Vanuit Darwin is het net geen 100km tot Batchelor.

Het dorpje ligt aan de ingang van het Litchfield National Park, waar enkele interessante en makkelijk toegankelijke plekjes moeten liggen. Dat laatste is wel belangrijk, want vele niet geasfalteerde wegen werden reeds afgesloten voor het natte seizoen. Wellicht meer als voorzorgsmaatregel dan omwille van een onmogelijke doorgang, want zo nat ligt het hier nu ook weer niet.

In het dropje zelf is niet veel te zien, behalve misschien de miniatuur replica van het Tsjechische kasteel Karlstein, dat hier toch wel een beetje verloren gelopen oogt tussen de plaatselijke flora. Blijkbaar heeft een Tsjechische immigrant het hier neergezet tijdens z’n pensioenjaren.

Langs de 90km lange weg door het park liggen verschillende haltes voor enkele watervallen, een verlaten tin-mijn site en een veld vol termietenheuvels. Dat laatste heeft wat weg van het menhirveld van Carnac. Vele van de bouwsels zijn vlak en staan blijkbaar perfect noord-zuid gericht.

Was het in de voormiddag nog bewolkt en daardoor iets minder warm, tegen de middag zijn bijna alle wolken verdwenen en is het opnieuw puffen geblazen. De radio waarschuwt voor een UV-index van 14 (!!!). Je voelt je vel gewoon braden in de zon.

Ik besluit de wandelingen maar te laten voor wat ze zijn, en het voorbeeld van de andere toeristen te volgen. De Buley Rockholes zijn een serie achter elkaar liggende rotspoelen met telkens een klein watervalletje tussen, en blijkbaar ideaal om een frisse duik te nemen. In plaats van mijn zwembroek aan te trekken spring ik er gewoon met mijn kleren in, ze zijn nu toch al kletsnat. Mijn zwembroek kan ik dan droog aandoen om terug naar Darwin te rijden.

Hoewel dit stromend water is, en glashelder, toch voelt het helemaal niet koud, zelfs niet frisjes aan. Net een verwarmd zwembad. Maar wel zalig. Als rond 16.30 de onweerswolken dichterbij komen, en af en toe al een wat gedonder klinkt in de verte, besluit ik om het water uit te kruipen en terug naar het hotel te rijden.

Ik ben nog zo’n 60km van Darwin verwijderd als het onweer me tegemoet komt. Indrukwekkende bliksemschichten, en net erna een hevige plensbui, maar zo’n 20km verder is het alweer voorbij. Het onweer heeft Darwin blijkbaar gemist, want daar is nog alles droog. Het waait wel flink, wat het toch een stuk aangenamer maakt om eens tot aan de zee te wandelen.

In de verte is de bliksem nog steeds actief.

Een hapje eten bij de Thai, een ijsje als dessert en dan terug naar de kamer. Ik moet dringend nog eens enkele verslagen doorsturen.