Yep. Een avond in mei. De vorige dag waren we bij de dierenarts geweest om alle resterende spuitjes in orde te brengen en een ontwormingspilletje (hier kom ik nog op terug). Verliep vlot, onze opgewekte Hobbes pakte de dierenarts helemaal in, ging met de inhoud van de vuilbak lopen, knabbelde een half arsenaal aan hondenkoekjes op en gaf geen krimp bij 2 spuiten. Dat was dag één.
Nu de dag nadien. 's morgens geen vuiltje aan de lucht, zelfs geen geurtje. Ik kom terug van het werk en krijg te horen dat hij een opvallend gezonde stoelgang had gehad die dag. Geen bericht om tijdens het eten te lezen... maar om een uur of half tien begon het. Kakje hier, kakje daar, geen kakje, nog geen kakje, maar wel alle inzet van de wereld. Dus wij maar denken, dat ligt zeker aan dat ontwormingspilletje. Tot onze Hobbes niet meer kon zitten of liggen. Handje toesteken werd onthaald met een luide kaiiiiit. Het begon er allemaal een beetje zielig uit te zien.
Dus, dan maar de dierenarts bellen. "Kom je langs of wil je medicatie?" vroeg ze toch een beetje geïrriteerd o.w.v. mijn laat telefoontje 22u30). "We komen langs" opperde ik dapper. Dus, Hobbes de auto in en weg waren we. Staande Hobbes in de koffer, want zitten was geen optie. Bij de dierenarts aan gekomen, wat bleek? Hij had een stokje ingeslikt en dat zat dwars, letterlijk. Dus.... Hobbes op de tafel, onze dierenarts is nu persona non grata en na dit toch wel lastige manoeuver kreeg hij nog een pikuur. De rest van de avond verliep stilletjes.
Wel jammer, dat hij nog niet beseft dat wat er van voor in gaat er ook langs achter uit moet, wat het was een prijsig stokje. Een donatie rekeningnummer zal geopend worden.... om mogelijke knabbel buien te ondervangen... u bent vrij om te storten ;-), want this is only the beginning.
