukken doorgekomen en bereikten spoedig de stad Debica, van waaruit we langs een smalle spoorbaan het opleidingskamp zouden bereiken."
Onszelf wens ik alleszins een meer voorspoedige trip toe en jullie een maandag met perspectieven. Hou jullie haaks !
|
