|
17 mei 2014
Zo gezegd, zo gedaan, Om 8.30 u komt onze gids ons oppikken. We zijn met z'n 7-en; 3 belgen, 2 nederlanders,
Eric & Olga uit Italie & Slovenie. De rit naar de hangende tempels duurt toch 2 u maar 't is weer gezellig.
Aangekomen ter plaatse staren we naar de rots waartegen de tempels zijn gebouwd - ze lijken wel te kleven
tegen de rotswand.
Het is een indrukwekkend staaltje bouwtechniek. OK, durft Cris of durft ze niet ? tja, halverwege zal ook
wel goed zijn zeker ? Maar het is echt wel chic ! En die mooie schilderingen !
De rest van de bende gaat verder door en het wordt blijkbaar alleen maar mooier. De nodige fotootjes
worden gemaakt.
Nog wat rond gelopen en terug ons busje in voor onze lunch in Datong.
Onderweg krijgen we daar een plensbui en vrezen effe het ergste, door dit weer verder wandelen .... ?
Amper 5 minuten later is bijna alles weer droog.
Onze lunch nemen we in een plaatselijk restaurantje en krijgen een privé vertrek toegewezen.
Teveel om op te noemen wat we daar allemaal krijgen op onze grote ronde tafel met draaischijf.
We laten het ons zeker smaken !
En nu, hop naar de grotten. Na een halfuurtje zijn we'r al.
Weer valt onze mond open, we hebben ze niet geteld maar het zouden er 51.000 zijn; ooit waren het
naar 't schijnt wel 300.000. Echt een knap staaltje uithouwen alleen spijtig dat de rots van zandsteen is
en binnen onafzienbare tijd zullen de beelden niet meer te herkennen zijn.
Het loopt tegen 18u en we voelen weer een hongertje en dorstje :-)
Onze gids kan ons een restaurantje aanraden dat de typische, lokale 'hot pot' serveert. Hoe kunnen we
dat nu weigeren ! We schrijft enkele chinese woorden (schaap, vis, kip ...); ze loopt zelfs nog mee binnen,
helpt ons met de bestelling en laat ons verder van onze avond genieten met z'n 5-en.
We krijgen ieder een metalen pot voor ons met een soort bouillon, verder komen er wel 5 verschillende
schotels op tafel met vlees, groentjes en schaaltjes met 'lasagne vellen'. Dit zijn onze noedels en de
serveersters komt deze in reepjes rekken en we moeten dit mee in onze bouillon laten garen.
De uitdaging : eten met stokjes. Robin is al bedreven in deze kunst, Michel iets minder en over de belgen
zwijgen we. Maar geloof ons, het was fantastisch lekker. Ganse tafel vol met ieder een biertje voor amper
40; een mens zou zich beginnen schamen.
We wandelen terug naar het hotel en nog nooit hebben we zoveel bekijks gehad. Een jonge chinees roept
Michel een halt toe en neemt een foto; een grote, blonde man met tattoe's is hier een rariteit.
Toegekomen in het hotel staat ons hetzelfde te wachten, Danny moet poseren voor een chinese foto.
Een meisje van 5 jaar komt op Michel toegelopen en wijst naar z'n arm, 'so cool' ook een oma'tje komt
naar z'n arm kijken en is onder de indruk van z'n Boeddha tattoe. Het is echt zo fijn als je deze mensen
bezig ziet.
Het is weer bijna bedtijd. Morgen wekker om 6 u op om met de trein naar Beijing te rijden, 6 u treinen
is niets in vergelijking met de afgelopen weken.
|
