Omdat er vandaag, maandag 14 juni, ook nog andere, niet onbelangrijke activiteiten starten hadden we beslist om de vrije trainingen op zaterdag niet mee te rijden.

Zondagmorgen dus om 6h00 uit ons bed, flink ontbijt en dan richting Genk.

Het was aan onze rondetijden te zien dat we op zaterdag niet gereden hadden.  Arnaut reed de 24^e chrono op 29 piloten.  Niet echt goed, maar gezien de voorbereiding hadden we ook niet veel beter verwacht.

Bij de start van de eerste manche is Arnaut helemaal gefocust op de wedstrijd.  Als de rode lichten uit gaan, schiet hij als een speer naar voor en na de eerste bocht is hij van op de 24^e plaats opgerukt naar zowaar de 11^e plaats !  Hij rijdt in een treintje van een 7-tal piloten en verdedigt zijn plaats met hand en tand.  Spanning, kippenvel, adrenaline, alsof de wereldbeker op het spel staat.  Ronde na ronde snijdt hij de bochten scherp aan en gaat er vol gas door.  Maar de druk van de achterliggers houdt aan, de vermoeidheid sluipt binnen en een viertal ronden voor het einde maakt Arnaut een stuurfout in de chicane.  Hij gaat te breed, is van de goeie lijn af en de achterliggers duiken hem voorbij.  Concentratie even weg en daarmee ook 6 plaatsen kwijt.  Gelukkig kan hij zich herstellen en eindigt na een mooie strijd op een 17^e plaats.

Wanneer de tweede manche van start gaat is Arnaut weer heel goed weg, maar na de eerste bocht zien de toeschouwers verbaasd toe hoe hij bij elke bocht de ene plaats na de andere verliest tot hij bijna helemaal achterop in het pak zit.  Als hij voorbij de pits komt hebben we kort (uiteraard) oogcontact en hij kijkt mij vertwijfeld aan.  De schrik slaat mij om het hart, heb ik de motor goed vast gezet (zie vorige wedstrijd), staat de uitlaat vast, ik kijk onmachtig toe.  Maar na twee rondjes zie ik hem terug voluit gaan, alsof er een knopje is omgedraaid.  Hij rijdt niet alleen het gat toe naar zijn voorligger, hij slaagt er ook nog in om een aantal piloten in te halen en eindigt 22^e, wat hem in de totaalstand een 20^e plaats oplevert.

Na de wedstrijd bleek dat de remmen van de kart het in de eerste ronden niet deden.  Nadat hij een aantal keer bruusk op het pedaal getrapt had, deden de remmen het weer en kon hij terug voluit gaan.  Genekt door technische problemen.  Jammer, maar het hoort nu eenmaal ook bij de kartsport.

De geur van rubber, een spannende wedstrijd, het zonnetje was er samen met onze supporters (waarvoor dank !), alle ingrediënten waren er dus zodat we weer genoten hebben van een prachtige racedag.  We delen graag deze spannende momenten opnieuw met jullie tijdens de volgende race.