Woensdag 11/05/2016.
Vandaag gaan we richting Cordoba, waarom moest ik weer langs hier doorkomen????? Ik weet het begot ni meer, maar het was omdat er hier iets was te zien was wat nergens anders te zien zou zijn. Tegen de avond bereiken we onze camperplaats, die naar mijn mening vrij duur is en weinig te bieden heeft, behalve dan dat het op 300m van het oude stadsgedeelte ligt. De bedoeling was om nog even het stad in te trekken maar door een bijna nooit voorkomende wolkbreuk zijn we dan maar in ons huisje blijven zitten en dan maar ons bed ingetrokken.
Donderdag 12/05/2016.
Het regent niet, kom snel vertrekken om het stad in te trekken. Het is wel fris en bewolkt maar wel DROOG yeah!!!!
En nu kom ik te weten waarom we langs hier moesten komen Cordoba is bekend om zijn paardendressuur. We kopen dadelijk twee tickets om vanavond naar deze dresseur te komen kijken. We hopen dat het niet zal gaan regenen want de show is precies buiten te doen. Daarna zijn we wat gaan geocachen en richting de moskee van Cordoba gegaan, waar we zoals we reeds vermoedde weer niet binnen mochten met ons kleine vriend, zelfs niet tot op 3m van de deur aan de buiten kant he. Spanje vriendelijk voor honden, mijn gat ja.
Dan maar naar de Baños Arabes gegaan waar we net voor we daar aankomen de eerste bui over ons heen krijgen. Hier is Greet alleen naar binnen gegaan en ik ben met onze kleine vriend blijven wachten in het deurportaal, wat wonder boven wonder werd toegestaan.
Daarna terug naar de camper en iets gegeten onze klein vriend achtergelaten in de mobilehome. Hij was stikkapot. Opweg terug naar de show gaan we nog eerst iets drinken want we zijn een beetje te vroeg. Tegen dat we binnen mogen zijn ze daar weer met een fikse regenbui. Onze moed zakt in onze schoenen, doemme da wordt kletsnat worden. Maar nee hoor de voorstelling gaat door in een grote hall, met een binnen piste. De show is zeer mooi , vooral de dans met de flamenco danseres en een paard.
Foto's Cordoba
Maandag 09/05/2016.
Vandaag rijden we richting Granada, hier vinden we een camping pal in het centrum van Granada. Tot het oude stadscentrum is het ongeveer 3,5km wandelen. Na ons middag eten zijn we dan te voet naar het oude stadscentrum gewandeld en zijn we als echte niet toeristen de achteraf straatjes gaan verkennen. Op een moment dacht ik echt dat ik in Ouarzazate Marokko zat, vele van de kleine winkels en eethuizen waren van Oosterse origine, maar dat is ook niet moeilijk die zijn hier blijven hangen na dat de Moren zich hadden teruggetrokken uit deze contreien. Daarna zijn we al geocachend door Granada getrokken. Alleen hadden we op een gegeven moment iets verder moeten gaan dan hadden we het roemruchte Alhambra kunnen zien overdag. Ook hier moesten weeral tickets online worden besteld om binnen te kunnen. Ook hier krijgen we weeral nog maar eens een fikse regen bui over ons heen, had beter zeep en nen handdoek meegenomen dan was ik ondertussen goedkoop gewassen. Dit weer begint stillekes aan op mijn systeem te werken en ook het feit dat je nergens maar ook nergens met ons kleine vriend binnen mogen, zelfs niet in een klein cafeetje. Sorry das niet waar we zijn wel degelijk op 1 plaats binnen gemogen om een beetje te schuilen tegen de regen. We hebben de dame in kwestie hartelijk bedankt dat we binnen mochten. Maar dat was dan ook den enige keer tot nu toe. Het is zelfs zo erg dat je een park niet in moogt met een hond, begrijpen wie het begrijpen kan.
Hup en nu terug naar ons huis op wielen en iets eten en dan slapen ..
Dinsdag 10/05/2016.
Nemen we de bus terug naar het oude stadsgedeelte om het Alhambra van buiten te bezichtigen en mss de tuinen, maar voor deze laatste had je , ja je raadt het goed, ook tickets nodig. Maar eerst hebben we wel de ganse dag in het mobilehome gezetten omdat het aan het gieten was buiten (nog maar eens). Rond de klok van zessen zijn we dan vertrokken met de bus. Ons was verteld dat deze bus reed tot in het centrum ,waar zijn eindstation zou zijn, en dan terug zou gaan richting het busstation aan de camping. Ja dag Jan niks van waar zenne die bus rijdt dus gewoon verder naar ergens ik weet ni waar. Dan maar ergens uitgestapt en te voet naar het Alhambra, berg op berg af. In de achterbuurten gezeten waar ze onder de grond leven of in kartonnen huizen. Na een uurtje of twee wandelen bereiken we het Alhambra en kunnen we toch door een stukje tuin der naast wandelen en tegen dat we aan de voorkant waren werd het Alhambra mooi verlicht. De kathedraal van Granada hebben we ook nog kunnen bezoeken en een paar zeer mooie straatjes die heerlijk verlicht
Foto's Granada
Zondag 8 mei 2016
Hopelijk verandert het weer nog wat want het is zwaar bewolkt met wat lichte regen en vrij veel wind. Op het programma van vandaag staat een wandeling hier in de streek. De camping waar we nu staan is gelegen aan een stuwmeer maar het waterpeil is aan de zeer lage kant. Als ik het goed zie staat het waterpeil zon 30m lager dan normaal.
Van de voorop gestelde dingen die we zouden doen hebben we van de voormiddag alleen een kleine wandeling gemaakt naar het dorp op zon 1.5km van de camping. Daar wat rond gelopen en wat kijken naar de communicanten die met zen alle naar de mis gaan.
De namiddag activiteit valt volledig in het water door het gestaag neer dalen van een zeer vochtige substantie. Dus werd het een siësta namiddag voor ons drietjes.
Deze avond zijn we in het restaurant van de camping iets gaan eten, we kozen voor een mix grill.
450gr vlees en Greet wou der nog een slaatje bij voor 1 persoon. Morgen eten we dus opnieuw mixgrill met een slaatje der bij. Voor elk waren er 4stukken vlees en fritjes, Greet haar slaatje, tonic, halve liter bier, koffie en thee, dit alles voor de som van 30,05. Het eten is hier echt niet duur, behalve in de grootsteden daar is het ietsjes anders.
Foto's Güéjar Sierra
Zaterdag 7 mei 2016
Na een heerlijk ontbijt nemen we afscheid van Colette , Robin en de twee rakkers Guapa en Quichotte.
We rijden nu richting Gaudix maar door een foutje van mijne t wege rijden we ineens door naar Güéjar Sierra, één van de vele sierras die je hier tegenkomt. Onderweg komen we Texas Hollywood tegen waar enkele western films zijn gedraaid geweest , blijkbaar enkele zeer bekende waarvan enkele spaghetti westerns. Maar voor een bezoekje aan deze locatie hebben we vriendelijk bedankt voor ons was de inkomprijs een beetje te hoog 20 te man. Dus zijn we maar verder gereden naar onze bestemming. Onderweg effe gestopt om iets te drinken, dat was op zich ook al een attractie, op de parkeerplaats staan zon 30 motoren waarvan ¾ allemaal dezelfde Yamahas .
De weg naar onze bestemming was een groot avontuur, hier heb ik wel effe mijn rijkunsten moeten boven halen om door de smalle straatjes van kleine dorpjes te rijden en dan de bergpas waar we over moesten was ook wel de moeite waard.
De rest van de avond een kleine wandeling gemaakt en iets gaan drinken in het restaurant en wat kleine inkopen gedaan in de winkel van de camping. In het restaurant waren op dit ogenblik DRIE communiefeesten bezig, dus een drukte van jewelste.
Vrijdag 6 mei 2016
Over deze dag zal ik zeer kort zijn. Heb geprobeerd om een kleine wandeling te maken wat met heel veel moeite is kunnen gebeuren, maar toch enkele mooie fotos kunnen nemen. Terug aan de camper de rest van de dag in bed uit bed. De geest wilde wel maar het lichaam bleef dienst weigeren. Tegen de avond zijn we der dan toch in geslaagd om uit het de camper te komen.
Robin heeft zich wel ontwikkeld als een goede instructeur wat betreft het gebruik van het nieuwe fototoestel. Enkele leuke dingen geleerd die we zeker gaan toepassen tijdens de rest van onze vakantie.
Foto's Colette en Robin
Donderdag 5 mei 2016
Vandaag rijden we naar onze vrienden ergens in een klein dorpje met de naam Cerro Gordo. De rit naar ginder is niet veel belovend wat het weer betreft, het lijkt wel of dat we nog in België zijn, regen en nog eens regen. Maar op 100 km van onze eind bestemming begint het op te klaren en tegen dat we der zijn is het weer wat omgeslagen en begint zelfs de zon verwoede pogingen te doen om door het wolkendek te breken. Ter hoogte van Albox nemen we afrit 68 en op het ronde punt zie we daar een witte Fiesta staan met één of andere gek die staat te zwaaien en te springen, tis de Robin onze gastheer. Effe wat staan babbelen en dan maar verder naar hun nederige stulp. Raar maar waar zelfs onze gps kent dit kleine dorpje dat aan de voet ligt van de Cerro Gordo een klein bergje.
Dan volgt de kennismaking met Colette de gastvrouw, we zien haar voor de allereerste keer in levende lijve. Het is net alsof we kennen elkaar reeds jaren. Dan effe wat geschenkjes afgeven voor de gastvrouw is dat hollandse drop en voor onze gastheer Duvel trippel hop in twee soorten en gewone Duvel, beide zijn dolgelukkig met hun geschenkjes.
Daarna komt de wildste ontmoeting en wel met de Mechelaar Guapa en de schotse terrier Quichotte. Deze twee worden onze dikste vrienden vooral Guapa die een ontzettend lieve hond is. De kennismaking met Arres verloopt ook prima en met hun drieëtjes lopen ze gezellig rond of liggen samen te genieten van de sirene rust.
Daarna wordt er een flesje gekraakt en dan nog eentje daarna gaan we eten met nog een flesje en dan begint het voor mij steeds waziger te worden.
Woensdag 4 mei 2016
Vandaag werden de fietsen van het rek gehaald. We zijn naar Valencia stadscentrum gefietst, wat toch minstens een 12 km van de camping verwijderd ligt. De fietsen werden goed vastgemaakt en vervolgens hebben we een toer van een ongeveer 8 km door het oude stadscentrum van Valencia, wat zeer de moeite was. Vervolgens volgde nog een fietstocht terug van nogmaals een goede 12 km.
Foto's Valencia
Maandag 02/05/2016.
Vandaag staat een bezoekje aan Barcelona op het programma. Vlakbij is er een metrostation waar we via lijn 2 tot in het oude stadscentrum komen. Opzoek naar gebouwen van Gaudí en die kom je hier wel degelijk tegen hoor. Wat ons hier vooral opvalt is dat de politie hier pertinent aanwezig is en zwaar bewapend is, vooral op plaatsen waar het zeer druk is. Vandaag ook mijn aller eerste cache in Spanje te pakken. In totaal maar drie kunnen vinden, de Spaanse COs werken blijkbaar graag met spoilerfotos en die hebben we jammer genoeg niet bij de hand. Maar niet getreurd Spanje staat eindelijk op de Geocachekaart.
Vanaf hier mag Greetje wat gaan schrijven, ieder op zijne toer is niks te veel he.
We hebben op goed geluk door Barcelona gelopen op zoek naar het oude stadscentrum, hier hadden we ons blijkbaar misrekend, want dat hebben we spijtig genoeg gemist. We liepen door vele kleine straatjes tot we uiteindelijk in een grote winkelstraat kwamen en wat later op de Ramblas, die we dan een eindje volgden. Mensen zeggen vaak dat je zeker naar de Ramblas moet gaan als je in Barcelona komt, doch ik vond hier weinig aan. Veel drukte en kraampjes. We zijn dan iets gaan drinken en eten op een gezellig pleintje hier kortbij.
Verder hebben we een aantal grote lanen gevolgd zoals de Passaig de Gràcia en de Avenue Diagonal, waar we enkele mooie gebouwen op onze weg tegenkwamen zoals Casa Batlló en Casa Mila La Pedrera. We zijn helemaal verder gelopen naar Park Güell, een tuinstad eveneens door Gaudí ontworpen. We hebben het publieke gedeelte van het park bezocht, maar het Museum van Gaudí, alsook de mozaïeken en het laaggelegen gedeelte van het park konden we niet bezoeken, tenzij we een plaats reserveerden voor de ingang om 19u30. Na bezoek aan dit park zijn we, na nog enige omzwervingen in de stad, de metro ingedoken en teruggekeerd naar de camperplaats.
Dinsdag 03/05/2016.
Vandaag zijn we nog teruggekeerd naar het centrum naar de Sagrada Familia. Graag had ik deze basiliek ook een keer langs binnen bezichtigd, maar dit kan enkel als je voordien online tickets koopt. Dat is de enige manier. We zullen dus nog eens moeten terugkomen
s namiddags zijn we richting Valencia vertrokken. Onderweg stopten we aan de Puente de diablo om daarna verder te rijden naar Camping Coll Vert.
Barcalona
Zondag 01/05/2016.
Deze nacht slecht geslapen, Arres de ganse nacht zitten zeuren, Greet de ganse nacht wakker van de kou en ik tegen de ochtend last van de kou. Toen we buiten kwamen wisten we waarom we kou hebben gehad.
Na een verkwikkend ontbijt met spek en eieren en een warme tas koffie of thee, onze tocht verder gezet naar het noorden, heu sorry naar het zuiden. Al snel wordt het weer beter en begint een heerlijk zonnetje te schijnen, maar jammer genoeg zal de rest van onze rit tot in Barcelona vrij turbulent verlopen. We krijgen te maken met een vrij krachtige en koude wind vanuit het noorden met rukwinden die ons van ons baanvak blazen.
Veilig en wel aangekomen in Barcelona, stijf in de handen, armen, schouders en rug van het stuur vast te houden om ons op de baan te houden. Op zoek naar een plaatsje om iets te eten veel gevonden maar nergens mochten we binnen met onze kleine viervoeter. Uiteindelijk een terras gevonden dat een beetje beschut was tegen de wind. Wat blijkt, wordt er 10% bijgeteld als je op het terras gaat zitten. O nee daar betaal ik echt meer voor. Den deze in een Spaanse furie der vandoor, komt de bazin vragen waarom we weggaan zonder iets te bestellen. Gelukkig kan Greet nog wel een woordje Spaans en kan aan deze dame zeggen dat we niet akkoord gaan met de 10% die zou worden aangerekend omdat we op het terras zitten, maar dat wij genoodzaakt zijn om hier te komen zitten omdat we met Arres niet binnen mogen. De dame in kwestie was zeer begripvol en vertelde ons dat het voor ons niet geldde vanwege de hond.
Yeah den deze al wat gekalmeerd en direct een cerveza pica besteld en voor ons Greetje een Theetje en wat Tapas voor ons beide.
De camperplaats ziet redelijk goed uit en er zijn voldoende sanitaire voorzieningen, als ook gratis wifi maar alleen aan de blok met het sanitair en rustruimte . Het sanitair wordt dagelijks onderhouden en is zeer zuiver. Alleen vind ik de kleurkeuze van de douche en zo wat minder. Een oranje t-shirt moet je der niet ophangen want die vindt je niet meer terug. Zou het daarom zijn dat er zoveel Nederlanders staan hier?
Zaterdag 30/04/2016.
Met ander half uur vertraging vertrokken richting het warme zuiden. Tot Parijs verloopt alles zeer vlot. Op de ring van Parijs FILE ten gevolge van een dodelijk ongeval met een motorrijder, aan de andere kant van de ring. Onze kant heeft besloten om een kijkfile te organiseren.
Na Parijs begint het te regenen, de volgende 500 km gebeuren dan ook in dit prachtige weer. Onze eerste slaapplaats is op een snelwegparking in Lozère, op een promofilmpje, van de toeristische dienst, zijn mooie stukjes te zien van de streek aldaar. Ideaal om eens terug te komen om hier een weekje rond te trekken in de bossen en valleien van Lozère. O ja, ondertussen is het gestopt met regenen. Alleen heeft de regen nu plaats gemaakt voor wat lichte motsneeuw.
Deze motsneeuw is tijdens de nacht over gegaan in echte sneeuw. Doemme, tocht naar het zuiden begint meer op een tocht richting het noorden te lijken.
het vertrek
Aangekomen op onze laatste bestemming van deze reis door
Umbrië en Toscane. Deze laatste stop is bedoeld om wat te rusten van al het
heen en weer geloop en rijden.
Zijn de Adriatische zeegereden om daar een dagje of 5 te genieten van een strandvakantie.
Ongeveer een 43jaar geleden hebben mijn ouders, broer en ik zelf hier nog op
verlof geweest gedurende een jaar of 4. Wel niet op de camping waar we nu staan
maar op de camping hiernaast. Waarom we deze camping hebben genomen is vrij
simpel zij hebben een hondenstrand en dat was een doorslaggevend element .
De rit naar hier, zon 170km, is redelijk vlot verlopen. We
hadden ook gekozen om via de snel weg naar hier te komen en zijn dan ook in
iets minder dan 3u naar hier gereden. De alternatieve route zou ons zon 5u
gekost hebben.
Van de morgen zijn we eerst nog een bezoekje gaan brengen
aan Lucca en hebben een multi gedaan om alzo de mooiste plekjes te kunnen zien
van deze unieke stad. De stad is gebouwd rond een oude romeinse amfitheater.
Het binnenplein van het amfitheater is een mooi plein met daar rond alle maal
huizen die op de muren van het amfitheater zijn gebouwd. De restanten van dat
theater zijn nog duidelijk te zien.
Zoals in alle steden hier in Italië zijn ook weer hier
ontzettend veel kerken en kathedralen. Wat deze stad nog zo uniek maakt is dat
de volledige stadsomwalling nog steeds bestaat met de bijbehorende gracht, die
willens waar nu leeg is.
Dit zal waarschijnlijk ons laatste verslag zijn want over
ons verblijf aan het strand zal mss ni zoveel te vertellen zijn. Maar je weet
maar nooit waar we hier nog overal terecht gaan komen.
Vandaag brachten we een bezoek aan Pisa. Het plan was om de
stad al geocachend te verkennen. Deze
tocht bracht ons eerst langs een oude stadsmuur, waarna we terechtkwamen op de
Campo dei Miracoli (veld der wonderen) waar de wereldberoemde Toren van Pisa
staat, alsook de kathedraal, de doopkapel en het museum van Sinopie. Stuk voor
stuk mooie gebouwen, alhoewel de kathedraal voor een groot deel in de steigers
stond en de toren van Pisa een heel stuk kleiner is dan ik me had voorgesteld!
Hij paste zelfs tussen mijn armen ;-)
De multicache vertrok aan de Universiteit en bracht ons via
de rivier de Arno en de Ponte di Mezzo eerst naar de overkant (verkeerde
coördinaten ingegeven), daarna via de Piazza Garibaldi naar verschillende
plekken zoals de Piazza dei Cavalieri, waar in het midden van het plein het
beeld van Cosimo I staat en daarachter Palazzo della carovana waar nu de Scuola
Normale Superiore (=centraal punt van een bekende universiteit) is gevestigd.
Verder op dit plein was er nog Palazzo del orologio.
Verder passeerden we nog de Piazza delle Vettovaglie, het
hartje van de stad, waar net een marktje stond. En zo kwamen we uiteindelijk
terug in de buurt van ons vertrekpunt om de final cache te pakken. Op deze
manier hadden we de meest interessante plekken in Pisa gezien.
We wilden eerst nog wat verder rondlopen, maar wegens de
hitte en de vermoeidheid in de pootjes van onze viervoeter hebben we het
hierbij maar gelaten en zijn we teruggekeerd naar de camping, waar we Arres
eerst met een natte handdoek hebben afgekoeld. En dat deed deugd denk ik, want
hij bleef braafjes liggen in die natte doek gerold. En vervolgens lonkte het
zwembad om onszelf nog eens op te frissen.
Vandaag brachten we een bezoek aan Firenze zelf. We hadden de keuze om de bus te nemen of met de fiets. Het fietspad volgt een stroom "Arno" hier achter de camping, dus fietsen afladen, hondenkar aankoppelen en zo naar Firenze centrum. De fietsen met de kar legden we goed vast met wel 3 extra sloten. Zagen we toen we te voet verdergingen dat we voor een of ander politiegebouw stonden.
Met de GPS gingen we op pad naar het centrum, via een omweg om nog enkele cachkes te zoeken.
In het centrum zelf was het over de koppen lopen. Gevolg hiervan waren dus ook ellenlange wachtrijen om gebouwen zoals de Dom te bezoeken. Deze laatste hebben we dus enkel langs de buitenkant gezien, we wilden geen uren verliezen in een wachtrij. Een andere kleine kerk konden we wel binnen bezoeken.
De Dom van Firenze is in mijn ogen één van de mooiste die ik ooit heb gezien, ik vind ze zelfs mooier dan het Vaticaan, althans langs de buitenkant. Maar als het kerkje wat we wel van binnen hebben kunnen bezoeken een maatstaf is voor de Dom dan moet ze wel heel mooi van binnen zijn. Nee nee mijn interesse heeft niks met religie te maken maar alles met de bouwkunsten en de historische beelden en schilderingen die te zien zijn in deze gebouwen. Want in een ver verleden wou ik werfleider worden restauratiewerken, maar dan moest ik blijkbaar eerst architectuur volgen en dat deed ik niet graag.
Dus heb ik voor een carrière gekozen, eentje waarmee ik uiteindelijk al veel van de wereld heb gezien.
Via de cachkes zochten we dan minder toeristische, maar ook mooie plekken op en op deze manier kregen we toch wel een mooie indruk van de stad.
Ergens halfweg hebben we Arres nog eens in de rugzak moeten stoppen. Hij was met zijn pootje ergens blijven hangen waardoor een nagel was gescheurd en hij bleef bloeden en vervolgens begon te manken.
Op terugweg richting de fietsen vonden we nog een klein gezellig cafeetje waar we iets dronken en ineens gegeten hebben alvorens de terugrit naar de camping aan te vangen.
Blijkbaar is de maand juni een zeer feestrijke maand in Italië. Vandaag was het feest van San juan met allerhande festiviteiten met onder andere een groots vuurwerk. Dit is al het vierde vuurwerk dat ik zie hier in Italië.
Vandaag hebben we onze trip van Lago Trasimeno naar Firenze aangevat, op aanraden van een Belg die al jaren, lees 30 jaar, naar dezelfde plaats op verlof komt, om via een alternatieve weg te rijden zodat wij een heel mooie zicht krijgen van de chianti streek.
We volgende de Chiantigiana naar Castellina in chianti, deze zeer bochtrijke weg leidt je langs mooie valleien en bergtopjes, een droom voor elke motorliefhebber om hier door de bochten te scheuren.
In Castellina in Chianti hebben we een kleine stop gehouden om een wat rond te wandelen en hebben we ook kennis gemaakt met een koppel uit Gent Brugge. Zij hebben ons een zeer goede tip gegeven om op nog een andere manier met de mobilehome op
verlof te gaan; dit voor de landen Italië, Frankrijk, Engeland en Spanje, nl het zogenaamde agritoerisme.
In Castellina hebben we dan ook bij een plaatselijk wijnboer een paar litertjes chianti in gedaan.
Onderweg is alles zijn gangske gegaan, zoals gewoonlijk op 20 min rijden mijne vaste pitstop, een half uurke slapen. Mijne co-driver heeft dan al heel goed gepit, al beweert ze dat ze just is weggeknikt.
De camping, allee zo staat het vermeld in de gids van ACSI, met zwembad voor volwassen en een ploeterbad voor de kleintjes, heeft dus geen van alle en is in onze ogen meer een camperplaats. Ze hebben nog steeds geen toelating om een zwembad te plaatsen.
Het sanitair bij aankomst liet te wensen over. De sanitaire blok heeft het uitzicht van de sanitaire voorzieningen op een autosnelweg, alleen zijn die op de snelweg iets beter onderhouden. Maar 's morgens zag het er wel een stuk beter uit. Zou het liggen aan het feit dat er zoveel Engelsen op de camperplaats staan?
Maar ik moet toegeven dat ze wel heel stil waren eens het donker werd. Van de nacht om half vier schrokken we wakker van de hevige wind die aan de luifel aan het rukken was. Snel het bed uit want er was een onweder opkomst. Uit da bed da ging redelijk snel maar de luifel oprollen was een ander paar mouwen. Ik had nl de palen iets te goed vastgezet en kreeg bijna de verankering niet meer los.
Greet had ik de opdracht gegeven om aan de luifel te gaan hangen. Zodat hij ni dubbel zou slagen. Na wat gevloek van ondergetekende eindelijk de verankeringen los gekregen en bij het vallen van de eerste druppels konden we de luifel oprollen. Dit was effen een zeer spannend moment. Daarna nog een dik onder half uur wakker gelegen.
Wat resulteerde dat ik niet ben kunnen gaan lopen van de morgen.
In 219 BC begon Hannibal, de zoon van Hasdrubal,de gevechten tegenbezetter van Sagunto in het Carthaginiaans
rijk door een beleg en de vernietiging van Sagunto. De romeinen stelde zeer
hoge eisen die voor Hannibal onmogelijk waren, hij moest zichzelf en al zijn
trawanten overdragen aan de romeinse bezetter. Dit was de start van de tweede
Punische oorlog.
Hannibal vertrok met zijn troepen over de Pyreneeën over de
Alpen richting Rome om paal en perk te stellen aan de romeinse heerschappij.
In de morgen van 24 juni 217 BC Consul Flaminius gaf zijn
troepen de opdracht om de Carthaginians te achtervolgen en te vernietigen en
dit in een gebied rond Tuoro, aan het meer van Trasimeno. Wat consulFlaminius
niet wist, dat Hannibal zijn troepen de opdracht had gegeven om op de
bergtoppen rond Tuoro, zodat het leek dat ze verder weg zatten; eigenlijk
hadden zijn troepen zicht weggestoken onderaan de bergen op zo een manier dat
ze een kleine vallei open lieten langs waar de troepen vanConsul Flaminius het slagveld konden
optrekken eenmaal in de openvlakte rond Tuoro gaf Hannibal het order tot
aanvallen, dit gebeurde zosnel dat de romeinse soldaten niet de kans kregen om
hun normale slagorder aan te nemen en werden dus verplicht om in een open
slagorder te vechten. 15000 romeinse soldaten enConsul Flaminius werden tot aan het meer
gedreven en aldaar afgeslacht. Gedurende drie dagen werd de rivier die door het
slagveld liep rood gekleurd van het bloed . Hierdoor werd deze rivier omgedoopt
tot Sanguineto, de Bloedrivier. Door deze nederlaag begonnen de mensen van in
Rome in een depressie te raken en verloren ze alle zelf respect over zich Door
deze crisis werd de dictator Quintus Fabius Maximus door de bevolking
aangesteld als hun nieuwe opperbevelhebber van het romeinse leger. De daarop
volgende 15 jaar van oorlog tegen Hannibal hadden dan ook grote gevolgen voor
zowel de politieke, als de sociale en op
economisch gebied. Boeren die na de oorlog terugkeerden naar hun velden konden
de achterstallige pachtgelden niet meer betalen en waren verplicht om alles te
verkopen. Hierdoor kwamen alle gronden in handen van enkelingen. Dit is nog
steeds het geval in het zuiden van Italië. De overwinning op de Carthesiers is
het begin van de imperialistische en politieke expantie van Rome welke leidde
in de tweede helft van de tweede eeuw BC tot de enorme uitbreiding van hun
rijk, welke later bekend zou worden als het Romeinse Rijk.
Met deze gegevens als achtergrond hebben de mensen van Tuoro
een mooi spektakel gebracht met mooie nagemaakte kledij en kampementen, van
zowel de romeinen als van de cathesiërs . Er werd ook verteld over het leven
uit die tijd met de gladiatoren gevechten, welke verschillen er waren tussen de
gladiatoren. Ook zagen we de voorbereidingen van de zogenaamde slag van
Trasimeno, die dan de volgende dag zou worden uitgebeeld. Maar daar gaan we
niet naar toe.
Tot zover een klein beetje geschiedenisles,
O ja, de organisatoren waren verrast dat er buitenlanders
stonden te kijken naar het spektakel en er werd ons dan ook door een van hen,
wat er werd verteld, vertaald naar het engels, waarvoor onze dank.
Vandaag mijn dag begonnen met een rondje lopen heb 51
minuten gelopen op overwegend zandwegen tussen de velden. Eigenlijk veel te
laat vetrokken want het was bijna middag eer dat we konden een rondje maken in
de omgeving vooral om een nanocache te gaan zoeken, die trouwens nog steeds
onvindbaar is voor ons. Na het middageten hebben we de veerboot genomen naar
isola maggiore waar we die avond naar een pianoconcert zouden gaan luisteren en
dan met de moonboot terug naar de camping zouden gaan, ware het niet dat wij
na een uurtje al heel het eiland rond waren, met het zoeken naar een cache die
hier verstopt lag inbegrepen. Dus rond4u maar een terrasje opgezocht, der zijn der maar 4 dus veel zoeken was
daar ook ni aan. Rond 17u kregen we honger maar de keuken ging pas open om
18,30u dus net voor de aanvang het concert. Dus op zoek naar een andere
plaatsje waar we wel konden eten en dat vonden we aan de pier. Na het eten richting
het pianoconcert welk begon om 19,45; rond 19,30u begint het daar te waaien en
te donderen met de nodige regen erbij dat we besloten om niet naar het concert
te gaan en terug te keren naar de camping. Waar we nog eens probeerde de
onvindbare nanocache te vinden zonder resultaat.
Gisteren aan gekomen aan het meer van Trasimeno, hier gaan we een paar dagen blijven staan. Op de weg van Perugia naar hier eigenlijk niks voor gevallen. Enkele op de camping even iets te fel afgedraaid en met de achterkant tegen een vangrail. dat wordt een stukje van de sierstrip aan de zijkant vervangen. Voor de rest een pintje weze drinken, voor Greet was dat een ijsje. Daarna een kleine wandeling in de omgeving gedaan. Het is hier redelijk rustig en het water ziet er wel aanlokkelijk uit.
Voor vandaag was er het één en het ander geplant, voor eerst ben ik zelf eerst een 50 tal min gaan lopen en dan was het op zoek naar een nano cache net buiten de camping, deze werd jammer genoeg niet gevonden ook niet bij de tweede poging. Dan hebben we de veerboot genomen naar een eiland in het meer en daar weer eerst een cachke gaan zoeken maar deze keer wel gevonden door Greet. daarna was de planing om naar een openlucht pianoconcert te gaan maar dat was pas om 20u en de volgende boot vertrok pas terug om 22u30 en dat was dan uiteindelijk wel wat laat plus het was langs alle kanten aan het donderen en weerlichten, dat we toch maar besloten om terug te gaan naar de camping.Op het eiland zitten er redelijk veel fazanten die blijkbaar met rust worden gelaten, want die beesten hebben niet snel bang
Ergens halfweg in de voormiddag vertrokken richting Lago
Trasimeno waar we reeds omstreeks de middag aankwamen dus over deze reisweg
valt alleen te vertellen dat hij zeer snel voorbij was. Hier gaan we enkele
dagen rust nemen en eens kijken hoe de reis verder gaat gaan.
Een mooi plaatsje gevonden met wat zon en schaduw waardoor
het redelijk fris blijft in de mobilehome en het slapen ook zeer goed gaat of
ligt het meer aan de wijn? Over de wijn gesproken de fles die ik nu heb
gevonden is naar mijn smaak goed te pruimen.
Vanmorgen zijn we terug naar de camping gereden nabij
Perugia waar we eerder deze week reeds een keer overnacht hebben. Deze keer
echter om het oude stadsgedeelte van Perugia te bezoeken. Vlak bij de camping
konden we de bus nemen tot aan de minimetro. Deze namen we vervolgens om in het
historisch stadscentrum te geraken. Wie nu denkt dat een metro altijd
ondergronds is en een chauffeur heeft, is bij deze mis. De minimetro bestond
uit 1 klein wagonnetje zonder machinist, enkel met passagiers. De wagon reed automatisch
verder over een spoor, vergelijkbaar met een monorail . Deed stops aan de
verschillende stations. Half weg dook hij in een tunnel zodat de helft van de
rit toch nog ondergronds doorging. Op het einde werden de wagons automatisch
gekeerd op een soort platform om de terugweg aan te vatten.
In de stad zelf hebben we eerst wat rondgelopen en de 2
cachen die er liggen gaan pakken. Bij het stappen naar de 2de cache
kwamen we per toeval in een soort ondergrondse gangenstelsel dat in een grote
poort uitkwam. Het ging hier om oude
straten dat vrij recent terug opengemaakt was, de straatnaamborden hingen er
nog. Het geheel was tamelijk goed bewaard gebleven ondanks dat er in de
middeleeuwen een of ander pauselijk paleis boven opgebouwd geweest is.
Nadien liepen we nog verder door de straten, zagen we nog mooie oude gebouwen
en steegjes, alsook de basiliek, die langs de buitenkant enorm lelijk was,
vergeleken met andere kerken of basilieken die we al eerder hebben gezien, maar
aan de binnenkant bewees dat men niet altijd op het uiterlijke mag afgaan. Fotos
mochten, zoals gewoonlijk in kerken, hier ook niet worden genomen.
Na dit stadsbezoek keerden we met minimetro en bus terug
naar de camping.
Orvieto is gelegen op een bergtop en is vooral bekend om
zijn grotten die door de plaatselijke bevolking werden uitgegraven om zo aan
stenen te komen om hun vestiging en ook hun huizen te kunnen bouwen. Bijna
onder elk huis is een tunnel die leidt naar een grot die door de eeuwen heen
steeds een ander bestemming heeft gekregen zoals o.a. het persen van olijven, het
kweken van duiven en de laatste bestemming waren de schuilplaatsen voor de
plaatselijke bevolking tijdens WWII.
In Orvieto ben ik maar eens naar de kapper gegaan en heb dan
voor den eerste keer in mijn leven mij laten scheren, achteraf was mijn kin
gelijk een babyvelleke.
