Geen wekker gezet, maar toch terug wakker rond 7.00

Op het internet nog een plaatst zoeken om de laatste dagen te overnachten. Ik vind er eentje vrij dicht bij het centrum, bij de luchthaven, en bij de plaats waar ik normaal gezien de wagen moet achterlaten. Minder luxueus dan mijn huidige kamer, maar ziet er zeker goed genoeg uit.

Ik bel TAB, om de buyback te boeken en te vragen naar een adres voor de 5000km checkup. Voor dit laatste moet ik woensdag terug bellen.

Hierna op het gemakje alles bijeenzoeken voor deze namiddag en avond, om dan rond 11.00 te vertrekken. Ik heb gisteren een mogelijke locatie gevonden om de wagen achter te laten en een bus naar het centrum te nemen, maar voor de rest weet ik niet goed wat te verwachten. Ik vertrek een beetje op goed geluk.

Onderweg nog even iets eten en dan op de bestemming een geschikt parkeerplaatsje vinden. Ik moet niet te lang rondrijden en heb geluk als er net een wagen wegrijdt bij het Camperdown Memorial Rest Park in Newtown. Ik kijk nog even goed rond, maar blijkbaar mag hier ook door niet residenten geparkeerd worden, en hoef je niet te betalen. Ik laat de wagen hier achter, en hoop hem vannacht terug te vinden, zonder boetes.

Het is een paar honderd meter naar King Street, waar ik de bus naar het centrum moet nemen. Ik kan afstappen op de eindhalte Circular Quay (vlakbij de brug), dus dat is makkelijk. Op de bus zitten, duidelijk herkenbaar, nog feestvierders.

Van de halte tot de Royal Botanic Garden is nog enkele honderd meters stappen. Gewoon het merendeel van de massa volgen.

Ik had op het net gezien dat er blijkbaar delen afgesloten zijn, waarvoor je een ticket moet kopen wil je er binnen geraken. Die tickets waren natuurlijk al allemaal uitverkocht. Ik had gehoopt ergens op de trappen van het operagebouw te zitten, maar dat is dus één van de betalende sites. Een grasveld in het park dat uitziet op de brug en het operagebouw is wel vrij toegankelijk, voor de eerste 6000 gegadigden. Het is nu ongeveer 13.00, en de mensen stromen al aardig binnen. Maar ik (en na mij nog verschillende honderden mensen) kan er nog bij. Omdat ik niet goed wist wat te verwachten heb ik geen plooistoel of matje meegenomen. Wel een boek, 2 plastiek flessen water, wat om te knabbelen, een keukenhanddoek en een hoed. Blijkbaar waren stoelen of een matje geen probleem geweest (en voor een wachttijd van 10 uur zeker welkom), er worden enkel geen blikjes of glas toegelaten. De twee controles op weg naar de ingang moeten hiervoor zorgen. Op de afgesloten zone staan een ganse rij werf-toiletten, een bar (je mag geen alcohol van thuis meebrengen, maar je kan er hier wel kopen), en enkele eetkraampjes. Niet van een keten (à la Verkinderen), maar schijnbaar van lokale zelfstandigen. Prijzen iets aan de hoge kant, maar veel variëteit, en je moet haast nergens langer dan enkele minuten wachten. Alles verloopt vrij gemoedelijk.

Op het veld is het zoeken naar een plekje. Het lijkt wel een topdag op het strand van Oostende. Ieder bakent met z’n handdoek een plaatsje af, velen liggen te zonnen. Een schaduwrijk plekje is schaars, en dus meestal al bezet. Het zal nog een lange warme namiddag worden.

Rond 17.00 duikt de zon weg achter de flatgebouwen voor het park, waardoor het een pak aangenamer wordt. Na het ondergaan van de zon trekken enkele koukleumen zelfs een fleece of jasje aan, maar dit is zeker niet nodig. Het blijft de hele nacht een aangename temperatuur.

Om 18.00 worden de festiviteiten gestart met een acrobatische luchtshow van 2 stuntvliegtuigjes. Vanaf dan gebeurt er zo af en toe wel iets: een brandweerboot spuit water, een vliegtuig schrijft letters in de lucht (waarvan ikzelf maar blijkbaar ook de mensen rondom mij geen idee hebben wat ze betekenen), enkele boten met de Aboriginal vlag varen uit voor een ceremonie.

Om 21.00 gaat een eerste vuurwerk van start, bedoeld voor ouders met jonge kinderen die hun kroost niet willen wakker houden tot 24.00 (en hen misschien vooral het gedrum van de terugtocht willen besparen). Mooie opwarmer, maar ik weet niet of hij zijn doel bereikt heeft: ik zie rondom mij toch geen kinderen naar huis trekken.

Na het vuurwerk trekken tientallen met lichtslingers verlichte boten de Circular Quay uit en varen onafgebroken heen en weer in de lange havengeul. Er volgen verschillende lichtprojecties op de brug, en elk half uur worden enkele vuurpijlen afgeschoten.

En dan is het eindelijk zover: op het midden van de brug wordt een stel rode lippen geprojecteerd, die even later beginnen aan de “countdown”, gevolgd door de finale uitbarsting. Het ganse spektakel duurt een kleine 20 minuten, vuurwerk langs de ganse haven, maar natuurlijk vooral op en rond de brug. Prachtig, zeker vanwege de setting, maar we zijn in België op dat vlak natuurlijk wel een beetje verwend, zeker als je regelmatig naar Duinbergen trekt. Geen nieuwigheden gezien, maar het geheel is natuurlijk wel groots. 7 ton wordt er afgeschoten, kostprijs A$ 6,6.

Na het vuurwerk (en ook tijdens) gejuich alom, en dan de massale tocht naar huis of naar de vele feestjes.

Het moment om enkele sms-jes door te sturen. Dit jaar ben ik er vroeg bij.

Ik had ergens een cijfer van 1,7 miljoen gehoord of gelezen, natuurlijk gespreid over de ganse stad, maar de mensenmassa die hier over de staten stroomt is ongelooflijk. Een heel deel van het centrum is afgesloten en volledig auto vrij (ook geen geparkeerde wagens). De mensenrivier zwelt aan via alle zijstraten en rolt verder de stad in. Maar toegegeven, alles lijkt vrij vlot te verlopen. Ook op het grasveld was alles zeer goed georganiseerd. Het is duidelijk niet hun eerste keer.

Het is een beetje zoeken naar de halte van de bus (ook die is verplaatst voor het gebeuren), maar nog geen half uur na het einde van het vuurwerk zit ik al op een bus op weg naar de auto. Een beetje opletten dat ik mijn halte niet mis, en dan hopen dat de auto er ook nog staat. Blijkbaar geen probleem, en er zit ook niets tussen de ruitenwissers.

De GPS leidt mij perfect terug naar het hotel. Veel verkeer in het begin van de rit, maar dat vermindert geleidelijk. En omdat iedereen hier zo vriendelijk is nooit op het linkervak te rijden, verloopt alles vrij vlotjes (voor mij dan). Rond 2.30 ben ik terug op de kamer.

Vlug het bordje “niet storen” aan de deurklink hangen. Ik zal wellicht niet de enige zijn.