Vroeger zei mijn tandarts: jij bent de witte raaf van de familie, want jij bent een open boek en kunt als enige over jouw gevoelens praten. Dat heb ik als kind wel gemist. Ik praat er wel met andere mensen over, maar thuis kon ik dat niet. Dat was niet omdat mijn ouders er niet voor openstonden, omdat ze geen oog voor mij hadden, omdat ze geen interesse hadden voor wat er binnen in mij leefde, maar omdat zij het niet hadden geleerd van thuis uit. Ik wil erop toezien dat mijn kindjes altijd bij mij terecht kunnen. Ook als ze niet willen praten, wil ik er voor hen zijn.
Het volledige interview vind je in het blad Exclusief van juni-september 2007.
Kom, beken het maar: je bent op de titel afgekomen. Als er bloot of seks boven een artikel staat, is het gegarandeerd bingo.
Dat is niets om je over te schamen. Wie zou er in godsnaam aanstoot nemen aan de plaats waar de rug zijn naam verliest en er nog altijd geen sprake is van benen? En als de Schepper himself iets tegen bloot zou hebben, had hij ons met kleren laten geboren worden.
Nee, dit blog gaat over BVs, Bekende Vlamingen, mensen zoals jij en ik, die zich in interviews iets meer bloot geven dan de doorsnee landgenoot aan de tapkast. Bloot in puur overdrachtelijke zin. Respectvol bloot.
Of ik een BV ben? Het antwoord is negatief, tenzij je die keer meetelt dat ik op de cover van Playboy stond. Dat kwam zo.
In een vlaag van opruimwoede had ik mij voorgenomen om mijn uitpuilende verzameling knipsels, tijdschriften en boeken eens uit te mesten. Toen ik een torenhoge stapel maandbladen uit de kast te haalde, ging het hele zootje aan het wankelen en donderde finaal tegen de vlakte. Zonder te kijken deed ik een stap achteruit en voelde iets onder mijn voeten. Ik stond bovenop de cover van een beduimelde Playboy.
Met de échte BVs heb ik vele uren gepraat in hun chique loft of sober rijhuis, in een koele hotellobby of op een zweterige terrasje, in een Spartaanse vergaderzaal of tussen werkloze toneeldecors. Met mijn recordertje in aanslag om maar niets te missen van de soms ontroerende, soms hilarische, soms filosofische verhalen die ze opdisten.
Er wordt wel eens beweerd dat een interview geven een vorm van acteren is, en in een aantal gevallen is dat ongetwijfeld juist. Een BV is ook maar een radertje dat moet meedraaien in de promotiemolen voor zijn of haar laatste film, cd of tv-serie. Maar soms nam mijn gesprekspartner mij onverwachts in vertrouwen en ging hij dieper in op onderwerpen die hem na aan het hart lagen.
Ik wil ze allemaal bedanken voor de bereidwilligheid waarmee ze een deel van hun ongetwijfeld kostbare tijd voor mij vrijmaakten: mannen en vrouwen, homos en lesbiennes. En twijfelaars. Zo, niemand vergeten?
Tot morgen.
Will Jensen
P.S. Toen het nieuws bekend raakte dat ik met dit blog wou starten, kreeg ik al direct een paar reacties:
Teneinde onze onderdanen te beschermen tegen terroristische en andere bedreigingen, achten wij het nodig al uw teksten te onderscheppen via het internationale interceptiesysteem Echelon, te controleren en waar nodig te censureren. Indien u meent dat daardoor uw burgerrechten worden geschonden, kunt u de Verenigde Staten daarvoor niet aansprakelijk stellen, ingevolge de door de President goedgekeurde wetten.
(U.S. National Security Service)
Vanuit het voorzorgsprincipe kunnen wij u geen nihil obstat verlenen, aangezien uw website mogelijk ideeën bevat die het geloof schade toebrengen of in strijd zijn met de leer van de Kerk.
(Censor van de Heilige Ligstoel, Rome)
Kom, beken het maar: je bent op de titel afgekomen. Als er bloot of seks boven een artikel staat, is het gegarandeerd bingo. 
