In de laatste dagen wordt aan de afwerking van de het gebouwtje- het schooltje te Rouzga verder gewerkt, na de vloeren het toilet erin en schilderen
Toen ik aankwam in Rouzga was het er ook vrij stil, buiten de vele vrouwen in hun zwarte kleding die richting gebedshuis gingen, ja we kunnen maar vaststellen er veel kinderen geboren worden maar er sterven ook veel inwoners. Enkele jongere kinderen die nog niet schoolplichtig zijn hebben me opgemerkt bij het binnenkomen en komen aangelopen, als snel staan er ook enkele ouders in de buurt, een van de eerste vragen is of ik hier terug ben met een groep met de nodige gebaren, wat engels en enkele woorden Arabisch kan ik uitleggen dat het niet zo is en ik hier enkel en alleen ben om te zien hoe ver het staat met de verdere afwerking van de school
Met de nodige nadruk te leggen op verschillende factoren kan ik duidelijk maken dat ten laatste tegen half januari alles moet klaar zijn, soms verloopt niet alles zoals je had gewenst of zou wensen.
Met vriendelijkheid en een glimlach te voorschijn halen kan je soms het een en ander meer overtuigingskracht geven, hopelijk is het gelukt en krijgen we binnenkort bericht dat de eerste kinderen les hebben gekregen. Inch Allah
De eerste pakketten vetrekken Richting Aswan. Vrijdag 11 December
Na ons bezoek aan enkele dorpen op de West bank van Aswan hebben we beslist om een gedeelte van de hulpgoederen richting Aswan te sturen. Het lokale contact de sheihk, zoals ze de godsdienst verantwoordelijke van de gemeenschap hier noemen, heeft een zeer goede indruk nagelaten, we hebben met hem de twee dagen druk overlegt wat we kunnen doen voor de gemeenschap
Wat binnen onze mogelijkheden ligt zijn we vandaag beginnen te verpakken, zo zijn de eerste 200 schoolpakketten klaar, bestaande uit kleurpotloden, stylo een meetlat en gom. Morgen starten we met kledij.
Eind deze week moet Nasser in de buurt zijn en zal hij de pakketten gaan afleveren. Inch Allah.
Ook hebben we het over de mogelijkheden gehad om daar met een groep naartoe te trekken tijdens de schoolvakantie, maar dat wordt ons ten stelligste afgeraden door de Sheihk hemzelf, de hoofdreden ervoor is dat het daar veeeel te heet is in de zomer, er zo goed als geen accommodatie is voor ons westerlingen voor enkele dagen zou dat geen probleem mogen leveren,maar voor langere periodes wordt dat een heel ander verhaal. De toekomst brengt raad.
Bezoek aan wat het toekomstig landbouwproject zal worden.: 08 december 2009
Na een rit door de woestijnbergen op West Bank komen we aan in een dorp waar de tijd heeft stil blijven staan, ze leven er nog in lemen huizen, opgetrokken uit mudbriks, een geheel andere bouwstijl dan in Luxor, je kan het niet beter vergelijken dan met een gesloten vierkantshoeve van in onze lage landen, met dat verschil dat er bijna volledige families in samen wonen elk met hun eigen woning binnen het geheel, met de typische Nubische kleuren en bouwstijl. In het dorp heeft Nasser nog verre familie wonen, die gaan we opzoeken, niet eenvoudig in de wirwar van straatjes en pleintjes, een geluk iedereen kent iedereen hier, enkele minuten later staan we aan de deur van de familie. Het onthaal is zeer hartelijk, na de traditionele thee worden we rondgeleidop het erf, wat is alles hier netjes, ruim en licht, wat zijn deze mensen trots op dat wat ze hebben, bijgevolg kan een rondleiding in het dorp niet misstaan.
Met zen allen trekken we door het dorp naar het erf waar in de toekomst een pas gehuwd echtpaar gaat wonen, een gedeelde eigendom onder broers blijkt later. Mustaffa zou graag op zichzelf beginnen met het kweken van runderen in plaats van onder het juk te moeten werken van een aan pasjaaans gedrag lijdende bankdirecteur te moeten werken. Met zijn spaarcenten heeft hij samen met zijn broer een lap grond gekocht, waar de broer een huisje heeft op gebouwd en hijzelf graag stallingen zou afbouwen om de runderen te kweken. Nasser heeft al een tegemoetkoming gedaan om een deel van de stallingen te bouwen en reeds een geschenk gegeven voor de jonge trouwers.
we beslissen we om uiteigen fondsen deze jonge gemotiveerden te helpen aan de opstart van hun runderkwekerij, Inch Allah. Met de opbrengst zal op deze manier, niet een gezin maar bijna een volledige familie voorzien kunnen worden van de dagdagelijkse behoeften en benodigdheden, zo kunnen de kinderen voorzien worden van de nodige schoolspullen zonder dat het gezin zich moet inlaten met leningen of iets dergelijks.
De trip per auto naar Aswan alleen al is de moeite door het afwisselende landschap, van bananenplantages naar woestijn, naar suikerriet, naar dorpjes die tegen de rotsen plakken, zo veel verscheidenheid, hoe meer naar het zuiden hoe meer je ziet dat je in de Numibische cultuur terecht komt, de bevolking is er donkerder van huidskleur, er komen ook meer Koptisch kerken tevoorschijn, ze staan soms letterlijk rug aan rug gebouwd met een moskee, een voorbeeld voor velen die er anders over denken. Het hotelletje gereserveerd via internet is niet echt wat we verwachten en er word gezocht naar een ander, we vinden eentje niet ver van het station dat redelijk centraal is gelegen, niet ver van de cornich, de souks , een goede uitvalsbasis voor de volgende dagen. Aswan zelf doet meer aan een Zuid-Europese stad denken, van geluk dat er Egyptenaren rondlopen anders waan je u ergens in Europa. De Souks strekken zich uit over een 2km lange straat die pararel loopt met de cornich, de verscheidenheid aan producten is groot, zeer veel kruiden , verse groenten en fruit zijn er te vinden, blijkbaar is het niet voor niks dat deze stad in de geschiedenis een bakermat was van allerlei soorten handelaars. Velen komen zich hier dan ook bevoorraden aan kruiden. De crisis doet zich hier ook voelen, vele souvenirs gaan voor spotprijzen van de hand.
Het eerste bezoek was een beetje vreemd, op de weg van de luchthaven naar Gorf viel het al op dat alles zo netjes was en geschilderd, de reden hiervoor was het bezoek van Mubarak voor enkele dagen, wat inhoud dat Luxor op zijn kop staat, op de cornich waren er geen autos, kaleshen en of taxis toegelaten, over de volledige corniche om de 5 meter een militair, overal stikt het van de geheime politie, en wil je dan toch een taxi nemen dan moet je wandelen tot aan de achterkant van Luxortempel om er eentje te vinden en ja je raad het al, door de omweg die ze moeten maken proberen ze ook het dubbele van de gangbare prijs te vragen.
De toegang tot Luxortempel is ook verlegd naar de kant van het grote plein richting centrum, wat inhoud dat er weinig toeristen nog spontaan een taxiboot of feluka zullen nemen.
Hopelijk is alles terug genormaliseerd als we terug zijn van onze Aswan-trip
Eindelijk na de vele vluchten dit jaar naar Luxor eens een vlucht die vlekkeloos verliep, op tijd vertrokken, geen schokkende vlucht en op tijd aangekomen in Luxor.
Het zonnetje doet deugd na de vlucht, alhoewel het niet zo warm is, het is hier ook winter, de lokale bevolking loopt rond in dikke kleren,sjaals en mutsen, voor ons is dit een raar zicht, de temperaturen rond het middaguur lopen op tot 25 C°, in de schaduw is dat nog een goede 20 C°, eenmaal de zon onder is wordt dit een heel ander verhaal, dan duiken de temp naar beneden en blijven schommelen rond de 8 C°.
Het is raar aankomen in Gorf, anders loopt het hier vol van kinderen en nu oo zo rustig, de kinderen zijn naar school, savonds bijna geen kinderen of andere inwoners op straat, wij kruipen allen samen gezellig rond het kampvuur met een glaasje thee of het avondmaal.
Dit weekend bezocht de groep nog enkele historische sites. Zeer indrukwekkend luidde hun commentaar !
En zo gaat de laatste week van start. Vandaag is de grote dag van alle moslims want de Ramadan zit erop. En naar aloude traditie sluit men deze periode af met het Suikerfeest. Iedereen die het zich enigszins kan veroorloven, koopt voor dit feest nieuwe kleren. De kinderen krijgen wat zakgeld en een cadeautje. Winkels en kraampjes liggen vol met mierzoete lekkernijen wat bijdraagt aan de naam Suikerfeest. Zo mag iedereen na deze zware beproeving, weer normaal eten en drinken. En voor velen mag ook het onmisbare sigaretje terug gerookt worden overdag.
Weer een unieke ervaring voor onze vrijwilligers. Ook zij voelden de gevolgen van de Ramadan. Ze moesten dan wel niet vasten maar ondervonden toch dat soms simpele dingen anders waren. Zoals smorgens vers gebakken broodjes eten, was niet meer mogelijk. Enkel na zonsondergang konden we brood kopen voor de volgende dag... Jammer genoeg kregen ze ook niet de mogelijkheid om heerlijke gerechten, zoals Kofta (gebakken gehakt) en Kosjerie (macaroni), te proeven. Want dit kon ook pas afgehaald worden vanaf 22u. Deze laatste dagen proberen we dit goed te maken door hen toch nog de plaatselijke gerechten te laten smaken.
Voor mezelf loopt de bouwordezomer vroeger af. Omdat ik wegens dringende redenen vandaag al moet vertrekken naar België. Mijn echtgenoot Nasser neemt mijn taken gedurende de laatste dagen van onze groep over. Gesteund door onze vaste medewerkers. Ikzelf hou zeker telefonisch contact om het verdere verloop van deze laatste week te volgen.
Ook ik zal deze zomer nooit vergeten. Aangenaam verrast door de grenzeloze inzet van onze Belgische bouwordevrijwilligers. Samen bezorgden we de kinderen hier, de zomer van hun leven. Die kinderen hebben hun Belgische vrienden voor altijd in hun hartje gesloten. Bij het afscheid, eind deze week zullen er weer wat traantjes vloeien aan beide kanten.
Er werd wel echt pionierswerk verricht.
En Inch Allah, kunnen we spoedig en met trots ook het eindresultaat van het schooltje in Rouzga tonen. Het verheugt me alvast te kunnen melden dat de nieuwe trap naar de 1e verdiep eindelijk af is. Er zijn ook al afspraken gemaakt om aan de sanitaire ruimte te beginnen.
DE ZWARE OMSTANDIGHEDEN MAAKTEN HET NIET MAKKELIJK VOOR ONZE VRIJWILLIGERS. EXTREME HITTE ,VERMOEIDHEID EN AANPASSING AAN DE PLAATSELIJKE CULTUUR. MAAR ZE DOORSTONDEN HET ALLEMAAL ZONDER VEEL KLAGEN.
IK WIL IEDEREEN NOG EEN KEER VAN HARTE BEDANKEN VOOR ALLES WAT ER DEZE ZOMER GEPRESTEERD IS.
DANKZIJ DE CREATIEVE GEESTEN VAN ONZE GROEP GENIETEN DE KINDEREN HIER MET VOLLE TEUGEN VAN HET LAATSTE SPEELKAMP.
TOT IEDERS VERBAZING SPREEKT CINDY EEN AARDIG MONDJE ARABISCH EN IS ZE ER ZELFS IN GESLAAGD OM HET O ZO MOEILIJKE SCHRIFT AAN TE LEREN.
DAAR BEN IK ZELFS NA AL DIE TIJD NOG NIET TOE GEKOMEN.
BUITEN DE UREN VAN HET SPEELKAMP PROBEERT IEDEREEN OOK ZOVEEL MOGELIJK BEZIENSWAARDIGHEDEN TE BEZOEKEN.
ER STOND AL EEN FIETSTOCHT DOOR DE DORPJES OP HET PROGRAMMA MET ALS TUSSENSTOP BEZOEK AAN MEDINET HABU TEMPEL.
EEN TRIP DIE BIJ IEDEREEN ERG MEEGEVALLEN WAS.
ZELF BEN IK MET EEN VIJFTAL JONGEREN EEN KLEINE BANANENPLANTAGE GAAN BEZOEKEN
MET ALSEXTRAATJE TWEE NIJLKROKODILLEN DIE WE LIEVER NIET IN DE VRIJE NATUUR WILLEN TEGENKOMEN.
DE DAG HEEFT UREN TEKORT OM ALLES TE DOEN WAT ER OP HET PROGRAMMA STAAT.
HET SCHOOLTJE IN ROEZGA MOCHT NATUURLIJK OOK NIET ONTBREKEN OP HET LIJSTJE.
DAAR DEZE GROEP ZICH ENKEL MET DE KINDEREN BEZIG HOUD ZIJN WE TIJDENS EEN PAUZE GAAN KIJKEN IN HOEVERRE DE WERKEN NU GEVORDERD ZIJN.
EINDELIJK IS DE TRAP IN AANBOUW EN ZAL ER GESTART WORDEN MET DE BEZETTINGSWERKEN.
OOK DE ELECTRICIEN HEEFT ONDERTUSSEN ZIJN WERK GEDAAN.
DE RAMADAN HEEFT ONZE VOOROPGESTELDE DATUM VAN AFWERKING DANIG VERSCHOVEN. WE ZULLEN HEEL WAT LANGER MOETEN WACHTEN OP DE EINDAFWERKING DAN WE GEHOOPT HADDEN. MAAR INCH ALLAH ZAL NA HET SUIKERFEEST ALLES IN EEN STROOMVERSNELLING KOMEN.
Vandaag is de groep extra vroeg opgestaan zodat ze voor hun speelsessie nog wat cultuur kunnen opsnuiven. Abdu fietst met hen door enkele dorpjes tot aan de tempel. Zo krijgen ze onderweg een realistisch (hard) beeld over de leefomstandigheden van de gezinnen hier op Westbank.
Op weg naar de vallei van de koningen, kruisen ze de 2 enorme MEMMNONS. Die op zich maken al indruk. Op de bestemming aangekomen, bezoeken ze MEDINET HABU tempel. Deze tempel is niet zo bekend bij de doorsnee toerist en dus veel rustiger. Maar zeker de moeite waard, vooral ook om de goed bewaarde kleuren. In de grotere toeristische tempels, soms zelfs niet meer aan te treffen ! Deze tempel moet zeker ook niks inboeten over taferelen en hiërogliefen. Enorm indrukwekkend. (zie fotos)
Tegen de tijd dat de fietstocht erop zit, zal de Koranschool (KITAB genoemd naar het boek de KORAN) afgelopen zijn. En dan kan er gestart worden met spelen en knutselen.
Na een deugddoend weekend, begonnen onze jongeren met opgeladen batterijtjes aan een nieuwe week.
De kinderen genieten met volle teugen van hun laatste speelkamp, nog net voor aan het nieuwe schooljaar te beginnen. Dit start na het Suikerfeest, het einde van de Rammadam.
Ongelooflijk, maar net als in België, hangen weken op voorhand de winkels hier ook al vol met boekentassen en uniformen. Voor de meeste gezinnen in de dorpen,vormt dit een serieus probleem. Die hebben amper genoeg geld om maandelijks voldoende voedsel te kopen. Dus helemaal niks over voor uniformen alleen al. Nasser besluit dat we hier moeten ingrijpen en voorziet 20 gezinnen uit de buurt een budget om toch de schoolinkopen te kunnen doen. School gaan is immers belangrijk want deze kinderen vormen de toekomst van Egypte.
Vandaag wordt een speciale dag. Naar jaarlijkse gewoonte organiseren Nasser en ik (Annie) voor iedereen uit de omgeving, voor vrienden en familie uit de buurt een Ramadan maaltijd. Al vroeg in de ochtend is er een ploeg bezig met de versieringen aan te brengen en de voorbereidingen aan het treffen voor het koken van een overheerlijke Egyptische maaltijd.
Op het Menu: Lamsvlees Rijst Gemengde groentesla Bamia - Molochia, Fassoulia en Zonnebrood.
Zonnebrood: (zie foto links)is handgemaakt brood dat gerezen in de vroege ochtendzon en gebakken in houtgestookte oven, is heel gemakkelijk te herkennen aan de 3 of 4 wangetjes die in de omtrek van het brood zijn genepen.
Molochia: Is een bladgroente dat een smaak heeft tussen spinazie en zurkel,deze wordt in het seizoen vers klaargemaakt, een beetje boter verhitten,geplette look erin, dan een vleesbouillon in de pot en daar de versnipperde molochia in en zachtjes laten sudderen Bamia: Bamia is een beetje hetzelfde als molochia maar is geen bladgroente, de vrucht gelijkt een beetje op kleine augurken en lopen naar onderen spits toe. De smaak is iets anders dan molochia hoofdzakelijk hangt de smaak af van de persoonlijke smaak van de bereider.
Fasoulia: witte bonen in tomatensaus, op egyptische wijze.
Als dessert wordt er Basbousa geserveerd, een plaatselijk lekkernij.
Deze maaltijd wordt een aparte belevenis voor de jongeren. Het is voor allen de eerste keer dat ze zoiets meemaken. Tegelijk worden ze geshoqueerd en geconfronteerd als ze vernemen dat het een puur mannelijke aangelegenheid is, dat de vrouwen er onder geen beding mogen aan deelnemen. Een zucht van verlichting of is het van onterechte ongerustheid gaat door de groep als ze vernemen dat de kinderen wel mogen deelnemen aan het eetfestijn. Toch blijkt en blijft de groep het moeilijk hebben met het feit dat de vrouwen niet mogen deelnemen aan het festijn, de emoties worden nog uitvergroot omdat deze groep uit 9 meisjes en 1 jongen bestaat, waardoor ze misschien een beetje het gevoel krijgen dat ze persoonlijk geviseerd worden.
Iedereen geniet dan toch met volle teugen van de Egyptische maaltijd weliswaar op het dakterras van waar er gretig fotootjes worden genomen van het tafereel dat zich beneden afspeelt.
Zo is onze jeugd terug een ervaring rijker. Groeten Annie.
De eerste ochtend hebben ze mogen uitslapen, iets na de middag is de oversteek naar West Bank. Terug verwondering alom bij het zien van het schrille contrast tussen Oost en West-Bank. Iedereen is er het over eens dat de natuur op WestBank prachtig is. Na een korte infosessie wordt de lunch geserveerd, er wordt volop van genoten van de eerste maaltijd op Egyptische bodem, die een mengeling is tussen Egyptische en Vlaamse kookkunst.
De groep is zeer enthousiast en besluit om meteen na de lunch erin te vliegen, voor ze het goed en wel beseffen zit de eerste dag er op.
vanavond komt onze derde en laatste groep vrijwilligers naar Luxor. Daar een bacterie besloten heeft mijn lichaam te gebruiken als speelterrein moet ik forfait geven om samen met Nasser naar de luchthaven te gaan, Nasser start alleen naar de luchthaven. Tegen 23 uur staat hij klaar aan de uitgang, de klok tikt maar verder, er is geen spoor te bekennen van onze groep 3. Na zzeeeeeeeeeeeeer lang wachten komt de groep toch naar buiten, heel snel wordt het duidelijk waarom het zo lang heeft geduurd. Inch Allah hebben we al verschillende keren gebruikt, deze groep kan onmiddellijk kennis maken met het echte Egypte. Naar goede, trouwe gewoonte heeft Egyptair weer voor een stunt gezorgd, blijkt dat ze in Cairo de groep in twee hebben gesplitst en op de koop toe op twee verschillende vluchten met één uur verschil ertussen. Het is dan ook laat voor iedereen in zijn bedje ligt.
ONGELOFELIJK HOE SNEL DE TIJD GAAT WANT HET BOUWKAMP VAN DE TWEEDE GROEP ZIT ER OOK OP. WEER MOETEN DE KINDJES AFSCHEID NEMEN VAN HUN BELGISCHE VRIENDEN. VRIJDAGMORGEN OM 5 UUR STAAN ONZE GASTEN MET PAK EN ZAK KLAAR AAN DE RECEPTIE VAN HET HOTEL. DOOR DE RAMADAN IS MEN IN EGYPTE REEDS OMGESCHAKELD VAN ZOMERUUR NAAR WINTERUUR EN DAT HEEFT TOT GEVOLG DAT DE VLUCHT NAAR CAIRO REEDS VERTREKT OM 7 UUR. INCH ALLAH ZIJN ER DEZE KEER GEEN VERTRAGINGEN OF HINDERNISSEN EN KAN DE GROEP MAKKELIJK HUN AANSLUITENDE VLUCHT NAAR BRUSSEL HALEN. OOK VOOR ONS IS HET ALTIJD EEN BEETJE MOEILIJK OM AFSCHEID TE NEMEN WANT IN DIE DRIE WEKEN IS ER EEN HECHTE BAND ONTSTAAN MET DE JONGEREN. TOEN WE DE EERSTE DAG DE OVERSTEEK MAAKTEN NAAR WESTBANK, WAS IEDEREEN VERBAASD OVER HET GROTE VERSCHIL MET OOSTBANK. EN TIJDENS ONZE EERSTE WANDELING OP WESTBANK SCHROKKEN ZE VAN NOG ZOVEEL ARMOEDE NIEMAND VERWACHTTE DIT WANT IEDEREEN KENT EGYPTE UIT DE REISBROCHURES EN VERDER DAN EEN VLUCHTIG BEZOEK AAN DE VALLEI VAN DE KONINGEN OF HATSJEPSUT KOMEN DE MEESTE MENSEN NIET. HET WERKELIJK LEVEN ONTGAAT HEN EN ZE ZIEN NIET MEER DAN DE GLAMOUR VAN DE LUXUEUZE HOTELKETENS. EEN OPMERKING DIE IK OOK NOG HOORDE BEHALVE DE VELE ARMOEDE : DAT JE HIER WEL ECHT VOELT DAT JE IN AFRIKA ZIT ! WEL, NU BEGIN SEPTEMBER VERWACHTEN WE DE DERDE EN LAATSTE GROEP EN WE KIJKEN VOL VERWACHTING UIT NAAR HUN KOMST.
Egypte zou Egypte niet zijn moest alles vlot verlopen.
Vandaag terug een sterfgeval, zoals bij de start van de eerste groep, een 30 jarige jongen is in Roezga overleden, door het in acht nemen van de 3 dagen rouw kan er niet meer verder gewerkt worden aan het schooltje te Roezga. De bouw van het schooltje loopt daardoor voor de tweede maal vertraging op. Door de Ramadan is de bezetter voor het schooltje ook niet op de afspraak, beloven voor morgen, beloven voor overmorgen Inch Allah als hij er door komt. Door de inventiviteit en creativiteit van deze groep wordt er van de gelegenheid gebruik gemaakt om sociaal creatief voor de dag te komen met de volledige groep.
Ook op de sociale werking heeft de Ramadan zijn effect, de ouders komen hun kinderen vroeger halen, om ze voor te bereiden op het eerste warme maal van de dag. Savonds komen de ouders hun kinderen halen om 18 uur in de plaats van 20 uur, zo zijn de families verenigd tegen dat de zon ondergaat kunnen ze aanschuiven aan de maaltijd.
Samen en samen met de kinderen beleven ze reuze tijden, er wordt creatief omgegaan met papier maché, een verkleedpartij wordt er georganiseerd met allemaal recyclagemateriaal, de fotos liegen er niet om, zelfs Scherief mag meedelen in de verkleedpartij.
Door de Ramadan verloopt het verzamelen van voedsel ook niet helemaal zoals het zou moeten zijn,bvb; vers brood moet midden in de nacht gehaald worden, van de kok Annie wordt dan ook veel inventiviteit verwacht om met de producten die er op dat moment te krijgen zijn een heerlijk maal te bereiden dat kan verorberd worden door de jonge hongerige magen.
De tweede week van het bouwkamp zit er ondertussen op, de groep heeft grootse plannen gemaakt om enkele tempels vroeg in de morgen te gaan bezoeken.
Langzaam maar zeker vorderen de werken aan het schooltje te Roezga, het dak is afgewerkt en de voorbereidingen voor de bezettingswerken zijn afgerond. Morgen kan er gestart worden met het cementeren van de muren, de bekisting voor de trap zal inch Allah tijdens de twee komende dagen gemaakt worden. Het tempo is ondertussen heel wat trager geworden door de start van de ramadan, onze lokale helpers nemen een langere rustpauze en als er gewerkt wordt ligt het tempo veeeel lager. Rond zonsondergang wordt er dan nog een keer pauze gehouden voor de eerste maaltijd van de vastendag, en een bezoek aan de moskee. Ook de oudste kinderen van de speelgroep nemen deel aan de ramadan, wat inhoud voor de bouwkampgroep, dat er heel flexibel zal moeten omgesprongen worden met de uren wanneer er kan gespeeld, geknutseld en gespeeld worden
Zowel in Luxorstad als hier op Westbank hangt er nu een heel aparte sfeer, vele huisjes zijn versierd met felgekleurde aan en uit flikkerende lichtjes, vlaggetjes en lampionnen versieren de straten, alle moskees zijn versierd met bontgekleurde verlichting.
Het is voor de vrijwilligers een heel aparte ervaring om dit te kunnen meemaken.
Na de twee dagen rust wordt zondag met volle moed week nummer drie gestart, deze zal naar alle waarschijnlijkheid vol Inch Allah momenten zitten.
Vandaag zit de eerste werkweek erop en kan onze groep genieten van twee dagen welverdiende rust vakantie. De speelpleinwerking loopt als een trein, dankzij de creatieve geesten van de groep die dagelijks met nieuwe en spannende dingen voor de dag komen. De kindjes van Gorf hebben zich helemaal aangepast en zijn nu dikke vrienden met de nieuwe groep. Er zullen zeker weer wat traantjes vloeien bij het afscheid.
In Roezga verloopt ook alles volgens schema, men is er gestart met een laag klei te leggen bovenop de rieten dakbedekking, daarop wordt dan een dikke laag cement gegoten om de boel te verstevigen. Met een beetje geluk kan er binnen enkele dagen begonnen worden met de trap te maken, eenmaal deze er staat kan beneden verder afgewerkt worden, in eerste instantie de sanitaire ruimte.
Gelukkig zijn de temperaturen wat milder geworden wat het gemakkelijker maakt om de dag door te komen. Met milder bedoelen we dan een goede 39 c° in plaats van de zinderende 45C° die de eerste groep moest trotseren.
Ook wij gaan nu genieten van de vakantiedagen, meer nieuws mag je verwachten bij de start van de tweede werkweek.
Vol ongeduld wachten we in Luxor luchthaven aan de uitgang : Domestic Flights op onze nieuwe groep vrijwilligers. Benieuwd of de vlucht, komende vanuit Cairo, op tijd arriveert. En naar goede Egyptair gewoonte, landden ze op Luxor bodem met bijna een uur vertraging.
Op weg naar het hotel is er maar weinig conversatie want iedereen is moe. Nadat iedereen zijn slaapstek toegewezen gekregen heeft , blijkt het al bijna 3 uur in de nacht of in de ochtend te zijn. we besluiten dat het beter is om de jongeren te laten uitslapen. En pas in de late namiddag zullen we hen ophalen . Het schrille contrast tussen Oost- en Westbank doet iedereen versteld staan. Net alsof de tijd hier wel honderd jaar is blijven stilstaan.
ZONDAG 09 Augustus :
Dit wordt de eerste dag waarop gewerkt en gespeeld zal worden.
Een viertal vrijwilligers rijden per fiets naar Roezga, waar het schooltje wordt gebouwd. De vorige groep was al aardig opgeschoten en dat ondanks extreem hete temperaturen = boven de 50° ! Onze 2e groep pikt de draad weer op om het verder af te werken.
De overigen blijven in Gorf om de kindjes te animeren. Ze vinden alles zo anders en zelfs niet tevergelijken met vorige kampen Egypte is ook uniek en moeilijk te vergelijken met andere Afrikaanse bestemmingen. Daardoor weten onze jongeren eigenlijk niet goed hoe te starten en ver loopt de voormiddag wat stroef. Maar de Egyptische kindjes merken dat gauw op en zij nemen dan maar de touwtjes in handen. Ze leren spontaan liedjes aan de groep, die zijzelf leerden van de 1e groep. Op die manier is het ijs dan toch snel gebroken.
De avondsessie verloopt al veel losser. Iedereen geniet en bovendien krijgen we bezoek van Leen vergezeld van haar man Marc. Als (Belgische) kleuterleidster vindt ook zij het prachtig. Al geruime tijd vormen ze vaste medewerkers in onze hulp voor de kansarmen.
MAANDAG 10 Augustus :
Aan de verdieping van het schooltje is men al toe aan de laatste loodjes. Daardoor kan de komende dagen zelfs gestart worden met de aanleg van het dak.
In Gorf lukt het nu ook aardig met de kinderen. Zowel de groep als de kindjes vinden nu duidelijk hun draai. Enkel ons gehandicapt buurjongetje, Mohamedje blijft vastberaden en wil zijn vriend Frederic terug hoe goed de groep ook zijn best doet, hij wil enkel Fré ! Uiteindelijk, na lang aandringen, laat hij zich dan toch overhalen om een kunstwerkje te maken met wat kleurpotloden. Er heerst zoveel enthousiasme dat zelfs een gepensioneerde Egyptenaar zich waagt aan een kleurplaat verder doet hij vlijtig mee en blaast met veel plezier ook ballonnen op. Misschien een ideetje voor de toekomst ? In plaats van speelpleinwerking eens gepensioneerden-animatie ..
Veel groetjes vanuit het nog altijd tropische Luxor en meer nieuws binnen enkele dagen.
Dinsdag 06.00 uur in de morgen ga ik samen met de chauffeur de groep ophalen aan hen slaaplaats, allemaal zijn ze mooi op tijd, na het laden van valiezen werd de terugreis aangevat vrij stil in het busje vermoeidheid of het besef voor velen dat het eerste deel van de vakantie er op zit. Luxor Airport, geen goede start allerlei Egyptenaren beginnen voor te kruipen en wij maar aanschuiven tot het onze beurt is, blijkt de schift van de man er op te ziten en hij verlaat de balie, het wordt te veel, de klok tikt verder en steeds komt het uur van vliegen dichterbij, op tijd krijgen we nog ons ticket en rennen vlug naar de gate, nu maar hopen dat het voorval bij het inchecken niet de voorbode is van meer onheil. Op tijd verschijnt de bus om ons naar het vliegtuig te brengen, maar, geen vlucht voor ons WAT is het probleem, niemand gelooft het maar"Airport Cairo gesloten wegens slecht weer" dat kan nu echt niet waar zijn, wat oorspronkelijk starte met 20 min eindigt met een dikke twee uur vertraging. Langzaam maar zeker beginnen er enkele groepsleden ongerust te worden, geraken we vandaag nog in Brussel, mijn kleine ervaring is ja, maar geen idee van welk uur, rekening houdend met de Egyptische gewoontes kan ik niet garant staan dat we vandaag nog op Belgische bodem staan. Smsjes worden verstuurt naar het thuisfront om ongeruste ouders toch niet nodeloos te laten wachten. Bij navraag aan Annie blijkt er nergens een probleem te zijn, later op de dag wordt het duidelijk, het vliegveld werd gesloten om nog onduidelijke redenen, uit al de uitleg die we hebben verzameld lijkt het erop dat er mist en een restant van een zandstorm het zicht te veel beperkte wat wil zeggen dat alle binnenvluchten geen prioriteit krijgen op de internationale vluchten. Met een dikke twee uur vertraging vertrekken we vanuit Luxor richting Cairo, naar de berekening zou het moeten lukken om de vlucht van 11 uur naar Brussel nog te halen, niks is minder waar, geen vlucht meer, we worden opgevangen door personeel van Egyptair die klaar staat met tickets voor Brussel???, neen toch niet, ticket voor Frankfurt en een begeleidende brief voor de vlucht Frankfurt - Brussel. Rennen voor de vlucht te halen deze stijgt op om 11.35h ondertussen is de groep al aangegroeid we zijn niet de enigen die tegenslag hebben. Eenmaal aangekomen in Frankfurt is het zoeken waar we terrecht kunnen voor onze tickets gaan af te halen, na een goed half uur zoeken en vragen vinden we de balie, met de nodige charme slagen we erin om onze vlucht die voorzien was om 22.10h te vervroegen, op de eerstvolgende vlucht zijn er nog genoeg plaatsen vrij, allen gelukkig, het thuisfront verwittigen dat we verwacht worden om 18.30 op Zaventem, niemand die er had bij stil gestaan onze bagage, bij info zouden er 6-stuks reeds in Frankfurt zijn, waar zijn de andere. Als een van de eerste verlaat ik het vliegtuig en wacht op de rest van de groep, daar had ik me niet meer aan verwacht de groepsknuffel temidden van exit gebouw Brussel thanks. Zoals verwacht rolt onze bagage niet van band twee, bij de balie worden alle papieren ingevuld en ons beloofd dat de bagage zeker binnen de 24 uur bij ons thuis worden geleverd, voor mij geldt deze regel, hopelijk ook voor alle andere deelnemers. Bedankt Groep 1 2009 Egypte - Luxor. Jullie hebben pionierswerk geleverd, de lijn uitgestippeld voor de twee volgende groepen. Jullie krijgen zeker allemaal het vervolg. Bruno
Zover zijn we dan de drie weken zitten er bijna op, raar ,maar de kinderen blijken het te beseffen dat dit de laatste keer is dat er met deze groep amusement zal beleefd worden. S'morgens, 08.30 uur zijn de meeste deelnemers reeds aktief aan het voorbereiden, versiereningen worden aangebracht de laatste afspraken worden gemaakt en een deel speelt reeds met de eerste kinderen. De boodschappen voor het afscheidsfeestje worden voor een laatste keer nagzien, het middagmaal, de laatste rust op het terras en het feest kon beginnen tegen 18 uur. Kinderen zeeeeeer veel kinderen waren er aanwezig, ook waren er veel geintereseerde mama's en papa's, die echt nieuwschierig waren wat hun kroost de afgelopen weken geleerd hebben, ze waren dikwijls niet thuis te houden, tot vervelens toe werd er gezaagd mogen we naar de Belgica mensen. De aangeleerde dansjes werden getoond, drankjes werden er verdeeld en de grote chaos geschenkjes, de chaos niet zozeer door de kinderen deze hadden al wat ervaring met wat struktuur maar de mama's, o jee die slaagden er in om een ordentelijk iets te laten herleiden tot een chaos, dat waren ze blijkbaar nog niet gewoon, wat er ons ook allemaal duidelijk is geworden kleinen geschenkjes zijn niet waardevol, het moeten allemaal grote zijn ja van waar kennen we dat, Faraorisme werd het genoemd blijkbaar hebben ze het in de genen meegekregen. Het laatste avondmaal werd genuttigd op het terras, vooraleer te eten werd er ons een anekdote boekje overhandigd waar al de deelnemers hun bevindingen van de drie weken hebben neergepent, bedankt daarvoor het zal verder dienst doen als bezoekersboekje. Bedankt groep 1 wij hebben veel geleerd en we hopen echt voor jullie hetzelfde. Bruno & Annie en Nasser.
