De titel zegt het zelf al: ik wil jullie met mij laten kennismaken. 

Ik ben Tessa(schuilnaam, off course want in ons land wordt het doorgaans niet gewaardeerd als je niet zo aangename dingen vertelt en toont dat niet alles zo goed loopt) en ben 25 jaar. Ik woon in Limburg, een streek die ooit bekend was voor haar ondernemingsdrang maar nu eerder een gehucht geworden is waar jongeren eerder moeten vechten voor kansen dan ze te grijpen. 

Als jonge meid wist ik nooit wat ik wilde worden. Op de allombekende, afgezaagde vraag "wat wil jij later worden?", antwoordde ik standaard dingen zoals "boekhoudster", "leerkracht",... Wat ik toen nog niet begreep was dat 'zelfstandige' eigenlijk ook een beroep is, ook al is dat draagvlak een stuk breder en ingewikkelder. Want zeg nu zelf: hoe leg je aan een kind uit wat het betekent? Wie of wat is een zelfstandige? Je kan er geen profiel aan breien, want het is te divers. Dus ik zei maar wat om mensen gelukkig te maken. Wat ik eigenlijk echt wilde antwoorden was: "ik word mijn eigen baas, wil ondernemen, dingen verkopen, met mensen handelen en zelf bepalen hoe ik aan mijn geld kom". Toen was me dat nog niet zo duidelijk, maar aan mijn lievelingsspelletjes te zien was het dat wel: winkeltje spelen(op een strijkplank stalde ik mijn goederen uit), café spelen(modder dat mijn klanten gedronken hebben in de zomer , mijn ma haar gans servies om zeep geholpen. Nu nog altijd vindt mijn vader vorken en lepels in de grond als hij een boom wil herplanten),... Nooit heb ik een beroep gespeeld zoals politie agent, dokter, verpleegster,... Om één of andere reden draaide ik het altijd om naar een zelfstandig beroep. 

Sinds enkele maanden doe ik naast mijn zelfstandige webwinkel nog iets anders: ik ben familiehulp(eigenlijk een mooier woord voor een poetsvrouw, maar aangezien ik op handen gedragen wordt door mijn gezinnen noem ik mezelf geen poetsvrouw. Mijn gezinnen noemen me ook zo niet, uit respect voor mijn persoon). Kon ik geen andere job krijgen? Neen, kort door de bocht: ik heb diverse studierichtingen gedaan, maar geen enkele was voor mij ooit goed genoeg. Ik studeer nu nog steeds, een richting die me wel ligt. Maar als je in België 25 jaar wordt moet je je zaak in hoofdberoep verder doen, als je geen ander werk hebt. Aangezien ik dan om het kwartaal(3 maanden dus) 800 euro(afgerond) integraal naar vadertje staat moest overschrijven besloot ik te stoppen met rustig naar een kantoorjob te zoeken en zo'n kantoor binnen te stappen. Ik word er niet gelukkig van, maar ik verdien geld, bouw mijn 'rechten' op en wat het allerbelangrijkste is: ik kan mijn echt beroep, mijn winkel, verder doen. Want ook dat is het leven van een zelfstandige: vechten voor je zaak, jezelf wegcijferen en over je grenzen heengaan. Waarom? Omdat ik zelfstandige ben en daar word je in dit land voor gestraft.