xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

En in Palm Cove, het plaatsje dat ik zondag had uitgekozen, al helemaal niet. Parkeren net aan het strand zit er niet meer in, maar gelukkig lukt het enkele straten verder wel.

Hoewel het nog maar gewillig 4.00 is, langs het strand hebben er al velen hun statief opgesteld en stoeltje neer geplant. Ik volg hun voorbeeld.

Bij mijn aankomst was het nog donker, maar nu begint het in de verte al op te lichten. Daarbij worden ook de wolken net boven de horizon duidelijk. Rond 5.30 stijgt de zon langzaam op uit de oceaan, om daarna terug achter die wolken te verdwijnen. Waar er een uur geleden nog een heldere strook boven ons lag, zien we nu enkel hier en daar enkele stralen zonlicht aan de horizon. De spanning is te snijden, en iedereen hoopt dat het tij nog zal keren.

En we hebben geluk.
Het begin van de eclips krijgen we niet te zien, maar de hemel trekt open als de maan ongeveer al de helft van de zon bedekt. Nu en dan komt nog een sliert even de pret bederven, maar net voor totaliteit klaart het volledig uit. Iedereen kijkt met ingehouden adem naar het spektakel. En dan komt het: de parels van Bailey, de diamanten ring en uiteindelijk totaliteit. Gejuich alom. Wie dit ooit heeft mogen aanschouwen zal het beamen: dit is absoluut het meest spectaculaire natuurfenomeen.

Een kleine 2 minuten later opnieuw de diamanten ring en de parels en opnieuw gejuich. Het heeft geen haar gescheeld, maar iedereen is duidelijk overgelukkig dat de wolken net lang genoeg uit de buurt zijn gebleven.

Ik besluit te wachten tot de zon opnieuw haar volledige cirkelvorm heeft gekregen, maar net op het einde zijn de wolken daar terug. Het kan ons niet meer schelen.

In het passeren nog enkele inkopen en dan naar Tjapukai, een park waar de geschiedenis en levenswijze van de oorspronkelijke inwoners van deze regio naar voor wordt gebracht in enkele optredens en demonstraties. In vergelijking met 12 jaar geleden is hier blijkbaar weinig veranderd. Niet dat dit slecht is, maar hier en daar mag al eens iets worden opgewaardeerd. Toch nog de moeite. Evenals het buffet voor net geen € 20.

Op weg naar het motel stop ik nog even bij de Botanische tuin, en worden ook nog enkele kampeerspullen aangekocht.

’s Avonds nog een waske doen, enkele boterhammekes eten en een verslag uittikken.