Dinsdag 06.00 uur in de morgen ga ik samen met de chauffeur de groep ophalen aan hen slaaplaats, allemaal zijn ze mooi op tijd, na het laden van valiezen werd de terugreis aangevat vrij stil in het busje vermoeidheid of het besef voor velen dat het eerste deel van de vakantie er op zit.
Luxor Airport, geen goede start allerlei Egyptenaren beginnen voor te kruipen en wij maar aanschuiven tot het onze beurt is, blijkt de schift van de man er op te ziten en hij verlaat de balie, het wordt te veel, de klok tikt verder en steeds komt het uur van vliegen dichterbij, op tijd krijgen we nog ons ticket en rennen vlug naar de gate, nu maar hopen dat het voorval bij het inchecken niet de voorbode is van meer onheil.
Op tijd verschijnt de bus om ons naar het vliegtuig te brengen, maar, geen vlucht voor ons WAT is het probleem, niemand gelooft het maar"Airport Cairo gesloten wegens slecht weer" dat kan nu echt niet waar zijn, wat oorspronkelijk starte met 20 min eindigt met een dikke twee uur vertraging. Langzaam maar zeker beginnen er enkele groepsleden ongerust te worden, geraken we vandaag nog in Brussel, mijn kleine ervaring is ja, maar geen idee van welk uur, rekening houdend met  de Egyptische gewoontes kan ik niet garant staan dat we vandaag nog op Belgische bodem staan. Smsjes worden verstuurt naar het thuisfront om ongeruste ouders toch niet nodeloos te laten wachten. Bij navraag aan Annie blijkt er nergens een probleem te zijn, later op de dag wordt het duidelijk, het vliegveld werd gesloten om nog onduidelijke redenen, uit al de uitleg die we hebben verzameld lijkt het erop dat er mist en een restant van een zandstorm het zicht te veel beperkte wat wil zeggen dat alle binnenvluchten geen prioriteit krijgen op de internationale vluchten.
Met een dikke twee uur vertraging vertrekken we vanuit Luxor richting Cairo, naar de berekening zou het moeten lukken om de vlucht van 11 uur naar Brussel nog te halen, niks is minder waar, geen vlucht meer, we worden opgevangen door personeel van Egyptair die klaar staat met tickets voor Brussel???, neen toch niet, ticket voor Frankfurt en een begeleidende brief voor de vlucht Frankfurt - Brussel. Rennen voor de vlucht te halen deze stijgt op om 11.35h ondertussen is de groep al aangegroeid we zijn niet de enigen die tegenslag hebben.
Eenmaal aangekomen in Frankfurt is het zoeken waar we terrecht kunnen voor onze tickets gaan af te halen, na een goed half uur zoeken en vragen vinden we de balie, met de nodige charme slagen we erin om onze vlucht die voorzien was om 22.10h te vervroegen, op de eerstvolgende vlucht zijn er nog genoeg plaatsen vrij, allen gelukkig, het thuisfront verwittigen dat we verwacht worden om 18.30 op Zaventem, niemand die er had bij stil gestaan onze bagage, bij info zouden er 6-stuks reeds in Frankfurt zijn, waar zijn de andere. Als een van de eerste verlaat ik het vliegtuig en wacht op de rest van de groep,  daar had ik me niet meer aan verwacht de groepsknuffel temidden van exit gebouw Brussel thanks.
Zoals verwacht rolt onze bagage niet van band twee, bij de balie worden alle papieren ingevuld en ons beloofd dat de bagage zeker binnen de 24 uur bij ons thuis worden geleverd, voor mij geldt deze regel, hopelijk ook voor alle andere deelnemers.
Bedankt Groep 1 2009 Egypte - Luxor. Jullie hebben pionierswerk geleverd, de lijn uitgestippeld voor de twee volgende groepen.
Jullie krijgen zeker allemaal het vervolg.
Bruno

Zover zijn we dan de drie weken zitten er bijna op, raar ,maar de kinderen blijken het te beseffen dat dit de laatste keer is dat er met deze groep amusement zal beleefd worden.
S'morgens, 08.30 uur zijn de meeste deelnemers reeds aktief aan het voorbereiden, versiereningen worden aangebracht de laatste afspraken worden gemaakt en een deel speelt reeds met de eerste kinderen.
De boodschappen voor het afscheidsfeestje worden voor een laatste keer nagzien, het middagmaal, de laatste rust op het terras en het feest kon beginnen tegen 18 uur.
Kinderen zeeeeeer veel kinderen waren er aanwezig, ook waren er veel geintereseerde mama's en papa's, die echt nieuwschierig waren wat hun kroost de afgelopen weken geleerd hebben, ze waren dikwijls niet thuis te houden, tot vervelens toe werd er gezaagd mogen we naar de Belgica mensen.
De aangeleerde dansjes werden getoond, drankjes werden er verdeeld en de grote chaos geschenkjes, de chaos niet zozeer door de kinderen deze hadden al wat ervaring met wat struktuur maar de mama's, o jee die slaagden er in om een ordentelijk iets te laten herleiden tot een chaos, dat waren ze blijkbaar nog niet gewoon, wat er ons ook allemaal duidelijk is geworden kleinen geschenkjes zijn niet waardevol, het moeten allemaal grote zijn ja van waar kennen we dat, Faraorisme werd het genoemd blijkbaar hebben ze het in de genen meegekregen.
Het laatste avondmaal werd genuttigd op het terras, vooraleer te eten werd er ons een anekdote boekje overhandigd waar al de deelnemers hun bevindingen van de drie weken hebben neergepent, bedankt daarvoor het zal verder dienst doen als bezoekersboekje.
Bedankt groep 1 wij hebben veel geleerd en we hopen echt voor jullie hetzelfde.
Bruno & Annie en Nasser.