|
Het is nu terug al een tijdje geleden dat ik nog op mijn blog kwam..
Te moe, te angstig, afwachtend, geen zin.....
Een van de moeilijkste dingen van mijn diagnose vond ik het feit dat ik aan zoveel vrienden, familie en kennissen het nieuws moest brengen.
Voor mezelf was het ondertussen allemaal al wat bezonken, maar elke keer dat ik het vertelde werd het bezinksel weer opgeroerd en mengden er zich allerlei emoties door mijn dagen.
Het kan heel vermoeiend zijn om je verhaal te doen maar na een tijdje rolt het uit mij alsof ik
een cassettebandje afspeel.
Week van 20 tot 26 juni
Onderzoeken, onderzoeken, onderzoeken:
De week na mijn diagnose word ik binnenste buiten gekeerd.
PET-scan: een nucleair stofje en even wachten, tussen die twee scanners voel ik
mijn net een hot-dog.
MRI-scan: Halleluja, deze keer mag ik op mijn buik liggen. Probeer mij zo elegant mogelijk op
mijn buik te draaien terwijl ik bovenaan naakt ben en het infuus met het contrast in mijn
elleboogplooi prikt.
Krijg er maagpijn van en kriebels in mijn haar...
Mammografie: In de meest onnatuurlijke houding gedraaid en geplet tegen de machine.
Lukt niet goed om mijn borst vol littekenweefsel op de juiste plaats te krijgen.
Helemaal gesandwicht.
Foto longen en echo bovenbuik: Na de koude gel krijg ik er nog een handdruk bovenop
van mooie, jonge arts. Met een beetje medelijden in zijn blik wenst hij mij succes...
Voel mij weer een patiënt.
Biopsie: Dit is de moeilijkste van allemaal, heb er ervaring mee dus ik weet wat mij te wachten staat.
Tot twee keer toe een punctienaald dwars door mijn borst en tumor.
Met een punctienaald van 6 mm -achteraf gezien is dit reusachtig- om een 'hapje' weefsel weg
te zuigen voor onderzoek.
Heb liever een muggenbeet met veel jeuk nadien.
Het zijn mijn zwaarste dagen, al mijn twijfels en angsten komen boven, hoe ver is de kanker, kan ik nog
genezen of ga ik dood (help!!!!).
Hoe lang en hoe zwaar wordt de behandeling?
Het 'zandmanneke' wil mij niet bezoeken, enkel koude en kwade geesten en de ergste nachtmerrie volgt als
ik in slaap geraak..
Nog nooit zo weinig geslapen als in deze periode....
|
