Ik ben Ibe, en gebruik soms ook wel de schuilnaam I.T..
Ik ben een vrouw en woon in drongen (Belgë) en mijn beroep is nog niet bekend want die heb ik niet.
Ik ben geboren op 05/10/1998 en ben nu dus 26 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen en nog zo veel meer.
yay!
In deze rubriek staan 2 ongelooflijke verhalen: èèn ervan
is waar en èèn gelogen. Ongelooflijk maar welke is, volgens jou, waar? Het
thema van deze keer: ongelooflijk natuur.
Verhaal
1:
In de diepe diepten van Grote Oceaan ligt een schip met
een verhaal. Dit schip zonk, meer dan honderd jaar geleden, door een
gigantische tsunami. Deze tsunami werd veroorzaakt door een aardbeving die
eerder plaatsvond in Equador. De golf spoelde in volle vaart over het schip,
waarop er net een feest plaatsvond. De bemanning had namelijk de storm van de
vorige dag overleeft. Niemand overleefde de waterval van stormend zeewater.
Waar?Niet
waar?
Verhaal 2:
Sommige bronnen vertellen het verhaal van El Hierro, dat
het kleinste is van de Canarische eilandengroep en helemaal vulkaan is. Van dat
eiland zou, lang geleden, de helft zijn afgevallen door een aardbeving
(mogelijk veroorzaakt door een vulkaanuitbarsting), in de Atlantische Oceaan.
De plons veroorzaakte een golfje. Dat golfje rolde verder door het zeewater en
werd groter naarmate het water dieper werd. Uiteindelijk spoelde het golfje,
dat inmiddels een gigantische tsunami was, aan in Amerika, Florida.
Erwas eens een meisje. Ze had goudblonde lokken, zo fijn als gesponnen
goud. Haar ogen waren hemelsblauw en dieper dan de diepste zee. Haar naam
luidde Emilia. Maar ze woonde niet in het paleis dat haar schoonheid verdiende,
maar in een oud bouwvallig huisje met maar 2 slaapkamers, net buiten de stad.
Elke dag verliep hetzelfde: ze stond op, ontbeet nauwelijks en vertrok naar de
stad, om schoenen te poetsen, voor 2 euro per paar. Omdat bijna niemand
tegenwoordig nog zijn schoenen liet poetsen verdiende ze ook niet veel. Met het
weinige geld dan ze dan verdiende kon ze meestal een broodje kopen, dat meestal
droog was, want ze had geen goede bakker. Ze had er al eens aan gedacht autos
te poetsen, maar daar had ze ander materiaal voor nodig en daar had ze geen
geld voor. Op een dag, toen ze klanten zocht, of toch probeerde, zag ze een
briefje van 10 euro, zomaar op de grond. Nonchalant bukte ze zich en raapte ze
het op. Het was gescheurd en modderig, maar nog steeds duidelijk leesbaar. Snel
stak ze het in haar zak. Ineens werd ze achterdochtig: ze was bang dat iemand
zou proberen om hààr geld te stelen. Haastig rende ze naar huis, vluchtig in
het rond kijkend. Eenmaal thuis voelde ze zich veilg en sprong ze op haar oude
versleten matras, die spontaan een beetje kraakte, en staarde ze naar het
briefje. Ze droomde weg. Met deze 10 euro kon ze alles doen wat ze wilde.
Aan de andere kant van de stad, op hetzelfde
moment, zaten, in een majestueus gebouw, een jongen en een meisje aan een
lange, eikenhouten tafel. Ze waren niet zomaar een jongen en een meisje, nee,
ze waren, behalve broer en zus, ook afstammelingen van hun
bet-bet-bet-over-achter-overgrootvader, die op zijn beurt kwam uit een rijke
familie tovenaars. Ze waren dus met andere woorden tovenaars, of magiërs. Het
meisje, de heks, Carma, had in de stad een meisje gezien dat schoenen poetste
en was meteen stikjaloers geworden op fijne blonde haren. Toen het meisje had
opgekeken en Carma haar diepe blauwe ogen had gezien, was ze meteen naar haar
broer, Sulio, gerent. Daarom zaten ze dus elk aan een hoofd van de tafel strak
voor zich uit te staren en zachtjes spreuken te prevelen. Carma en Sulio konden
zich zo hard concentreren als ze wilden, het stugge, zwarte haar van Carma werd
niet fijn en blond. Toen Sulio het opgaf werd het Carma te veel. Ze schreeuwde
en tierde tot haar stem schor was. Haar broer die haar tierade had aanhoord zei
kalm:Sorry, ik kan het gewoon niet.
Mij best, siste Carma in haar broers oor,
ik vind wel een andere manier!
Met grote passen liep ze naar de deur. Met
haar hand op de klink snauwde ze nog:En ik heb jou niet nodig! Sulio wist dat
zijn zus opvliegend kon zijn, maar zo had hij haar nog nooit gezien.
Wacht je veel te veel?
Op de bus, op je ouders, op de bel?
Weet je nooit wat te doen als je wacht? Hier zijn nutteloze, handige en korte tipsvoor als je wacht.
Wacht dus niet langer en lees ze!!!
1.Als op
voorhand weet dat je moet wachten, stap dan traag naar jedoel.
2.Laat
je snel afleiden.
3.Doe 1
ding tegelijk: eet geen koekje terwijl je stapt, maar wandel eerst en eet
daarna.
4.Verander
veel van gedacht. Wandel 1 kant op, blijf staan, ga de andere kant uit en
bedenk je.
5.Zorg
dat je altijd iets om handen hebt.
6.Als
je over iets moet nadenken, sta stil en rek tijd.
7.
Denk voorje doet!
Natuurlijk zijn de tips enkel als je ze echt
nodig hebt. Wij zijn niet aansprakelijk als je te laat komt door deze tips.
Veel geluk J.
mensen spreken vaak over koetjes en kalfjes. maar niet letterlijk over KOETJES en KALFJES. moesten ze dat wel doen zou een dagelijks gesprek bij bvb de slager er zo uit zien: klant: 1kilo rundergehakt. slager: nog iets? klant: ja, euh, 2 lapjes kalfvlees slager: ahahahaha klant: wat? slager: die waren nog familie. dan zouden ze letterlijk over koetjes en kalfjes spreken. wat ze er bij ons WEL mee bedoelen is bvb praten over het weer. want mensen praten (of klagen) graag over dingen waar ze niets aan kunnen doen. dingen waar ze niets aan kunnen doen zodat er niets zou veranderen. mensen kunnen soms raar zijn...
Zo beginnen verhalen. Maar waarom? Sinds wanneer of nog belangrijker: sinds wie? Dit geeft een kleine blik op het verleden, het heden en de toekomst van het Er was eens.
De eerste persoon die volgens ons de eerste keer Er was eens gebruikte was waarschijnlijk ook de eerste sprookjesschrijver. Voor zover de informatiebron die ik heb reikt, zijn dit de Gebroeders Grimm. Maar zijn zij ook werkelijk de uitvinders het Er was eens? Dat was niet, maar is en dat blijft voorlopig een mysterie. En hoe zit het met vandaag de dag? Vandaag doet de gemiddelde schrijver er alles aan om het klassieke maar toch wat melige Er was eens te vermijden. Welk effect heeft dit op de nieuwste sprookjes? En de toekomst? Dankzij (of ondanks) de komst van Op een dag, Lang geleden en In een land hier ver vandaan werd het Er was eens al flink onderuit gehaald. De komst van nog meer mogelijkheden zette de deur wagenwijd open voor schrijvers die origineel willen zijn. de verdere toekomst ziet er slecht uit. Volgens zeer een zeer goed getraind en uitermate slim onderzoeksteam (eheum, ikzelf) wordt het Er was eens met uitsterven bedreigd. Het enige wat we nu kunnen doen is hopen op een spectaculaire come-back van de oude, maar tijdloze Er was eens.
Alles kan zomaar uit de lucht vallen. Dat werd beslist. Dat is gewoon zo. Wie dat heeft beslist weet niemand. Niemand was er bij. Je kunt niet overal zijn en zeker niet op hetzelfde tijdstip. En nu heb ik geen inspiratie meer. Ik heb ook niets anders te doen en ik moet iets doen dus schrijf ik. Dit is dus of meer tijdverdrijf. Dus dit moet je echt niet lezen want het is saai en staat vol onzinnige nonsens. Nu laat ik het bijna leuk klinken, geloof me, dat is het niet. Dus als je niet dood wil gaan van verveling, lees dan niet verder. Moest dit gebeuren dan heb je er zelf voor gekozen, het is dus lezen op eigen risico. Ik heb je gewaarschuwd en een verwittigd mens is er 2 waard. Ik weet niet of dat echt zo is, want het is alleen zo als je de waarschuwing gebruikt. Ik ben nu aan het schrijven en zit heel comfortabel. Maar het is wel doodsaai als je niets te schrijven hebt. Ik zeg ook de hele tijd hetzelfde. Hier is een idee: ik schrijf over nul. Nul is een raar woord. En het lijkt op een o. kijk maar: o0. Het is ook een uitvergroot punt (doorverwijzing naar mijn filosofie) dat is zo ongeveer alles wat er te zeggen valt over nul. Ik zei toch dat het saai was! Moest ge maar niet verder lezen. Maar nu is het te laat want uw ogen zitten vastgekleefd aan de tekst en ondanks het feit dat dit ongelooflijk saai is moet ge verder lezen want je wilt weten hoe het eindigd. Zoals ik al schreef: op eigen risico maar je bent te eigenwijs en leest toch verder. Dat is niet erg want dat zou ik ook doen. Dat is zowat alles. Ik wist dat je verder zou lezen!
Ik ben er trouwens achter gekomen wie heeft beslist dat alles uit de lucht kan vallen: de zwaartekracht. Dat houd ons ook op de grond en zorgt dat we ons hooft niet verliezen of dat het in de wolken zweeft. Fantastisch spul, echt waar.
Plots was daar een MONSTER. Meer een MON dan een STER, want zo sierlijk was hij niet echt. En hij zou het vreselijk doen op de Rode Loper. Hij haat namelijk flitsen. Hoe ik dat weet? Daarmee heb ik hem boos gekregen en nu stormt hij als een MONSTER mijn kamer binnen. Nee, ik heb het niet over een zevenkoppige draak die vuur spuwt en als je een kop afhakt er twee in de plaats komen. Ik wou dat ik het daarover had, want waar ik het er nu over heb is veel erger: het is haha, nu vertel ik je nooit waar ik het over heb! Ok, ik zeg het: niets. Het alles opslorpende, onbekende, monsterlijke, doorzichtige, prachtige, nietsvermoedende maar alles wetende, toekomstvoorspellende, onbegrijpelijke, tot verhalen inspirerende, interessante, ruimtelijke, grootse, vreselijke niets. Het kwam dus niet echt op me af, maar het leek zo. Alles wat op zijn weg kwam verdween. Als op commando: ik dook naar een stoel, maar net toen ik hem vast had verdween hij. In het niets. Letterlijk. Natuurlijk zou ik (wie niet) een foto trekken van dit natuurfenomeen. Op sen minst proberen dan. Want een foto trekken van niets is moeilijker dan het lijkt. En het lijkt heel moeilijk dus kun je je al voorstellen hoe het werkelijk gaat. Ik ga je nu even niet vervelen met details, maar als ik jou was zou ik het niet proberen. Als je ooit eens niets tegenkomt, of zijn broer niemand, laat ze dan gewoon met rust en neem VOORAL GEEN fotos (zeker niet met een flits), want ze zijn goed in achtervolgen en je raakt ze niet gemakkelijk kwijt. Vooral omdat je niet goed weet of je ze nu werkelijk ziet of niet.
als iemand me vraagt: "weet jij waar (één of andere naam) is" en als ik dat niet weet dan heb ik het perfecte antwoord: "ergens op de wereld" als diezelfde vraag me gesteld wordt- een dag of een week of zo later- dan antwoord ik hetzelfde. na zo een paar keer gaan ze vragen waarom ik steeds hetzelfde antwoordt.want 'ergens op de wereld' is toch zo net iets vager dan 'in de klas' .dan zeggen ze: " waarom zeg je 'ergens op de wereld' en niet ergens in België?" waarop ik dan zeg: "wie weet dat het geen spion is op een geheime missie of zoiets?" en wat ik dan terug krijg is:"ik zag 'm daarnet nog naar binnen gaan, hoe kan die dan ergens anders zijn?"( met daarachter de gedachte ' haha daar kan ze niet tegen op!') mijn hoofd daarin tegen slaat op hol en uit mijn mond flapt het meest zinnige, namelijk: " wie zegt dat er in het gebouw niet een op andere geheime gang zit, waar de grond ineen klapt en het deel mobiel blijkt te zijn en vliegt als een raket naar Frankrijk of, laat ons zeggen, de andere kant van de wereld. dan kan ik toch moeilijk zeggen dat ie in België zit." en als dit het meest zinnige is kun je je al voorstellen wat er nog zoal in zit behalve ik moet mijn latijn nog studeren of waar zitten mijn sleutels, ik weet zeker dat ik ze hierin heb gestoken ...( ik vind ze dan wel weer) en de reactie van de persoon naast me is verschilled: sommige gaan mee in mijn verhaal en anderen denken dat ik gek wordt en lopen gewoon weg. er zijn er ook die beginnen te lachen. logisch. zou ik ook doen. wel, dit is dus de theorie van de 'super secret spy'. blij dat ik niet langer de enige ben die dit kent.
Hoe oud ben je? weet ik veel oké, laten we zeggen, hmmmmmmmm, zo oud als de wereld? klopt ben je eigenlijk een jongen of een meisje? weet ik veel misschiiiiiiiiiiiiiieeeeeeeen, allebij? Tja, niemand heeft geen geslacht... wat zijn je hobby's? veel. weinig. geen. ja dat is het, geen. oké,laten we zeggen,hmmmmmmmmmmm, geen. niemand heeft geen hobby's wat heb je de afgelopen 7 jaar zoal gedaan? veel. weinig... ja dat is het! ... niets! oké, laat ons zeggen, hij deed de afgelopen 7 jaar niets. wie ken jij dan zoal? iedereen IEDEREEN???!!! ja iedereen je zegt dus: niemand kent iedereen dus besta je eigenlijk niet?? jawel, natuurlijk besta ik ... oké nee, ik besta niet wie intervieuw ik dan? je eigen...
dit is gemaakt door sarina met een beetje hulp van mij
je hebt een windmolen en een windmolen. Twee verschillende met dezelfde naam. Ik vind dat ik een nieuw woord moet lanceren: namelijk albatrie. Ik heb het woord niet zelf uitgevonden, maar ik weet zeker dat de mensen dit woord moeten kennen. Dit woord is voor de windmolens die energie opwekken. De volgende keer dat je het erover hebt, noem dit woord dan eens. Alvast bedankt voor het verspreiden van dit woord en deze blog.
listige distels slopen dichterbij maar distels sluipen niet en listig doen ze niet maar dit is een gedicht dus de distels sluipen, bang bekruipen... en weg zijn ze geplukt
een punt, het begin van alles (en ook van mijn verhaal). alles bestaat uit punten. zelfs in de materiële wereld, maar dat noemt men een atoom.en in tijd is het punt eigenlijk kleiner den een seconde, maar laten we zeggen dat een seconde de kleinste vorm van tijd is. vroeger ging de tijd ook veel trager. toen kwam een seconde overeen met ongeveer 1 mississipi en nu komt een seconde nauwelijks overeen met zichzelf. misschien is dat omdat mensen ook minder met elkaarovereen komen. meer ruzie enzo. misschien is er meer ruzie omdat ze per se alles en iedereen een andere naam moeten geven.waarom doen ze dat dan zou je vragen.is het om alles uit elkaar te houden? maar waarom moeten we alles uit elkaar houden als het toch op hetzelfde neerkomt?wel, zo zit de mens in elkaar, daar kunnen wij nu eenmaal niets aan doen. maar waarom zouden we aan alles iets moeten, kunnen of zelfs maar willen doen? t'is toch goed zoals het is? maar niet voor ons. voor ons moet alles weer anders: het weer moet anders, het televisieprogramma moet anders, de spelling van dat woord moet anders, de taal moet anders, de uitspraak moet anders, de benaming van een punt moet anders zijn dan die van een atoom en dat moet je nog eens anders schrijven ook.en omdat je per se alles over alles-en dus ook de schrijfwijze van alles-moet weten moeten we naar school. en wij zijn verplicht, maar we willen niet. waarom? omdat het saai is. over het algemeen toch.en degenen die wel naar school willen die mogen niet. waarom? omdat het geld kost en dat hebben ze niet. geld, nog zoiets,iedereen heeft het 'nodig'. want als je het niet hebt kun je geen eten kopen en als je geen eten koopt betekend dat dat iemandanders dat geld niet in handen krijgt en er ook niets mee kan kopen. de vicieuze cirkel. van alles. want nu koopt iedereen alles.vroeger kocht men niet. Men had geen geld 'nodig' want waarom zouden ze het 'nodig' hebben als ze het niet kennen. Men ruilde. maar dat was niet eerlijk genoeg voor Men.en toen ging Men naar Iemand Anders (eigenlijk was het Anders Iemand maar die kreeg iemand anders dus iedereen noemt hem zo) en die had nu toch iets uitgevonden dat voor iedereen gelijk moest zijnen hij noemde het geld ( later zou blijken dat elk land zijn eigen interpretatie had van gelijk, want de euro is meer waard dan de pond en dat veranderd dan ook nog eens bijna dagelijks). het punt speelt daar dan ook een belangrijke rol inwant als die er niet was geweest dan was dit alles er ook niet van gekomen. ik zeg maar...want wat ik bedoel ligt eigenlijkzo simpel niet tenzij je dit alles snapt wat dit dan weer dodelijk simpel maakt. want als je het concept van een punt goed uitlegt is het kinderspel. wist je dat in kinderspelen ongelooflijk veel punten zitten? net zoals is (misschien een beetje een rare vergelijking) bijvoorbeeld een conservenblik. mensen eten dezer dagen veel meer uit blik. want nu zijn we met meer en-deze stelling heeft er wel degelijk mee te maken-er is minder tuin over. er worden om die reden minder groenten zelf gekweekt (wie zou dat nu nog kunnen nu elke seconde net iets korter is dan gepland) en dus overheerst het conservenblik, waar je overigens een geweldige korteafsandstelefoon mee in elkaar kunt zetten zolang er maar geen kink in de kabelkan komen. letterlijk. geloof me op mijn woord. ik weet niet of je er al bij stil hebt gestaan dat het woord een fantastische uitvinding is.en er zijn zoveel soorten woorden. naast substantieven, adjectieven, lidwoorden enzovoort zijn er ook nog:korte woorden: zon of-hihi- kak, woorden met 2 of meer betekenissen: haar of lig/cht, mooie woorden zoals lisdodde,samenstellingen zoals lijmstift of fluostift( dit is geen AN, want dat is markeerstift, maar dat is ook een samenstelling dus ik snap het probleem niet) en een iets minder 'gebruikte' woorden: de rare woorden zoals schorseneer of toilet of zo.je zegt TWALET maar je schrijft TOILET. dat slaat toch helemaal nergens op! heb je eigenlijk ooit al eens op een toiletgezeten waar het licht knippert? het is dan alsof je in een eenzame toren zit bij onweer, wat trouwens typisch is voor sprookjes.wist je dat een sprookje schrijven niet zo makkelijk is als het niet uit je pen vloeit? niet makkelijk noemen ze ook wel eens moeilijk. wat moeilijk is, is onthouden hoe je iets negatief maakt. meestal zet je er -on voor, maar je zegt niet onmakkelijk;je zegt moeilijk. sommige dingen zijn zo logisch dat niemand ze snapt, maar als er uitzonderingen zijn onthoud iedereen ze.ik vind nu dat ik dit logischerwijze moet beëindigen met een punt.
