Donderdag 2 juli,

Mijn vertrek  uit Brussel is voorzien in de vroege namiddag, aangekomen in Zaventem, vlucht heeft anderhalf uur vertraging, ojee dat belooft hopelijk haal ik nog mijn vlucht Cairo – Luxor, niks is minder waar natuurlijk. Hopelijk is dit alles geen aanzet voor tegenspoed tijdens de komende drie weken. Ondanks het bericht  eerder deze week dat de vlucht Cairo – Luxor  50 min vertraging had staan we met redelijk wat mensen vast in Cairo, tegen dat alles geregeld is op kosten van Egyptair betrekken we rond 02H een hotel, wat eigenlijk jammer is want amper enkele uren later om 06.20 is onze vlucht naar Luxor.

Vrijdag 3juli.

Nasser is op tijd om me af te halen aan de luchthaven. Tijdens de rit wat rustig bijgekletst wat er sinds men laatste bezoek met Rob  allemaal is veranderd – of gewijzigd.
Aangekomen in D’Jorf wordt er me het een en ander duidelijker, het wordt nog duidelijker na een paar uur slapen wat er ons te wachten staat aanstaande zondag als de 12 jongeren aankomen van De Bouworde.
Tijdens mijn dutje (was al een goede 36 uren wakker) wordt ik wakker van de warmte, de temp stijgt naar 56 C°, dat wordt zweten, zwoegen en blazende komende 25 dagen.
Samen met Nasser en Annie worden de laatste regelingen getroffen, afspraken gemaakt, drank bijgehaald enz.

Zondag 25 juli, Aankomst te Luxor. Bouworde EGY 9000

Met zen drieën stonden we ze op te wachten, als laatsten kwamen de ons 12 onbekende jongeren Bouworde te voorschijn. De vlucht had ook een goede 40 min vertraging. De rit naar de slaapplaats, de kennismaking met de Luxor temperaturen en de vlucht deden ons al vermoeden dat we niet veel eters meer zouden mee hebben, na installatie op de slaapplaats werd ons vermoeden bevestigd, met 3 naar de eetgelegenheid, de rest wilde liever genieten van het terras en zwoele temperaturen, goede nachtrust gewenst, afspraak morgen om 10 uur aan het hotel.

De maandag na het oversteken van de Nijl de eerste kennismaking met het echte Egypte – Luxor West bank, de wandeling van Ali tot aan de werf deed de monden reeds dichtplakken, deels van de verschrikkelijke hitte en deels van het stof. Na de innerlijke mens voorzien te hebben van het nodige vocht werd er op het dakterras wat weetjes en ander interessante vertelt. Ojee wat een enthousiaste bende, zullen we werk genoeg hebben voor allemaal, hopelijk luisteren ze wat naar onze goede raad anders zullen er slachtoffers vallen. Maar ja hoe zijn we zelf geweest, jong en onbezonnen vol energie gaan ze de strijd aan met de zon en henzelf. In de late namiddag doen we een fietstocht in de lokale dorpjes,door de velden om toch maar een beetje te klimatiseren.

De komende 3 weken volgen hierna, door tijdsgebrek en het met de regelmaat van de klok uitvallen van elektriciteit, internet en water lukt het niet altijd om op tijd en stond alles bij te houden. Als alles lukte heb ik de voorkeur gegeven om alle foto’s op het net te plaatsen: door het veelvuldig uitvallen van het internet staan de foto’s niet meer chronologisch, dat is iets voor op Belgische bodem: http://foto.zita.be/0693224250

De eerste groep heeft het ongelooflijk getroffen, het beloofd nu al de zomer van 2009 te worden, de temperaturen blijven stijgen, zelfs de lokale bevolking klaagt over de hitte, uit voorzorg wordt er een verplichte platte rust ingelast na het eten tot rond 16 uur, sommigen zijn halsstarrig en luisteren niet naar de twee oude knarren, hopelijk hebben deze die de raad niet opvolgen een zeeeer goede fysiek en gaan ze er niet onderdoor tijdens de komende dagen.

De dinsdag word de bouw ingezet van de overdekte ruimte, bij de aanvang helpt iedereen,maar met mondjesmaat vallen er af, nee niet omdat het werk zwaar is maar omdat de eerste kinderen schuchter komen kennis maken en geëntertaind worden, hopelijk de start voor een vruchtbare drie weken.
Ondanks duidelijke uitleg wat er hun te wachten staat, lijkt geen enkele persoon van de groep te beseffen wat er op hun afkomt, deze kinderen moeten nog leren spelen, er moet structuur gemaakt worden, de taalbarrière moet overbrugt worden, het grootste moet nog komen het besef dat ” de eerste groep van Bouworde pionierswerk aan het doen is, dit toch althans voor wat betreft Bayraat – Gorf – Rouzga”

Op woensdag in de voormiddag werd het afdak verder afgewerkt  ingericht  om klaar te zijn de eerste animatie te verzorgen in Gorf.
De werf Rouzga kan niet doorgaan, door een sterfgeval mag er door ons niet gewerkt worden en moeten de drie dagen van rouw in acht genomen worden, de werf ligt rechtover het gebedshuis.
Geen nood werk genoeg aan de winkel, de tijd wordt opgevuld met louter sociale aangelegenheden. Over de middag zijn er die verfrissing gaan zoeken in de Nijl, wat in eerste instantie leuk lijkt blijkt achteraf een klop van de hamer te zijn, het afgekoelde lichaam moet zich terug aanpassen en dat vergt energie veeel energie als je nog niet geklimatiseerd bent.

De dag is aangebroken om de werf Rouzga – “Education Centre For Free” Haert For Kids”, te bezoeken

Met de volledige groep vertrekken we met de fiets naar Rouzga het geboortedorp van Nasser, de nodige uitleg wordt gegeven wat er te doen staat, de bouwers blijven en de werken worden gestart, uitbreken van de muur, afbreken van de trap, puin ruimen, dit alles in twee dagen om tegen het vrije weekend de werf klaar te zetten om het eerste verdiep in beton te gieten, iedere dag gaan we wel eens neuzen hoe alles uitgevoerd word, ojee wat een verschil in vergelijking met Belgie.
Na 3 dagen is alles klaar om te beginnen metsen aan het tweede verdiep, terug wordt er gerekend op de inventiviteit, wat oorspronkelijk geen enkel probleem zou zijn blijkt nu een niet oplosbaar probleem te zijn, de elektriciteitspaal die een gevaar oplevert kan niet verplaatst worden. Samen met Nasser en Annie wordt er beslist de straatkant een muur met verluchtinggaten te bouwen zodat de kinderen in de toekomst zeker niet aan de draden kunnen, ook moet er een rondehoek voorzien worden anders komen de draden tegen het gebouw te liggen.
De eerste dag metsen wordt uitsluitend in Bouworde handen genomen, de Egyptische metser had afgebeld en zal een dag later komen, eenmaal de metser aanwezig blijken de gemaakte afspraken niet doorgegeven of  verkeerd begrepen te zijn, na een Vlaamse colére van Bruno en een dag met een streng en vies aangezicht te hebben rondgelopen, en het bezoek van Nasser blijken plots alle misverstanden opgelost te zijn en is de verstandhouding optimaal, met rasse schreden gaan we vooruit, de aanpassing van de lokale bevolking dat er ook meisjes mee metsen gaat van verontwaardiging naar respect, na een dag zijn zelfs de mannen het beu om op ons te zien.
Als er gepauzeerd wordt  er ook sociaal werk verricht, een bezoek aan de lokale moskee in aanbouw en het aanleren van twee liedjes doet wonderen in het dorp, de aanzet voor de derde groep die sociaal zal doen zowel te Rouzga als te D’Gorf.
De laatste loodjes wegen het zwaarst zegt men dikwijls, dit was de laatste twee dagen wel zeer letterlijk te nemen, werkuren van 8.15u tot 13uur en van 15 tot 18.30, de bouw krijgt zijn volledige vorm ondanks alle tegenslagen staan we op schema. De laatste dag is er een van afzien als we klaar staan om te vertrekken komt er nog niet 1,maar 3 ezelkarretjes met stenen er aan, deze moeten nog allemaal naar boven, in het totaal van de bouw werd er zo ongeveer: 3800 stenen, 2500 kg zand en 18 zakken cement naar boven gesjouwd,werd er ontelbare kg puin geruimd, op den duur werd de leuze liever doodvallen dan af te geven, niet te letterlijk natuurlijk.

Wat in het begin stroef leek te lopen in het sociaal gebeuren begint langzaam vorm te krijgen, Abdoel heeft zijn orders gekregen om als vertaler op te treden, samen met de hulp van Said lijkt toch het een en ander te lukken. Sommigen blijven halsstarrig vasthouden aan hun ervaringen van andere kampen, veelvuldig horen we zeggen Marokko hier en Marokko daar, niks is vergelijkbaar met Egypte, je moet je echt laten onderdompelen in hun gewoontes en gebruiken anders dreigt het mis te lopen met de nodige frustraties van dien.
De eerste frustaties komen er en er moet worden ingegrepen, ja hier hebben ze nogal een hardhandige manier van opvoeden, na het nodige overleg valt het stokje weg en effectief tegen het einde van de tweede week verloopt alles al een stuk vlotter, wat meer discipline is zelfs merkbaar. De eerst liedjes worden aangeleerd en uit volle borst meegezongen door de kinderen, hun aantal varieert van 50 tot 70, velen laten zich verleiden door de lieve en vuile snoetjes. Dat heeft ook zijn effect op de totale groep en de kinderen. Na een vroege terugkeer uit Rouzga is er zelfs een danssessie wat iedereen leuk vind van groot tot klein.
De mama’s komen in het begin met de regelmaat van de klok spieken of alles wel in orde is, te vertrouwen is, je ziet ze denken “ alee wie doet er nu zo iets, een bende Europese jongeren die hier maar efkes voor 3-weken komen spelen en bouwen voor en met onze kinderen” vele commentaren zijn er, maar allemaal positief, het vertrouwen groeit dat is te merken aan de mama’s die hun kinderen komen halen tegen etenstijd. Vele mama’s en enkele papa’s komen in de voormiddag ook hun neus opsteken onder het afdak en voorzien ons van de nodige commentaren, die eerst negatief werden ervaren maar later bleken te gaan over de kledij van de meisjes en hoe er werd omgegaan met de kinderen.
Een paar enkelingen durven het zelfs aan om met de gehandicapte kinderen om te gaan, gaan wandelen met de rolstoel, samen op de fiets een toertje gaan doen in het dorp of tot in Rouzga, of gewoon spelen samen met de andere kinderen en wat meer aandacht aan geven. Wat waren de successpelen, Cakoliagame, fischgame, zingen, hindernissenparkoers, de wip, basketbalring gelijk zoals bij ons heeft het ene spel al meer succes dan de andere. Bij de jongens en enkele meisjes moet de avond steeds afgesloten met een partijtje voetbal, na een kwartier spelen is het voetbalterrein veranderd in een grote stofwolk, dat deert niemand zolang ze maar de bal en de goal zien wordt er gesjot.

Iedere avond word afgesloten met liedje, “Ware we come from” dat reeds na enkele dagen door iedereen ook door de volwassen wordt meegezongen, leuk om dat te horen een voorbijrijdende Fietser die het liedje aan het zingen is op zijn fiets, het verspreid zich als een lopend vuurtje.