Jullie weten ondertussen wat ik doe: ik werk deeltijds als familiehulp/poetshulp en baat daarnaast een webwinkel uit.
Wat noem ik nu de keerzijde?(van de medaille) Wel, als je op het internet spullen te koop aanbiedt reageren mensen daarop(logisch, lijkt me). Dit kan, in mijn geval, op 2 manieren: via mail of via telefoon. Beleefde, welopgevoede mensen mailen mij of nemen telefonisch contact op(sms kan uiteraard ook). Dat kan er dan zo uit zien:
Beste
Ik zag uw zoekertje en heb er interesse voor. Heeft u dit nog?
Vriendelijke groeten X
Iets mis mee? Totaal niet. Bellen of een sms sturen? Ook niks mis mee. Wat dan wel de keerzijde is? Als je GSM nummer wordt misbruikt door mensen die zich innerlijk verrijken door anderen, proberen, belachelijk te maken of uit te schelden. In mijn geval is dit 'spelletje' al sinds zaterdag bezig: iemand die zich voor een andere persoon uitgaf, een akelige stem maakte om dan uiteindelijk met schunnige taal het 'gesprek' te beëindigen. Vandaag heeft zich dat 2 keer herhaald. Uiteraard(want dom zijn ze zogezegd niet): met een anoniem nummer.
Wat doe ik hier nu mee? Als het kinderen zijn of tieners die me bellen en wat voor de gek houden onderneem ik niets. We maken allemaal fouten in ons leven, niks mis mee als je er uit leert. Doorgaans gebeurt dat ook: als je een paar keer niet opneemt vinden ze het al snel niet leuk meer. MAAR: er is een verschil tussen een beetje plagen en mensen op een zeer lage en onrespectvolle manier te gebruiken om je 5 seconden goed te voelen. Als dat betekent dat ik in mijn, vrouwelijke, eer gekrenkt wordt geeft dat voor mij aanleiding tot het indienen van een klacht. Eerst laat ik het nummer traceren(ook al lukt dat jammer genoeg niet altijd). Eens ik weet wie het is wordt er een PV opgesteld.
Tot nu toe heb ik nog nooit die laatste stap gezet. Ik heb het niet zo op het bestraffen van mensen. Het is niet mijn kind dat asociaal gedrag vertoont, ik ben geen opvoedkundige. Wie ben ik om anderen te veroordelen? Ik ben een zelfstandige, heb moeite genoeg om die keuze dagelijks weer opnieuw te verantwoorden. Wanneer echter mijn nummer, dat tevens het nummer voor privé doeleinden is, misbruikt wordt dan beschouw ik dat als een aanval op mijn zaak. Dan verdedig ik iets.
Jullie weten ondertussen wat ik doe: ik werk deeltijds als familiehulp/poetshulp en baat daarnaast een webwinkel uit.
Wat noem ik nu de keerzijde?(van de medaille) Wel, als je op het internet spullen te koop aanbiedt reageren mensen daarop(logisch, lijkt me). Dit kan, in mijn geval, op 2 manieren: via mail of via telefoon. Beleefde, welopgevoede mensen mailen mij of nemen telefonisch contact op(sms kan uiteraard ook). Dat kan er dan zo uit zien:
Beste
Ik zag uw zoekertje en heb er interesse voor. Heeft u dit nog?
Vriendelijke groeten X
Iets mis mee? Totaal niet. Bellen of een sms sturen? Ook niks mis mee. Wat dan wel de keerzijde is? Als je GSM nummer wordt misbruikt door mensen die zich innerlijk verrijken door anderen, proberen, belachelijk te maken of uit te schelden. In mijn geval is dit 'spelletje' al sinds zaterdag bezig: iemand die zich voor een andere persoon uitgaf, een akelige stem maakte om dan uiteindelijk met schunnige taal het 'gesprek' te beëindigen. Vandaag heeft zich dat 2 keer herhaald. Uiteraard(want dom zijn ze zogezegd niet): met een anoniem nummer.
Wat doe ik hier nu mee? Als het kinderen zijn of tieners die me bellen en wat voor de gek houden onderneem ik niets. We maken allemaal fouten in ons leven, niks mis mee als je er uit leert. Doorgaans gebeurt dat ook: als je een paar keer niet opneemt vinden ze het al snel niet leuk meer. MAAR: er is een verschil tussen een beetje plagen en mensen op een zeer lage en onrespectvolle manier te gebruiken om je 5 seconden goed te voelen. Als dat betekent dat ik in mijn, vrouwelijke, eer gekrenkt wordt geeft dat voor mij aanleiding tot het indienen van een klacht. Eerst laat ik het nummer traceren(ook al lukt dat jammer genoeg niet altijd). Eens ik weet wie het is wordt er een PV opgesteld.
Tot nu toe heb ik nog nooit die laatste stap gezet. Ik heb het niet zo op het bestraffen van mensen. Het is niet mijn kind dat asociaal gedrag vertoont, ik ben geen opvoedkundige. Wie ben ik om anderen te veroordelen? Ik ben een zelfstandige, heb moeite genoeg om die keuze dagelijks weer opnieuw te verantwoorden. Wanneer echter mijn nummer, dat tevens het nummer voor privé doeleinden is, misbruikt wordt dan beschouw ik dat als een aanval op mijn zaak. Dan verdedig ik iets.
Met 'volbloed' bedoel ik: van beide kanten. Zoals je een volbloed Belg hebt(mama en papa zijn beide volledig Belg) kan je, in mijn opinie althans, ook volbloed een bepaalde persoonlijkheid of voorkeur hebben. In mijn geval is die verklaring niet ver zoek: mijn vader is altijd zelfstandige geweest, in zijn familie zaten een aantal zelfstandigen. Aan mijn moeders zijde hetzelfde verhaal: grootouders hebben ooit een winkel gehad, heel wat leurders(in die tijd nog in een zelf gekochte lichte vrachtauto fruit en groenten van straat tot straat verkopen) in die familie en ook een aantal mensen die geregeld op rommelmarkten staan.
Evident dus, dat, zelfs al is het maar een gedeelte, van die ondernemingsdrang in mij wordt voortgezet. En onder het motto 'bloed kruipt waar het niet gaan kan', beantwoord ik nu nog wat mails van klanten en plaats ik tussendoor een aantal sets Lego die ik vandaag bijeen gezocht heb. Want ja: een zelfstandige is altijd met zijn zaak bezig. Feestdagen? Nog nooit van gehoord, ook al verdien je vaak 0 euro op zulke dagen, want het zijn immers 'rust' dagen.
De
titel zegt het zelf al: ik wil jullie met mij laten kennismaken.
Ik
ben Tessa(schuilnaam, off course want in ons land wordt het doorgaans
niet gewaardeerd als je niet zo aangename dingen vertelt en toont dat
niet alles zo goed loopt) en ben 25 jaar. Ik woon in Limburg, een
streek die ooit bekend was voor haar ondernemingsdrang maar nu eerder
een gehucht geworden is waar jongeren eerder moeten vechten voor
kansen dan ze te grijpen.
Als
jonge meid wist ik nooit wat ik wilde worden. Op de allombekende,
afgezaagde vraag "wat wil jij later worden?", antwoordde ik
standaard dingen zoals "boekhoudster", "leerkracht",...
Wat ik toen nog niet begreep was dat 'zelfstandige' eigenlijk ook een
beroep is, ook al is dat draagvlak een stuk breder en ingewikkelder.
Want zeg nu zelf: hoe leg je aan een kind uit wat het betekent? Wie
of wat is een zelfstandige? Je kan er geen profiel aan breien, want
het is te divers. Dus ik zei maar wat om mensen gelukkig te maken.
Wat ik eigenlijk echt wilde antwoorden was: "ik word mijn eigen
baas, wil ondernemen, dingen verkopen, met mensen handelen en zelf
bepalen hoe ik aan mijn geld kom". Toen was me dat nog niet zo
duidelijk, maar aan mijn lievelingsspelletjes te zien was het dat
wel: winkeltje spelen(op een strijkplank stalde ik mijn goederen
uit), café spelen(modder dat mijn klanten gedronken hebben in de
zomer , mijn ma haar gans servies om zeep geholpen. Nu nog
altijd vindt mijn vader vorken en lepels in de grond als hij een boom
wil herplanten),... Nooit heb ik een beroep gespeeld zoals politie
agent, dokter, verpleegster,... Om één of andere reden draaide ik
het altijd om naar een zelfstandig beroep.
Sinds
enkele maanden doe ik naast mijn zelfstandige webwinkel nog iets
anders: ik ben familiehulp(eigenlijk een mooier woord voor een
poetsvrouw, maar aangezien ik op handen gedragen wordt door mijn
gezinnen noem ik mezelf geen poetsvrouw. Mijn gezinnen noemen me ook
zo niet, uit respect voor mijn persoon). Kon ik geen andere job
krijgen? Neen, kort door de bocht: ik heb diverse studierichtingen
gedaan, maar geen enkele was voor mij ooit goed genoeg. Ik studeer nu
nog steeds, een richting die me wel ligt. Maar als je in België 25
jaar wordt moet je je zaak in hoofdberoep verder doen, als je geen
ander werk hebt. Aangezien ik dan om het kwartaal(3 maanden dus) 800
euro(afgerond) integraal naar vadertje staat moest overschrijven
besloot ik te stoppen met rustig naar een kantoorjob te zoeken en
zo'n kantoor binnen te stappen. Ik word er niet gelukkig van, maar ik
verdien geld, bouw mijn 'rechten' op en wat het allerbelangrijkste
is: ik kan mijn echt beroep, mijn winkel, verder doen. Want ook dat
is het leven van een zelfstandige: vechten voor je zaak, jezelf
wegcijferen en over je grenzen heengaan. Waarom? Omdat ik
zelfstandige ben en daar word je in dit land voor gestraft.
