Mijn kamergenote en vriendin Gabriella kon helaas er niet bij zijn van in het begin. Zij komt morgen aan en in afwachting van haar aankomst heeft het hotelpersoneel voor een andere roommate gezorgd mooi gedaan om enkele handdoeken om te toveren tot een pop Gabriella bezorgde ons voor elk kind een mooi geschenkenpakket WAARVOOR HARTELIJK DANK
Weer opgewekte gezichten aan het ontbijt en iedereen heeft echt zin om er weer in te vliegen. De groepsbegeleiding bespreekt met de jongeren wat er de volgende dagen met de kinderen zal gedaan worden. Rond half elf vertrekken we richting sekala om daar de nieuwe grote moskee te bezoeken . Ik had vooraf iedereen gemeld om zich deftig te kleden en een grote sjaal mee te nemen om eventueel nog wat blote lichaamsdelen te bedekken . Volgens onze normen zien we er zeer " deftig " uit. Niet dus !!!! Aan de poort krijgen we allemaal een mooi lokaal " kleedje " aangemeten met aangehechte hoofddoek. Plots staan er twaalf Egyptische meisjes aan de poort en kan niemand nog zien dat het vijf minten geleden Belgische tieners waren . Het bezoek loont echt de moeite ! De moskee is prachtig ! De buitenkant is volgens mijn mening zelfs veel mooier dan de blauwe moskee in Istanboel. Mohammed die met ons mee is legt uit hoe de " wassing " dient te gebeuren voor het gebed. Een aanwezige bewaker weet ons te zeggen dat er binnen plaats is voor duizend gelovigen en op het grote buitenplein kunnen nog eens duizend mensen deelnemen aan het gebed. Tegen de middag keren we terug naar het hotel waar een lunch volgt en een korte rustpauze. In de namiddag wordt al het knutselmateriaal gesorteerd en worden de activiteiten met de kinderen voor de komende dagen besproken want morgen is het de grote dag , dan zullen de weeskinderen toekomen . Om half zeven zitten we samen met een groepje egyptische mensen aan het ramadan ontbijt. Een hele belevenis om te zien hoe moeilijk het is met deze hitte om een ganse dag zonder eten en drinken door te brengen. Voor ons duren de 15 minuten al lang om het eten te zien staan en niet kunnen beginnen te eten . Wanner de imam dan eindelijk Allah el ahkbar roept stort iedereen zich op het eten en het water. Traditioneel wordt hun vasten gebroken met het eten van enkele dadels en het drinken van een glas water. Naeen tiental minuten zie ik de verbaasde blikken van de groep wanneer onze egyptische tafelgenoten plots opstaan en ons verlaten . Heel normaal hier , omdat het vasten zo zwaar is eet men al sneller dan normaal en er wordt ook niet gewacht to iedereen klaar is met eten zelfs buiten de vastentijd. In elk geval het heeft gesmaakt waarvoor dank aan mohammed en zijn vrouw die de maaltijd klaargemaakt heeft. Als dank geeft de groep een cadeautje voor hun dochtertje Zeinab . Weer een ervaring rijker , die ze nooit zulen vergeten Ik ben zeer benieuwd om te horen welk gevoel de groep had bij het dragen van de jelabya en de hoofddoek in de moskee en hun reactie is wat ik verwacht had. Iedereen is het er over eens dat ze nooit zo zouden kunnen door het leven gaan . Gevangen , je persoonlijkheid niet kunnen uitten , maar ergens toch een gevoel van eenheid omdat iedereen hetzelfde is zo beschreven ze hun gevoelens.
Hallo beste vrienden , familieleden en al wie onze blog opvolgt. Vandaag 1 augustus net voor middernacht is onze eerste groep voor dit jaar toegekomen. Naar gewoonte is dit hier in egypte weer verlopen met het nodige oponthoud. We zaten al van 23.00 u te wachten op het busje dat ons naar de luchthaven zou brengen. Uur van aankomst nog steeds geen busje te bespeuren en wanneer we bellen wordt de oproep geweigerd. Iets later meld de driver ons dat hij niet aan benzine geraakt.Hij had ons tenminste kunnen verwittigen. Lichte paniek want ik ben zeer stipt en ik weet dat het voor de jongeren heel belangrijk is om wanneer ze uit de luchthaven komen hun vertrouwenspersoon te zien staan . Dan maar een ander busje van de straat geplukt en tegen honderd per uur naar de luchthaven. Tot mijn grote opluchting zijn de jongeren nog binnen aan de douane. Eind goed al goed en een half uurtje later komen we aan in het hotelletje waar ze zullen verblijven. Na een korte kennismaking zoekt iedereen zijn bedje op om te genieten van een goede nachtrust. Wel dat was in elk geval ook mijn bedoeling , maar door constante stroompannes veroorzaakt door de hitte en een tekort aan stroom valt de airco om het kwartier uit en is het niet echt ideaal om te slapen. Maar dit is Egypte en we redden het wel . Tot morgen !
Onze vrijwilligers hebben toch goed geslapen en zitten opgewekt aan het ontbijt. De jeugd kan blijkbaar nog beter tegen de zware omstandigheden dan de oude garde ( ikzelf ). Er wordt info gegeven over het verdere verloop van het kamp en iets na de middag vertrekt de groep met jeeps de woestijn in om de nomaden te bezoeken. Ter plekke kunnen ze zien hoe de vrouwen het traditionele brood bakken , hoe met de hand tapijten geweven worden, een ritje op een dromedaris , zonsondergang vanop een berg en een bbq. Rond 19.00 komen ze moe maar tevreden aan in het hotel.
