Het is gisteren door alles ineens vrij laat geworden, en ik zat pas om xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />24.00 in bed. Vandaag staat de wekker op 4.00, want ik wil tijdig vertrekken om mij niet te moeten haasten en tijding voor zonsopkomst om 5.50 bij Uluru te zijn.

Ik slaap echter slecht en wordt wakker om 2.00. Nadien nog wat woelen en keren, maar niet echt meer geslapen. Het zal een lastige dag worden.

Ik kom gelukkig ruim op tijd op mijn bestemming aan.

Het is er zo goed als volledig bewolkt, maar er zit wel veel variatie in de wolken, wat toch voor enkele geslaagde foto’s zorgt (hoop ik). We zien de zon niet echt opkomen, maar zowel de hemel als de rots worden in verschillende kleuren gehuld. En enkele tellen later begint het opnieuw te druppelen.

Het regent maar eventjes door, daarna zal het nog een beetje miezeren, maar de rest van de dag blijft het droog. Rond de middag trek het zelfs bijna volledig open, om dan tegen de avond opnieuw volledig bewolkt te komen.

Ook een beetje omwille van de regen besluit ik niet opnieuw de volledige omstrek af te stappen, maar hier en daar een kortere wandeling te maken. Te beginnen met de gratis (nog niet veel meegemaakt hier) gidsenwandeling die vertrekt aan de plaats waar men normaal gezien de rots kan beklimmen. Klimmen zit er vandaag niet is, de klim is gesloten omwille van de regen, maar wordt blijkbaar ook voor 3 maanden gesloten tijdens de zomer (nu dus). De lokale aboriginals vragen trouwens om niet te klimmen, uit respect voor wat voor hen een heilige plaats is. Beetje als zou je de grot van Lourdes willen beklimmen.

De uitleg op de wandeling is interessant, maar komt natuurlijk grotendeels overeen met wat je in de informatiecentra kunt te weten komen.

Tegen 10.30 (omdat ik al zo vroeg op pad ben lijkt het al veel later) vertrek ik richting Kata Tjuta, de andere bekende rotsformatie die hier zo’n 50km verder ligt. Door volg ik de wandeling door de “Valley of the Winds”. Vandaag een zeer toepasselijke naam. Het zonnetje begint er al wat meer en langer door te komen, wat vooral de terugkeer weer wat lastiger maakt.

Hiermee is het voor mij wel genoeg geweest voor vandaag.

Ik rij terug naar Yulara, om iets te eten en te proberen enkele blogs te posten (alsook enkele kaartjes).

De prijzen zien er best schappelijk uit. Ik bestel er de vis van de dag en begin al te watertanden als ik de minder geprijsde burger zie van de mensen aan het tafeltje voor mij.

Maar opnieuw wacht een kleine teleurstelling.

De vis is niet slecht, maar toch enkele honderden calorieën te weinig. Eerder een ruim voorgerechtje.

Ik ga mij dan nog maar een cola en een Snikkers halen en zet mij met de laptop op het pleintje. Verbinding maken lukt, maar ik moet mij haasten. Mijn laptop is niet van de snelste, en de batterij gaat ook maar zo’n half uurtje meer mee. In de haast vergeet ik dat het verslag van vrijdag ook nog moet gepost worden. Het zal voor de volgende keer zijn. (ze staat er ondertussen al op)

Ik keer nog eenmaal terug naar Uluru, om definitief afscheid te nemen. Ik blijf niet voor de zonsondergang. Het is opnieuw bewolkt, dus zal het wellicht gelijkaardige foto’s opleveren. En ik zie het niet zitten om nog een drietal uur te wachten en dan opnieuw in het donker naar het "motel" te rijden. Zie dat er mij weer iemand doet stoppen.

Terug in de kamer besluit ik mijn frustratie van gisteren van mij af te schrijven op het “customer feedback form” blaadje dat ik verondersteld word in te dienen bij mijn vertrek. Het wordt dus geen positieve evaluatie. Ik stel meteen ook een verslagje op met de bedoeling dit te posten op Tripadvisor, een online waardering voor motels, hotels, attracties en zo meer. Als ze er ook maar 1 klant mee verliezen ben ik al content. Ik ga hier vanavond ook niet dineren, aan mij verdienen ze geen cent meer. Na!