Na het dagelijkse ritueel (ontbijt – uitchecken – tanken) opnieuw op weg naar Tennant Creek.

Ook hier ben ik al eens in de tegenovergestelde richting gepasseerd, en veel is er in die week tijd nog niet veranderd. Het “weelderige” groen van het noorden verdwijnt langzaam en wordt in hoofdzaak opnieuw droog gras en dorstig ogende bomen en struiken. Nu en dan een stuk waar blijkbaar nog niet lang voorheen een brand heeft gewoed. De ene keer links, de andere keer rechts van de weg.

In Elliot stop ik opnieuw om iets te eten, maar deze keer ben ik er alleen, op enkele rondhangende aboriginals na. Geen Franse of andere toeristen.

In de namiddag komen de wolken opnieuw opzetten, maar er valt vandaag niets uit. Ook geen gerommel in de lucht.

Ik boek in Tennant Creek een kamer in de Eldorado Motor Inn, matige kamer, zo’n beetje tussen de twee.

Pas ’s avonds zal mij opvallen dat hier geen verduisterend gordijn voor het venster hangt, enkel een soort “voile” en een rolgordijn met een zeer lichte stof (soort goedkope Trevira uitvoering). Dat belooft voor morgenochtend.

Na het inchecken doe ik nog enkele inkopen en trek dan richting Bill Allen lookout om er de zonsondergang mee te maken.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

O ja, ook dit nog.

Vorige week vrijdag heeft in Engeland een verpleegster zelfmoord gepleegd, blijkbaar omdat ze door 2 Australische DJ’s (die zich uitgaven voor de Queen en prins Charles) werd beetgenomen.

Dat de twee erin slaagden informatie te bemachtigen is hier inderdaad even ik het nieuws geweest. Maar met de zelfmoord staat blijkbaar opeens heel de media in rep en roer. Iedereen vindt het zijn of haar plicht om met grote woorden en gebaren “schande!” te roepen. Verontwaardiging alom over de “zeer ongepaste grap”. En wie is de schuldige? De 2 DJ’s? De media in Engeland die het voorval zodanig opklopten als had men een staatsgeheim kunnen ontfrutselen? Het radiostation dat het telefoongesprek uitzond (want “iemand moet altijd die gesprekken screenen voor uitzending”). Kortom, enorm veel geblaat en veel “20/20 hindsight” (kennis na de feiten). Want laat ons eerlijk zijn, wie zou dit niet willen uitzenden? En wie vindt het niet grappig dat het hun met die belachelijke accenten gelukt is binnen te geraken? Maar nu komt natuurlijk de grote hysterische, puriteinse verontwaardiging, en moet iedereen hier natuurlijk direct over twitteren en facebook-en. De hypocrisie. Terwijl wij natuurlijk nooit zullen weten wat hier allemaal meespeelde, en dat ook niet hoeven te weten.

Ach, ik mag er mij niet druk in maken.

Maar soms kost het al eens wat moeite.