18 mei 2014

Geloof me, er zijn wel  héél veel chinezen en blijkbaar moeten die allemaal op onze trein.
Gelukkig zijn onze kaartjes van tevoren gekocht en hebben we genummerde plaatsen.
Raar maar waar, hoe verder het verlof vordert, hoe zwaarder onze bagage lijkt te worden.
Ook nu weer een gestouw en gesleur om de rugzakken op de trein te krijgen.
We vinden onze plaatsen en zitten tegenover een chinees echtpaar. Die zijn al aan hun
zonnebloempitten begonnen en 12 hardgekookte eitjes zullen later vandaag ook 'soldaat'
gemaakt worden. Wij zijn niet voorzien op eten (dachten / hoopten dat er een restauratie-
wagen zou zijn) maar die de anderen heen en weer lopen met noedels die overgoten worden
met heet water. Na een dikke 6 uur rijden is er enige verwarring.
Beijing heeft meerdere stations maar een jongeman die in Beijing aan de universiteit studeert
weet ons te zeggen dat we het 2de station eraf moeten.
Zo gezegd, zo gedaan.
PPPFFFF wat een doffe warmte, het valt op ons neer als een steen. Maar, zoals het hoort, staat
onze gids ons al op te wachten. We banen ons een weg door de mensenzee en geraken tot bij
ons busje dat ons naar ons hotel zal brengen.
Onder ons 5-en geraken we tot aan het Dong Fang hotel.
Bij het binnenkomen, ontdekken we dat dit hotel een café met tuintje heeft, we aarzelen niet;
bagage op de kamer, wij op het terras met een frisse pint.
Na een deugddoende douche, gaan we op ontdekking rondom het hotel. We kruisen de grote
baan via een brug en komen - zonder het te realiseren - in een hutong (sloppenwijk) terecht.
Enkel Chinese winkels, prullaria en openbare (hurk)toiletten zonder deur ... geloof me, dat is echt
een grappig zicht, al die hoofdjes die buiten steken.
Maar zo veel Chinezen .... we stappen verder en komen in een 'winkelstraat' terecht.
Hier vinden we nog originele huizen van hoe de courtyardhuizen (nu de hutongs) eruit hebben gezien. Echt mooi, met veel houtsnijwerk.
Eerder hadden we op de trein al afgesproken dat we Peking eend enkel in Peking zouden eten,
dus vandaag, niet geaarzeld, en we vinden een typisch 'roasted duck' restaurant, afgeladen met
Chinezen ! We bestellen een 5-tal schotels maar het lijken er wel 10, zoveel krijgen we nooit op.
Aangezien het toch weer een lange dag is, smikkelen we alles zonder aarzelen op. Lekker !
Naarmate het verlof vordert, voelen we allemaal (ja, ook de dertigers) dat het begint door te wegen.
Tijd  om ons bed op te zoeken dus.