TAB gaat om 9.00u open, dus op het gemakske opstaan.

Ik zou het al moeten gewoon zijn, maar toch laat ik mij er telkens weer door verrassen: bij het buitenstappen valt de vochtige hitte op je als een natte dweil.

Bij TAB krijg ik het adres van een garage enkele straten verderop. De wagen gaat binnen voor z’n 5000km onderhoud (is in feite al 5500km) en men zal mij opbellen als hij klaar is. Ik besluit wat rond te wandelen, richting esplanade (park langs de kust). Zelfs vlakbij het water is er van een zeebries geen sprake. Van tot de garage tot het park is misschien 500m, maar het zweet loopt al in dikke druppels over mijn gezicht. Ik besluit verder te wandelen tot mijn hotelkamer. Als ik daar aankom kan ik mijn T-shirt al uitwringen.

Tegen 11.30 heb ik nog niets gehoord van de mensen van de garage (zou maar een uurtje duren), dus ik bel zelf even. De wagen is klaar. Typisch.

De rekening is wat hoger dan wat ze volgens de “handleiding” van TAB zou moeten zijn, maar niet veel hoger dan wat ik had verwacht. Wie tegenwoordig denkt goedkoop gediend te zijn bij een kleine zelfstandige heeft duidelijk zelf nog niet veel rekeningen moeten betalen.

In Darwin zelf is niet zo spectaculair veel te zien, en het is echt niet te doen om van een wandeling in de stad te genieten. Ik ben trouwens niet de enige die daar zo over denkt, want er is opmerkelijk weinig volk in dit toch wel toeristisch georiënteerde kuststadje. Bij ons zou je er over de koppen moeten lopen.

En niet enkel de mensen schuwen de hitte, ook de dieren zoeken verkoeling in de schaduw: net voor mijn raam zit een muskaatduif, en als ik dan toch even een 2 tal uur de kamer verlaat (eten, post en bezoek aan de VVV) zit ze nog steeds op dezelfde plaats als ik terugkom.

Ik blijf voor de rest van de dag op de kamer en maak van de gelegenheid gebruik om enkele verslagen te schrijven en de route voor de volgende dagen te plannen. En ik besluit nog 1 nacht extra te boeken.

Pas als het donker wordt lijkt er wat leven in de stad te komen. De buurt waar ik verblijf moet zowat de uitgangsbuurt van de stad zijn, en verschillende bars proberen de toeristen naar “binnen” (de meesten hebben een groot terras met verschillende ventilators) te lokken. Dames (sommigen toch) krijgen een gratis drankje.

Met het ontbreken van de verzengende zon is het ietsje koeler geworden, maar het blijft broeierig zwoel.