Met 'volbloed' bedoel ik: van beide kanten. Zoals je een volbloed Belg hebt(mama en papa zijn beide volledig Belg) kan je, in mijn opinie althans, ook volbloed een bepaalde persoonlijkheid of voorkeur hebben. In mijn geval is die verklaring niet ver zoek: mijn vader is altijd zelfstandige geweest, in zijn familie zaten een aantal zelfstandigen. Aan mijn moeders zijde hetzelfde verhaal: grootouders hebben ooit een winkel gehad, heel wat leurders(in die tijd nog in een zelf gekochte lichte vrachtauto fruit en groenten van straat tot straat verkopen) in die familie en ook een aantal mensen die geregeld op rommelmarkten staan.
Evident dus, dat, zelfs al is het maar een gedeelte, van die ondernemingsdrang in mij wordt voortgezet. En onder het motto 'bloed kruipt waar het niet gaan kan', beantwoord ik nu nog wat mails van klanten en plaats ik tussendoor een aantal sets Lego die ik vandaag bijeen gezocht heb. Want ja: een zelfstandige is altijd met zijn zaak bezig. Feestdagen? Nog nooit van gehoord, ook al verdien je vaak 0 euro op zulke dagen, want het zijn immers 'rust' dagen.
De
titel zegt het zelf al: ik wil jullie met mij laten kennismaken.
Ik
ben Tessa(schuilnaam, off course want in ons land wordt het doorgaans
niet gewaardeerd als je niet zo aangename dingen vertelt en toont dat
niet alles zo goed loopt) en ben 25 jaar. Ik woon in Limburg, een
streek die ooit bekend was voor haar ondernemingsdrang maar nu eerder
een gehucht geworden is waar jongeren eerder moeten vechten voor
kansen dan ze te grijpen.
Als
jonge meid wist ik nooit wat ik wilde worden. Op de allombekende,
afgezaagde vraag "wat wil jij later worden?", antwoordde ik
standaard dingen zoals "boekhoudster", "leerkracht",...
Wat ik toen nog niet begreep was dat 'zelfstandige' eigenlijk ook een
beroep is, ook al is dat draagvlak een stuk breder en ingewikkelder.
Want zeg nu zelf: hoe leg je aan een kind uit wat het betekent? Wie
of wat is een zelfstandige? Je kan er geen profiel aan breien, want
het is te divers. Dus ik zei maar wat om mensen gelukkig te maken.
Wat ik eigenlijk echt wilde antwoorden was: "ik word mijn eigen
baas, wil ondernemen, dingen verkopen, met mensen handelen en zelf
bepalen hoe ik aan mijn geld kom". Toen was me dat nog niet zo
duidelijk, maar aan mijn lievelingsspelletjes te zien was het dat
wel: winkeltje spelen(op een strijkplank stalde ik mijn goederen
uit), café spelen(modder dat mijn klanten gedronken hebben in de
zomer , mijn ma haar gans servies om zeep geholpen. Nu nog
altijd vindt mijn vader vorken en lepels in de grond als hij een boom
wil herplanten),... Nooit heb ik een beroep gespeeld zoals politie
agent, dokter, verpleegster,... Om één of andere reden draaide ik
het altijd om naar een zelfstandig beroep.
Sinds
enkele maanden doe ik naast mijn zelfstandige webwinkel nog iets
anders: ik ben familiehulp(eigenlijk een mooier woord voor een
poetsvrouw, maar aangezien ik op handen gedragen wordt door mijn
gezinnen noem ik mezelf geen poetsvrouw. Mijn gezinnen noemen me ook
zo niet, uit respect voor mijn persoon). Kon ik geen andere job
krijgen? Neen, kort door de bocht: ik heb diverse studierichtingen
gedaan, maar geen enkele was voor mij ooit goed genoeg. Ik studeer nu
nog steeds, een richting die me wel ligt. Maar als je in België 25
jaar wordt moet je je zaak in hoofdberoep verder doen, als je geen
ander werk hebt. Aangezien ik dan om het kwartaal(3 maanden dus) 800
euro(afgerond) integraal naar vadertje staat moest overschrijven
besloot ik te stoppen met rustig naar een kantoorjob te zoeken en
zo'n kantoor binnen te stappen. Ik word er niet gelukkig van, maar ik
verdien geld, bouw mijn 'rechten' op en wat het allerbelangrijkste
is: ik kan mijn echt beroep, mijn winkel, verder doen. Want ook dat
is het leven van een zelfstandige: vechten voor je zaak, jezelf
wegcijferen en over je grenzen heengaan. Waarom? Omdat ik
zelfstandige ben en daar word je in dit land voor gestraft.
