Vrijdag 14 Augustus

Vandaag zit de eerste werkweek erop en kan onze groep genieten van twee dagen welverdiende rust – vakantie.
De speelpleinwerking loopt als een trein, dankzij de creatieve geesten van de groep die dagelijks met nieuwe en spannende dingen voor de dag komen. De kindjes van Gorf hebben zich helemaal aangepast en zijn nu dikke vrienden met de nieuwe groep.
Er zullen zeker weer wat traantjes vloeien bij het afscheid.

In Roezga verloopt ook alles volgens schema, men is er gestart met een laag klei te leggen bovenop de rieten dakbedekking, daarop wordt dan een dikke laag cement gegoten om de boel te verstevigen.
Met een beetje geluk kan er binnen enkele dagen begonnen worden met de trap te maken, eenmaal deze er staat kan beneden verder afgewerkt worden, in eerste instantie de sanitaire ruimte.

Gelukkig zijn de temperaturen wat milder geworden wat het gemakkelijker maakt om de dag door te komen. Met milder bedoelen we dan een goede 39 c° in plaats van de zinderende 45C° die de eerste groep moest trotseren.

Ook wij gaan nu genieten van de vakantiedagen, meer nieuws mag je verwachten bij de start van de tweede werkweek.

Masalama - Annie

2e GROEP BOUWORDE Augustus 2009 :

De nacht van VRIJDAG 07 OP ZATERDAG 08 augustus :

Vol ongeduld wachten we in Luxor luchthaven aan de uitgang : “ Domestic Flights” op onze nieuwe groep vrijwilligers. Benieuwd of de vlucht, komende vanuit Cairo, op tijd arriveert. En naar goede “Egyptair” gewoonte, landden ze op Luxor bodem met bijna een uur vertraging.

Op weg naar het hotel is er maar weinig conversatie want iedereen is moe. Nadat iedereen zijn slaapstek toegewezen gekregen heeft , blijkt het al bijna 3 uur in de nacht of in de ochtend te zijn. we besluiten dat het beter is om de jongeren  te laten uitslapen. En pas in de late namiddag zullen we hen ophalen . Het schrille contrast tussen Oost- en Westbank doet iedereen  versteld staan. Net alsof de tijd hier wel honderd jaar is blijven stilstaan.

ZONDAG 09 Augustus :

Dit wordt  de eerste dag waarop gewerkt en gespeeld zal worden.

Een viertal vrijwilligers rijden per fiets naar Roezga, waar het schooltje wordt gebouwd. De  vorige groep was al aardig opgeschoten en dat ondanks extreem hete temperaturen = boven de 50° ! Onze 2^e groep pikt de draad weer op om het verder af te werken.

De overigen blijven in Gorf om de kindjes te animeren. Ze vinden alles zo anders en zelfs niet te  vergelijken met vorige kampen… Egypte is ook uniek en moeilijk te vergelijken met andere Afrikaanse bestemmingen. Daardoor weten onze jongeren eigenlijk niet goed hoe te starten en ver loopt de voormiddag wat stroef. Maar de Egyptische kindjes merken dat gauw op en zij nemen dan maar de touwtjes in handen. Ze leren spontaan liedjes aan de groep, die zijzelf leerden van de 1^e groep. Op die manier is het ijs dan toch snel gebroken.

De avondsessie verloopt al veel losser. Iedereen geniet en bovendien krijgen we bezoek van Leen vergezeld van haar man Marc. Als (Belgische) kleuterleidster vindt ook zij het prachtig. Al geruime tijd vormen ze vaste medewerkers in onze hulp voor de kansarmen. 

 MAANDAG 10 Augustus :

Aan de verdieping van het schooltje is men al toe aan de laatste loodjes. Daardoor kan de komende dagen zelfs gestart worden met de aanleg van het dak.

In Gorf lukt het nu ook aardig met de kinderen. Zowel de groep als de kindjes vinden nu duidelijk hun draai. Enkel ons gehandicapt buurjongetje, Mohamedje blijft vastberaden en wil zijn vriend Frederic terug… hoe goed de groep ook zijn best doet, hij wil enkel “Fré” ! Uiteindelijk, na lang aandringen, laat hij zich dan toch overhalen om een kunstwerkje te maken met wat kleurpotloden. Er heerst zoveel enthousiasme dat zelfs een “gepensioneerde” Egyptenaar zich waagt aan een kleurplaat… verder doet hij vlijtig mee en blaast met veel plezier ook ballonnen op. Misschien een ideetje voor de toekomst ? In plaats van “speelpleinwerking” eens “gepensioneerden-animatie”…..

Veel groetjes vanuit het nog altijd “tropische” Luxor en meer nieuws binnen enkele dagen.

Dinsdag 06.00 uur in de morgen ga ik samen met de chauffeur de groep ophalen aan hen slaaplaats, allemaal zijn ze mooi op tijd, na het laden van valiezen werd de terugreis aangevat vrij stil in het busje vermoeidheid of het besef voor velen dat het eerste deel van de vakantie er op zit.
Luxor Airport, geen goede start allerlei Egyptenaren beginnen voor te kruipen en wij maar aanschuiven tot het onze beurt is, blijkt de schift van de man er op te ziten en hij verlaat de balie, het wordt te veel, de klok tikt verder en steeds komt het uur van vliegen dichterbij, op tijd krijgen we nog ons ticket en rennen vlug naar de gate, nu maar hopen dat het voorval bij het inchecken niet de voorbode is van meer onheil.
Op tijd verschijnt de bus om ons naar het vliegtuig te brengen, maar, geen vlucht voor ons WAT is het probleem, niemand gelooft het maar"Airport Cairo gesloten wegens slecht weer" dat kan nu echt niet waar zijn, wat oorspronkelijk starte met 20 min eindigt met een dikke twee uur vertraging. Langzaam maar zeker beginnen er enkele groepsleden ongerust te worden, geraken we vandaag nog in Brussel, mijn kleine ervaring is ja, maar geen idee van welk uur, rekening houdend met  de Egyptische gewoontes kan ik niet garant staan dat we vandaag nog op Belgische bodem staan. Smsjes worden verstuurt naar het thuisfront om ongeruste ouders toch niet nodeloos te laten wachten. Bij navraag aan Annie blijkt er nergens een probleem te zijn, later op de dag wordt het duidelijk, het vliegveld werd gesloten om nog onduidelijke redenen, uit al de uitleg die we hebben verzameld lijkt het erop dat er mist en een restant van een zandstorm het zicht te veel beperkte wat wil zeggen dat alle binnenvluchten geen prioriteit krijgen op de internationale vluchten.
Met een dikke twee uur vertraging vertrekken we vanuit Luxor richting Cairo, naar de berekening zou het moeten lukken om de vlucht van 11 uur naar Brussel nog te halen, niks is minder waar, geen vlucht meer, we worden opgevangen door personeel van Egyptair die klaar staat met tickets voor Brussel???, neen toch niet, ticket voor Frankfurt en een begeleidende brief voor de vlucht Frankfurt - Brussel. Rennen voor de vlucht te halen deze stijgt op om 11.35h ondertussen is de groep al aangegroeid we zijn niet de enigen die tegenslag hebben.
Eenmaal aangekomen in Frankfurt is het zoeken waar we terrecht kunnen voor onze tickets gaan af te halen, na een goed half uur zoeken en vragen vinden we de balie, met de nodige charme slagen we erin om onze vlucht die voorzien was om 22.10h te vervroegen, op de eerstvolgende vlucht zijn er nog genoeg plaatsen vrij, allen gelukkig, het thuisfront verwittigen dat we verwacht worden om 18.30 op Zaventem, niemand die er had bij stil gestaan onze bagage, bij info zouden er 6-stuks reeds in Frankfurt zijn, waar zijn de andere. Als een van de eerste verlaat ik het vliegtuig en wacht op de rest van de groep,  daar had ik me niet meer aan verwacht de groepsknuffel temidden van exit gebouw Brussel thanks.
Zoals verwacht rolt onze bagage niet van band twee, bij de balie worden alle papieren ingevuld en ons beloofd dat de bagage zeker binnen de 24 uur bij ons thuis worden geleverd, voor mij geldt deze regel, hopelijk ook voor alle andere deelnemers.
Bedankt Groep 1 2009 Egypte - Luxor. Jullie hebben pionierswerk geleverd, de lijn uitgestippeld voor de twee volgende groepen.
Jullie krijgen zeker allemaal het vervolg.
Bruno

Zover zijn we dan de drie weken zitten er bijna op, raar ,maar de kinderen blijken het te beseffen dat dit de laatste keer is dat er met deze groep amusement zal beleefd worden.
S'morgens, 08.30 uur zijn de meeste deelnemers reeds aktief aan het voorbereiden, versiereningen worden aangebracht de laatste afspraken worden gemaakt en een deel speelt reeds met de eerste kinderen.
De boodschappen voor het afscheidsfeestje worden voor een laatste keer nagzien, het middagmaal, de laatste rust op het terras en het feest kon beginnen tegen 18 uur.
Kinderen zeeeeeer veel kinderen waren er aanwezig, ook waren er veel geintereseerde mama's en papa's, die echt nieuwschierig waren wat hun kroost de afgelopen weken geleerd hebben, ze waren dikwijls niet thuis te houden, tot vervelens toe werd er gezaagd mogen we naar de Belgica mensen.
De aangeleerde dansjes werden getoond, drankjes werden er verdeeld en de grote chaos geschenkjes, de chaos niet zozeer door de kinderen deze hadden al wat ervaring met wat struktuur maar de mama's, o jee die slaagden er in om een ordentelijk iets te laten herleiden tot een chaos, dat waren ze blijkbaar nog niet gewoon, wat er ons ook allemaal duidelijk is geworden kleinen geschenkjes zijn niet waardevol, het moeten allemaal grote zijn ja van waar kennen we dat, Faraorisme werd het genoemd blijkbaar hebben ze het in de genen meegekregen.
Het laatste avondmaal werd genuttigd op het terras, vooraleer te eten werd er ons een anekdote boekje overhandigd waar al de deelnemers hun bevindingen van de drie weken hebben neergepent, bedankt daarvoor het zal verder dienst doen als bezoekersboekje.
Bedankt groep 1 wij hebben veel geleerd en we hopen echt voor jullie hetzelfde.
Bruno & Annie en Nasser.

Donderdag 2 juli,

Mijn vertrek  uit Brussel is voorzien in de vroege namiddag, aangekomen in Zaventem, vlucht heeft anderhalf uur vertraging, ojee dat belooft hopelijk haal ik nog mijn vlucht Cairo – Luxor, niks is minder waar natuurlijk. Hopelijk is dit alles geen aanzet voor tegenspoed tijdens de komende drie weken. Ondanks het bericht  eerder deze week dat de vlucht Cairo – Luxor  50 min vertraging had staan we met redelijk wat mensen vast in Cairo, tegen dat alles geregeld is op kosten van Egyptair betrekken we rond 02H een hotel, wat eigenlijk jammer is want amper enkele uren later om 06.20 is onze vlucht naar Luxor.

Vrijdag 3juli.

Nasser is op tijd om me af te halen aan de luchthaven. Tijdens de rit wat rustig bijgekletst wat er sinds men laatste bezoek met Rob  allemaal is veranderd – of gewijzigd.
Aangekomen in D’Jorf wordt er me het een en ander duidelijker, het wordt nog duidelijker na een paar uur slapen wat er ons te wachten staat aanstaande zondag als de 12 jongeren aankomen van De Bouworde.
Tijdens mijn dutje (was al een goede 36 uren wakker) wordt ik wakker van de warmte, de temp stijgt naar 56 C°, dat wordt zweten, zwoegen en blazende komende 25 dagen.
Samen met Nasser en Annie worden de laatste regelingen getroffen, afspraken gemaakt, drank bijgehaald enz.

Zondag 25 juli, Aankomst te Luxor. Bouworde EGY 9000

Met zen drieën stonden we ze op te wachten, als laatsten kwamen de ons 12 onbekende jongeren Bouworde te voorschijn. De vlucht had ook een goede 40 min vertraging. De rit naar de slaapplaats, de kennismaking met de Luxor temperaturen en de vlucht deden ons al vermoeden dat we niet veel eters meer zouden mee hebben, na installatie op de slaapplaats werd ons vermoeden bevestigd, met 3 naar de eetgelegenheid, de rest wilde liever genieten van het terras en zwoele temperaturen, goede nachtrust gewenst, afspraak morgen om 10 uur aan het hotel.

De maandag na het oversteken van de Nijl de eerste kennismaking met het echte Egypte – Luxor West bank, de wandeling van Ali tot aan de werf deed de monden reeds dichtplakken, deels van de verschrikkelijke hitte en deels van het stof. Na de innerlijke mens voorzien te hebben van het nodige vocht werd er op het dakterras wat weetjes en ander interessante vertelt. Ojee wat een enthousiaste bende, zullen we werk genoeg hebben voor allemaal, hopelijk luisteren ze wat naar onze goede raad anders zullen er slachtoffers vallen. Maar ja hoe zijn we zelf geweest, jong en onbezonnen vol energie gaan ze de strijd aan met de zon en henzelf. In de late namiddag doen we een fietstocht in de lokale dorpjes,door de velden om toch maar een beetje te klimatiseren.

De komende 3 weken volgen hierna, door tijdsgebrek en het met de regelmaat van de klok uitvallen van elektriciteit, internet en water lukt het niet altijd om op tijd en stond alles bij te houden. Als alles lukte heb ik de voorkeur gegeven om alle foto’s op het net te plaatsen: door het veelvuldig uitvallen van het internet staan de foto’s niet meer chronologisch, dat is iets voor op Belgische bodem: http://foto.zita.be/0693224250

De eerste groep heeft het ongelooflijk getroffen, het beloofd nu al de zomer van 2009 te worden, de temperaturen blijven stijgen, zelfs de lokale bevolking klaagt over de hitte, uit voorzorg wordt er een verplichte platte rust ingelast na het eten tot rond 16 uur, sommigen zijn halsstarrig en luisteren niet naar de twee oude knarren, hopelijk hebben deze die de raad niet opvolgen een zeeeer goede fysiek en gaan ze er niet onderdoor tijdens de komende dagen.

De dinsdag word de bouw ingezet van de overdekte ruimte, bij de aanvang helpt iedereen,maar met mondjesmaat vallen er af, nee niet omdat het werk zwaar is maar omdat de eerste kinderen schuchter komen kennis maken en geëntertaind worden, hopelijk de start voor een vruchtbare drie weken.
Ondanks duidelijke uitleg wat er hun te wachten staat, lijkt geen enkele persoon van de groep te beseffen wat er op hun afkomt, deze kinderen moeten nog leren spelen, er moet structuur gemaakt worden, de taalbarrière moet overbrugt worden, het grootste moet nog komen het besef dat ” de eerste groep van Bouworde pionierswerk aan het doen is, dit toch althans voor wat betreft Bayraat – Gorf – Rouzga”

Op woensdag in de voormiddag werd het afdak verder afgewerkt  ingericht  om klaar te zijn de eerste animatie te verzorgen in Gorf.
De werf Rouzga kan niet doorgaan, door een sterfgeval mag er door ons niet gewerkt worden en moeten de drie dagen van rouw in acht genomen worden, de werf ligt rechtover het gebedshuis.
Geen nood werk genoeg aan de winkel, de tijd wordt opgevuld met louter sociale aangelegenheden. Over de middag zijn er die verfrissing gaan zoeken in de Nijl, wat in eerste instantie leuk lijkt blijkt achteraf een klop van de hamer te zijn, het afgekoelde lichaam moet zich terug aanpassen en dat vergt energie veeel energie als je nog niet geklimatiseerd bent.

De dag is aangebroken om de werf Rouzga – “Education Centre For Free” Haert For Kids”, te bezoeken

Met de volledige groep vertrekken we met de fiets naar Rouzga het geboortedorp van Nasser, de nodige uitleg wordt gegeven wat er te doen staat, de bouwers blijven en de werken worden gestart, uitbreken van de muur, afbreken van de trap, puin ruimen, dit alles in twee dagen om tegen het vrije weekend de werf klaar te zetten om het eerste verdiep in beton te gieten, iedere dag gaan we wel eens neuzen hoe alles uitgevoerd word, ojee wat een verschil in vergelijking met Belgie.
Na 3 dagen is alles klaar om te beginnen metsen aan het tweede verdiep, terug wordt er gerekend op de inventiviteit, wat oorspronkelijk geen enkel probleem zou zijn blijkt nu een niet oplosbaar probleem te zijn, de elektriciteitspaal die een gevaar oplevert kan niet verplaatst worden. Samen met Nasser en Annie wordt er beslist de straatkant een muur met verluchtinggaten te bouwen zodat de kinderen in de toekomst zeker niet aan de draden kunnen, ook moet er een rondehoek voorzien worden anders komen de draden tegen het gebouw te liggen.
De eerste dag metsen wordt uitsluitend in Bouworde handen genomen, de Egyptische metser had afgebeld en zal een dag later komen, eenmaal de metser aanwezig blijken de gemaakte afspraken niet doorgegeven of  verkeerd begrepen te zijn, na een Vlaamse colére van Bruno en een dag met een streng en vies aangezicht te hebben rondgelopen, en het bezoek van Nasser blijken plots alle misverstanden opgelost te zijn en is de verstandhouding optimaal, met rasse schreden gaan we vooruit, de aanpassing van de lokale bevolking dat er ook meisjes mee metsen gaat van verontwaardiging naar respect, na een dag zijn zelfs de mannen het beu om op ons te zien.
Als er gepauzeerd wordt  er ook sociaal werk verricht, een bezoek aan de lokale moskee in aanbouw en het aanleren van twee liedjes doet wonderen in het dorp, de aanzet voor de derde groep die sociaal zal doen zowel te Rouzga als te D’Gorf.
De laatste loodjes wegen het zwaarst zegt men dikwijls, dit was de laatste twee dagen wel zeer letterlijk te nemen, werkuren van 8.15u tot 13uur en van 15 tot 18.30, de bouw krijgt zijn volledige vorm ondanks alle tegenslagen staan we op schema. De laatste dag is er een van afzien als we klaar staan om te vertrekken komt er nog niet 1,maar 3 ezelkarretjes met stenen er aan, deze moeten nog allemaal naar boven, in het totaal van de bouw werd er zo ongeveer: 3800 stenen, 2500 kg zand en 18 zakken cement naar boven gesjouwd,werd er ontelbare kg puin geruimd, op den duur werd de leuze liever doodvallen dan af te geven, niet te letterlijk natuurlijk.

Wat in het begin stroef leek te lopen in het sociaal gebeuren begint langzaam vorm te krijgen, Abdoel heeft zijn orders gekregen om als vertaler op te treden, samen met de hulp van Said lijkt toch het een en ander te lukken. Sommigen blijven halsstarrig vasthouden aan hun ervaringen van andere kampen, veelvuldig horen we zeggen Marokko hier en Marokko daar, niks is vergelijkbaar met Egypte, je moet je echt laten onderdompelen in hun gewoontes en gebruiken anders dreigt het mis te lopen met de nodige frustraties van dien.
De eerste frustaties komen er en er moet worden ingegrepen, ja hier hebben ze nogal een hardhandige manier van opvoeden, na het nodige overleg valt het stokje weg en effectief tegen het einde van de tweede week verloopt alles al een stuk vlotter, wat meer discipline is zelfs merkbaar. De eerst liedjes worden aangeleerd en uit volle borst meegezongen door de kinderen, hun aantal varieert van 50 tot 70, velen laten zich verleiden door de lieve en vuile snoetjes. Dat heeft ook zijn effect op de totale groep en de kinderen. Na een vroege terugkeer uit Rouzga is er zelfs een danssessie wat iedereen leuk vind van groot tot klein.
De mama’s komen in het begin met de regelmaat van de klok spieken of alles wel in orde is, te vertrouwen is, je ziet ze denken “ alee wie doet er nu zo iets, een bende Europese jongeren die hier maar efkes voor 3-weken komen spelen en bouwen voor en met onze kinderen” vele commentaren zijn er, maar allemaal positief, het vertrouwen groeit dat is te merken aan de mama’s die hun kinderen komen halen tegen etenstijd. Vele mama’s en enkele papa’s komen in de voormiddag ook hun neus opsteken onder het afdak en voorzien ons van de nodige commentaren, die eerst negatief werden ervaren maar later bleken te gaan over de kledij van de meisjes en hoe er werd omgegaan met de kinderen.
Een paar enkelingen durven het zelfs aan om met de gehandicapte kinderen om te gaan, gaan wandelen met de rolstoel, samen op de fiets een toertje gaan doen in het dorp of tot in Rouzga, of gewoon spelen samen met de andere kinderen en wat meer aandacht aan geven. Wat waren de successpelen, Cakoliagame, fischgame, zingen, hindernissenparkoers, de wip, basketbalring gelijk zoals bij ons heeft het ene spel al meer succes dan de andere. Bij de jongens en enkele meisjes moet de avond steeds afgesloten met een partijtje voetbal, na een kwartier spelen is het voetbalterrein veranderd in een grote stofwolk, dat deert niemand zolang ze maar de bal en de goal zien wordt er gesjot.

Iedere avond word afgesloten met liedje, “Ware we come from” dat reeds na enkele dagen door iedereen ook door de volwassen wordt meegezongen, leuk om dat te horen een voorbijrijdende Fietser die het liedje aan het zingen is op zijn fiets, het verspreid zich als een lopend vuurtje.

HEART FOR KIDS

Luxor West Bank El Bayraat.

Ongekend Egypte

 
Augustus 2008,

Genoeg van het Belgische weer, vertrekt ons gezin met een last minut ticket naar Egypte. Bij het afleveren van hulpgoederen in Luxor, maken we kennis met Annie en Nasser.
Nog geen jaar later en na een 4-tal bezoeken aan Luxor, groeit stilaan het idee om een organisatie op te starten.

In de afgelopen maanden leren we de Bouworde kennen, april 2009, beginnen we  samen met de Bouworde  het project uit de grond te stampen. Dit in samenwerking met onze lokale contacten Annie en Nasser.

Nasser Orabi stamt uit een gekende familie in El Bayraat , gelegen op Westbank van Luxor, (El Bayraat kan je vergelijken met een agglomeratie). Zijn geboorteplaats ligt in het dorp Rouzga. De huidige woonplaats, bevindt zich in het dorp Djorf.

Wij,  vormen de drijvende kracht achter de organisatie hier in Vlaanderen. Annie en Nasser, dragen de organisatie in Egypte.

‘Enkel’ voor de ouders zonder financiële mogelijkheden, willen we de kans geven hun kinderen naar school te sturen. Weg van straat en op die manier, hen een kans op een toekomst te bieden. Vooral hen het belang te doen inzien onderwijs. Zelfs op deze manier een belangrijke ondersteuning vormen. We streven ernaar dit op een educatief verantwoorde manier en met respect voor de lokale eigenheid te doen. De voertaal is natuurlijk Egyptisch-Arabisch en als tweede taal  Engels.

In een eerste fase ( tijdens juli – augustus – september) wordt het gebouwtje in Rouzga (dat  Nasser wil ter beshikking stellen) omgebouwd tot een school. Het gelijkvloers  en het dak zelf ombouwen tot openluchtklas. Afhangende van het budget, kan er nog een computerruimte en opslagplaatsje bijkomen. In een latere fase komt de bouw van enkele kippenhokken aan bod bij de allerarmsten. En worden kippen geschonken samen met een zak eten.

Bij mijn bezoek in november vorig jaar, kwam ik in contact met de bouworde. Deze maakten reeds een afspraak met een andere organisatie,  waarna het misliep, reeds  overeen gekomen engagementen, bleken  slechts een luchtkasteel te zijn !
In April, dit jaar(2009), bracht ik samen met de verantwoordelijke van de bouworde, een spoedbezoek aan El Bayraat ( Luxor Westbank). Zo zochten we naar een oplossing voor het reeds bestaande plan. Dit hield in : 12  jongeren die zich vrijwillig inzetten gedurende een periode van 3 weken, tijdens de maanden juli, augustus en september.

Die vrijwilligers nemen verschillende taken op zich. Een deel bestaat uit de verbouwing van een bestaand lokaal tot een schooltje, verder het educatieve deel en ook nog aandacht voor het sociale aspect.

Op die manier bereiken we de juiste doelgroep. Ondersteund door “Jamaaia”. Een door de lokale overheid opgezet controlesysteem, dat die kansarme gezinnen uit de agglomeratie registreert, ondersteund en voorziet van het hoogstnodige. Het gaat om ongeveer 165 gezinnen. Deze krijgen 50 pond per maand per gezin wat neerkomt op ongeveer 8€. Op regelmatige tijdstippen mogen ze dan ook kledij kiezen. Voor dit alles tekenen ze met vingerafdruk. Zo steunden wij al geruime tijd met kledij.

Na de periode van de Bouworde zal het schooltje verder gerund worden door lokale vrijwilligers die nu reeds hebben toegezegd. Tegelijk kunnen die vrijwilligers zelf een en ander bijleren. Een vereiste is wel om een afgestudeerde “werkloze” leraar of lerares daar te werk te stellen en voor de gepresteerde uren te vergoeden.

In naam van alle bewoners en van alle kinderen willen we iedereen bedanken die onder gelijk welke vorm het project "Heart For Kids" mee heeft geholpen. Door jullie hulp hebben de kinderen, en niet alleen de kinderen de zomer van hun leven gehad.
Het is, was zo een groot succes dat er nu reeds aanvragen zijn van naburige dorpen om iets gelijkaardigs te doen in de zomer van 2010, wordt vervolgd..... .

Bouworde - Elke - Eline - Kristien - Tatiana - Nathalie - Kimberly - Liza - Frédéric - Laurian - Glenn - Philip - Anna - Anthony - Charlotte - Maarten - Ilse - Sofie - Ellen - Laura - Astrid - JH Robert - Vicky - Sanne - Marly - Charlotte - Jonas - Celine - Mira - FLoor - Ine - Florence - Cindy - Maartje - Marjan.

Bijlagen:
2009_ Eindbedanking (97).doc (350 KB)