De Transsiberië Expres 2014 De Transsiberië Expres 2014
24-05-2014
21 mei 2014
21 mei 2014
Nieuwe voordeur voor Cris en we mogen een half uurtje langer slapen. We worden opgepikt om 7.30u om eerst naar de Lamatempel te gaan. Het inkomticket is een cd-tje dat we later aan Jo & Glenn zullen bezorgen. De tempel heeft nog actieve monniken maar die krijgen we niet te zien. Verder is het een eerder kleine tempel maar het heeft wel het grootste boeddha beeld uit 1 stuk sandelwood gehouwen. Dit staat (stond) in het Guiness book of records. De verpichte stop deze voormiddag is bij meneer doktoor. Het bezoek betreft basisinfo over Yin&Yang alsook een kort onderzoek door de dokter zelf, dmv 3 vingers op de pols te houden. Hij kan bij Danny aangeven dat hij problemen heeft met z'n gewrichten en Danny beslist naar de dokter te luisteren en koopt de nodige kruiden om z'n problemen op te lossen ?! Dat zullen we over een maand dan weer weten. Van Cris weet de dokter te zeggen dat ze in de menopauze is; wat wil je, ben vandaag 50 geworden Onze volgende stop is de Beijing Zoo. Het enige dier dat we bezoeken is de panda. Zo, dat bespaart ons weer een tripje naar Paradaiza. Via een tussenstop langs het 'vogelnest' = Olympisch stadion van 2008 rijden we verder voor een introductie van een thee-ceremonie. Leerrijk en lekker en uiteraard mogelijkheid om thee te kopen ... De lunch wordt voorzien in een hutongwijk. We worden aan de ingang afgezet waar we de riksja instappen die ons door de wijk rijdt tot aan ons lunchadres; bij mensen thuis worden we met z'n 13-en verwacht en krijgen een eerder vegetarische lunch aangeboden maar ook dit laten we ons smaken. De namiddagstop is in een parelfabriek. In het meer van het zomerpaleis worden zoetwaterparels gekweekt die hier worden verwerkt tot juwelen en crèmes, lotions ed. Jaja, deze keer heeft Cris zich laten verleiden. De verjongende crème die goed was voor de Dragon Lady (keizerin) is zeker goed voor haar ! Dit was onze laatste uitstap. Toegekomen in het hotel gaan we eerst op de kamer onze bagage inpakken en een lekkere douche nemen. Daar is een mens wel aan toe na temperaturen van 34° en meer. Tegen 19u spreken we af op het terras om te aperitieven. Michel & Robin hebben nog een kado'tje voor Cris' verjaardag. Lief hé ! De jongens hebben nog een dag te gaan maar blijven toch tot we vertrekken. Alle pick-ups aan de stations, voor de uitstappen ed. zijn allemaal perfect verlopen, stipt op tijd. Vanavond worden we om 22.30u opgepikt om naar de luchthaven te gaan. En net nu komt de pick-up niet opdagen. Tegen 23u en een paar telefoontjes zonder gehoor naar het reisbureau beslissen we om Mevo in Nederland te bellen. Jay-Jay (Jan Jaap) begrijpt het ook niet en hij raadt aan om een taxi te nemen die ons dan wel zal worden terugbetaald. Later zullen we vernemen dat de chauffeur de pick-up gewoon vergeten was . Tegen middernacht zijn we op de luchthaven. De check-in verloopt hectisch. Het is check-in én bagage scan tegelijkertijd en dat zorgt voor het nodige oponthoud. Onze bagage - die enkel zwaarder leek te worden - is 13 kg lichter dan bij vertrek. Verdorie, we hadden meer souvenirs moeten kopen Bij de douane moeten we wederom alle aanstekers afgeven. Om 2.30u zitten we op het vliegtuig richting Moscow om daar om 6.30u toe te komen en uiteindelijk om 11u plaatselijke tijd landen we op Zaventem. Home sweet home. Het was een fantastische vakantie, intens, vermoeiend maar 1000x de moeite waard. Het was fijn onze Nederlandse medereizigers te leren kennen en moeten MEVO dankbaar zijn want alles was tiptop georganiseerd.
Weer redelijk fris en vrolijk staan we om 7u te wachten op onze gids, Lily. Zij zal ons eerst naar de Verboden Stad begeleiden. Het verkeer is er zeker niet minder op geworden. We banen ons letterlijk een weg door de mensen massa, onze 3 mannen worden wederom aangestaard. Grote mensen zijn ze hier écht niet gewoon. Op het Tienamenplein toegekomen, houden we effe halt. Oei, wat gebeurt er nu, Danny gaat op z'n knie, Cris wordt al wat weker en Sabine is geen haar beter maar moet nog wel foto's maken ! Ja, Cris wilt, uiteraard, trouwen. Ons gezelschap vindt dit geweldig. Hetzelfde Canadese koppeltje alsook een ouder Australisch koppel willen ook foto's van het aanzoek en het nieuwe koppel Lily, de gids, is ook onder de indruk, niemand heeft dit ooit al gedaan onder het goedkeurend oog van Mao Tzedong en een paar honderden andere Chinezen. We moeten toch enige tijd wachten op het binnenplein tot Lily onze inkomtickets heeft kunnen bemachtigen. We gaan dan de grote poort door en wat we zien is echt wel adembenemend. Hier verbleef dus de keizer tot Pu Yi als laatste keizer. 3 jaar was hij toen hij de troon besteeg. De afzonderlijke paleizen zijn rijkelijk versierd; vooral geel (aarde/rijkdom) en rood (vuur/macht) overheersen in het kleurenpalet. Na een paar uur rijden we verder naar het zomerpaleis, maar niet zonder de verplichte, commerciële stop. Het zomerpaleis heeft een enorme vijver (zeg maar meer) dat met de hand werd uitgegraven. Ook de artificiële berg is door mensenhanden opgebouwd met de gewonnen aarde uit de vijver. Het is ondertussen bloedheet geworden en geen windje ter afkoeling. Danny en Cris houden de wandeling dan ook beperkt. Sabine en de 2 jongens trekken er verder op uit. Geloof me, ook dit is weer enorm mooi en kleurrijk. De volgende stop is de zijdefabriek; de traditionele uitleg hoe zijde wordt gemaakt haalt Robin over om voor z'n moeder nog een kado'tje te kopen; een zijden sjaal. Tegen 19u zijn we weer in ons hotel en nadat we ons hebben opgefrist gaan we met z'n 3-en eten in een chinees restaurant : Snowflake. We vallen in herhaling, maar ook nu was het weer veel te lekker. Sweet dreams.
Naar goede gewoonte is de nacht weer veel te kort. Het ontbijt buffet verzacht de vermoeidheid een beetje en we zijn klaar om er vandaag weer tegenaan te gaan. De Ming graven (dingeling klinkt het voor ons) staan op het programma alsook de Muur. Ik denk dat zowat het hele gezelschap hier naar heeft uitgekeken. Om 7u wacht onze gids Justin ons op. Er zit een jong Canadees koppeltje bij ons en de usual suspects (wij 5 dus). De chauffeur baant zich een weg door het onwaarschijnlijk drukke verkeer en dan moet de spits nog beginnen hé ! Er zijn in totaal 13 keizers van de Ming dynastie in deze omgeving begraven, slechts 1 graf is opgegraven. De overige laten ze aan de jongeren die hopelijk betere technologieën zullen hebben en zodoende minder schade ed. veroorzaken. Tijdens de culturele revolutie is dit ene graf volledig leeggeroofd. Spijtig. Wat we nu zien zijn enkel de lege ruimtes met 2 nagemaakte stoelen, Drakenstoel voor de keizer en een Fenixstoel voor de keizerin. Buiten maken we nog de nodige foto's en trekken verder voor onze lunch maar niet voor we de traditionele, commerciële stop hebben gehad bij de jade-cooperatieve. Je kunt het al raden ...Sabine was niet te houden. Na de lunch staan we te popelen om eindelijk dat enorme bouwwerk te kunnen beklimmen en bewonderen. Aangekomen moeten we eerst al een steile helling trotseren en dat is enkel om tot bij de kabellift te geraken. Weten jullie nog dat Michèle Obama recentelijk in Beijing was ? Wel, Michel & Robin krijgen het bakje toegewezen waar ook Michèle heeft in gezeten. Toch weer een foto'tje waard. Eenmaal boven moeten we nog een klein klimmetje doen om dan eindelijk voet te zetten op 'the great wall'. Geloof me, het is inderdaad groot. Onwaarschijnlijk dat dit door mensenhanden is gebouwd. Het bezorgd ons een emo-moment. WAW, zo mooi, zo groot, zo indrukwekkend ! Na onze wandeling op de muur, keren we terug want Justin verwacht ons om weer eens een verplichte stop te doen. 's Avonds komen we moe maar meer dan tevreden terug in ons hotel. Effe napraten op het terras; voor ons allemaal was dit echt wel het hoogtepunt van de reis, maar dat was ons verblijf in de ger bij -10° ook, het verhaal van de Romanovs ook ... Deze lage dagen / korte nachten zorgen ervoor dat we zelfs geen fut meer hebben om onze blog te schrijven. Slaap wel, morgen weer vroeg op !
Geloof me, er zijn wel héél veel chinezen en blijkbaar moeten die allemaal op onze trein. Gelukkig zijn onze kaartjes van tevoren gekocht en hebben we genummerde plaatsen. Raar maar waar, hoe verder het verlof vordert, hoe zwaarder onze bagage lijkt te worden. Ook nu weer een gestouw en gesleur om de rugzakken op de trein te krijgen. We vinden onze plaatsen en zitten tegenover een chinees echtpaar. Die zijn al aan hun zonnebloempitten begonnen en 12 hardgekookte eitjes zullen later vandaag ook 'soldaat' gemaakt worden. Wij zijn niet voorzien op eten (dachten / hoopten dat er een restauratie- wagen zou zijn) maar die de anderen heen en weer lopen met noedels die overgoten worden met heet water. Na een dikke 6 uur rijden is er enige verwarring. Beijing heeft meerdere stations maar een jongeman die in Beijing aan de universiteit studeert weet ons te zeggen dat we het 2de station eraf moeten. Zo gezegd, zo gedaan. PPPFFFF wat een doffe warmte, het valt op ons neer als een steen. Maar, zoals het hoort, staat onze gids ons al op te wachten. We banen ons een weg door de mensenzee en geraken tot bij ons busje dat ons naar ons hotel zal brengen. Onder ons 5-en geraken we tot aan het Dong Fang hotel. Bij het binnenkomen, ontdekken we dat dit hotel een café met tuintje heeft, we aarzelen niet; bagage op de kamer, wij op het terras met een frisse pint. Na een deugddoende douche, gaan we op ontdekking rondom het hotel. We kruisen de grote baan via een brug en komen - zonder het te realiseren - in een hutong (sloppenwijk) terecht. Enkel Chinese winkels, prullaria en openbare (hurk)toiletten zonder deur ... geloof me, dat is echt een grappig zicht, al die hoofdjes die buiten steken. Maar zo veel Chinezen .... we stappen verder en komen in een 'winkelstraat' terecht. Hier vinden we nog originele huizen van hoe de courtyardhuizen (nu de hutongs) eruit hebben gezien. Echt mooi, met veel houtsnijwerk. Eerder hadden we op de trein al afgesproken dat we Peking eend enkel in Peking zouden eten, dus vandaag, niet geaarzeld, en we vinden een typisch 'roasted duck' restaurant, afgeladen met Chinezen ! We bestellen een 5-tal schotels maar het lijken er wel 10, zoveel krijgen we nooit op. Aangezien het toch weer een lange dag is, smikkelen we alles zonder aarzelen op. Lekker ! Naarmate het verlof vordert, voelen we allemaal (ja, ook de dertigers) dat het begint door te wegen. Tijd om ons bed op te zoeken dus.
Zo gezegd, zo gedaan, Om 8.30 u komt onze gids ons oppikken. We zijn met z'n 7-en; 3 belgen, 2 nederlanders, Eric & Olga uit Italie & Slovenie. De rit naar de hangende tempels duurt toch 2 u maar 't is weer gezellig. Aangekomen ter plaatse staren we naar de rots waartegen de tempels zijn gebouwd - ze lijken wel te kleven tegen de rotswand. Het is een indrukwekkend staaltje bouwtechniek. OK, durft Cris of durft ze niet ? tja, halverwege zal ook wel goed zijn zeker ? Maar het is echt wel chic ! En die mooie schilderingen ! De rest van de bende gaat verder door en het wordt blijkbaar alleen maar mooier. De nodige fotootjes worden gemaakt. Nog wat rond gelopen en terug ons busje in voor onze lunch in Datong. Onderweg krijgen we daar een plensbui en vrezen effe het ergste, door dit weer verder wandelen .... ? Amper 5 minuten later is bijna alles weer droog. Onze lunch nemen we in een plaatselijk restaurantje en krijgen een privé vertrek toegewezen. Teveel om op te noemen wat we daar allemaal krijgen op onze grote ronde tafel met draaischijf. We laten het ons zeker smaken ! En nu, hop naar de grotten. Na een halfuurtje zijn we'r al. Weer valt onze mond open, we hebben ze niet geteld maar het zouden er 51.000 zijn; ooit waren het naar 't schijnt wel 300.000. Echt een knap staaltje uithouwen alleen spijtig dat de rots van zandsteen is en binnen onafzienbare tijd zullen de beelden niet meer te herkennen zijn. Het loopt tegen 18u en we voelen weer een hongertje en dorstje Onze gids kan ons een restaurantje aanraden dat de typische, lokale 'hot pot' serveert. Hoe kunnen we dat nu weigeren ! We schrijft enkele chinese woorden (schaap, vis, kip ...); ze loopt zelfs nog mee binnen, helpt ons met de bestelling en laat ons verder van onze avond genieten met z'n 5-en. We krijgen ieder een metalen pot voor ons met een soort bouillon, verder komen er wel 5 verschillende schotels op tafel met vlees, groentjes en schaaltjes met 'lasagne vellen'. Dit zijn onze noedels en de serveersters komt deze in reepjes rekken en we moeten dit mee in onze bouillon laten garen. De uitdaging : eten met stokjes. Robin is al bedreven in deze kunst, Michel iets minder en over de belgen zwijgen we. Maar geloof ons, het was fantastisch lekker. Ganse tafel vol met ieder een biertje voor amper 40; een mens zou zich beginnen schamen. We wandelen terug naar het hotel en nog nooit hebben we zoveel bekijks gehad. Een jonge chinees roept Michel een halt toe en neemt een foto; een grote, blonde man met tattoe's is hier een rariteit. Toegekomen in het hotel staat ons hetzelfde te wachten, Danny moet poseren voor een chinese foto. Een meisje van 5 jaar komt op Michel toegelopen en wijst naar z'n arm, 'so cool' ook een oma'tje komt naar z'n arm kijken en is onder de indruk van z'n Boeddha tattoe. Het is echt zo fijn als je deze mensen bezig ziet. Het is weer bijna bedtijd. Morgen wekker om 6 u op om met de trein naar Beijing te rijden, 6 u treinen is niets in vergelijking met de afgelopen weken.
