in de voormiddag ben ik mee naar de kerk geweest. ze hadden het mij gevraagd hoor en vermits ik de raad volg van "op de meeste dingen ja zeggen", ben ik mee gegaan. ik moet zeggen dat ik de kerk hier stukken beter vind dan in belgië..moest ik het verstaan zou ik het geen probleem vinden om mee te gaan, het is tenslotte maar een uurtje en de pastoor vertelt heel boeiend. het was wel frustrerend dat ik de liederen niet kon meezingen, heb het weesgegroetje en onze vader nog niet nodig gehad verdorie! ofwel hoor ik gewoon nog niet goed wanneer ze dit opzeggen.
na de kerkuitstap ben ik voor de eerste keer naar het centrum van trujillo gegaan met mama en zus: dollars wisselen, supermarktje binnen, shopping binnen,.. was leuk om dat ook al eens gezien te hebben! Daarna zijn we met de hele familie (tantes, oom, neef,nicht,oma,..) naar campo gegaan. voor we gingen probeerde maria het aan mij uit te leggen, maar het lukte niet, ik neem dus mijn woordenboek en ik lees: "akker,veld,land,kamp" en daar achter stond iets van een concentratiekamp. ik dacht dus: oooh een educatieve uitstap! haha, mis poes! campo is dus een plek buiten de stad waar mensen naartoe gaan om frisse lucht in te ademen..er is een zwembadje voor kinderen, speeltuintje, volleybalveld, cafétje,.. maria, manuel en ik hebben vooral geslapen op het gras, maar ook dat was op zich al leuk!
´s avonds was ik zoals gewoonlijk moe dus ik wou eigenlijk gaan slapen maar toen kwamen kristine en ximena(zus van kristine) en nog andere vrienden naar ons huis om een hamburger te gaan eten..okéé! sommige hebben belleketrek gedaan en dan lopen zo hard als ze kunnen..ai ai ai.
tussendoortje: peru heeft me tot nu toe al heel veel aan togo doen denken! vooral lima aan lomé. enorm veel gelijkenissen: gevaarlijk verkeer, weinig tot geen lichten, geen verkeersborden, de geur, gele ronde kotjes in t midden van de straat waar een politieman in staat, winkeltjes langs de straat (ook verkoop van appelsienen of ananas), taxi´s alom die dan ook veel toeteren,...
vrijdagavond lag ik dus om 2u in mijn bed en zaterdag moest ik er om 8u uit. er werd me gezegd dat ik naar sofia´s huis moest in huanchaco. sofia = de baas van afs in trujillo huanchaco = het strand van trujillo, 20minuten van mijn huis met de bus kristine en ik werden opgehaald door een thaise jongen die hier al 6maanden is, om naar huanchaco met de bus te gaan. wij dachten dus dat er een afs bijéénkomst ging zijn, maar eigenlijk zijn we gewoon een dagje naar huanchaco gegaan zonder reden, en als we zelf niets hadden ondenomen dan hadden we een hele dag op ons luie gat gezeten. maar dus, actief als we zijn, tochtje naar de kerk op ´n heuveltje gemaakt, naar t strand gegaan, winkeltjes met supermooie dingen waar je echt alles van zou zillen kopen, heel intensief spaanse woordjes bijgeleerd,.. ´twas een geslaagde dag en weer was ik ontzettend moe! ik moet zeggen dat constant andere talen spreken zeer vermoeiend en verwarrend is: ik spreek engels, nederlands, beetje spaanse woorden, duits al horend en de neiging om frans te spreken..
verder is het hier winter, dat wil zeggen dat het weer hier is zoals in belgië in de lente maar dan met meer zon en geen regen. het eten is hier enorm lekker, duidelijk waarom afs studenten dik worden. mijn mama is een superlieve vrouw en met mijn zus heb ik ook al leuke conversaties gehad, jaja de familie zit momenteel goed snor. in dit huis zijn ook 2 meiden, maar ik begrijp niet wat hun plaats in dit gezin is..in ieder geval: van één meid heb ik schrik (ze heeft een wonde aan haar lip en enge ogen) en met de ander scheelt er iets..
het reizen van belgië naar peru met de 21 andere belgen ging probleemloos, alleen had ik deze keer wel schrik in het vliegtuig door de vele turbulenties en zwevingen die je laten geloven dat je gaat neerstorten. maar goed we zijn heel in lima aangekomen, helemaal uitgeput uiteraard. met een slaperige, wazige blik zag ik dan lima by night. met de bus zijn we naar een "jeugdherberg-klooster-gevangenis" gegaan, zo zag het er alleszins uit. daar hebben we oriëntatiemomenten gehad, tips over peru zoals: niet van het kraantjeswater drinken, geld checken of het niet vals is, wc papier in het vuilbakje naast de wc niet in de wc zelf, ... er waren eigenlijk meer "breaks" dan oriëntatiemomenten. in ieder geval was het op zich al zalig om daar te zijn vermits ik omringd werd door allemaal lotgenoten van verschillende landen. alleen ontbrak me het gevoel in peru te zijn, voor die twee dagen waren we nogal gevangen.
onze reis met de bus naar trujillo was snel voorbij..we zaten in een VIP bus, heb nog nooit in zo´n luxe bus gezeten! heerlijke zetels, 100x beter dan in het vliegtuig, eten op de bus, tv´s met goede films voor uw neus én zelfs popcorn voor bij de film. lovely! het moment dat we één per één de bus afgingen was ZO spannend, want we konden onze familie al zien! toen ik de bus afging: flitsflits camera, mijn zus sprong een gat in de lucht en ze kwamen mij een dikke knuffel geven, ik kreeg een ballontje met ´welcome home´ en ze hadden een bordje met ´bienvenida hannah´! al snel bleek dat kristine (een ander meisje van belgië) hier in peru soort van familie van mij zou worden vermits onze families erg close zijn. die avond zijn we met beide families dan iets gaan eten in een gezellig restaurantje met een dansvloer..nadat we gedaan hadden met eten begon er dan een groepje te spelen, ooh wat een heerlijke muziek was dat! veel variatie..kristine en ik werden ook welkom geheten door het groepje. wel, ik voelde me echt welkom! we hebben ook enkele keren gedanst (en wij waren zó moe van al dat reizen)! in dat restaurantje hebben we ook al de typische dans van peru kunnen bewonderen (die blijkbaar vooral in Trujillo veel wordt gedanst): de marinera. prachtig, echt prachtig!!
het was 2u ´s nachts toen ik eindelijk in mijn bed lag. mijn roze kamer is dik oké! oléé!
een zak maken lijkt voor hannah peanuts te zijn..als de weegschaal het goed doet, weegt hij minder dan 20kg! ik heb er verdorie veel minder moeite mee gehad dan toen ik een rugzak voor jinreis moest maken. vandaag is het mijn laatste dagje in belgië en ik ben, tegen alle verwachtingen in, zo rustig als het maar zijn kan. maargoed, nu is nu en morgen is morgen. ben klaar om te vertrekken!
een dikkedankjewel aan iedereen die zondag op mijn afscheidsdrink was. ik heb er ENORM van genoten! extrabedankt aan de helpende handen, bedankt voor de kaartjes, bedankt voor de kleine kadootjes, bedankt voor de centjes, bedankt voor de leuke babbels, bedankt voor de dikke knuffels, bedankt voor er te zijn..bedankt!!
heb al heel wat berichtjes gepost en ben nog niet eens vertrokken. eens zien of ik het daar ook regelmatig volhou.
lieve mensen, hou jullie!
ps: foto's van afscheidsdrink op de site (zie in rechterkolom op dit blog).
mijn vakantiejobke zit er op. heb me dit jaar goed geamuseerd als kuismadam. de vakantie loopt ook op z'n einde, morgen mijn afscheidsdrink en dan nog enkele dagen en ik vertrek. uiteraard weet ik wel dat ik in peru zal wonen maar het besef dat het effectief een jaar is... de mensen zijn precies zenuwachtiger als mij op dit moment, maar die zenuwen staan zeker wel klaar om binnekort mijn lichaam binnen te springen.
de mensen die me goed kennen weten dat ik geen voorstander van de kleur roos ben. wel, hier een anekdote: ik was aan't chatten met maria, zus uit peru. we waren wat foto's aan't uitwisselen en bijna op elke foto stond maria met een roos bloesje. daaruit bleek dat ze zeker wel van roos hield. ik vertelde dat ik het wel mooi "kan" vinden bij andere mensen maar dat ik het echt niets voor mij vindt en maria zei: "oh oooh hannah, i need to tell you something about your bedroom here in peru.. IT'S PINK!!" hahaha! ik kwam niet meer bij. da moet weer juist bij mij gebeuren he. uiteindelijk wel maar een luxe probleem..
laten we hopen dat mijn leven daar even rooskleurig mag worden als mijn kamer.
oke, normaal zou ik hier helemaal geen bericht over typen. maar het is raar als je ineens met je toekomstige zus zit te chatten. twas leuk! maria is haar naam. de conversaties verliepen in het engels (amai, die kan da goe) en af en toe flanste ik er woordjes spaans bij (trekt op ni veel). ik werd al meteen door een ander meisje, vriendin van maria, toegevoegd, die dan ook heel enthousiast en leuk met me begon te praten. het tijdsverschil is zo vreemd: maria is nu naar de engelse les, die vriendin is een bad aan't nemen en ik ga slapen.
zoals ik al had verwacht wonen mijn oudere broers in trujillo niet meer thuis, maar ook het kleine jongetje van 3jaar woont er niet. mijn peruaanse mama is weduwe (mysterie van de papa opgelost, hij is 4jaar geleden gestorven). dus ik woon alleen met mijn zusje van 15jaar en mijn mama samen.. zo'n familie situatie had ik niet verwacht, maar ik sta er voor open en ben nog altijd even benieuwd!
geloof het of niet: ik wilde juist een bericht typen over het feit dat ik zenuwachtig was omdat ik nog steeds niet wist waar ik zou wonen (ik was zelfs één van de laatste twee), komt er toch wel een mailtje binnen zeker. ik weet nog niet veel en eigenlijk begrijp ik ook nog niets van de familieconstructie..maargoed, de plaats waar ik een jaar zal wonen is Trujillo, La Libertad.
Ciudad de la Eterna Primavera, stad van de eeuwige lente..mooi he? deze naam is er blijkbaar gekomen omdat het klimaat er het hele jaar door zonnig en aangenaam is. ik ben echt enorm tevreden, alle zenuwen zijn op dit moment weggevlogen en er is plaats gemaakt voor een constante 'smile' op mijn gezicht. Trujillo is de derde grootste stad van peru en is gelegen aan de stille oceaan (er wordt ook gesurft).
voor zover ik er zelf aan uit kan is dit mijn familie: La familia Muñoz -Dominguez: mama, twee broers boven de 25jaar, een zus van 15jaar en een jongetje van 3jaar (er staat niet bij dat het een broertje is). best wel een grote familie he? maar nu het mysterie..is er een papa of niet?! ik heb een foto aangekregen waar er wel een man op staat, maar bij de gekregen informatie staat niets over een vaderfiguur. we'll see. die foto..heel raar om te zien, mijn toekomstige familie! er staan maar 3mensen op en het is op één of ander sjiek feest getrokken. hij zal weldra bij mijn foto's staan!
Aan de rechterkant van dit blog zie je "FOTOS" staan..daar kan je de flyer voor mijn afscheidsdrinkske in't groot zien voor meer informatie .. U bent zeer welkom! Ook op die site zal ik foto's zetten wanneer ik in peru zit. Verder heb ik één van de dagen een bruine envelop gekregen. Ik bijna in een euforische bui, bleek het nog niet mijn familie te zijn maar gewoon veiligheidstips en nuttige informatie van afs uit peru zelf + de nodige informatie voor het vertrek op de luchthaven. Voor de geïnteresseerden: ik vlieg eerst naar Atlanta en daar heb ik in de avond een vliegtuig naar Lima.
Peru is een land met veel verschillende klimaattypes: woestijn, bergen(met sneeuw!), tropische stranden, de jungle, the big city's...Blijkbaar is het temperament van de mensen overal ook wat anders. Ik weet nog niet wààr ik ga zitten, het kan momenteel nog overal zijn. Ondertussen hebben al meer dan de helft van de belgen die naar peru gaan hun stadje. Sommigen hebben zelfs al contact met hun familie..Ik wacht rustig af, ookal ben ik wel benieuwd. Het is allemaal zo spannend!
Laten komen zoals het komt, niet bij nadenken, want het denken belemmert het doen en het doen is nodig voor verandering. Verandering is wat men nodig heeft, een noodzaak, zodat men leeft. Uit schrik voor het nieuwe, uit angst voor het kwade verliet men de verandering, niet oplettend dat men zich in een hoekje hing.
Eenzaamheid is wat er op hen zou wachten, men had niets door, men zou naar warmte smachten. Maar smachten naar de eigenlijke verandering, van in het begin, is terugkomen bij het nadenken, dat leidt tot nergens, dus heeft geen zin.
Een gedicht dat ik schreef in de nacht van 23 maart 2006 op 24 maart 2006, al eventjes geleden dus. Ik ben er zeker van, dat het mij kan helpen in Peru ; de motivatie om actie te ondernemen zit in mijn gedichtje verborgen..iets wat ik nodig heb om er een geweldig jaar van te maken!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
..wanneer de tijd het toelaat schrijf ik meer.
Hallohallo,
.. U bent zeer welkom!
