Het werkjaar 2010 zit er weer op .We kunnen met trots zeggen dat we weer heel wat verwezenlijkt hebben in het voorbije jaar. Zonder de hulp van onze vele vrijwilligers en sponsors zou dit ons nooit gelukt zijn en daarom is een woordje van dank hier wel op zijn plaats. Langs deze weg willen we dan ook iedereen van harte bedanken en in het bijzonder onze jonge vrijwilligers van bouworde, de her en der groep ( bouworde ) , de gemeente Lille en Gabriella die ons in Lille bekend gemaakt heeft en zich nog steeds ten volle inzet ,de gemeente kluisbergen ,Leen Coppens, Ulla uit zweden , Kimberly en nog vele anderen. We hopen ook in 2011 weer op jullie steun te mogen rekenen . Weldra maken we op deze blog bekend wat de planning is voor het komende werkjaar. En belangrijk !!!! de foto's van het resultaat van het voorbije jaar
OOK DEZE ZOMER MOCHTEN WE NET ALS VORIG JAAR WEER DRIE GROEPEN VAN TELKENS 10 JONGE VRIJWILLIGERS ONTVANGEN . HET IS TELKENS WEER AFWACHTEN EN HOPEN DAT ALLES ZONDER NOEMENSWAARDIGE PROBLEMEN ZAL VERLOPEN.
WIJZELF EN ONZE VRIJWILLIGGERS KUNNEN MET VOLDOENING TERUGKIJKEN
OP DE GELEVERDE PRESTATIES.
HET WAS NIET ALTIJD EVEN MAKKELIJK OM ALS GROEP TE FUNCTIONEREN.
VERSCHILLENDE KARAKTERS EN SOMS VERSCHILLENDE VERWACHTINGEN VAN WAT EEN BOUWORDEKAMP INHOUD.VAKANTIELIEFDES DIE ALLES DANIG IN DE WAR STUREN , ZIEKTEKWAALTJES DIE ONGEMAK MET ZICH MEEBRACHTEN EN SOMS TRAANTJES DEDEN VLOEIEN ZO VER WEG VAN HUIS, ZEURENDE EN VECHTENDE KINDJES , ONDRAGELIJKE TEMPERATUREN ,WE HEBBEN HET ALLEMAAL WEL GEHAD.
MAAR WE KUNNEN MET ENIGE TROTS ZEGGEN DAT IEDEREEN DE BEPROEVINGEN DOORSTAAN HEEFT EN ONZE KINDJES IN ROEZGA EN DJORF HEBBEN WEER EEN ONVERGETELIJKE ZOMER GEHAD.
HET WAS DAN OOK WEER MET DE NODIGE TRAANTJES DAT DE KINDJES ONZE VRIJWILLIGGERS UITGEZWAAID HEBBEN.
WE KUNNEN VANDAAG DAN OOK MET GROTE TROTS MELDEN DAT DE SPEELPLAATS AAN JAMAAJA ZO GOED ALS KLAAR IS EN JULLIE BINNEN KORTE TIJD DE FOTOOTJES VAN HET EINDRESULTAAT OP DEZE BLOG TE ZIEN KRIJGEN.
OOK IN ROEZGA HEBBEN WE NIET STILGEZETEN EN DAAR ZAL BINNEN ENKELE WEKEN GESTART WORDEN MET DE LESSEN COMPUTER EN ENGELS.
EN GEHEEL ONVERWACHT EEN PRIMEUR !!!!!!!!!!!!!
ER ZAL OOK EEN LESGROEP ZIJN VOOR DE GEHOORGESTOORDE KINDEREN UIT DE BUURT DIE DOOR AHMED DIE ZELF SINDS ZIJN GEBOORTE DOOF IS ZAL ONDERWEZEN WORDEN IN DE GEBARENTAAL.
ZELF ZAL IK DEZE LESSEN IN DE MATE VAN HET MOGELIJKE BIJWONEN OM ALZO MET DEZE DOELGROEP TE KUNNEN COMMUNICEREN.
WE ZIJN BIJ WIJZE VAN PROEF IN DJORF REEDS GESTART MET ONS DOVE BUURMEISJE FATMA EN HET BLIJKT EEN SUCSES TE ZIJN .
IN HET BIJZONDER HET UITBEELDEN VAN DIEREN EN VOORWERPEN VIND ZE SUPERLEUK , HET ALFABET IETS MINDER MAAR DAT HOORT ER NU EENMAAL BIJ.
BIJ DEZE BEDANKEN WIJ AL ONZE BOUWORDEVRIJWILLIGGERS, VEEL SUCSES MET DE STUDIES EN EEN MOOIE TOEKOMST GEWENST
WE KIJKEN REEDS VOL VERWACHTING UITNAAR ONS VOLGEND WERKJAAR
Eindelijk zijn we er in geslaagd om met de ganse familie naar het project te trekken;tot op heden was het steeds elk op zich. De vorderingen zijn plotseling groots en zichtbaar, alles is geschilderd en het dorp is enthousiast. Voor de eerste keer in lange tijd ontmoeten we Leen en Nadine, ze zijn er terug in geslaagd extra kilos te versieren om hulpgoederen ter bestemming te krijgen, bestaande uit allerlei schoolgerief en knutselmateriaal. Samen brengen we een bezoek aan het Free Education Center Nasser heeft er voor gezorgd dat we ter plaatse kunnen eten. De kinderen en ouders van Rouzga waren blij verrast ons daar te zien, tegelijk was dit de introductie van Coby aan de kinderen het was 2 jaar geleden dat ze daar nog geweest was, niemand herkende haar nog. Luxor stad ondergaat de grootste veranderingen, langs alle kanten worden er huizen afgebroken, komen er pleinen bij en wordt er gebouwd, dit tot ergernis van vele inwoners. De oversteek met de ferry naar West bank is nog steeds dezelfde, het aankomstplein is nu volledig afgewerkt en toont mooi, we zijn ervan overtuigd dat een stuk karakter van de Westbank op deze manier is verdwenen.
In de laatste dagen wordt aan de afwerking van de het gebouwtje- het schooltje te Rouzga verder gewerkt, na de vloeren het toilet erin en schilderen
Toen ik aankwam in Rouzga was het er ook vrij stil, buiten de vele vrouwen in hun zwarte kleding die richting gebedshuis gingen, ja we kunnen maar vaststellen er veel kinderen geboren worden maar er sterven ook veel inwoners. Enkele jongere kinderen die nog niet schoolplichtig zijn hebben me opgemerkt bij het binnenkomen en komen aangelopen, als snel staan er ook enkele ouders in de buurt, een van de eerste vragen is of ik hier terug ben met een groep met de nodige gebaren, wat engels en enkele woorden Arabisch kan ik uitleggen dat het niet zo is en ik hier enkel en alleen ben om te zien hoe ver het staat met de verdere afwerking van de school
Met de nodige nadruk te leggen op verschillende factoren kan ik duidelijk maken dat ten laatste tegen half januari alles moet klaar zijn, soms verloopt niet alles zoals je had gewenst of zou wensen.
Met vriendelijkheid en een glimlach te voorschijn halen kan je soms het een en ander meer overtuigingskracht geven, hopelijk is het gelukt en krijgen we binnenkort bericht dat de eerste kinderen les hebben gekregen. Inch Allah
De eerste pakketten vetrekken Richting Aswan. Vrijdag 11 December
Na ons bezoek aan enkele dorpen op de West bank van Aswan hebben we beslist om een gedeelte van de hulpgoederen richting Aswan te sturen. Het lokale contact de sheihk, zoals ze de godsdienst verantwoordelijke van de gemeenschap hier noemen, heeft een zeer goede indruk nagelaten, we hebben met hem de twee dagen druk overlegt wat we kunnen doen voor de gemeenschap
Wat binnen onze mogelijkheden ligt zijn we vandaag beginnen te verpakken, zo zijn de eerste 200 schoolpakketten klaar, bestaande uit kleurpotloden, stylo een meetlat en gom. Morgen starten we met kledij.
Eind deze week moet Nasser in de buurt zijn en zal hij de pakketten gaan afleveren. Inch Allah.
Ook hebben we het over de mogelijkheden gehad om daar met een groep naartoe te trekken tijdens de schoolvakantie, maar dat wordt ons ten stelligste afgeraden door de Sheihk hemzelf, de hoofdreden ervoor is dat het daar veeeel te heet is in de zomer, er zo goed als geen accommodatie is voor ons westerlingen voor enkele dagen zou dat geen probleem mogen leveren,maar voor langere periodes wordt dat een heel ander verhaal. De toekomst brengt raad.
Bezoek aan wat het toekomstig landbouwproject zal worden.: 08 december 2009
Na een rit door de woestijnbergen op West Bank komen we aan in een dorp waar de tijd heeft stil blijven staan, ze leven er nog in lemen huizen, opgetrokken uit mudbriks, een geheel andere bouwstijl dan in Luxor, je kan het niet beter vergelijken dan met een gesloten vierkantshoeve van in onze lage landen, met dat verschil dat er bijna volledige families in samen wonen elk met hun eigen woning binnen het geheel, met de typische Nubische kleuren en bouwstijl. In het dorp heeft Nasser nog verre familie wonen, die gaan we opzoeken, niet eenvoudig in de wirwar van straatjes en pleintjes, een geluk iedereen kent iedereen hier, enkele minuten later staan we aan de deur van de familie. Het onthaal is zeer hartelijk, na de traditionele thee worden we rondgeleidop het erf, wat is alles hier netjes, ruim en licht, wat zijn deze mensen trots op dat wat ze hebben, bijgevolg kan een rondleiding in het dorp niet misstaan.
Met zen allen trekken we door het dorp naar het erf waar in de toekomst een pas gehuwd echtpaar gaat wonen, een gedeelde eigendom onder broers blijkt later. Mustaffa zou graag op zichzelf beginnen met het kweken van runderen in plaats van onder het juk te moeten werken van een aan pasjaaans gedrag lijdende bankdirecteur te moeten werken. Met zijn spaarcenten heeft hij samen met zijn broer een lap grond gekocht, waar de broer een huisje heeft op gebouwd en hijzelf graag stallingen zou afbouwen om de runderen te kweken. Nasser heeft al een tegemoetkoming gedaan om een deel van de stallingen te bouwen en reeds een geschenk gegeven voor de jonge trouwers.
we beslissen we om uiteigen fondsen deze jonge gemotiveerden te helpen aan de opstart van hun runderkwekerij, Inch Allah. Met de opbrengst zal op deze manier, niet een gezin maar bijna een volledige familie voorzien kunnen worden van de dagdagelijkse behoeften en benodigdheden, zo kunnen de kinderen voorzien worden van de nodige schoolspullen zonder dat het gezin zich moet inlaten met leningen of iets dergelijks.
De trip per auto naar Aswan alleen al is de moeite door het afwisselende landschap, van bananenplantages naar woestijn, naar suikerriet, naar dorpjes die tegen de rotsen plakken, zo veel verscheidenheid, hoe meer naar het zuiden hoe meer je ziet dat je in de Numibische cultuur terecht komt, de bevolking is er donkerder van huidskleur, er komen ook meer Koptisch kerken tevoorschijn, ze staan soms letterlijk rug aan rug gebouwd met een moskee, een voorbeeld voor velen die er anders over denken. Het hotelletje gereserveerd via internet is niet echt wat we verwachten en er word gezocht naar een ander, we vinden eentje niet ver van het station dat redelijk centraal is gelegen, niet ver van de cornich, de souks , een goede uitvalsbasis voor de volgende dagen. Aswan zelf doet meer aan een Zuid-Europese stad denken, van geluk dat er Egyptenaren rondlopen anders waan je u ergens in Europa. De Souks strekken zich uit over een 2km lange straat die pararel loopt met de cornich, de verscheidenheid aan producten is groot, zeer veel kruiden , verse groenten en fruit zijn er te vinden, blijkbaar is het niet voor niks dat deze stad in de geschiedenis een bakermat was van allerlei soorten handelaars. Velen komen zich hier dan ook bevoorraden aan kruiden. De crisis doet zich hier ook voelen, vele souvenirs gaan voor spotprijzen van de hand.
Het eerste bezoek was een beetje vreemd, op de weg van de luchthaven naar Gorf viel het al op dat alles zo netjes was en geschilderd, de reden hiervoor was het bezoek van Mubarak voor enkele dagen, wat inhoud dat Luxor op zijn kop staat, op de cornich waren er geen autos, kaleshen en of taxis toegelaten, over de volledige corniche om de 5 meter een militair, overal stikt het van de geheime politie, en wil je dan toch een taxi nemen dan moet je wandelen tot aan de achterkant van Luxortempel om er eentje te vinden en ja je raad het al, door de omweg die ze moeten maken proberen ze ook het dubbele van de gangbare prijs te vragen.
De toegang tot Luxortempel is ook verlegd naar de kant van het grote plein richting centrum, wat inhoud dat er weinig toeristen nog spontaan een taxiboot of feluka zullen nemen.
Hopelijk is alles terug genormaliseerd als we terug zijn van onze Aswan-trip
Eindelijk na de vele vluchten dit jaar naar Luxor eens een vlucht die vlekkeloos verliep, op tijd vertrokken, geen schokkende vlucht en op tijd aangekomen in Luxor.
Het zonnetje doet deugd na de vlucht, alhoewel het niet zo warm is, het is hier ook winter, de lokale bevolking loopt rond in dikke kleren,sjaals en mutsen, voor ons is dit een raar zicht, de temperaturen rond het middaguur lopen op tot 25 C°, in de schaduw is dat nog een goede 20 C°, eenmaal de zon onder is wordt dit een heel ander verhaal, dan duiken de temp naar beneden en blijven schommelen rond de 8 C°.
Het is raar aankomen in Gorf, anders loopt het hier vol van kinderen en nu oo zo rustig, de kinderen zijn naar school, savonds bijna geen kinderen of andere inwoners op straat, wij kruipen allen samen gezellig rond het kampvuur met een glaasje thee of het avondmaal.
Dit weekend bezocht de groep nog enkele historische sites. Zeer indrukwekkend luidde hun commentaar !
En zo gaat de laatste week van start. Vandaag is de grote dag van alle moslims want de Ramadan zit erop. En naar aloude traditie sluit men deze periode af met het Suikerfeest. Iedereen die het zich enigszins kan veroorloven, koopt voor dit feest nieuwe kleren. De kinderen krijgen wat zakgeld en een cadeautje. Winkels en kraampjes liggen vol met mierzoete lekkernijen wat bijdraagt aan de naam Suikerfeest. Zo mag iedereen na deze zware beproeving, weer normaal eten en drinken. En voor velen mag ook het onmisbare sigaretje terug gerookt worden overdag.
Weer een unieke ervaring voor onze vrijwilligers. Ook zij voelden de gevolgen van de Ramadan. Ze moesten dan wel niet vasten maar ondervonden toch dat soms simpele dingen anders waren. Zoals smorgens vers gebakken broodjes eten, was niet meer mogelijk. Enkel na zonsondergang konden we brood kopen voor de volgende dag... Jammer genoeg kregen ze ook niet de mogelijkheid om heerlijke gerechten, zoals Kofta (gebakken gehakt) en Kosjerie (macaroni), te proeven. Want dit kon ook pas afgehaald worden vanaf 22u. Deze laatste dagen proberen we dit goed te maken door hen toch nog de plaatselijke gerechten te laten smaken.
Voor mezelf loopt de bouwordezomer vroeger af. Omdat ik wegens dringende redenen vandaag al moet vertrekken naar België. Mijn echtgenoot Nasser neemt mijn taken gedurende de laatste dagen van onze groep over. Gesteund door onze vaste medewerkers. Ikzelf hou zeker telefonisch contact om het verdere verloop van deze laatste week te volgen.
Ook ik zal deze zomer nooit vergeten. Aangenaam verrast door de grenzeloze inzet van onze Belgische bouwordevrijwilligers. Samen bezorgden we de kinderen hier, de zomer van hun leven. Die kinderen hebben hun Belgische vrienden voor altijd in hun hartje gesloten. Bij het afscheid, eind deze week zullen er weer wat traantjes vloeien aan beide kanten.
Er werd wel echt pionierswerk verricht.
En Inch Allah, kunnen we spoedig en met trots ook het eindresultaat van het schooltje in Rouzga tonen. Het verheugt me alvast te kunnen melden dat de nieuwe trap naar de 1e verdiep eindelijk af is. Er zijn ook al afspraken gemaakt om aan de sanitaire ruimte te beginnen.
DE ZWARE OMSTANDIGHEDEN MAAKTEN HET NIET MAKKELIJK VOOR ONZE VRIJWILLIGERS. EXTREME HITTE ,VERMOEIDHEID EN AANPASSING AAN DE PLAATSELIJKE CULTUUR. MAAR ZE DOORSTONDEN HET ALLEMAAL ZONDER VEEL KLAGEN.
IK WIL IEDEREEN NOG EEN KEER VAN HARTE BEDANKEN VOOR ALLES WAT ER DEZE ZOMER GEPRESTEERD IS.
DANKZIJ DE CREATIEVE GEESTEN VAN ONZE GROEP GENIETEN DE KINDEREN HIER MET VOLLE TEUGEN VAN HET LAATSTE SPEELKAMP.
TOT IEDERS VERBAZING SPREEKT CINDY EEN AARDIG MONDJE ARABISCH EN IS ZE ER ZELFS IN GESLAAGD OM HET O ZO MOEILIJKE SCHRIFT AAN TE LEREN.
DAAR BEN IK ZELFS NA AL DIE TIJD NOG NIET TOE GEKOMEN.
BUITEN DE UREN VAN HET SPEELKAMP PROBEERT IEDEREEN OOK ZOVEEL MOGELIJK BEZIENSWAARDIGHEDEN TE BEZOEKEN.
ER STOND AL EEN FIETSTOCHT DOOR DE DORPJES OP HET PROGRAMMA MET ALS TUSSENSTOP BEZOEK AAN MEDINET HABU TEMPEL.
EEN TRIP DIE BIJ IEDEREEN ERG MEEGEVALLEN WAS.
ZELF BEN IK MET EEN VIJFTAL JONGEREN EEN KLEINE BANANENPLANTAGE GAAN BEZOEKEN
MET ALSEXTRAATJE TWEE NIJLKROKODILLEN DIE WE LIEVER NIET IN DE VRIJE NATUUR WILLEN TEGENKOMEN.
DE DAG HEEFT UREN TEKORT OM ALLES TE DOEN WAT ER OP HET PROGRAMMA STAAT.
HET SCHOOLTJE IN ROEZGA MOCHT NATUURLIJK OOK NIET ONTBREKEN OP HET LIJSTJE.
DAAR DEZE GROEP ZICH ENKEL MET DE KINDEREN BEZIG HOUD ZIJN WE TIJDENS EEN PAUZE GAAN KIJKEN IN HOEVERRE DE WERKEN NU GEVORDERD ZIJN.
EINDELIJK IS DE TRAP IN AANBOUW EN ZAL ER GESTART WORDEN MET DE BEZETTINGSWERKEN.
OOK DE ELECTRICIEN HEEFT ONDERTUSSEN ZIJN WERK GEDAAN.
DE RAMADAN HEEFT ONZE VOOROPGESTELDE DATUM VAN AFWERKING DANIG VERSCHOVEN. WE ZULLEN HEEL WAT LANGER MOETEN WACHTEN OP DE EINDAFWERKING DAN WE GEHOOPT HADDEN. MAAR INCH ALLAH ZAL NA HET SUIKERFEEST ALLES IN EEN STROOMVERSNELLING KOMEN.
Vandaag is de groep extra vroeg opgestaan zodat ze voor hun speelsessie nog wat cultuur kunnen opsnuiven. Abdu fietst met hen door enkele dorpjes tot aan de tempel. Zo krijgen ze onderweg een realistisch (hard) beeld over de leefomstandigheden van de gezinnen hier op Westbank.
Op weg naar de vallei van de koningen, kruisen ze de 2 enorme MEMMNONS. Die op zich maken al indruk. Op de bestemming aangekomen, bezoeken ze MEDINET HABU tempel. Deze tempel is niet zo bekend bij de doorsnee toerist en dus veel rustiger. Maar zeker de moeite waard, vooral ook om de goed bewaarde kleuren. In de grotere toeristische tempels, soms zelfs niet meer aan te treffen ! Deze tempel moet zeker ook niks inboeten over taferelen en hiërogliefen. Enorm indrukwekkend. (zie fotos)
Tegen de tijd dat de fietstocht erop zit, zal de Koranschool (KITAB genoemd naar het boek de KORAN) afgelopen zijn. En dan kan er gestart worden met spelen en knutselen.
Na een deugddoend weekend, begonnen onze jongeren met opgeladen batterijtjes aan een nieuwe week.
De kinderen genieten met volle teugen van hun laatste speelkamp, nog net voor aan het nieuwe schooljaar te beginnen. Dit start na het Suikerfeest, het einde van de Rammadam.
Ongelooflijk, maar net als in België, hangen weken op voorhand de winkels hier ook al vol met boekentassen en uniformen. Voor de meeste gezinnen in de dorpen,vormt dit een serieus probleem. Die hebben amper genoeg geld om maandelijks voldoende voedsel te kopen. Dus helemaal niks over voor uniformen alleen al. Nasser besluit dat we hier moeten ingrijpen en voorziet 20 gezinnen uit de buurt een budget om toch de schoolinkopen te kunnen doen. School gaan is immers belangrijk want deze kinderen vormen de toekomst van Egypte.
Vandaag wordt een speciale dag. Naar jaarlijkse gewoonte organiseren Nasser en ik (Annie) voor iedereen uit de omgeving, voor vrienden en familie uit de buurt een Ramadan maaltijd. Al vroeg in de ochtend is er een ploeg bezig met de versieringen aan te brengen en de voorbereidingen aan het treffen voor het koken van een overheerlijke Egyptische maaltijd.
Op het Menu: Lamsvlees Rijst Gemengde groentesla Bamia - Molochia, Fassoulia en Zonnebrood.
Zonnebrood: (zie foto links)is handgemaakt brood dat gerezen in de vroege ochtendzon en gebakken in houtgestookte oven, is heel gemakkelijk te herkennen aan de 3 of 4 wangetjes die in de omtrek van het brood zijn genepen.
Molochia: Is een bladgroente dat een smaak heeft tussen spinazie en zurkel,deze wordt in het seizoen vers klaargemaakt, een beetje boter verhitten,geplette look erin, dan een vleesbouillon in de pot en daar de versnipperde molochia in en zachtjes laten sudderen Bamia: Bamia is een beetje hetzelfde als molochia maar is geen bladgroente, de vrucht gelijkt een beetje op kleine augurken en lopen naar onderen spits toe. De smaak is iets anders dan molochia hoofdzakelijk hangt de smaak af van de persoonlijke smaak van de bereider.
Fasoulia: witte bonen in tomatensaus, op egyptische wijze.
Als dessert wordt er Basbousa geserveerd, een plaatselijk lekkernij.
Deze maaltijd wordt een aparte belevenis voor de jongeren. Het is voor allen de eerste keer dat ze zoiets meemaken. Tegelijk worden ze geshoqueerd en geconfronteerd als ze vernemen dat het een puur mannelijke aangelegenheid is, dat de vrouwen er onder geen beding mogen aan deelnemen. Een zucht van verlichting of is het van onterechte ongerustheid gaat door de groep als ze vernemen dat de kinderen wel mogen deelnemen aan het eetfestijn. Toch blijkt en blijft de groep het moeilijk hebben met het feit dat de vrouwen niet mogen deelnemen aan het festijn, de emoties worden nog uitvergroot omdat deze groep uit 9 meisjes en 1 jongen bestaat, waardoor ze misschien een beetje het gevoel krijgen dat ze persoonlijk geviseerd worden.
Iedereen geniet dan toch met volle teugen van de Egyptische maaltijd weliswaar op het dakterras van waar er gretig fotootjes worden genomen van het tafereel dat zich beneden afspeelt.
Zo is onze jeugd terug een ervaring rijker. Groeten Annie.
De eerste ochtend hebben ze mogen uitslapen, iets na de middag is de oversteek naar West Bank. Terug verwondering alom bij het zien van het schrille contrast tussen Oost en West-Bank. Iedereen is er het over eens dat de natuur op WestBank prachtig is. Na een korte infosessie wordt de lunch geserveerd, er wordt volop van genoten van de eerste maaltijd op Egyptische bodem, die een mengeling is tussen Egyptische en Vlaamse kookkunst.
De groep is zeer enthousiast en besluit om meteen na de lunch erin te vliegen, voor ze het goed en wel beseffen zit de eerste dag er op.
