Opstaan om 6.00 en ontbijten om 7.00. Engels ontbijt, maar op z’n Australisch.

Na het ontbijt nog even skype raadplegen, ditmaal met meer succes.

Om 8.00 vertrekt de bus naar de Lava Tubes, de hoofdattractie van het park. Het zijn de restenten van een lavatunnel die ontstond nadat een lavastroom van buitenaf begon af te koelen en zo een stenen tunnel creëerde. Hier en daar is de tunnel door tijd en verwering ingestort, en zo komt het dat we delen van de tunnel kunnen betreden. Onze gids, Bram Collins, is de man die gisteren gitaar speelde aan het kampvuur, en blijkt de voorlopig laatste in lijn te zijn van de familie die vroeger dit land bezat en vandaag ook het kamp uitbaat. We krijgen een goed onderbouwde uitleg en op de tocht naar en van de grotten zien we ook nog verschillende soorten kangoeroes en wallabis.

Voor middagmaal kies ik de lokale burger. Nee, geen kangoeroe, hoewel die ook op het menu staat.

Na de middag wat rusten, lezen en het zwembad eens uitproberen, kwestie van eens deftig af te koelen.

Tegen 5.25 worden we verwacht voor de Wildlife at Sunset tour. Met de bus gaan we opnieuw naar een van de ingangen van de lava-tubes, waar bij het vallen van de duisternis honderden, zoniet duizenden vleermuizen uit de grotten komen om op insecten te jagen. Ze worden op hun beurt zelf belaagd door slangen, die zich aan de takken bij de uitgang van de grot laten hangen en zo proberen een vleermuis in de vlucht te vangen. Tijdens de heen rit zien we nog enkele soorten kangoeroes, en er wordt even halt gehouden op een heuveltje, voor een glaasje wijn en een stukje kaas. Gelukkig is er ook fruitsap en fruit.

Als we op de heuvel in het rond kijken, was alles wat we in 3 richtingen kunnen zien ooit de eigendom van de familie Collins, zo’n xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />80 000 hectare. Sinds 1989 werd het gedeelte met de toegankelijke lava-tubes afgestaan als nationaal park, maar de lodge blijft wel in hun beheer.

De vleermuizen zijn op de afspraak, alsook een 6 tal slangen. We zien er wel geen enkele een vleermuis uit de lucht plukken, maar dat is dan ook niet verwonderlijk met een dozijn flitsende camera’s in de buurt.

Terug in de lodge avondmaal en nog wat bij het kampvuur zitten. Deze namiddag is een ganse bende Franse motards aangekomen, en even leek het gedaan te zijn met de rust, maar het is al bij al nog vrij goed meegevallen, wellicht omdat hun gemiddelde leeftijd toch ook al boven de 50 lag. De groep maakt een tocht doorheen het oosten van Australië, en is vrij goed geëquipeerd, compleet met volg- en bezemwagens. ’s Avonds helpt een van hen Bram bij het gitaarspelen.