Zoals jullie weten studeer ik nog, zijnde het deeltijds(want: ik werk ook nog en ben zelfstandige). 1 van mijn vakken aan de hogeschool is arbeidsrecht, meer bepaald: toegepast sociaal zekerheidsrecht.
In die cursus(een kurkdroge, maar wel interessante cursus) staat een volledig hoofdstuk over werkloosheid en de daaraan gekoppelde uitkeringen. Achteraan dat hoofdstuk is een gedeelte behouden voor de zelfstandigen, meer bepaald de faillissementsverzekering.
Stel: je moet als zelfstandige stoppen met je zaak. Normaal gezien zou dat betekenen: geen centjes meer. Maar: als je zo'n faillissementsverzekering hebt(is eigenlijk geen verzekering, maar een sociaal recht...begrijpen wie begrijpen kan met zo'n benaming) krijg je wel geld. Tot zo ver het mooie weer...
De periode waarin je als zelfstandige geld krijgt bezorgt je geen pensioen. Dus: krijg je 8 maanden verzekering, dan betekent dat: voor die 8 maanden geen opgebouwd pensioen. Eerlijk? Totaal niet. Vergelijk dit met een werkloze: hoe lang je ook werkloos bent, je pensioen blijft opgebouwd(zij het op een laag niveau aangezien wij in België een degressief systeem hebben). Als deze verzekering een sociaal recht is, waarom bouw je dan geen pensioen op?
(Bron, voor wie wil: Socialezekerheidsrecht: toegepast (Dirk H. , Leen P., Ivan V.,...). )
Even tussendoor een stom, eenvoudig voorbeeld van hoe je als zelfstandige soms het 'nut' niet echt kan inzien van te gaan werken...
Ik verkoop een pakket Playmobil(wat hier al meer dan 2 jaar lag) voor 40 euro. Voor diezelfde 40 euro moet ik een hele voormiddag(4 uurtjes) poetsen bij mensen thuis(is hetzelfde ongeveer voor mensen die in een winkel werken bijvoorbeeld).
Wat verkies ik dan? Het pakket, want: ik moet er de deur niet voor uit, ik maak er iemand blij mee, ik verkoop iets tweedehands(anders werd het misschien weggegooid) en ik riskeer mijn leven niet op de weg(+ ik moet er niet speciaal voor opstaan).
Maar: je neemt er de kopzorgen bij, de meer dan 15 mails vooraleer de klant overgaat tot betalen, het inpakwerk(toch zo'n 25 minuten), pakket naar kiala brengen en het gesleur met de doos.
Zoals al eerder aangegeven bekijk ik de website van het laatste nieuws meerdere keren per dag. Kwestie van op de hoogte te blijven, want dat is als zelfstandige en ook voor mij persoonlijk heel belangrijk. Vandaag een artikel op hln.be over 2 dames die een winkel runnen en zeggen dat dit iets totaal anders is als 'winkeltje spelen'. Ik heb 'maar' een kleine webwinkel, maar kan hen bijtreden in hun mening. Aan de reactie van een, blijkbaar zeer onwetende lezer, zou je echter kunnen merken dat veel mensen nog steeds een zeer negatief beeld van zelfstandigen hebben...Jaloezie, of onwetendheid? Frustratie? Geen idee...Hier even de reactie:
" Zelfstandig zijn is zo weinig mogelijk belastingen betalen ondanks de grote winsten en zoveel mogelijk fraude plegen door zo veel mogelijk in te brengen. "
(Bron: http://www.hln.be/hln/nl/36/Carriere/article/detail/2675557/2016/04/14/Een-eigen-zaak-runnen-is-niet-hetzelfde-als-winkeltje-spelen.dhtml?show=react )
Even weerlegging van deze kritiek...(puur uit frustratie en onmacht omdat zelfstandigen steeds weer opnieuw met de vinger worden gewezen, terwijl het je volste recht is om ook gewoon een zaak te beginnen...met alle gevolgen van dien!)
Weinig belastingen betalen? Personenbelastingen kan ik nog weinig over zeggen omdat ik nog niet zo lang bezig ben. Als je echter weet dat je zoiezo, binnen de eerste 3 jaren na opstart van je zaak, 22% van je totale jaarwinst moet betalen aan sociale bijdragen noem ik dat al veel. Uitzondering op die regel: onder, gemiddeld/afgerond, 1300 euro per jaar blijven. Want: dan betaal je 0 euro sociale bijdrage. Is dit haalbaar? Als je heel veel kosten maakt misschien wel. Maar: vergeet niet dat die kosten ook echt kosten zijn. Moet je als zelfstandige je auto niet voltanken? Elektriciteit betalen, Gas, water,..... ? Zijn die kosten dan een vorm van fraude? Ik dacht het niet. Vergeet ook niet dat je niet alles als kost kan inbrengen, enkel hetgeen bijdraagt aan het voortbestaan van jouw zaak. Dus: onder die 1300 euro per jaar blijven? Ik wens je veel succes.... Zelfs ik als kleine zelfstandige kan dat niet, want: fraude plegen als je een webwinkel hebt? Nogmaals, ik wens je veel succes(alles komt op je rekening te staan, dus iets wegmoffelen lijkt mij bijzonder moeilijk).
Zondag is, voor vele mensen, de 'zevende dag'. Daarmee bedoel ik niet de Christelijke rustdag, wel het programma waarin politici doorgaans zichzelf en hun partij op een voetstuk mogen plaatsen door leugens te vertellen of, in het beste geval, dingen mogen verbloemen in naam van ons land. Vandaag was dat opnieuw het geval, dit keer door Gwendolyn Rutten. Oordeel zelf..
Mevrouw Rutten had het over de nieuwe reeks regeltjes die ontworpen zijn voor onze begroting. Volgens mevrouw de politica zou dit in naam van de vrijheid zijn. Wat precies? Wel, voor onze begroting in evenwicht te krijgen(hoe lang gaat dat nog duren?!), wordt de 38 uren werkweek afgeschaft. Gevolg: mensen die veel overuren hebben zullen die op hun buik kunnen schrijven en wellicht gaan heel wat mensen nog flexibeler moeten werken. De ene maand bijvoorbeeld 40 uren, de andere wat minder. Volgens mevrouw Rutten gaat dit voordelig zijn voor iedereen. Want: "het staat mensen toe flexibel te zijn en bijvoorbeeld een eigen zaak te beginnen". Is dat zo? Even mijn mening...
Ik werk flexibel met dienstencheques: altijd zelfde uurrooster. Dit staat mij toe mijn zaak te doen zoals het moet, mijn klanten staan daar op, ikzelf ook. Stel: week 1 werk ik 40 uren, week 2 maar 20(zoals nu). Dan ben ik flexibel, akkoord...Maar: wie gaat in week 1 voor mijn winkel zorgen? Tja...denkfoutje zeker?
Zondag is, voor vele mensen, de 'zevende dag'. Daarmee bedoel ik niet de Christelijke rustdag, wel het programma waarin politici doorgaans zichzelf en hun partij op een voetstuk mogen plaatsen door leugens te vertellen of, in het beste geval, dingen mogen verbloemen in naam van ons land. Vandaag was dat opnieuw het geval, dit keer door Gwendolyn Rutten. Oordeel zelf..
Mevrouw Rutten had het over de nieuwe reeks regeltjes die ontworpen zijn voor onze begroting. Volgens mevrouw de politica zou dit in naam van de vrijheid zijn. Wat precies? Wel, voor onze begroting in evenwicht te krijgen(hoe lang gaat dat nog duren?!), wordt de 38 uren werkweek afgeschaft. Gevolg: mensen die veel overuren hebben zullen die op hun buik kunnen schrijven en wellicht gaan heel wat mensen nog flexibeler moeten werken. De ene maand bijvoorbeeld 40 uren, de andere wat minder. Volgens mevrouw Rutten gaat dit voordelig zijn voor iedereen. Want: "het staat mensen toe flexibel te zijn en bijvoorbeeld een eigen zaak te beginnen". Is dat zo? Even mijn mening...
Ik werk flexibel met dienstencheques: altijd zelfde uurrooster. Dit staat mij toe mijn zaak te doen zoals het moet, mijn klanten staan daar op, ikzelf ook. Stel: week 1 werk ik 40 uren, week 2 maar 20(zoals nu). Dan ben ik flexibel, akkoord...Maar: wie gaat in week 1 voor mijn winkel zorgen? Tja...denkfoutje zeker?
Voorbeeld van waar een zelfstandige niet goed tegen kan: vrijheid die beperkt of gehinderd wordt. Je kan ook zeggen 'iemand die in je nek hijgt'. Wanneer gebeurd? Gisteren op het werk...
Jullie weten dat ik deeltijds met dienstencheques werk. Op zich geen ideale job, maar wel eentje die, relatief gezien, goed betaalt en je de vrijheid geeft die je als zelfstandige nodig hebt. Iedere dag naar een andere plaats rijden, het ene gezin is het andere niet.. Je komt eens ergens, je ontmoet mensen en voor je het weet is je week om. Doorgaans veel routinewerk: de gezinnen weten wat ze aan je hebben.
1 van mijn huishoudens is altijd een huishouden van veel vrijheid geweest: dit zijn je taken, als je gedaan hebt is het goed voor ons. So far, so good. Gisteren plots besloot de eigenaar thuis te blijven(dagje verlof) en te kijken hoe ik schoonmaakte. Dus niet: meehelpen, maar echt: van de ene plaats me te volgen naar de andere plaats. Plaats gekuist? Lijstje met 'werk' punten. Voornamelijk details(muggenziften heet dat dan?), maar goed: je wordt er voor betaald. Als die waslijst na 4 uur werken nog aangedikt wordt krijg ik daar dus warm en koud tegelijk van. Op zo'n moment voel ik me werknemer en niet langer zelfstandige. Dan heb ik het gevoel dat ik zelf niet mag kiezen hoe ik mijn werk regel, dat ik onder gezag sta.
Wettelijk gezien is HET verschil tussen een zelfstandige en een werknemer: het al dan niet aanwezig zijn van een gezagsrelatie. Dus: zelfstandige = geen gezagsrelatie, werknemer = gezagsrelatie.
Je kan dus niet die 2 aanvaarden als mens. OF je bent zelfstandige, OF je bent werknemer. Wanneer je nu die 2 toch moet combineren(willen of niet: anders betaal je je blauw aan lasten) krijg je dus het 'probleem' hierboven geschetst.
Hoe gaat de zelfstandige dit oplossen? Door wellicht nog sneller te moeten werken en bijgevolg: onnauwkeuriger EN door toch te proberen een draai er aan te geven. Want flexibiliteit is een must voor iedere zelfstandige!
"De totale vrijheid vind ik het fijnste aan zelfstandige zijn"?
Vandaag op hln.be (beetje mijn guilty pleasure: zeker 30 keer per dag eens kijken wat er in de wereld gebeurt) een kleine reportage over een zelfstandige(een vrouw) die zegt dat ze de totale vrijheid het leukste vind aan zelfstandige zijn. Heb je totale vrijheid? Een reactie van een lezer vind ik eigenlijk wel een goed vertrekpunt, maar ik moet het toch enigszins nuanceren...
"Die vrijheid is een illusie. Enerzijds werk je knap hard voor de staat en je moet. Anderzijds dwingen je klanten je bewust of onbewust een bepaalde richting uit. In kleine en grote dingen. Je wil 'overmorgen' leveren, maar als de klant eist 'morgen', dan zijn er maar weinig die 'overmorgen' zullen leveren. Jij weet dat 'rood' beter is, maar als de klant eist 'blauw', dan zal je ook daar rekening mee moeten houden."
Het is inderdaad zo dat je nooit totale vrijheid hebt. Soms heb ik klanten die op maandag om 21 uur geld storten voor een DVD en die morgen al verzonden willen zien. Ik ben van het principe "je zal wachten tot het op de rekening staat", maar: uitzonderingen kunnen en moeten gemaakt worden. Want: je bent zelfstandige en je moet flexibel zijn. Doe je dit niet dan bouw je geen volledige relaties met je klanten op. Met volledig bedoel ik: een gedeelte standaard(wat gewoon altijd van je verwacht wordt) en een gedeelte dat je zelf volledig inkleurt door iets extra's voor je klanten te doen. Bijvoorbeeld: komt er een speciaal Lego blokje binnen dan hou je dat voor die ene speciale klant aan de kant.
Vind ik het erg dat ik nooit volledig vrij zal zijn? Neen, want deze onvrije situatie(s) houden mij scherp, doen me beseffen dat ik het verschil maak. Door me, door mijn klanten, aan banden te laten leggen toon ik hen dat ik me engageer voor mijn zaak, dat ik er voor vecht en hen tevreden wil maken/houden.
Als ik echter bedenk hoeveel dingen ik moet doen, naast mijn zaak en mijn klanten, gewoon omdat onze overheid dat persé wil dan krab ik me soms wel in de haren en denk ik '"dit vind ik niet fijn, dit wil ik niet". Bijvoorbeeld: een formulier MOETEN invullen omdat zij dat willen. Als het dan een nut dient vind ik het nog niet eens zo erg, maar doorgaans is het gewoon omdat onze maatschappij zo ingesteld is.
--Check zeker ook eens de website van hln. Komen heel veel leuke berichten op en je kan er ook op reageren. De link voor dit artikel waarop ik mij gebaseerd heb: http://www.hln.be/hln/nl/36/Carriere/article/detail/2668692/2016/04/07/De-totale-vrijheid-vind-ik-het-fijnste-aan-zelfstandige-zijn.dhtml?show=react ) ------
"De totale vrijheid vind ik het fijnste aan zelfstandige zijn"?
Vandaag op hln.be (beetje mijn guilty pleasure: zeker 30 keer per dag eens kijken wat er in de wereld gebeurt) een kleine reportage over een zelfstandige(een vrouw) die zegt dat ze de totale vrijheid het leukste vind aan zelfstandige zijn. Heb je totale vrijheid? Een reactie van een lezer vind ik eigenlijk wel een goed vertrekpunt, maar ik moet het toch enigszins nuanceren...
"Die vrijheid is een illusie. Enerzijds werk je knap hard voor de staat en je moet. Anderzijds dwingen je klanten je bewust of onbewust een bepaalde richting uit. In kleine en grote dingen. Je wil 'overmorgen' leveren, maar als de klant eist 'morgen', dan zijn er maar weinig die 'overmorgen' zullen leveren. Jij weet dat 'rood' beter is, maar als de klant eist 'blauw', dan zal je ook daar rekening mee moeten houden."
Het is inderdaad zo dat je nooit totale vrijheid hebt. Soms heb ik klanten die op maandag om 21 uur geld storten voor een DVD en die morgen al verzonden willen zien. Ik ben van het principe "je zal wachten tot het op de rekening staat", maar: uitzonderingen kunnen en moeten gemaakt worden. Want: je bent zelfstandige en je moet flexibel zijn. Doe je dit niet dan bouw je geen volledige relaties met je klanten op. Met volledig bedoel ik: een gedeelte standaard(wat gewoon altijd van je verwacht wordt) en een gedeelte dat je zelf volledig inkleurt door iets extra's voor je klanten te doen. Bijvoorbeeld: komt er een speciaal Lego blokje binnen dan hou je dat voor die ene speciale klant aan de kant.
Vind ik het erg dat ik nooit volledig vrij zal zijn? Neen, want deze onvrije situatie(s) houden mij scherp, doen me beseffen dat ik het verschil maak. Door me, door mijn klanten, aan banden te laten leggen toon ik hen dat ik me engageer voor mijn zaak, dat ik er voor vecht en hen tevreden wil maken/houden.
Als ik echter bedenk hoeveel dingen ik moet doen, naast mijn zaak en mijn klanten, gewoon omdat onze overheid dat persé wil dan krab ik me soms wel in de haren en denk ik '"dit vind ik niet fijn, dit wil ik niet". Bijvoorbeeld: een formulier MOETEN invullen omdat zij dat willen. Als het dan een nut dient vind ik het nog niet eens zo erg, maar doorgaans is het gewoon omdat onze maatschappij zo ingesteld is.
--Check zeker ook eens de website van hln. Komen heel veel leuke berichten op en je kan er ook op reageren. De link voor dit artikel waarop ik mij gebaseerd heb: http://www.hln.be/hln/nl/36/Carriere/article/detail/2668692/2016/04/07/De-totale-vrijheid-vind-ik-het-fijnste-aan-zelfstandige-zijn.dhtml?show=react ) ------
Wat doet een zelfstandige op een zondag? In mijn geval: van alles doen ter voorbereiding van de komende week.
- Poetsen(want het huis moet tenslotte ook proper zijn) - Nagels lakken(want ja: een zelfstandige heeft ook graag mooie, verzorgde nagels en in mijn geval betekent dat: niet willen gaan werken om mooie nagels te hebben. Want: wat ik zelf doe, doe ik dat niet beter?) - Mensen over de vloer krijgen(bezoek, dus) - Pizza eten(om dan 10 minuten later, gebukt, Lego te sorteren...geen goed idee!) - Mails beantwoorden (op een zondag doorgaans ongeveer de helft van een gewone dag) - Zoekertjes verlengen, want: in een gewone week heb ik daar niet altijd de tijd voor - Ipad te koop aanbieden(want: ligt hier meestal toch maar te liggen, ik heb het eerder voor een laptop) om dan voortdurend vervelende mensen aan de lijn te krijgen die maar blijven afdoen van de prijs. Apple kost geld, daar kan ik ook niks aan doen. Wil je weinig betalen? Ga dan voor een ander merk. - Lego tellen voor een klant(toch snel een halfuurtje zoet mee) - 4 telefoontjes krijgen van iemand die graag een DVD wil kopen om dan na een uur eindelijk door te hebben dat ik heel ver woon en dat het dan precies toch niet zo dringend is...zucht...
Als je zoekertjes op websites zoals 2dehands en kapaza plaatst moet je de geplaatste zoekertjes om de X-aantal maanden verlengen.
Verlengen betekent: aangeven dat je het artikel nog steeds verkoopt. Op zich wel logisch natuurlijk, zo blijven de website opgeruimd. Maar: er kruipt bijzonder veel tijd in...
- Kapaza verlengingen: begonnen om 15.25 u
- In totaal 54 zoekertjes aangepast(mijn website stond er in vermeld en sinds februari van dit jaar mag dat niet meer. Gevolg: om en bij de 3000 zoekertjes moeten aangepast worden, dus ik probeer dat dagelijks te doen)
- Meer dan 200 zoekertjes verlengd, nog zeker 300 in de rij aan het wachten
- Einde: 17.26 u
Meer dan een uur aan bezig geweest dus, met eigenlijk best wel een goed resultaat.
"Bijna derde minder faillissementen in maart" (Joepie! of toch niet?)
Gisteren hoorde ik in de namiddag op de radio het goede(?!) nieuws dat er in maar 2016, in vergelijking met maart 2015, maar liefst een derde minder faillissementen waren. Op zich een bericht om blij van te worden, maar is dit ook zo? Vergelijk het eens met een bejaardentehuis(woonzorgcentrum). Stel: je hebt in 2015 1000 inwoners, in 2016 zijn dat er nog 800. Sterftepercentage in 2015 was 3%, dus 30 doden. Voor 2016 was dat 1%, dus 8 doden. Dan zit je ook op, ongeveer, een derde minder overledenen. Maar: er waren ook minder bewoners, dus dat lijkt mij dan normaal/logisch? Laten we die denkwijze eens proberen door te trekken naar cijfers omtrent ondernemen.
(Ik raadpleeg hiervoor cijfers van http://economie.fgov.be/nl/modules/publications/statistiques/economie/btw_plichtige_ondernemingen_demografisch_verloop.jsp)
Ondernemingen in 2015 en 2016 (= BTW plichtigen)
Als we kijken naar 31 januari 2016 zien we 873.901 bedrijven(BTW-plichtige) actief
Voor 31 januari 2015 waren dat er 869.666.
In principe kan je dus stellen dat we een daling hebben van zo'n 1% ten op zich te van 2015. (komt overeen met zo'n 4235 bedrijven die al niet meer failliet kunnen gaan, want ze zijn er al niet meer).
Startende zelfstandigen in 2015
Volgens diverse websites, waaronder die van Unizo(http://www.unizo.be/nieuws-pers/unizo-graydon-en-ucm-47-meer-starters-belgië) waren er in 2015 zo'n 4,7% meer starters ten op zich te van 2014. Fijn, toch? Ook een interessant artikel van de standaard toont dat er een flinke stijging is/was: http://www.standaard.be/cnt/dmf20151120_01980858.
Met een onderneming beginnen is echter niet hetzelfde als ze in leven houden(willen/kunnen, schrap wat niet past). Toen ik 5 jaar geleden mij ondernemingsnummer aanvroeg was ik ook een starter, die ben ik nu niet meer. Ben ik failliet? Gelukkig niet, want: ik werk deeltijds en ben dus safe voor de torenhoge lasten. Wees je er van bewust dat tegenwoordig heel wat starters studenten zijn. En wat doet een student? Juist ja, die studeert en heeft het statuut van student. Dit betekent: ten laste van mama/papa en dus geen/zeer weinig lasten moeten betalen. Ga je dan failliet? Doorgaans niet, tenzij je het gewoon beu bent als zelfstandige.
Nieuwe inschrijvingen
Laten we eens kijken naar het aantal nieuw ingeschreven ondernemingen in 2015: 9623, in 2016 is dat gestegen naar 10.723. Er kwamen dus 1100 bedrijven/ondernemingen bij. Wie zijn die bedrijven? Kunnen mensen in bijberoep zijn, voltijds zelfstandigen, studenten(doorgaans altijd bijberoep),... Conclusie: meer ingeschrevenen, dus ook minder faillissementen.
Aantal stopzettingen in 2015: 9369, in 2016 is dat 8340. Een daling/winst van 1029 bedrijven.
Zelfstandigen in bijberoep
Dit zijn zelfstandigen, zoals ik, die niet enkel van hun zelfstandige zaak moeten leven en hiernaast ook nog een 'echt' beroep hebben.
(Bron: http://www.biz4zib.be/7-op-de-10-zelfstandigen-in-bijberoep-durven-vaste-job-niet-los-te-laten)
Als je zelfstandige in bijberoep bent ga je niet zo snel failliet. Waarom? Veel minder sociale bijdragen, minder belastingen, minder kopzorgen...Dat is ook te zien aan de cijfers op de website hierboven:
- Stijging, op 5 jaar tijd, van 14% van het aantal zelfstandigen in bijberoep, voor het hoofdberoep is dat 4,5%. - In 2014: 234.001 bijberoepers, 692.035 hoofdberoepers(de cijfers blijven stijgen in 2015 en wellicht ook in de loop van 2016)
Uit het artikel blijkt dat het vooral de zekerheid is die bijberoepers zouden missen als ze in hoofdberoep verder zouden doen. Want: zelfstandige zijn betekent zorgen dat je met alles in orde bent en totaal geen hulp krijgen. Verdien je een maand niks omdat je ziek bent? Pech en toch lasten betalen op het einde van het kwartaal. Logisch toch, dat er zo weinig mensen failliet gaan als er steeds meer bijberoepers komen?
Hier het artikel(bekijk zeker ook eens de reacties van bezoekers!)
Als je zoekertjes op websites zoals 2dehands en kapaza plaatst moet je de geplaatste zoekertjes om de X-aantal maanden verlengen.
Verlengen betekent: aangeven dat je het artikel nog steeds verkoopt. Op zich wel logisch natuurlijk, zo blijven de website opgeruimd. Maar: er kruipt bijzonder veel tijd in...
- Kapaza verlengingen: begonnen om 15.25 u
- In totaal 54 zoekertjes aangepast(mijn website stond er in vermeld en sinds februari van dit jaar mag dat niet meer. Gevolg: om en bij de 3000 zoekertjes moeten aangepast worden, dus ik probeer dat dagelijks te doen)
- Meer dan 200 zoekertjes verlengd, nog zeker 300 in de rij aan het wachten
- Einde: 17.26 u
Meer dan een uur aan bezig geweest dus, met eigenlijk best wel een goed resultaat.
Als ik het over 'zelfstandige zijn' heb moet ik uiteraard meer vertellen over het dagelijkse leven van een zelfstandige. Vandaag: naar wat kijk ik zoal op tv?
1 van mijn favoriete programma's momenteel is zonder twijfel 'een kwestie van geluk', nu lopend op één. Zoiezo omdat het toont hoe het leven echt is: een kwestie van kansen krijgen en dagelijks strijden om toch maar je broodnodige portie geluk te mogen ontvangen. Maar: er zit iemand in dit programma die voor mij een inspiratiebron is. Een jonge vrouw die een meubelzaak heeft geopend in Borgerhout. Zij vertelde in een aflevering van enkele weken geleden over haar studies(nooit een studie echt graag gedaan en nooit eentje echt afgemaakt). Pas wanneer ze over haar meubeltjes begon zag je haar ogen oplichten en haar verschijning werd des te stralender.
Voor mij is zo iemand goud waard, want een jonge zelfstandige die weet waar hij gelukkig van wordt? Je vindt het doorgaans niet meer zo snel. Reden? In België moet je naast je zelfstandige zaak zorgen voor vast werk als je geen schrik wil hebben telkens als de postbode passeert(verwijzing naar torenhoge lasten die je per kwartaal betaalt). Als je vast werk hebt is dat een stuk minder, ook al is de stress ook al groot genoeg. Gevolg van die angst: vele jongeren gaan studeren, zoeken in die branche werk en zitten vaak diep ongelukkig achter een bureau of doen werk waar ze nooit echt gelukkig van worden. Want: diep in hun hart zit een zelfstandige die niet naar buiten kan of durft te komen.
Jullie weten ondertussen wat ik doe: ik werk deeltijds als familiehulp/poetshulp en baat daarnaast een webwinkel uit.
Wat noem ik nu de keerzijde?(van de medaille) Wel, als je op het internet spullen te koop aanbiedt reageren mensen daarop(logisch, lijkt me). Dit kan, in mijn geval, op 2 manieren: via mail of via telefoon. Beleefde, welopgevoede mensen mailen mij of nemen telefonisch contact op(sms kan uiteraard ook). Dat kan er dan zo uit zien:
Beste
Ik zag uw zoekertje en heb er interesse voor. Heeft u dit nog?
Vriendelijke groeten X
Iets mis mee? Totaal niet. Bellen of een sms sturen? Ook niks mis mee. Wat dan wel de keerzijde is? Als je GSM nummer wordt misbruikt door mensen die zich innerlijk verrijken door anderen, proberen, belachelijk te maken of uit te schelden. In mijn geval is dit 'spelletje' al sinds zaterdag bezig: iemand die zich voor een andere persoon uitgaf, een akelige stem maakte om dan uiteindelijk met schunnige taal het 'gesprek' te beëindigen. Vandaag heeft zich dat 2 keer herhaald. Uiteraard(want dom zijn ze zogezegd niet): met een anoniem nummer.
Wat doe ik hier nu mee? Als het kinderen zijn of tieners die me bellen en wat voor de gek houden onderneem ik niets. We maken allemaal fouten in ons leven, niks mis mee als je er uit leert. Doorgaans gebeurt dat ook: als je een paar keer niet opneemt vinden ze het al snel niet leuk meer. MAAR: er is een verschil tussen een beetje plagen en mensen op een zeer lage en onrespectvolle manier te gebruiken om je 5 seconden goed te voelen. Als dat betekent dat ik in mijn, vrouwelijke, eer gekrenkt wordt geeft dat voor mij aanleiding tot het indienen van een klacht. Eerst laat ik het nummer traceren(ook al lukt dat jammer genoeg niet altijd). Eens ik weet wie het is wordt er een PV opgesteld.
Tot nu toe heb ik nog nooit die laatste stap gezet. Ik heb het niet zo op het bestraffen van mensen. Het is niet mijn kind dat asociaal gedrag vertoont, ik ben geen opvoedkundige. Wie ben ik om anderen te veroordelen? Ik ben een zelfstandige, heb moeite genoeg om die keuze dagelijks weer opnieuw te verantwoorden. Wanneer echter mijn nummer, dat tevens het nummer voor privé doeleinden is, misbruikt wordt dan beschouw ik dat als een aanval op mijn zaak. Dan verdedig ik iets.
Jullie weten ondertussen wat ik doe: ik werk deeltijds als familiehulp/poetshulp en baat daarnaast een webwinkel uit.
Wat noem ik nu de keerzijde?(van de medaille) Wel, als je op het internet spullen te koop aanbiedt reageren mensen daarop(logisch, lijkt me). Dit kan, in mijn geval, op 2 manieren: via mail of via telefoon. Beleefde, welopgevoede mensen mailen mij of nemen telefonisch contact op(sms kan uiteraard ook). Dat kan er dan zo uit zien:
Beste
Ik zag uw zoekertje en heb er interesse voor. Heeft u dit nog?
Vriendelijke groeten X
Iets mis mee? Totaal niet. Bellen of een sms sturen? Ook niks mis mee. Wat dan wel de keerzijde is? Als je GSM nummer wordt misbruikt door mensen die zich innerlijk verrijken door anderen, proberen, belachelijk te maken of uit te schelden. In mijn geval is dit 'spelletje' al sinds zaterdag bezig: iemand die zich voor een andere persoon uitgaf, een akelige stem maakte om dan uiteindelijk met schunnige taal het 'gesprek' te beëindigen. Vandaag heeft zich dat 2 keer herhaald. Uiteraard(want dom zijn ze zogezegd niet): met een anoniem nummer.
Wat doe ik hier nu mee? Als het kinderen zijn of tieners die me bellen en wat voor de gek houden onderneem ik niets. We maken allemaal fouten in ons leven, niks mis mee als je er uit leert. Doorgaans gebeurt dat ook: als je een paar keer niet opneemt vinden ze het al snel niet leuk meer. MAAR: er is een verschil tussen een beetje plagen en mensen op een zeer lage en onrespectvolle manier te gebruiken om je 5 seconden goed te voelen. Als dat betekent dat ik in mijn, vrouwelijke, eer gekrenkt wordt geeft dat voor mij aanleiding tot het indienen van een klacht. Eerst laat ik het nummer traceren(ook al lukt dat jammer genoeg niet altijd). Eens ik weet wie het is wordt er een PV opgesteld.
Tot nu toe heb ik nog nooit die laatste stap gezet. Ik heb het niet zo op het bestraffen van mensen. Het is niet mijn kind dat asociaal gedrag vertoont, ik ben geen opvoedkundige. Wie ben ik om anderen te veroordelen? Ik ben een zelfstandige, heb moeite genoeg om die keuze dagelijks weer opnieuw te verantwoorden. Wanneer echter mijn nummer, dat tevens het nummer voor privé doeleinden is, misbruikt wordt dan beschouw ik dat als een aanval op mijn zaak. Dan verdedig ik iets.
Met 'volbloed' bedoel ik: van beide kanten. Zoals je een volbloed Belg hebt(mama en papa zijn beide volledig Belg) kan je, in mijn opinie althans, ook volbloed een bepaalde persoonlijkheid of voorkeur hebben. In mijn geval is die verklaring niet ver zoek: mijn vader is altijd zelfstandige geweest, in zijn familie zaten een aantal zelfstandigen. Aan mijn moeders zijde hetzelfde verhaal: grootouders hebben ooit een winkel gehad, heel wat leurders(in die tijd nog in een zelf gekochte lichte vrachtauto fruit en groenten van straat tot straat verkopen) in die familie en ook een aantal mensen die geregeld op rommelmarkten staan.
Evident dus, dat, zelfs al is het maar een gedeelte, van die ondernemingsdrang in mij wordt voortgezet. En onder het motto 'bloed kruipt waar het niet gaan kan', beantwoord ik nu nog wat mails van klanten en plaats ik tussendoor een aantal sets Lego die ik vandaag bijeen gezocht heb. Want ja: een zelfstandige is altijd met zijn zaak bezig. Feestdagen? Nog nooit van gehoord, ook al verdien je vaak 0 euro op zulke dagen, want het zijn immers 'rust' dagen.
De
titel zegt het zelf al: ik wil jullie met mij laten kennismaken.
Ik
ben Tessa(schuilnaam, off course want in ons land wordt het doorgaans
niet gewaardeerd als je niet zo aangename dingen vertelt en toont dat
niet alles zo goed loopt) en ben 25 jaar. Ik woon in Limburg, een
streek die ooit bekend was voor haar ondernemingsdrang maar nu eerder
een gehucht geworden is waar jongeren eerder moeten vechten voor
kansen dan ze te grijpen.
Als
jonge meid wist ik nooit wat ik wilde worden. Op de allombekende,
afgezaagde vraag "wat wil jij later worden?", antwoordde ik
standaard dingen zoals "boekhoudster", "leerkracht",...
Wat ik toen nog niet begreep was dat 'zelfstandige' eigenlijk ook een
beroep is, ook al is dat draagvlak een stuk breder en ingewikkelder.
Want zeg nu zelf: hoe leg je aan een kind uit wat het betekent? Wie
of wat is een zelfstandige? Je kan er geen profiel aan breien, want
het is te divers. Dus ik zei maar wat om mensen gelukkig te maken.
Wat ik eigenlijk echt wilde antwoorden was: "ik word mijn eigen
baas, wil ondernemen, dingen verkopen, met mensen handelen en zelf
bepalen hoe ik aan mijn geld kom". Toen was me dat nog niet zo
duidelijk, maar aan mijn lievelingsspelletjes te zien was het dat
wel: winkeltje spelen(op een strijkplank stalde ik mijn goederen
uit), café spelen(modder dat mijn klanten gedronken hebben in de
zomer , mijn ma haar gans servies om zeep geholpen. Nu nog
altijd vindt mijn vader vorken en lepels in de grond als hij een boom
wil herplanten),... Nooit heb ik een beroep gespeeld zoals politie
agent, dokter, verpleegster,... Om één of andere reden draaide ik
het altijd om naar een zelfstandig beroep.
Sinds
enkele maanden doe ik naast mijn zelfstandige webwinkel nog iets
anders: ik ben familiehulp(eigenlijk een mooier woord voor een
poetsvrouw, maar aangezien ik op handen gedragen wordt door mijn
gezinnen noem ik mezelf geen poetsvrouw. Mijn gezinnen noemen me ook
zo niet, uit respect voor mijn persoon). Kon ik geen andere job
krijgen? Neen, kort door de bocht: ik heb diverse studierichtingen
gedaan, maar geen enkele was voor mij ooit goed genoeg. Ik studeer nu
nog steeds, een richting die me wel ligt. Maar als je in België 25
jaar wordt moet je je zaak in hoofdberoep verder doen, als je geen
ander werk hebt. Aangezien ik dan om het kwartaal(3 maanden dus) 800
euro(afgerond) integraal naar vadertje staat moest overschrijven
besloot ik te stoppen met rustig naar een kantoorjob te zoeken en
zo'n kantoor binnen te stappen. Ik word er niet gelukkig van, maar ik
verdien geld, bouw mijn 'rechten' op en wat het allerbelangrijkste
is: ik kan mijn echt beroep, mijn winkel, verder doen. Want ook dat
is het leven van een zelfstandige: vechten voor je zaak, jezelf
wegcijferen en over je grenzen heengaan. Waarom? Omdat ik
zelfstandige ben en daar word je in dit land voor gestraft.
